“เกิดอะไรขึ้นท่านแม่ทัพใหญ่ถูกสังหารแล้ว!! รองแม่ทัพเสียงก็ถูกสังหารเช่นกัน หรือว่าพวกเราติดกับที่ฝ่ายนั้นวางเอาไว้แล้ว”เมื่อเหตุการณ์เป็นไปตามแผน ลู่ชิงจึงเรียกเสี่ยวไป๋ไป๋ออกมาและยื่นอาวุธให้กับรัชทายาท นั่นก็คือดาบสั้นและปืนที่ลู่ชิงเก็บไว้ให้ “เสี่ยวไป๋ไป๋! ได้เวลาที่พวกเราจะกำจัดคนชั่วแล้ว รัช
บนที่นอนเก่า ๆ มีร่างของเด็กสาวอายุสิบสองหนาวที่นอนป่วยติดต่อกันมาห้าวันแล้วกำลังขยับตัว ร่างผอมบางแทบจะปลิวหากถูกลมแรง ๆ พัดมา จนลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เมื่อปรับสายตาได้จึงมองสำรวจรอบ ๆ ก็แปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เข็มขาวจำได้ว่าเธอถูกรถชนอย่างแรง และตายไปแล้วแต่ตอนนี้ทำไ
ลู่ชิงนอนหลับสนิทอยู่สักพัก แต่กลับถูกรบกวนด้วยเสียงใครบางคน ที่พยายามเรียกตนเองให้ตื่น ทั้งที่กำลังนอนหลับสบาย จากอาการป่วยจนร่างกายไร้เรี่ยวแรงมานาน เมื่อทนการรบเร้านี้ไม่ไหว จึงได้ลืมตาตื่นมองไปรอบ ๆ ที่ยามนี้ไม่ใช่เตียงนอนเก่า ๆ อีกแล้ว แต่เป็นสถานที่หนึ่งกับชายชราผมขาว ที่ยืนถือไม้เท้าลักษณะแปล
เมื่อถึงปลายยามโหย่ว หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเย็นเสร็จ และเก็บจานชามไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวอีกครั้ง และเป็นท่านพ่อที่เอ่ยถาม เรื่องที่ลู่ชิงอยากจะพูดคุยกับพวกเขาขึ้นมา ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ สำหรับทุกคนในครอบครัวอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนลู่ชิงจะพูดน้อยและทำต
ลู่ชิงตื่นขึ้นมายามเหม่าของอีกวัน จึงรีบเข้าไปในมิติเพื่อหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักที่จะใช้ทำเป็นมื้อเช้าวันนี้ โดยไม่ลืมที่เดินไปหยิบเอาพวกแปรงสีฟันและยาสีฟัน เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ทำความสะอาดช่องปากลู่ชิงกลัวว่าแค่บ้วนปากด้วยเกลือมัน จะไม่สะอาดในเมื่อมีของให้ใช้ เราก็ต้องใช้จะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร
สามวันที่ผ่านมาท่านพ่อและพี่ชาย ก็ขึ้นเขาไปวางกับดักสัตว์และหาของป่าอย่างอื่นตามปกติ พอจะเอาไปขายที่ตำบลลู่ชิงก็จะขอตามไปด้วยทุกครั้ง ไปถึงตำบลก็ให้ท่านพ่อไปขายเนื้อสัตว์ ที่วางกับดักมาได้ที่เหลาอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนท่านพ่อมักจะนำมาขายเป็นประจำ รวมสามวันได้เงินมาสามร้อยเก้าสิบอีแปะ ส่วนตัวลู่ชิงเดินไ
สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้านลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหา
กลับมาถึงบ้านก็เกือบถึงยามซื่อแล้ว มื้อเช้าทุกคนก็อาศัยกินข้าวเหนียวกับหมูทอดกัน เพราะตื่นเต้นกับการขายของวันแรก จึงลืมเตรียมมื้อเช้าไปกินด้วย ลู่ชิงจึงคิดว่าคืนนี้จะทำกับข้าวง่าย ๆ ใส่กล่องไว้ในมิติตอนเช้าจะได้ไม่ลืมอีก เมื่อเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ลู่ชิงก็ชวนทุกคนมานั่งที่โต๊ะอาหาร เพื่อทำการนับเ
“เกิดอะไรขึ้นท่านแม่ทัพใหญ่ถูกสังหารแล้ว!! รองแม่ทัพเสียงก็ถูกสังหารเช่นกัน หรือว่าพวกเราติดกับที่ฝ่ายนั้นวางเอาไว้แล้ว”เมื่อเหตุการณ์เป็นไปตามแผน ลู่ชิงจึงเรียกเสี่ยวไป๋ไป๋ออกมาและยื่นอาวุธให้กับรัชทายาท นั่นก็คือดาบสั้นและปืนที่ลู่ชิงเก็บไว้ให้ “เสี่ยวไป๋ไป๋! ได้เวลาที่พวกเราจะกำจัดคนชั่วแล้ว รัช
เสียงอวิ๋นพาตัวประกันทั้งสองค่อย ๆ ถอยกลับไป เมื่อรัชทายาทสั่งให้เปิดทางทั้งสองฝั่งความรู้สึกนั้นแตกต่างกันมาก เสียงอวิ๋นคิดว่าตอนนี้ฝ่ายของตนได้เปรียบเมื่อมีตัวประกันทั้งสองอยู่ในมือ ซึ่งคนที่จับไปคือคนวางแผนยอมให้จับ ไม่เช่นนั้นจะได้ตัวอย่างง่ายดายได้อย่างไร และเหล่าผู้ติดตามก็ใช้พลังสู้แค่สามในสิ
เมื่อออกจากมิติมาพร้อมอาวุธ ลู่ชิงจึงเรียกพวกเจียวมิ่งเข้ามาด้านในทุกคนรวมถึงซีจ้งกับมู่อวี่ คนทั้งสิบที่เข้ามาใหม่เห็นกล่องที่มีขนาดยาวแต่ไม่ใหญ่ วางเรียงเป็นชั้นตรงกลางกระโจม ก็ยังไม่เข้าใจว่าลู่ชิงเรียกเข้ามาจะให้พวกตนไปทำภารกิจอันใด“คุณหนูเรียกพวกเราเข้ามาทั้งหมด มีภารกิจให้พวกเราสิบคนไปทำหรือไ
เมื่อกลับมาถึงบริเวณที่พักของตน ด้วยความสงสัยที่ลู่ชิงได้ทูลต่อรัชทายาทไปก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับอาวุธสังหารร้ายแรง ลู่จื้อกำลังคิดว่านอกจากอาวุธปืนที่ลู่ชิงเคยมอบให้ไว้ติดตัว ยังมีที่ร้ายแรงกว่านี้อีกงั้นหรือ เพื่อไม่ให้ความสงสัยติดอยู่ในใจ จึงเรียกลู่ชิงเอาไว้ก่อนจะแยกย้าย“น้องเล็กอย่าเพิ่งไป พี่ใหญ
“คุณหนูเจ้าคะหยุดซ้อมสักประเดี๋ยว คุณชายใหญ่กับคุณชายรองก็เช่นกันเจ้าค่ะ”“แฮ่ก ๆ ๆ เมื่อกี้ใช่พี่เฟยฮุ่ยไหมเจ้าคะ คุยเรื่องอะไรกันบอกพวกเราบ้างสิหรือมีข่าวอื่นมารายงานหรือเจ้าคะ”“เจ้าค่ะ เฟยฮุ่ยบอกว่ารัชทายาทเชิญคุณหนูกับคุณชาย ไปเข้าเฝ้าเพื่อหารือเรื่องกองทัพกบฏ ที่ยามนี้ได้เคลื่อนกำลังทหารออกจาก
แม่ทัพฉานได้ฟังเรื่องของลู่ชิงผ่านคนสนิท ถึงกับหัวเราะอย่างสะใจเมื่อกองทัพของตน มีวิธีง่าย ๆ เพื่อผ่านเข้าสู่เมืองหลวง “ฮ่า ๆ ๆ วิธีนี้ของเจ้าน่าสนใจไม่น้อย หากว่าทำสำเร็จละก็พวกเราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย เช่นนั้นรอให้กองทัพของข้าใกล้จะถึงเขตอำเภอฉางเหริน เจ้าเตรียมคนเอาไว้ให้พร้อมเมื่อถึงเวลานั้นให้รีบ
เมื่อผักสด ๆ จากสวนของลู่ชิงเปิดขาย และมีคนทำสัญญาซื้อขายผักไปห้าหกคน ถือว่าการค้านี้กำลังไปได้ดี คนที่ได้ยินข่าวไม่คิดว่าเรื่องข่าวลือจะเป็นความจริง พอเดินทางมาซื้อผักบ้างก็ต้องรอให้ถึงรอบของการขายถึงจะซื้อกลับไปได้เกาเฟิงเหมียนที่นำผักกลับไป เพราะเกรงว่าการเดินทางจะทำให้ผักไม่สด หลังจากมาถึงเมือง
“พวกเราต้องการเพียงความซื่อสัตย์ และจริงใจต่อกันเมื่อทำสัญญา และข้อแนะนำของข้าคืออย่าขายในราคาที่แพงจนเกินไป อย่าหวังกำไรหลายเท่าจากผักพวกนี้ เพราะมันจะทำให้ลูกค้าไม่ซื้อผักของท่านอีก ไม่ทราบว่านายท่านเกาต้องการผักจำนวนเท่าใด กับการเดินทางมารับหนึ่งครั้งหรือเจ้าคะ เพราะพวกเราต้องระบุในสัญญาให้ชัดเจน
ครั้งนี้ลู่ชิงมิได้ปลูกแค่ผักเท่านั้น แต่ได้แบ่งแปลงผักเอาไว้สองแปลง เพื่อปลูกซีกวาลูกใหญ่เนื้อสีแดงสด และลูกที่มีเนื้อสีเหลืองสดใสอย่างละหนึ่งแปลง โดยสั่งทำที่รองผลซีกวาที่ร้านช่างไม้ ลู่ชิงคิดว่าจะขายซีกวาสองสีนี้ หลังจากผักในสวนออกสู่ตลาดประมาณสองถึงสามเดือนเกาเฟิงเหมียนกับลูกน้องหลายคน เดินทางม