10 - จบแบบง่ายๆ

จบแบบง่ายๆ

วันต่อมา

เช้าวันต่อมา วันนี้ปุยนุ่นกลับมาทำงานตามปกติ และยังคงทำตัวปกติกับพัสกร เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังระวังตัวขึ้นมากกว่าเดิมอีก ไม่อยู่กับชายหนุ่มกันเพียงตามลำพังสองต่อสอง แต่เป็นพัสกรเองที่พยายามเข้าหาปุยนุ่น เอาข้ออ้างความเป็นพี่น้องมาอ้างอีกเช่นเคย เมื่อหญิงสาวไม่ยอมรับความเป็นแฟน แถมยังให้เก็บเรื่องราวที่ผ่านมาไว้เป็นความลับ ไม่ให้ชายหนุ่มบอกใครอีก ทำให้พัสกรค้องหนักใจ และมานั่งปรับทุกอยู่ที่ห้องทำงานของปุยเมฆ

“พี่พัด พี่เป็นอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่พี่เข้ามาที่ห้องผม พี่ถอนหายใจเป็นสิบๆรอบแล้วน่ะ” ปุยเมฆถามขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าตั้งแต่กลับมา พัสกรเอาแต่ขลกอยู่ในห้องทำงานของตน

“พี่สาวนาย นี่อารมณ์ไหนกันแน่ แต่ละวัน พี่ล่ะเอาใจไม่ถูกจริงๆ” พัสกรพูดขึ้น เมื่ออยู่ในห้องกันเพียงสองคน

“เฮ้อะ...รู้ฤทธิ์ปุยนุ่นแล้วสิท่า” ปุยเมฆเค้นหัวเราะออกมาทันที เมื่อพัสกรพูดจบ

“เหมือนพี่นาย กำลังหลบหน้าพี่เลยหว่ะเมฆ” พัสกรเอ่ยขึ้นมาอีก

“ไม่เหมือนหรอกพี่พัด ใช่เลย อาการแบบนี้ ว่าแต่พี่ไปทำอะไรไว้ล่ะ นุ่นถึงเป็นแบบนี้” ปุยเมฆถามมาทันที เพราะรู้จักนิสัยของปุยนุ่น พี่สาวเพียงคนเดียว ที่อายุห่างกันแค่ปีเดียวดี

“ถ้าพี่บอกอะไรนายไป นายจะโกรธพี่ไหม” พัสกรถามขึ้น พร้อมกับจ้องมองไปที่ปุยเมฆ

“...” ปุยเมฆไม่ตอบออกมา แต่เป็นยักไหล่ให้แทน

“พี่กับพี่สาวนาย มีความลึกซึ้งกันมากกว่านั้น ” พัสกรพูดออกมา

“นี่พี่ ไปทำอะไรนุ่นมา” ปุยเมฆเริ่มเลือดขึ้นหน้ามาทันที เมื่อพัสกรเริ่มเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

“นายใจเย็นๆ ก่อน พี่อยากแสดงความรับผิดชอบน่ะ แต่พี่สาวนายไม่ต้องการ แถมยังบอกให้พี่ลืมมันไปอีกต่างหาก จบแบบง่ายๆแบบนี้เลยหรือว่ะ”

“พี่ชอบปุยนุ่นเหรอ” ปุยเมฆถามขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าของพัสกร

“ชอบเหรอ...พี่ไม่รู้ พี่รู้แค่ว่าพี่อยากอยู่ใกล้ๆ กับพี่สาวนายตลอด ไม่อยากให้นุ่นอยู่ห่างจากพี่เลย”

“แล้วพี่พูดอะไรกับนุ่นไปบ้างล่ะ...”

“พี่ขอนุ่นเป็นแฟน แต่พี่สาวนายไม่ตกลง บอกว่าให้พี่จีบเธอดูก่อน ถึงจะตกลงเป็นแฟน”

“งั้นพี่ก็จีบสิ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย”

“มันยากตรงที่พี่จีบใครไม่เป็นนี่แหล่ะ ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน แถมตอนนี้เข้าใกล้ก็ไม่ได้อีก” พัสกร พูดขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจไปด้วย

“อันนี้พี่ก็ต้องเรียนรู้เอง ผมช่วยอะไรพี่ไม่ได้หรอก...”

“แล้วพี่ต้องทำยังไงว่ะ เป็นแบบนี้ ทำงานกันไม่ค่อยสะดวกเลย”

“พี่ก็กลับไปดูแลไอ้โน่เหมือนเดิมสิ ส่วนนุ่นก็ให้ทำงานอยู่ที่นี่แหล่ะ เพราะยังไงก็เป็นพนักงานประจำอยู่แล้ว”

“ได้ยังไงกัน ปุยนุ่นอยู่ในความดูแลของพี่น่ะ” พัสกรลุกขึ้นทันที เมื่อปุยเมฆพูดประโยคนี้ออกมา

“ผมดูแลเองก็ได้นี้พี่ เพราะตอนนี้งานผมก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมาก บางทีอยู่ห่างกันบ้างก็ดีทั้งพี่และนุ่นน่ะ เผื่อคนบางคนจะได้รู้ใจตัวเองไง” ปุยเมฆเอ่ยบอก พร้อมกับใช้ความคิดไปด้วย

“แต่...”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ตอนนี้ตำแหน่งผมใหญ่กว่าพี่น่ะ อย่าลืมสิ” ปุยเมฆพูดกวนๆออกมาทันที

“เออ ไปก็ได้ว่ะ ไอ้น้องเขยเลว ได้ทีเหยียบกูเชียวน่ะ” พัสกรพ่นคำหยาบออกมาทันที

“ไม่พูดคำหยาบสิครับ คุณพี่เมีย เดี๋ยวต้นข้าวมาได้ยิน ผมช่วยอะไรพี่ไม่ได้น่ะ” ปุยเมฆพูดไม่ทันขาดคำ ต้นข้าวก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพอดี

“พี่มาทำอะไรที่นี่ค่ะ ห้องทำงานพี่อยู่ฝั่งโน้นไม่ใช่เหรอ” ต้นข้าวถามพัสกรขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าพี่ชายอยู่ในห้องทำงานของสามีเธอ

“เอ่อ...พี่มีธุระน่ะ" พัสกรได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ตะบอกน้องสาวยังไง

"ธุระ!" ต้นข้าวเลิกคิ้วมองพี่ชาย

"เรื่องของผู้ชายน่ะ พี่ไปก่อนน่ะ เคลียร์กันเอาเองแล้วกัน” พัสกรไม่รู้จักพูดยังไง จึงรีบหาทางเอาตัวรอด และโยนคำพูดกำกวมมาทางปุยเมฆทันที

“อ้าว...ไงโยนขี้มาให้ผมล่ะ” ปุยเมฆหน้าหงอยลงทันที

“มีเรื่องอะไรกันค่ะ” ต้นข้าวเดินเข้ามาใกล้ๆกับปุยเมฆแล้วจ้องหน้าถามขึ้นทันที เมื่อพัสกรเดินจากไปแล้ว

“เอ่อ...ไม่มีไรหรอกครับ อ้วนไปนั่งก่อนน่ะ ยืนมากไม่ค่อยดี” เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับช่วยประคองหญิงสาวร่างอวบอิ่มไปนั่ง

“พี่เมฆ ตกลงจะบอกไหมค่ะ ว่าพวกพี่มีความลับอะไรกัน” ต้นข้าวถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับจ้องหน้าของชายหนุ่มเพื่อรอคำตอบ

“ไม่มีอะไรจริงๆครับ เป็นเรื่องของพี่พัดเขาน่ะ” ปุยเมฆเอ่ยตอบอย่างจริงจัง

“แน่น่ะค่ะ”

“ครับ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเค้าเลยจริงๆ เค้ากล้าสาบานได้เลยครับ” ปุยเมฆเอ่ยตอบ พร้อมกับยกมือขึ้นสามนิ้วทันที

“ข้าวเชื่อพี่ก็ได้ค่ะ”

“ครับ...เค้าก็มีแค่อ้วน กับลูกแค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ ไม่คิดมากน่ะ” ปุยเมฆเอ่ยเสียงอ่อนโยนกับหญิงสาว แล้วลูบไปที่หน้าท้องนูนของเธอ

“ต่อไป ข้าวหุ่นไม่สวย เหมือนนางแบบพวกนั้น พี่จะยังรักข้าวไหมค่ะ” หญิงสาวถามขึ้นมาความน้อยใจเริ่มก่อตัวอีกครั้ง

“อ้วนครับ เค้าไม่ได้รักอ้วนที่สวยไม่สวยเลย เค้ารักอ้วน ที่อ้วนเป็นแบบนี้ต่างหากล่ะ เป็นต้นข้าวที่เค้ารักนี้ไงครับ คิดมากอีกแล้วน่ะ” เสียงนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับลูบศรีษะเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน

“แล้วข้าวเป็นแบบไหนค่ะ ในสายตาของพี่” ต้นข้าวถามขึ้นอีกครั้ง

“ร้อนแรง แถมเด็ดมาก! ฟอด...” ร่างสูงก้มลงไปกระซิบบอกที่ข้างหูของหญิงสาว แล้วแอบหอมแก้มเธอทันที ที่เอ่ยจบ

“พี่เมฆ” ต้นข้าวตาลุกวาวขึ้นทันที แล้วจับที่แก้มของตัวเองข้างที่ถูกปุยเมฆหอมไป

“ครับ...คึกๆๆ”

“แกล้งข้าวอีกแล้วน่ะค่ะ” หญิงสาวตวาดสายตาจ้องมองนิ่ง

ร่างสูงจ้องหน้าของหญิงสาวกลับ แล้วก้มลงมอบจูบอันแสนหวานให้แก่หญิงสาวตรงหน้าทันทีอย่างอ่อนโยน

แกร๊ก

“เฮ้ย...ขอโทษทีว่ะ” ชีโน่ที่เป็นฝ่ายเปิดประตูเข้ามาอย่างหุ่นหั่น เพราะความเคยชิน แต่ไม่คิดว่าจะเจอภาพสามี-ภรรยาข้าวใหม่ปลามันพลอดรักกันอยู่ในห้องทำงานแบบนี้ อยากจะเดินกลับออกไปคืน แต่ก็ไม่ทันเข้าเสียแล้ว

“มือก็เอามา แต่ไม่รู้จักเคาะ” ปุยเมฆต่อว่าอย่างอารมณ์เสีย