ตอนที่49ไม่ได้แย่งชิง

ณ ตำหนักผิงจื้อ ตำหนักของฮองเฮา

ยามสาย ภายในตำหนักหอมกรุ่นด้วยกลิ่นดอกมู่ตานอบแห้ง น้ำชาร้อนวางไว้บนโต๊ะหยกขาว ฮองเฮาหลี่หลันซื่อกำลังนั่งอยู่บนตั่งยกพื้น มือเรียวงามถือถ้วยชาอย่างสงบงามสมศักดิ์ศรี นางกำลังฟังรายงานจากหม่าอิ๋นฉิง

“กราบทูลเพคะ ฮองเฮา...เมื่อวานนี้องค์หญิงรองเยี่ยนอิง ได้รับตุ๊กตาผ้าหนึ่งตัวจากท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงด้วยมือของเขาเอง...”

หลี่หลันซื่อชะงักเล็กน้อย จากที่เคยหลุบตาอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นอย่างสง่างาม ดวงตาฉ่ำเย็นเป็นเงา แววตานั้นหากมองผ่านก็เพียงเรียบนิ่ง...แต่หากใครจ้องลึกก็อาจรู้สึกได้ถึงสายลมคมดั่งมีด

“เช่นนั้นหรือ…” ยกถ้วยชาขึ้นจิบเบาๆ แล้ววางลงช้าๆ

“เพคะ ข้าคิดว่า...อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่…”

“ไม่เล็กเลย…”

หลันซื่อพูดแทรกเบาๆ พร้อมกับยิ้มบางอย่างแผ่วเบา สีหน้านิ่งสงบ แต่รอยยิ้ม...กลับอ่อนละมุนราวมารดาผู้มองดูลูกสาวได้ของเล่นชิ้นใหม่

“เยี่ยนอิงโตขึ้นแล้ว...เริ่มรู้จัก เลือก สิ่งที่ตนเองพึงใจ”

หลันซื่อลูบขอบถ้วยชาด้วยปลายนิ้ว แววตาเย็นลึกแฝงประกายบางอย่าง ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน

“อิ๋นฉิง...ให้คนส่งขนมกุ้ยฮวาผสมเกาลัดไปที่จวนแม่ทัพทีเถอะ บอกว่า...เป็นของเยี่ยนอิง