แบ่งแยกชนชั้น

หลังจากที่หลิงเม่ยเม่ยได้ส่งน้อง ๆ ทั้งสามคน เข้าสู่เส้นทางของการศึกษา หลิงห้าวจื่อเข้าเรียนที่สำนักศึกษาเหวินอี้ ของอ๋องอี้  ส่วนจินเป่าและหงส์เป่าได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้เข้าศึกษาในโรงเรียนสตรีในวังของอิงอ๋อง  แม้นั่นจะเป็นเพียงโรงเรียนสำหรับเด็กหญิง แต่ก็เป็นสถานที่  ที่รวมลูกหลานของเหล่าขุนนาง  และเชื้อพระวงศ์น้อยใหญ่ไว้ด้วยกัน  เด็กหญิงทั้งสองที่เพิ่งก้าวเข้ามาจากชีวิตที่ยากไร้ ย่อมเป็นเป้าสายตาของเด็กผู้หญิงที่เติบโตมาในกรอบของสังคมชั้นสูง ผู้ที่คุ้นชินกับการแข่งขันและแบ่งชนชั้น

เพียงไม่กี่วันผ่านไป อิงอ๋องก็ได้รับข่าวจากเหล่าพี่เลี้ยง และครูบาอาจารย์ในโรงเรียน เกี่ยวกับพฤติกรรม ของนักเรียนบางคน ที่เริ่มแสดงออกถึงความรังเกียจ  และดูถูกจินเป่ากับหงส์เป่า พวกคุณหนูเหล่านั้นนินทาเรื่องฐานะที่ต่ำต้อยของสองพี่น้อง ตลอดจนรูปลักษณ์  ที่ยังคงผอมบางเล็กน้อย  เมื่อเทียบกับเด็กที่ได้รับการดูแลมาอย่างดี และแม้กระทั่งเสื้อผ้าที่หลิงเม่ยเม่ยเลือกสรรมาให้แล้วอย่างดีที่สุด ก็ยังคงถูกมองว่าไม่คู่ควรกับ "สถานที่สูงส่ง" เช่นในวัง  อิงอ๋องผู้เป็นน้องสาวของอ๋องอี้  เป็นคนใจดี  และมีคุณธรรมสูงส่งไม่แพ้พี่ชาย  นางไม่พอใจกับพฤติกรรมเช่นนี้ในโรงเรียนของนาง เพราะรู้ดีว่าหลิงเหม่ยเม่ยคือ  ผู้ที่อ๋องอี้ให้ความสำคัญ  และเด็กสองคนนี้ก็เป็นน้องสาวของหลิงเม่ยเม่ย เธอจึงไม่อาจนิ่งดูดาย  อิงอ๋องรีบส่งคนสนิทขี่ม้าเร็วไปยังเมือง ที่อ๋องอี้กำลังพำนักอยู่ เพื่อแจ้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาทราบโดยเร็วที่สุด

เมื่ออ๋องอี้ได้รับข่าวจากน้องสาว  เขาก็ขมวดคิ้ว ด้วยความกังวลใจในทันที  เขาเข้าใจดีถึงสภาพสังคม  ที่แบ่งแยกชนชั้นในยุคนี้  และรู้ว่าการที่จินเป่ากับหงส์เป่ามาจากครอบครัวที่เคยยากไร้นั้น ย่อมเป็นเป้าให้ถูกรังแกได้ง่าย เขาคิดว่าการให้ทั้งสองอยู่ในโรงเรียนสตรีในวังอาจจะไม่เพียงพอที่จะปกป้องพวกเธอจากคำนินทา  และการกลั่นแกล้งได้ และเขาไม่อยากให้หลิงเม่ยเม่ย   ต้องกังวลใจ เขาจึงรีบส่งข่าวให้หลิงเม่ยเม่ยทราบ สถานการณ์และขอให้เธอกลับมายังเมืองหลวงโดยด่วนหลิงเม่ยเม่ยรู้สึกร้อนใจเมื่อได้รับสารจากอ๋องอี้ เธอไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะบานปลายถึงขนาดนี้  เธอรีบจัดแจงกิจการในร้านบะหมี่และร้านผัก ให้หลิงห้าวจื่อและคนสนิทดูแลเป็นการชั่วคราว 

ก่อนจะออกเดินทางกลับสู่เมืองหลวงด้วยรถม้าคันโปรดที่เธอซื้อจากระบบมา   เมื่อหลิงเหม่ยเม่ยเดินทางมาถึงจวนของอ๋องอี้ ในเมืองหลวง อ๋องอี้ก็รีบพาเธอไปพบกับอิงอ๋องในทันที   อิงอ๋องเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโรงเรียนสตรีให้หลิงเหม่ยเม่ยฟังอย่างละเอียด  สีหน้าของหลิงเม่ยเม่ยเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที   เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเธอถูกดูถูกและรังแก 

"นี่เป็นความผิดของข้าน้อยเอง  ที่คิดน้อยไป"  หลิงเม่ยเม่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

 "ข้าไม่ควรส่งพวกเธอไปในสภาพแวดล้อมเช่นนั้น"

"ไม่หรอกคุณหนูหลิง"  อ๋องอี้รีบกล่าว

 "นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเลย   สถานการณ์เช่นนี้เป็นเรื่อง  ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในสังคมของเรา" เขาหันไปมองอิงอ๋อง ก่อนจะหันกลับมาที่หลิงเม่ยเม่ย ด้วยแววตาที่หนักแน่น

"ข้ากับอิงอ๋องได้ปรึกษาหารือกันแล้ว และพวกเรามีทางออกสำหรับเรื่องนี้"                                                            หลิงเม่ยเม่ยมองอ๋องอี้ด้วยความสงสัย  ระคนคาดหวัง   

"ข้ากับอิงอ๋องตัดสินใจที่จะรับจินเป่าและหงส์เป่า เป็นบุตรบุญธรรมของเรา"   อ๋องอี้กล่าวเสียงดังฟังชัด                       "และข้าจะจัดงานประกาศเรื่องนี้ขึ้น ที่จวนของอิงอ๋องในเร็ววันนี้ เพื่อให้ทุกคนได้รับรู้และยอมรับ"                              คำพูดของอ๋องอี้ทำให้ หลิงเหม่ยเม่ยถึงกับตะลึง  การเป็นบุตรบุญธรรมของอ๋องผู้สูงศักดิ์ ย่อมทำให้น้องสาวของเธอมีฐานะที่สูงส่งขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เหนือกว่าคุณหนูจากตระกูลขุนนางทั่วไปหลายขั้น นี่คือเกียรติยศที่หลิงเหม่ยเม่ยไม่เคยคิดฝันว่าจะได้รับ

"ท่านอ๋อง... ท่านจะทำถึงเพียงนั้นเชียวหรือเพคะ"  หลิงเหม่ยเม่ยถามเสียงแผ่วเบา  ด้วยความซาบซึ้งใจน้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื้นตัน    "แน่นอนสิ"  อ๋องอี้ยิ้มอบอุ่น   "เด็กทั้งสองเป็นเด็กดีและมีความสามารถ พวกเขาสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด และนี่ก็เป็นวิธีเดียว ที่จะปกป้องพวกเธอจากผู้ที่ไม่หวังดีได้" อิงอ๋องเองก็ยิ้มพลางพยักหน้าสนับสนุน 

"พี่ใหญ่พูดถูกแล้ว   คุณหนูหลิง พวกเราจะดูแลจินเป่ากับหงส์เป่าอย่างดีที่สุด ประหนึ่งลูกแท้ๆ ของพวกเรา"  งานรับบุตรบุญธรรมจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่จวนของอิงอ๋อง เชื้อพระวงศ์ ขุนนาง และผู้มีชื่อเสียงจากทั่วเมืองหลวง ต่างก็มารวมตัวกันเป็นสักขีพยาน การประกาศว่า  อ๋องอี้และอิงอ๋องรับ จินเป่าและหงส์เป่าเป็นบุตรบุญธรรม สร้างความฮือฮาไปทั่วงาน เสียงซุบซิบดังขึ้นเซ็งแซ่ หลายคนไม่อยากจะเชื่อว่า เด็กหญิงสองคนที่เคยไม่มีหัวนอนปลายเท้าจะได้รับ

การยกระดับฐานะถึงเพียงนี้ แต่เมื่ออ๋องอี้และอิงอ๋องประกาศเจตนาอย่างชัดเจน ก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน