บทที่ 334

อาซิ่นพยักหน้าแบบเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ยังกังวลเล็กน้อย “เพียงแต่... หากเขาไม่ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตนล่ะขอรับ?”

ฮุ่ยอวิ่นขอพรืด “หากไม่ ก็เป็นไปตามที่เราต้องการพอดีมิใช่หรือ? แสดงว่าใช้คนผู้นี้ได้ ประหยัดแรงทางคุกทักษิณ หากเขาทำเพื่อเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน สวามิภักดิ์ต่อทางราชครูถง พวกเราจะให้เขาสุขสบายได้อย่างไร? ฉวยโอกาสนี้เปลี่ยนตัวเขาเสีย”

อาซิ่นลูบศีรษะ เอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “นั่นสิ เหตุใดข้าน้อยจึงคิดไม่ถึงกันนะ?”

ฮุ่ยอวิ่นถีบเขาทีหนึ่ง “เจ้าเนี่ยรู้แต่แม่นางอาหูท่านนั้น เห็นนางทีไร จ่านเหยียนก็หัวเราะ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองโง่เหมือนหมูตัวหนึ่ง”

ครั้นมู่หรงฉิงเทียนได้ยินคำว่า ‘จ่านเหยียน’ ก็เงยหน้า มองฮุ่ยอวิ่นนิ่ง ๆ ทีหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้าอ่านฎีกาต่อ เพียงแต่ไม่มีสมาธิ ภาพเมื่อคืนวนเวียนอยู่ในหัวของเขาไม่หยุด ทำให้เขาหัวใจล่องลอยเตลิดไปไกล

ความรู้สึกเช่นนี้ นอกจากหนิงเอ๋อร์ก็ไม่เคยมีกับผู้อื่นมาก่อน

แต่หนิงเอ๋อร์ในตอนนั้นก็เป็นแค่ความวู่วามของชายหนุ่มคนหนึ่ง หัวใจแรกแย้ม ย่อมต้องเกิดความรู้สึกดีต่อสตรีนางหนึ่งอยู่แล้ว

บัดนี้เขาใกล้เข้าเลขสาม เลยช่วงอายุวู่วามนั้นแล้ว

สำห