9 - เก็บไว้เป็นความทรงจำ

 

เก็บไว้เป็นความทรงจำ

รุ่งเช้า

ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นลืมตาขึ้นมาก่อน แต่ยังก็พบหญิงสาวข้างกายที่ยังคงหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของเขา สายตาคมจ้องมองไปยังใบหน้าหวานของหญิงสาว มือหนาเลื่อนมาลูบที่แก้มนวลนั้นเบาๆวนไปมา จนร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมา ลืมตาจ้องมองร่างสูงกลับ

“ตื่นแล้วหรือครับ อรุณสวัสดิ์น่ะครับคุณแฟนคนสวย” เสียงนุ่มเอ่ยถาม พร้อมกับกระซิบบอกที่ข้างหูของหญิงสาว

“ใคร? เป็นแฟนค่ะ ยังไม่ได้ตอบตกลงเสียหน่อย” เสียงหวานเอ่ยตอบ พร้อมกับหลบสายตาไปทางอื่น

“นุ่นนี้ไงครับ ไม่อยากเป็นแฟน ถ้าอย่างนั้น ก็มาเป็นเมียเลยก็ได้น่ะ พี่ไม่ติด” เสียงนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับชี้ไปที่ตัวของหญิงสาว

“พี่มัดมือชกกันชัดๆเลย นุ่นไม่คุยกับพี่แล้ว นุ่นจะไปเข้าห้องน้ำ” หญิงสาวพูดจบก็กำลังจะลุกออกจากอ้อมกอดนั้นของชายหนุ่ม

“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม” เสียงนุ่มเอ่ยถามขึ้นมา

“ไม่ค่ะ! โอ้ยยย ซี๊ดดด” ร่างบางรีบลุกขึ้น แต่ต้องซีดปากร้องเจ็บขึ้นมา เพราะความเจ็บแสบจากช่วงล่างของร่างกายที่พร้อมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“นุ่น! ยังเจ็บอยู่เหรอ?” ชายหนุ่มรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที แล้วถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใยหญิงสาว

“...” หญิงสาวหันไปมอง และพยักหน้ารับให้แก่ชายหนุ่ม เพราะเธอไม่กล้าขยับตัวเลย

“มาครับ พี่ช่วย” ร่างสูงลุกขึ้น ช้อนร่างบางขึ้นแนบอกทันที ในท่าเจ้าสาว

“พี่พัด”

“อายทำไม เมื่อคืนก็ยังทำมากกว่าเห็นอีก” เสียงนุ่มเอ่ยบอก แล้วสาวท้าวยาวเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

“...” หญิงสาวไม่พูดอะไร เพราะมัวแต่เขินอาย มุดหน้าซบอยู่กับอกแกร่ง แล้วโอบกอดคอของร่างสูงไว้แน่น เพราะกลัวตก

อีกด้าน

ทางด้านดาราหนุ่มชีโน่และเพื่อนสาวของปุยนุ่น อย่างอลินตอนนี้ยังคงหลับสนิทไม่รู้เรื่องกันทั้งคู่ จนเรือจอดเทียบท่าเรียบร้อย เพื่อนชายทั้งสามลงจากเรือไปกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่สองร่างเปลือยเปล่า ที่ยังนอนกอดกันหมดสภาพอยู่บนที่นอนที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย จนคนขับเรือเอ่ยเรียก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณครับ เรือจอดแล้วน่ะครับ”

ชายหนุ่มจึงเป็นฝ่ายลุกขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง และเปิดประตูแงมออกเพียงเล็กน้อย ชะโงกดู ก่อนจะเอ่ยบอก

“ผมขออยู่ที่นี่อีกคืนนะครับ นี้ครับค่าเช่าเรือ” ชีโน่เอ่ยบอกพร้อมกับยื่นเงินจำหนึ่งให้แก่ชายคนขับเรือ ไป แล้วรีบปิดประตูกลับคืนทันที แล้วเดินกลับไปหาหญิงสาว ที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนที่นอน

มือหนาลูบวนบนใบหน้าของหญิงสาวอยู่สักพักอย่างพินิจพิจารณา จนหญิงสาวรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย

“หาว!...เช้าแล้วเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถาม พร้อมกับอาการหาวจากการพึ่งจะตื่นนอน

“เช้าบ้าอะไรล่ะ นี้มันบ่ายแล้ว” ชีโน่เอ่ยตอบ ด้วยน้ำเสียงที่อย่างประชดประชัน

“ฮ้ะ...บ่ายโมง!” หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้น รีบดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันที พร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างรอคำตอบยืนยันอีกที

“...” ชีโน่ได้แต่พยักหน้ารับ เชิงเป็นคำตอบอีกที

“แล้วทำไม คุณไม่ปลุกฉันเล่า” หญิงสาวเริ่มโมโหขึ้นมาทันที และเริ่มมีสีหน้ากังวลขึ้นมา

“ผมเห็นคุณหลับสบายนี้ เลยไม่อยากรบกวน แต่ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเพื่อนๆคุณกลับลงไปกันหมดแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยบอก โดยไม่ได้รู้สึกรู้สา และวิตกอะไรแม้แต่น้อย

“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นสักหน่อย ฉันหมายถึงเรื่อง...” หญิงสาวไม่รู้จะพูดบอกยังไง ได้แต่อ้ำอึ้ง จ้องมองหน้าของชายหนุ่ม

“เรื่องอะไร? ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคืน” ชีโน่เลิกคิ้วมองกลับมา เพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวจะพูดเรื่องอะไรก่อน แต่ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคืน เขาก็พร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง

“เห้ย...ไม่ได้การล่ะ นี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว” หญิงสาวเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ จึงรีบคว้าผ้าห่มพันตัว แล้วลุกขึ้นจากที่นอนทันทีอย่างรีบร้อน

“โอ้ยยย ซี๊ดดด” ร่างบางร้องซีดปากออกมาทันที เมื่อเท้าแตะถึงพื้น และล้มลงพับกองอยู่กับพื้นทันทีเพราะความเจ็บส่วนนั้นของร่างกาย

“คุณ!” ร่างสูงรีบพุ่งตัวเข้าไปหาหญิงสาวทันที

“ไม่ต้องมามองเลย...เพราะใครกันล่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้สึกน้อยใจ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ซ่าดีนัก เป็นยังไงล่ะ” ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ทำหน้าเหมือนเด็กงอแงอยู่ตอนนี้ ก็หัวเราะขำออกมาทันทีอย่างเอ็นดู

“ไม่รีบช่วย แล้วยังจะมาหัวเราะอีกน่ะ ไอ้เด็กบ้า” หญิงสาวตวาดตามอง พร้อมพ่นคำด่าออกมาทันที

“แล้วดึงลงมาด้วยทำไม ไอ้ผ้าห่มเนี้ย หืม” ชายหนุ่มเอ่ยแซว พร้อมกับพยายามจะดึงผ้าห่มออกจากร่างบาง

“ก็...”

“อายเหรอ? ผมไม่เห็นจะอายคุณเลย” ชีโน่พูดออกมาแบบกวนๆ และไม่ได้รู้สึกอะไร

“นี่ ตกลงจะช่วยไหม พูดมากอยู่ได้” อลินเริ่มขึ้นเสียงใส่ทันที เมื่อเห็นชายหนุ่มเริ่มร่ายยาว

“ครับ คุณผู้หญิง” เสียงนุ่มเอ่ยรับปาก พร้อมกับมือดึงผ้าห่มที่หญิงสาวคลุมตัวออก แล้วรีบช้อนร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาวทันที

“ว้ายยย” หญิงสาวรีบโอบคอชายหนุ่มไว้แน่นด้วยสัญชาตญาณเพราะกลัวตก โดยไม่ได้สนใจร่างกายอันเปลือยเปล่าของตัวเองเลยแม้แต่น้อยนิด แล้วรีบมุดหัวแนบอกชายหนุ่มทันที

ชีโน่จ้องมองร่างบางในอ้อมกอด แล้วส่ายหน้าให้เบาๆ พร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา อย่างรู้สึกเอ็นดูคนที่ทำตัวตรงกันข้ามกับอายุเสียเหลือเกิน แล้วพาเดินไปยังห้องน้ำทันที ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม

สักพักเมื่อทั้งคู่ทำธุระส่วนตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็รีบแต่งตัว หญิงสาวกำลังจะเดินออกจากห้องตรงนี้ไป แต่ถูกแขนแกร่งของชายหนุ่มรั้งไว้เสียก่อน

“มีอะไร” อลินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบนิ่ง แล้วจ้องมองหน้าชายหนุ่มเมื่อโดยรั้งแขนไว้

“คุยกันก่อนสิ” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับปล่อยแขนลงออกจากหญิงสาว

“ถ้าจะคุยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คุณไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ถือว่าเป็น One Night ก็แล้วกัน ฉันจะลืมมันไป ถือว่าวินๆกันทั้งคู่” อลินพยายามพูดออกมาให้เป็นปกติที่สุด

“One Night อย่างงั้นเหรอ? อลินคุณคิดอะไรอยู่” ชีโน่ถามย้ำขึ้นมาทันที เมื่อหญิงสาวพูดเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร

“ฉันก็พูดความจริงไง แล้วจะให้ฉันคิดเป็นแบบไหนได้ คุณเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ว่าฉันจะ BlackMail คุณแน่นอน”  หญิงสาวพูดออกมาโดยไม่มองหน้าชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย

“อลิน นั้นมันครั้งแรกของคุณเลยน่ะ” ชีโน่เริ่มขึ้นเสียงใส่กับหญิงสาว

“ครั้งแรก แล้วยังไง เสียไปแล้วมันเอากลับมาคืนไม่ได้หรอกค่ะ”

“ครับถึงมันจะเอากลับคืนมาไม่ได้ แต่ว่า...”

“เอาเป็นว่าตามนี้แหล่ะ บ้าย บาย น่ะ น้องชาย” หญิงสาวตัดปัญหา เอ่ยพูดขึ้นมา แล้วเดินจากไปทันที ปล่อยให้ดาราหนุ่มยืนอึ้งอยู่ภายในห้องคนเดียว

“One Night งั้นเหรอ? มีผู้หญิงแบบนี้ด้วยเหรอว่ะ เสียตัวครั้งแรก แต่ไม่ได้เรียกร้องอะไรเลย เหมือนกูโดนฟันแล้วทิ้งเลยเว้ย เสียเชิงชายหมด....เชี่ยเอ้ยยย ลืมได้ไงว่ะ หวังว่าคุณก็คงไม่ลืมน่ะอลิน”