Mag-log inShare
ตอนที่ 7 ข้าเป็นเพื่อนกับพระรอง!
Huling Na-update:
2025-07-14 20:58:42ตอนที่ 7
ข้าเป็นเพื่อนกับพระรอง!
ยามนั้นที่เคยมีข้าศึกบุกนอกด่าน ซ่งหวงหลงและบิดาเคยนำทัพออกศึก หากจะบอกว่าใต้เท้าซ่งทำความดีเพื่อหวังผลตอบแทนก็ถูกอยู่หลายส่วน ดังนั้นเขาเลยได้ประทานยศศักดิ์จากฮ่องเต้ให้เป็นซ่งโหว แต่หลายปีที่ผ่านมาเขาแก่เฒ่ามากขึ้น เจ้าเล่ห์ต่อไปไม่ไหวเลยตั้งใจจะส่งต่อตำแหน่งโหวให้บุตรชาย
“นางหลับแล้ว?”
ซ่งหวงหลงที่แช่ตัวในอ่างน้ำอยู่นั้น ถามคำถามไปยังบุรุษที่อยู่นอกฉากกั้น
“ขอรับ บ่าวรอจนคุณหนูหมินหลับจึงกลับมารายงานท่าน” เหลียนปู้ลอบจับจังหวะลมหายใจของเจ้านายด้านใน
“ทีหลังไม่ต้องไปถึงบนหลังคาห้องนอน แค่ส่งนางเข้าเรือนให้ปลอดภัยก็พอ” กล่าวเสร็จดวงหน้าเย็นชาก็ฉายแววอ่อนล้า หลับตาลงอย่างลำบาก “ออกไปเถอะ”
“ขอรับ” เขาก้มหัวเคารพผู้เป็นนาย แต่แล้วก็เหมือนนึกอะไรได้
“มีอะไร” เสียงเย็นเยียบของซ่งหวงหลงแทรกถามทันใด
“บ่าวเห็นคุณหนูหมินเอ็นดูสาวใช้ผู้นั้นของนางนัก ผิดแผกไปจากก่อนที่คนเขาลือ”
“อืม อย่างไรล่ะ?” บุรุษหนุ่มถามออกไปทั้งที่สองตายังคงหลับพริ้ม
“บ่าวเห็นคุณหนูหมินเขย่งปลายเท้าขึ้นไปลูบหัวสาวใช้อย่างรักใคร่ สาวใช้นางเองก็เขินจนหน้าแดงเชียวขอรับ”
ยามได้ยินเหลียนปู้เล่า เขาก็ลืมตาโพลงเบิกกว้างโดยไม่เข้าใจตัวเอง สองมือกำหมัดแน่นจนเผยให้เห็นเส้นเลือดที่ปูดนูนขึ้นมาหลายเส้น
สตรีเจ้าเล่ห์! กล้าแหย่แม้กระทั่งสตรี!
เดี๋ยวสิ... แค่สตรีเองมีอันใดแปลกไปกันเล่า แต่คนที่แปลกไปกลับเป็นตัวเขาเองมากกว่า...
หมินฉู่ฉู่อยากจะออกจากร่างมาตบหัวตนเองสักฉาด บทแต่ละบทมักจะพาลให้ตัวนางเองที่ซวย!
ราชโองการจากโอรสสวรรค์ให้บุตรสาวขุนนางเข้าเรียนในวังหลวงได้ไม่แบ่งแยกชายหญิง
แต่...นางอยากอยู่เฉยๆ !
“ฉู่ฉู่ตัวน้อยของพ่อ ไปเรียนต้องตั้งใจให้ดี จะได้นำสิ่งที่ท่านอาจารย์สอนมาใช้ได้ในชีวิตจริง” หมินเฉียวบอกกับบุตรสาว
“แม่ให้หนิงเชียนเตรียมสำรับให้เจ้า ยามกลางวันจะได้กินอิ่ม” หมินฮูหยินลูบหัวบุตรสาวเมื่อส่งนางขึ้นรถม้าสำเร็จ “ตั้งใจเรียนนะฉู่ฉู่ตัวน้อยของแม่”
ในขณะเดียวกันนั้น สาวน้อยที่ถูกสั่งสอนก็นั่งทำหน้าบึ้งตึง ใบหน้าเขียวคล้ำอยู่ในรถม้า
ยามอยู่โลกก่อนก็เรียนมาเยอะแล้ว สวรรค์...ไม่ต้องให้นางเป็นพวกมากความรู้ก็ได้นะ!
สำนักศึกษาหลวงเป็นสำนักเดียวที่ได้ตั้งอยู่ในรั้ววัง บุตรสาวตระกูลหมินไม่นับเป็นคนแรกที่ได้เข้าศึกษา เพราะก่อนหน้านี้ไม่กี่วันก่อนลู่เจียวเชินก็ได้เข้ามาศึกษาอยู่ก่อนแล้ว
ในนิยายเดิมทีหมินฉู่ฉู่กับลู่เจียวเชินเป็นเพียงสาวน้อยอายุสิบหกปีที่เพิ่งเลยวัยปักปิ่นมา เรียกได้ว่าเป็นวัยที่พอเหมาะพอดีสำหรับการเข้าเรียน
หลังจากหมินฉู่ฉู่กับหนิงเชียนลงจากรถม้ามา สาวใช้ตัวน้อยก็เข้าไปเขย่าแขนผู้เป็นนายยกใหญ่ ปากก็คอยพร่ำบอกว่าวังหลวงนี่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน!
หญิงสาวที่ถูกเขย่าแขนจนแทบถลอกพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในหัวไม่ลืมตอบหนิงเชียนว่า มันก็แค่สถานที่ที่นางออกแบบเองแท้ๆ มีอันใดให้ยิ่งใหญ่กัน ให้หลับตาเดินนางยังไปได้เลย!
“นี่! คุณหนูหมิน” เสียงบุรุษดังขึ้นด้านหลังหมินฉู่ฉู่แผ่วเบา ก่อนที่นางจะหันไปพบว่าผู้ที่เรียกนางนั้นมิใช่ใครที่ไหน แต่เป็นจวินซานเหวินที่ใช้พัดบังหน้าตนไว้ อีกมือที่ว่างอยู่ก็กวักนางให้เข้าไปหา
“องค์รัชทายาทมีอะไรหรือเพคะ” หมินฉู่ฉู่ถามเขาทันทีที่เดินไปถึง ในใจก็คอยภาวนาอย่างเดียวว่าอย่าสร้างเรื่องวุ่นวายให้นางก็พอ
“คือ...ข้าอยากจะสนทนากับคุณหนูหมินสักครู่... เรื่องวันก่อนหน้านี้” จวินซานเหวินกล่าวเสียงเบาแต่ใบหูกลับแดงระเรื่อ
หมินฉู่ฉู่ร้องอ้อทันที ที่แท้ก็เรื่องนี้...
“องค์รัชทายาทหมายถึงแม่นางลู่?” สาวน้อยกอดอกถามด้วยแววหน้าทะเล้น
ชายหนุ่มตรงข้ามหลับตาปี๋ แต่กลับพยักดวงหน้าเนียนขึ้นลงถี่ๆ
“แล้วองค์รัชทายาทจะคุยกับหม่อมฉันทำไมกันล่ะเพคะ”
“ก็...เจ้าเป็นคนเดียวที่ดูออก”
หมินฉู่ฉู่ได้ฟังคำตอบก็ร้องอ้ออย่างไม่ใส่ใจ เข้าแผนการ! หากมีจวินซานเหวินเพิ่มอีกคน เรื่องแฮปปี้เวรี่กู้ดก็จะเกิดขึ้นในชีวิตนางเร็วขึ้น
“เช่นนั้นรัชทายาทอยากระบายสิ่งใดก็ระบายออกมาเถิดเพคะ ฉู่ฉู่จะตั้งใจรับฟังให้ท่านเอง” หมินฉู่ฉู่เหลือบมองซ้ายขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดอยู่รอบข้างจึงจับมือของเขาขึ้นมากุมไว้แน่น “อย่างสุดความสามารถเพคะ”
“เอ่อ... ต่อไปเราเป็นสหายกัน เจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่ารัชทายาท เรียกซานเหวินก็พอ ข้าจะเรียกเจ้าว่าฉู่ฉู่ ดีรึไม่” จวินซานเหวินเคอะเขินเล็กน้อย เขาไม่เคยมีสหายที่เป็นสตรีอย่างชิดใกล้เช่นนี้มาก่อนนี่นา
สตรีตัวน้อยกระพริบตาใสแป๋ว ก่อนจะถามอย่างเหิมเกริม “งั้นข้าขอเรียกว่าอาเหวินได้ปะ”
“อืม...เอาที่ฉู่ฉู่สะดวก”
สาวน้อยที่ได้ยินคำตอบก็ยิ้มกว้างขึ้นมา ริมฝีปากเกือบถึงใบหูอยู่รอมร่อ
เหลือเชื่อ! นางได้เป็นเพื่อนกับพระรองด้วยแหละ! แถมพระรองเป็นถึงรัชทายาทโอรสในฮ่องเต้เชียวนะ
หมินฉู่ฉู่เจ้าร้ายกาจไม่เบานี่นา!
Pinakabagong kabanata
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 5
ตอนพิเศษ 5บทสรุปของนางร้ายในนิยายหมินฉู่ฉู่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายของฤดูเหมันต์ นางไม่รู้ว่าเหตุใดตนจึงมานอนอยู่ที่จวนสกุลหมินได้ พอตื่นเต็มตาก็รีบวิ่งออกนอกจวนทันที นางย่ำเท้าอยู่กลางหิมะ สายตาสอดส่องหาร่างที่คุ้นเคย“หวงหลง!” นางมองเห็นเขาในที่สุด เหตุใดวันนี้เขาจึงทำใบหน้าบึ้งตึงเพียงนี้กันนะน้ำเสียงเย็นยะเยือกถามขึ้นจมูกจนดูน่าขนลุก “เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?”“หวงหลงไง วันนี้ท่านจะมาไม้ไหนอีกล่ะ คงไม่ได้จะวางแผนให้ข้าเรียกท่านว่าสามีท่ามกลางผู้คนมากมายหรอกนะ” สตรีตัวน้อยวิ่งเข้าไปซุกในอ้อมกอดของเขาทันที มือเล็กก็เอื้อมมือเข้าไปรัดเอวชายหนุ่มเต็มรัก“ปล่อย!” ซ่งหวงหลงผลักนางออกอย่างแรง จากนั้นจึงฉุดนางลากเข้าไปในป่าเรื่อยๆ “มานี่!”“โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ” สามีมังกรทองของนางเป็นบ้าอันใดไปอีกแล้วล่ะเนี่ย นับวันยิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูกเสียจริงชายหนุ่มฉุดกระชากแขนเล็กของสตรีตัวน้อยมาหยุดอยู่กลางป่าลึก ไร้ผู้คนสัญจร ไร้สัตว์น้อยใหญ่วิ่งเล่น มีเพียงอากาศหนาวเหน็บที่พัดผ่านเฉียดร่างของทั้งคู่ไปมาหมินฉู่ฉู่รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันคลับคล้ายคลับคลาว่านางจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะว่า...มันเป็นจ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 4
ตอนพิเศษ 4องค์รัชทายาทผู้ตกหลุมพรางสาวงาม!จวินซานเหวินนั่งเหยียดบนตั่งทองคำในตำหนักตงกงอย่างเบื่อหน่าย เขารู้สึกอุดอู้เป็นอย่างมากถ้าต้องอยู่นิ่งๆ ในตำหนักอ้างว้างแห่งนี้ คิดได้ดังนั้นจึงเด้งตัวลุกขึ้น จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังจวนของซ่งโหวเช่นทุกครั้งเมื่อเข้ามาในบ้านก็พบสีหน้าร้อนรนของซ่งหวงหลงเป็นอันดับแรก“หวงหลง ฉู่ฉู่ไปไหนแล้วเล่า”ท่านโหวหนุ่มหันมามองค้อนผู้มาเยือนทันควัน “หุบปาก!!”จวินซานเหวินหดคอแทบไม่ทัน เอะอะอะไรก็ให้หุบปากอยู่นั่นแหละเสียงเล็กโหยหวนของสตรีด้านในก็ร้องออกมาในเวลาไล่ๆ กัน “โอ๊ย!! หวงหลงข้าจะไม่คลอดลูกให้ท่านอีกแล้ว!!”“ฉู่ฉู่! อดทนหน่อยนะ” ซ่งหวงหลงทุบประตูห้องอย่างร้อนใจแต่อยู่ๆ เสียงร้องก็เงียบหายไป “ตายแล้วฮูหยินฟื้นขึ้นมาก่อนเจ้าค่ะ!” เสียงหมอตำแยลอดออกมานอกห้อง ครานี้ไม่เพียงแต่ซ่งหวงหลงที่ทุบประตู จวินซานเหวินเองก็มาช่วยทุบเช่นกัน“ฉู่ฉู่! ตอบข้าหน่อย!” ซ่งหวงหลงร้อนใจแทบขาด พวกบัดซบด้านในดันรู้ทันเขา รีบลงกลอนประตูตอนนางปวดท้องคลอดเสียก่อน“ฉู่ฉู่! เจ้าต้องคลอดบุตรบุญธรรมให้ข้าอย่างปลอดภัยนะ อย่าเพิ่งหลับ!”ซ่งหวงหลงหันไปมองรัชทายาทหนุ่มอย่างไม่พอใ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 3
ตอนพิเศษ 3สหายต่างวัยของซ่งเมยเมยเด็กผู้หญิงวัยประมาณหกขวบโดยประมาณวิ่งนำผู้เป็นบิดามารดาออกมาจากโรงเตี๊ยม นางตื่นตาตื่นใจกับหลายสิ่งที่ได้พบเป็นอย่างมาก จนผ่านไปสักพักเกิดพลัดหลงกับทั้งสอง และถูกพ่อค้าทาสคนหนึ่งต้อนจนไร้ทางหนี“จะ จะทำอะไรเจ้าคะ” เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา“ถามแปลกๆ เด็กผิวพรรณดีๆ เช่นเจ้าน่าจะขายได้ราคาดี ฮ่าๆๆ” พ่อค้าทาสตัวอ้วนล่ำหัวเราะออกมาจนเด็กน้อยขลาดกลัวยิ่งขึ้นจู่ๆ ก็มีเงาร่างปริศนาแทรกเข้ามาตรงกลางทั้งคู่ “คิดจะทำอะไรเด็กไม่รู้ประสีประสากัน! เดี๋ยวก็จับส่งทางการให้หมดหรอก!”เมื่อมีคนมาเห็นเหตุการณ์ ทั้งยังถูกคำขู่จนเขากลัว พ่อค้าทาสจึงพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ วิ่งหนีหางจุกตูดไปในทันที“ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยข้าเอาไว้ท่านจอมยุทธ์” ‘ซ่งเมยเมย’ ก้มหัวขอบคุณชายวัยกลางคนตรงหน้า“อืม คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วย...งั้นข้าไปล่ะ” ชายคนเดิมโบกมือให้นาง แต่ถูกแขนเล็กคว้าเอาไว้ “มีอะไร?”“คะ คือว่า ข้าพลัดหลงกับพ่อแม่ ยามนี้ข้าก็หิวมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเมยเมยทำหน้าออดอ้อน เขย่าแขนชายวัยกลางไปมาช้าๆบุรุษวัยกลางคนพ่ายแพ้ให้กับนาง บางครั้งก็รู้สึกว่าเด็กหญิงผู้นี้จะคล้าย
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 1 / ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 1การสู่ขอภรรยาของคุณชายซ่ง!ยามที่ซ่งหวงหลงอุ้มหมินฉู่ฉู่ที่ร่างกายเปียกปอนเข้ามาในจวน เดิมทีหมินเฉียวไม่ถูกชะตากับเขาสักนิด เมื่อชายหนุ่มวางนางบนเตียงอย่างอ่อนโยนก็รีบพูดคำที่ตนอยากจะพูดทันที“เรียนใต้เท้าหมิน ข้าอยากจะสู่ขอฉู่ฉู่เป็นภรรยาของข้า” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมหมินเฉียวเงียบอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น “เจ้าคิดว่าจะดูแลนางได้ดีแล้วหรือ”“ข้ารับปากขอรับ ว่าจะดูแลนางให้ดีเท่าชีวิต ข้ารักนางจนถึงขั้นที่ว่าหากนางตายข้าก็พร้อมตายและฝังลงโลงไปกับนาง” ซ่งหวงหลงชี้ไปที่จี้ทองคำรูปหัวใจที่เขาห้อยไว้ให้นางระหว่างทาง “จี้ทองคำที่นางสวมถือว่าเป็นของหมั้นหมาย ขอให้ใต้เท้าอนุญาตให้การแต่งงานของข้าและนางเกิดขึ้นด้วย”หมินเฉียวใจอ่อนตั้งแต่ที่เขาบอกว่ายอมตายไปพร้อมกับบุตรสาวของเขาแล้ว แต่แค่อยากจะเล่นตัวไปตามประสาพ่อตาที่หวงลูกสาวเท่านั้น “ให้ข้าคิดดูก่อน ยังไม่รับปาก”“ขอบคุณขอรับ”จู่ๆ ร่างเล็กก็ละเมอออกมาจนทุกคนแปลกใจและต้องมองชายหนุ่มผู้นี้ใหม่ “หวงหลง... หวง...”“ข้าอยู่นี่ ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไรแล้ว...” เขารีบปรี่ตัวเข้ามาดึงมือเล็กวางไว้แนบแก้มตนเอง จา
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! บทส่งท้าย
บทส่งท้ายเวลาผ่านไปหนึ่งปีอย่างราบรื่นหมินฉู่ฉู่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่ลานบ้าน ก่อนจะก้มลงเด็ดดอกไม้ที่โผล่พ้นปลายหญ้าแล้วหมายจะยกขึ้นมาดม“หยุดเลยฉู่ฉู่!” จวินซานเหวินแย่งดอกไม้ในมือนางเข้ามาถือเอง “อย่าดมอะไรมั่วๆ สิ หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไป เจ้าจะรับผิดชอบยังไง”หมินฉู่ฉู่มองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ สรุปว่ายามนี้นางท้องเองหรือเป็นสหายของนางที่ท้องกันแน่! หญิงสาวไม่สนใจเขายกมือประคองท้องใหญ่โตของนางเดินลิ่วไปทางหน้าจวนต่อ“เดินช้าๆ! หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไปพวกเจ้าสองสามีภรรยาจะรับผิดชอบไหวไหม!” จวินซานเหวินยังคงเดินตามมาไม่ห่าง“อาเหวิน! หากท่านพูดมากข้าจะไม่ให้ท่านเป็นพ่อบุญธรรมลูกของข้าแล้วนะ” หมินฉู่ฉู่กล่าวคำขู่เด็ดขาด จากนั้นจึงไปนั่งบนม้านั่งใกล้ประตูจวนรัชทายาทหนุ่มนั่งลงไม่ไกลจากนาง “จะว่าไปสหายซ่งของข้าก็มีน้ำยาเช่นกันนี่นา แต่งงานไปไม่เท่าไหร่เจ้าก็ท้องแล้ว ฮ่าๆ”พลั่ก!ครานี้นางนับว่าสมใจอยากแล้ว ได้ตบหัวทายาทมังกรสักที!“โอ๊ย! ฉู่ฉู่ เดี๋ยวนี้ช่างกล้าไปกันใหญ่แล้วนะ” จวินซานเหวินลูบหัวตัวเองเบาๆ“ข้าไม่ได้ตบท่าน ลูกบุญธรรมของท่านต่างหากที่ทำ” นางหยักไหล่เบะปากอย่าง
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนที่ 31 การปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 31การปรับความเข้าใจเดิมทีหมินฉู่ฉู่นึกว่าครั้งเดียวเขาจะพอ แต่ไม่เลย! เขาเหมือนพยัคฆ์ที่เพิ่งเคยลิ้มรสเนื้อเป็นครั้งแรกจึงไม่ยอมห่างจากนางเสียที ตอนแรกนางเห็นเขาหยุดพักแล้วกอดนางนิ่งไม่ขยับ แต่กลับลุกขึ้นมากินนางทั้งคืนจนถึงรุ่งสาง!แม้ในเวลาที่เขาเสร็จกิจบนเตียง ก็ยังคงตระกองกอดนางไม่ยอมปล่อย เหมือนในยามนี้...“หวงหลง...เช้าแล้ว” หมินฉู่ฉู่เขย่าร่างกายตนเองเพื่อหวังว่าเขาที่กอดนางอยู่จะรู้สึกตัว“อืม...”เขาตอบนางในลำคอ เป็นเพราะเมื่อคืนเขาใช้แรงรังแกนางมากเกินไปยามนี้กรรมเลยตามสนองแล้วเป็นแน่จึงได้อ่อนเพลียเช่นนี้หมินฉู่ฉู่ค่อยๆ เขยิบตัวเองลงไปด้านล่างเตียงเรื่อยๆ ด้วยหวังจะให้หลุดจากพันธนาการจากร่างใหญ่ แต่กลับถูกชายหนุ่มยึดร่างไว้แล้วดึงกลับขึ้นมาดังเดิม “จะไปไหน”“เช้าแล้ว ต้องไปคารวะผู้ใหญ่สิ” หมินฉู่ฉู่พยายามดิ้นต่อ“บ้านข้าไม่ต้องเคารพใคร ท่านพ่อก็ไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง นอนพักเถอะ” ซ่งหวงหลงกล่าวเสร็จก็คว้ามือนางมากอดเอวเขาหน้าด้านๆนางรู้ดีว่าเขาอยู่กับพ่อแค่สองคน มารดาบิดาของซ่งโหวก็จากไปตั้งแต่ซ่งหวงหลงยังไม่เกิด ซ่งฮูหยินตายไปเมื่อหลายปีก่อน และซ่งโหวเองก็ไ
Maaari mong magustuhan
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน116.5K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา12.7K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน119.3K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง17.9K viewsฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!
จันทร์ส่องแสง4.9K viewsไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย
ชาไทยเย็น5.3K viewsสนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า
องค์หญิงโนเนม2.1K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ226.9K views
