แอบชื่นชม

อ๋องอี้ ซึ่งกำลังเดินตรวจตราโรงเรียนอยู่พอดี ก็หันมามองเช่นกัน เมื่อเขาเห็นหญิงสาวก้าวลงจากรถม้า ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตะลึงงัน หลิงเหม่ยเม่ยในชุดที่สง่างาม  รูปร่างที่เพรียวบาง ใบหน้าที่สวยคมราวกับภาพวาด ผิวพรรณที่เปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล และแววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกสะกด เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของ "คุณหนูหลิง"  ที่ทั้งสวย และทำอาหารอร่อย แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นความงาม ที่น่าหลงใหลเช่นนี้ด้วยตาตัวเอง 

อ๋องอี้เป็นเชื้อพระวงศ์ผู้สูงศักดิ์  เขามีความเฉลียวฉลาด สุขุม  และมีวิสัยทัศน์กว้างไกล  แม้จะตะลึงในความงาม ของหลิงเหม่ยเม่ย  แต่เขาก็รักษามารยาทและเก็บกิริยาได้อย่างดีเยี่ยม  เขาก้าวเข้ามาหาหลิงเหม่ยเม่ยด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ   "ไม่ทราบว่าคุณหนูมีธุระอันใดหรือ"  อ๋องอี้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล 

 "คารวะท่านอ๋อง"    หลิงเม่ยเม่ยย่อกายคำนับอย่างงดงาม  "ข้าหลิงเม่ยเม่ย มาพร้อมกับน้อง ๆ เพื่อขอสมัครเข้าเรียน     ที่สำนักศึกษาเหวินอี้แห่งนี้เพคะ"  อ๋องอี้ มองไปที่น้อง ๆ ทั้งสามคนของหลิงเหม่ยเม่ย หลิงห้าวจื่อที่ดูเติบโตขึ้นมากและมีแววตา ที่ฉายแววเฉลียวฉลาดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และจินเป่า กับหงส์เป่าที่ดูสดใสและกระตือรือร้น               

 "อืม... สำนักศึกษาเหวินอี้ ของเราเน้นการศึกษาที่เข้มงวด และนักเรียนจำเป็นต้องมีพื้นฐานความรู้ที่ดีพอสมควร"           อ๋องอี้กล่าวพลางพิจารณา  "แต่เมื่อคุณหนูหลิงเป็นผู้มาด้วยตนเอง  ข้าก็ยินดีที่จะพิจารณาเป็นพิเศษ"  หลิงเม่ยเม่ยรับรู้ได้ถึงความเมตตาของอ๋องอี้  และความสนใจที่เขามีต่อเธอ   เธอจึงตัดสินใจที่จะแสดงความสามารถของน้อง ๆให้เขาเห็น

"น้อง ๆ ของข้าอาจจะไม่มีพื้นฐานเหมือนเด็กคนอื่นๆ เพคะแต่ข้าเชื่อว่าพวกเขามีความสามารถและพร้อมที่จะเรียนรู้"  หลิงเหม่ยเม่ย "ข้าได้สอนพวกเขาด้วยตัวเองมาระยะหนึ่งแล้วและพวกเขาก็เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเพคะ"  อ๋องอี้พยักหน้าเล็กน้อย   "เช่นนั้น ข้าจะลองทดสอบความรู้ของพวกเขาดู"  เขาให้หลิงห้าวจื่ออ่านบทกวีที่ซับซ้อน และให้จินเป่า  กับหงส์เป่าแก้โจทย์เลขง่ายๆ ที่ซับซ้อนกว่า ที่เด็ก วัยเดียวกันจะทำได้ ท่ามกลางความประหลาดใจของอ๋องอี้และอาจารย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ น้อง ๆ  ทั้งสามคนตอบคำถามได้อย่างถูกต้องและรวดเร็ว ราวกับว่าพวกเขาเข้าใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกถาม                                 

"น่าทึ่ง!"   อ๋องอี้อุทานด้วยความประหลาดใจ  "เด็กๆ เหล่านี้มีความเฉลียวฉลาดอย่างน่าเหลือเชื่อ! โดยเฉพาะ  หลิงห้าวจื่อ ความเข้าใจในบทกวีของเขาลึกซึ้งเกินกว่าเด็กวัยเดียวกันมากนัก"  หลิงเหม่ยเม่ย ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เธอรู้ว่านี่คือผลจาก "น้ำยาอัจฉริยะ"  ที่เธอให้น้อง ๆ ดื่ม "เช่นนั้น... ข้าขอรับหลิงห้าวจื่อเข้าเรียนที่สำนักศึกษาเหวินอี้ได้เลย"    อ๋องอี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม

 "ส่วนจินเป่าและหงส์เป่า... ด้วยความสามารถ ของพวกเขานั้น หากเรียนในโรงเรียนทั่วไปอาจจะยังไม่เหมาะสมนัก"    หลิงเม่ยเม่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อย "หมายความว่าอย่างไรเพคะท่านอ๋อง"   "ข้าจะส่งน้องสาวทั้งสองของเจ้าไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในวัง ซึ่งเป็นของน้องสาวข้าเอง อิงอ๋อง"   อ๋องอี้อธิบาย

 "โรงเรียนแห่งนั้นเน้นการสอนวิชาความรู้ที่หลากหลาย  ทั้งวรรณคดี ดนตรี ศิลปะ และการจัดการบ้านเรือนซึ่งจะช่วยเสริมสร้างสติปัญญาและกิริยามารยาทของพวกเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ และที่สำคัญคือ มีครูอาจารย์ ที่มีความรู้ความสามารถสูง และสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับการเรียนรู้ ของเด็กผู้หญิง" หลิงเม่ยเม่ยรู้สึกประหลาดใจและดีใจอย่างยิ่ง การที่น้อง ๆ ได้เข้าเรียนในโรงเรียนของราชวงศ์นั้น เป็นเกียรติอย่างสูง  และเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง

"ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ" หลิงเหม่ยเม่ยกล่าว ด้วยความซาบซึ้งใจ "ข้าซาบซึ้งในความเมตตาข องท่านอย่างยิ่งนัก” "ไม่ต้องเกรงใจคุณหนูหลิง"  อ๋องอี้กล่าวพลางมอง หลิงเหม่ยเม่ยด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง  "ข้าเพียงแค่ต้องการให้เด็กๆ ที่มีความสามารถ ได้มีโอกาสทางการศึกษาที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้"

หลิงห้าวจื่อ จินเป่า และหงส์เป่าต่างก็ดีใจกันถ้วนหน้า พวกเขาไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เรียนหนังสือในโรงเรียนที่ดีเช่นนี้ โดยเฉพาะจินเป่าและหงส์เป่าที่ ตื่นเต้นกับการได้เข้าไปเรียนในวัง หลิงเหม่ยเม่ยรู้สึกโล่งใจและมีความสุขอย่างที่สุด เธอรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับอนาคตของน้อง ๆ และเป็นก้าวสำคัญที่ทำให้ครอบครัวของเธอแข็งแกร่ง  และมั่นคงยิ่งขึ้นไปอีก 

เธอเหลือบมองอ๋องอี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า แววตาของเขามีความชื่นชมและเสน่หา ที่ไม่อาจซ่อนเร้นได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา  กำลังจะเริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง และเธอรู้ดีว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  แต่เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง เพื่อปกป้องน้อง ๆ และสร้างอนาคตที่ดีที่สุดให้กับพวกเขา