ตอนที่53 สวนพฤกษาริมทาง1

รอบด้านล้วนเป็นต้นพฤกษานานาพรรณ ออกดอกแข่งขันจนละลานตา ฤดูกาลนี้ทำให้มวลบุปผามีสีสันสดสวยคล้ายเย้ายวนใจ ถัดออกไปไม่ไกล ยังมีสายธารรินไหล น้ำสีใสสะท้อนแสงตะวันจากฟากฟ้า เปล่งประกายเจิดจ้าน่าดูชม

เฮ่อเหลียนให้รู้สึกปลอดโปล่งโล่งสบายตัวยิ่งนัก ความรู้สึกอึดอัดยามนั่งรถม้าเดินทางไกล ล้วนอันตรธานหายไปจนสิ้น

“เราพักกินข้าวกันที่นี่ดีหรือไม่?”

สิ้นคำถามของสามีฝ่ายภรรยาก็พยักหน้ายินดีเหลือคณา นางกำลังรู้สึกหิวจนลำคอแห้งผาก ทั้งๆ ที่ก็จิบชามาตลอดทาง

หลี่ชางจึงส่งฝ่ามือน้อยๆ ของเฮ่อเหลียนให้ซือจิง เพื่อให้อีกฝ่ายพานางไปเดินเล่นรอมื้ออาหาร ส่วนเขาเดินแยกออกไปเพื่อกลับไปที่ขบวนเดินทางหมายสั่งการลูกน้องทั้งหลาย

เมื่อได้ยินคำสั่งให้พักผ่อนตามอัธยาศัยจากปากเจ้านาย เสียงผ่อนลมหายใจยินดีคล้ายประหนึ่งได้ขึ้นสวรรค์ก็ดังเล็ดลอดออกมา

อาจิ้นยิ่งยินดีกว่าผู้ใด เขารีบเดินหายตัวไปทางซือจิง ด้วยเหตุผลว่าต้องการดูแลฮูหยินให้คุณชาย

หลี่ชางให้นึกขบขันในใจ เห็นได้ชัดว่าคนสนิทของตนกำลังแปรพักตร์ไปเข้าฝ่ายภรรยาเสียแล้ว

ดวงตาคมมองตามแผ่นหลังบอบบางอย่างอ่อนโยน มิได้ถือสาหาความลูกน้องของตนแต่อย่างใด เห็นนางเดินห่าง