LOGINShare
ตอนที่149เฉียบ
Last Updated:
2025-09-07 15:24:46
Latest chapter
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่151ใครจะเดินหมากได้ดีกว่ากัน
แต่แทนที่จะได้คำปลอบโยน ฮองเฮาหลี่หลันซือกลับปรายตามองบุตรสาวอย่างเย็นชา น้ำเสียงเรียบเฉยชวนขนลุก “เจ้าทำอะไรช่างโง่งมยิ่งนัก ไม่คิดให้รอบคอบก่อนหรือ เยี่ยนอิง…เจ้าไม่ต่างจากคนโง่ที่ทำให้ทุกอย่างพังลง”คำด่านั้นทำให้เยี่ยนอิงชะงัก น้ำตาที่ไหลอยู่แล้วพลันยิ่งพรั่งพรู คุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้สะอื้นจนเสียงขาดเป็นห้วง “ข้าผิดแล้ว… ข้าผิดจริง ๆ ขอโทษเสด็จแม่ ขอโทษ… แต่ยังไงเสด็จแม่ก็ต้องช่วยข้า อย่าทิ้งข้า อย่าทิ้งลูกเลย!”ฮองเฮาหลี่หลันซือจ้องเยี่ยนอิงนิ่งนานก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้ พูดเสียงเย็นเยียบ “จงสงบปากสงบคำไว้ อยู่เงียบ ๆ อย่าได้เอ่ยอะไรออกมากับผู้ใด ข้าจะหาทางจากข้างนอกเอง หากเจ้าพูดอะไรผิดพลาดแม้แต่ครึ่งคำ ข้าเองก็ช่วยเจ้าไม่ได้แน่จำต้องปล่อยมือเพื่อรักษาชีวิตของข้าเช่นกัน”เยี่ยนอิงเงยหน้าทั้งน้ำตา พยายามพยักหน้าอย่างสิ้นหวัง ขณะที่ฮองเฮากลับหันหลัง ก้าวออกไปโดยไม่หันกลับมาอีก เสียงประตูเหล็กปิดดัง ครืน ทิ้งไว้เพียงร่างเล็กของเยี่ยนอิงที่ยังคงสะอื้นสะเทือนใจอยู่ในความมืดเดียวดายยามราตรีคลี่คลุมวังหลวงด้วยแสงจันทร์ขุ่นมัว องค์หญิงใหญ่หลี่หว่านชิงสวมผ้าคลุมยาวคลุมเรือนกายและศีรษะ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่150ชิงลงมือ
หว่านชิงหันไปยิ้มเย็นให้ฮองเฮา รอยยิ้มที่ดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรสักเท่าไหร่ ก่อนที่จะพูดด้วยเสียงที่หนักแน่นว่า"ฮองเฮา ต่อไปนี้ อย่าลืมเรียกข้าว่าผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้… ข้าจะเป็นผู้ที่ดูแลการปกครองราชสำนักต่อจากนี้เอง"ฮองเฮามองหว่านชิงด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว "เจ้าจะทำอะไรได้ ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าสามารถจะลงโทษนางได้อย่างไร... เยี่ยนอิงเสียใจสุดซึ้งแล้ว หว่านชิง อย่าคิดว่าการกล่าวโทษเยี่ยนอิงจะทำได้จเ้ามีหลักฐานใดกันกล่าวโทษเยี่ยนอิง"หว่านชิงยิ้มเย็นและยืนขึ้น ก่อนที่จะพูดต่ออย่างแน่วแน่ "ฮองเฮา ท่านพูดอะไร… ข้าก็ไม่สนใจหรอก ตอนนี้ ข้าแค่จะทำตามหน้าที่ของข้า ไม่ต้องพูดถึงหลักฐาน ตอนนี้สิ่งที่ข้าทำคือเยี่ยนอิงไม่สามารถหนีได้และนางไม่ควรออกมาลอยหน้าลอยตาข้างนอกคุกหลวงเพื่อทำลายหลักฐาน และถ้าฮองเฮาท่านคิดจะพานางหนี... ก็คงทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน"ฮองเฮาแทบจะไม่มีแรงยืนอีกต่อไป ร่างกายสั่นไปทั้งตัวเมื่อผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้พูดถึงความจริงที่ไม่อยากยอมรับ ฮองเฮาหลี่หลันซื่อสูญเสียทุกสิ่งไปในพริบตา สิ่งที่คิดจะกุมอำนาจไว้ กลับพังทลายต่อหน้าต่อตาฮองเฮากัดฟันแน่นจนเป็นสันนูนบนกราม
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่149เฉียบ
เยี่ยนอิงยืนอยู่หน้าห้อง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจและเจ็บปวด นางก็ทรุดตัวลงตรงพื้น มือสั่นเทิ้มไปหมด น้ำตาไหลรินไม่หยุด นางสะอื้นออกมาอย่างสุดชีวิต เปล่งเสียงร้องเรียกออกมาอย่างรุนแรง"ช่วยด้วยๆๆๆ! เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อล้ม!" เสียงสะอื้นดังขึ้นทั่วทั้งตำหนัก ราวกับเป็นเสียงเรียกร้องจากใจที่แตกสลายเสียงร้องนั้นดังลั่นท่ามกลางความเงียบสงัดของตำหนักยามค่ำคืน ความหวาดกลัวในเสียงของเยี่ยนอิงดังไปถึงทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น คนที่กำลังพักผ่อนหรือทำงานอยู่ต่างก็หยุดชะงักฟังเสียงของเยี่ยนอิง ทุกคนต่างมองไปที่ห้องที่เยี่ยนอิงวิ่งเข้าไปและได้ยินเสียงหวานนั้นขาดห้วง"เสด็จพ่อ!" เยี่ยนอิงร้องเรียกเสียงดังขณะวิ่งไปที่ประตูห้องฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้นอนอยู่บนเตียง ขยับตัวไม่ได้ ลิ้นแข็งและดวงตามีแต่คราบน้ำตา ร่างกายของฮ่องเต้นิ่งเหมือนไม่มีชีวิตอยู่ เยี่ยนอิงมองเห็นภาพนั้นแล้วก็ยิ่งตกใจ น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย ท่าทางของนางเต็มไปด้วยความตกใจที่ไม่สามารถควบคุมได้"เสด็จพ่อ!!" เยี่ยนอิงร้องลั่นเมื่อเห็นฮ่องเต้ในสภาพนี้ มือของนางสั่นเทามากจนแทบจะจับประตูไม่อยู่ ขันทีจื่อกงที่อยู่ข้างนอกวิ่งเข้าไปทันที"ข้า
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่148แผนร้ายของเยี่ยนอิง
เยี่ยนอิงเดินไปที่หน้าประตูห้องของฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ ดวงตาของนางยังคงมีร่องรอยของน้ำตาเมื่อสักครู่ แต่ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็นและมีท่าทีเยือกเย็นยิ่งนักความเศร้าที่เคยพรั่งพรูออกมากลับหายไปหมดสิ้น เยี่ยนอิงยืนมองขันทีจื่อกงที่ยืนเงียบอยู่ก่อนแล้ว“กงกง...” เสียงเยี่ยนอิงดังขึ้นอย่างนุ่มนวล พร้อมกับยิ้มบางๆ“เยี่ยนอิงจะอาสาส่งเสด็จพ่อเข้านอนด้วยตัวเอง ท่านไปพักเสียเถิด”จื่อกงมองเยี่ยนอิงด้วยสายตาฉงน แต่ในที่สุดก็พยักหน้าตามมารยาทแม้จะยังคงมีความสงสัยเล็กน้อยในใจ “ข้าน้อยเหมือนได้ยินว่าฝ่าบาทเรียกหาข้าน้อย…”เยี่ยนอิงยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มที่ไม่ต่างอะไรจากการยิ้มของสิงโตที่จ้องมองเหยื่อ “ข้าเองก็ได้ยินเช่นกัน ท่านรีบไปพักเถอะ ท่านดูแลเสด็จพ่อมาทั้งวันแล้ว หลายวันมานี้ข้าไม่กล้าเข้าใกล้เสด็จพ่อ เพราะเรื่องของพี่หว่านชิง วันนี้จึงตั้งใจมาทำหน้าที่ลูก…”คำพูดที่แฝงความเจ็บปวดในบางคำกลับถูกพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแต่ปนๆ ปด้วยความน้อยใจ เยี่ยนอิงโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อให้ดูเป็นการแสดงความเคารพจื่อกงยังคงลังเลแต่เยี่ยนอิงก็ไม่ได้ปล่อยให้เขาคิดนาน ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องขอ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่147นอกบท
น้ำตาของเยี่ยนอิงยิ่งไหลรินหนักขึ้น “ถ้าเสด็จพ่อรักข้า ข้าจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวแบบนี้... ข้าไม่อยากเป็นเพียงแค่ลูกที่มีพ่อไว้ให้แค่ชื่อ... ข้าอยากเป็นคนสำคัญสำหรับท่าน...เป็นลูกสาวที่แม้ไม่ใช่ลูกรักแต่ไม่ใช่คนที่เสด็จพ่อเกลียด” น้ำตาของเยี่ยนอิงไหลไม่หยุดจนแทบจะหมดแรงหลี่เซวียนอี้รู้สึกถึงความผิดหวังและเจ็บปวดที่สั่งสมอยู่ในใจของเยี่ยนอิง คำพูดที่เยี่ยนอิงพูดออกมา ทำให้เขาเริ่มตระหนักถึงความผิดพลาดที่เขาทำลงไป แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในเมื่อใจเขาเองก็ยังไม่แน่ใจกับความเชื่อของตัวเองที่เช่ื่อตลอดมาว่าเยี่ยนอิงไม่ใช่ลูกของเขาหลี่เซวียนอี้ถอนหายใจยาว ปรารถนาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่อาจจะหาคำพูดที่เหมาะสมได้ เขาจึงเลือกที่จะเงียบไป พร้อมกับเสียงสะอื้นของเยี่ยนอิงที่ดังขึ้นมากกว่าที่เคย...เยี่ยนอิงวิ่งออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว น้ำตายังรินไหลไม่หยุดจนเกือบจะมองไม่เห็นทาง วิ่งไปจนถึงหน้าประตู ก็ยังคงสะอึกสะอื้น เหมือนจะระบายความเจ็บปวดในใจออกมาให้หมดในห้องของหลี่เซวียนอี้นั้น เขานั่งมองไปที่ขนมที่เยี่ยนอิงทำมาให้ เขายกถ้วยขนมขึ้นมาด้วยท่าทางที่เงียบสงบ ราวกับตั้งใจจะลองชิมดู แต
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่146ความเจ็บปวดของเยี่ยนอิง
เช้าวันใหม่ แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างห้องบรรยากาศในตำหนักพระราชวังสงบเงียบ เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับการเปิดประตูห้องในพระตำหนักของหลี่เซวียนอี้ เยี่ยนอิงเดินเข้ามาพร้อมกับขนมที่ทำเองกับมืออย่างทะนุถนอม ภายในใจเต็มไปด้วยความหวังที่จะได้เห็นรอยยิ้มจากเสด็จพ่อของเธอ“เสด็จพ่อเจ้าค่ะ ข้านำขนมที่ทำเองมาฝาก” เยี่ยนอิงเอ่ยเสียงหวานแล้ววางขนมลงบนโต๊ะเบื้องหน้าหลี่เซวียนอี้หลี่เซวียนอี้ไม่แม้แต่จะมองขนมที่เยี่ยนอิงวางลง เขาหันไปมองหน้าเยียนอิงดอย่างตรงไปตรงมาและกล่าวเสียงเรียบ “วางไว้ที่นั่นเถอะ ข้าไม่กิน”คำตอบที่ไม่คาดคิดทำให้เยี่ยนอิงหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ดวงตาของเยี่ยนอิงเต็มไปด้วยความผิดหวังและเจ็บปวด ท่าทีที่หลี่เซวียนอี้ไม่แยแสขนมที่เยี่ยนอิงทำขึ้นมาด้วยความรักยิ่งทำให้ความรู้สึกในใจของเยี่ยนอิงทวีความเจ็บปวดขึ้นไปอีกเยี่ยนอิงกัดฟันกรอด มุมปากกระตุกขึ้นด้วยความน้อยใจ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะถามออกไป “ถ้าเป็นพี่หว่านชิงล่ะเจ้าคะ เสด็จพ่อจะปฏิเสธไหม จะกล้าที่จะไม่กินขนมที่พี่หว่านชิงทำกับมือไหม”หลี่เซวียนอี้ยิ้มขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับมองเยี่ยนอิงอย่างพิจารณา “หว่านชิงคือลูกของข้า”
You may also like
ทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์13.7K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน13.4K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน61.5K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง18.7K viewsทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ร้ายกาจ (ยุค80)
sanvittayam1.3K viewsกระถางบำเพ็ญเพียรของโม่เหนียง (และรวมเรื่องสั้น)
โหย่วหยวนเชียนหลี่494 viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ1.6K viewsแฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)
ไห่ถาง7.0K views
