33 - วันแห่งความยินดี

วันแห่งความยินดี

สองสัปดาห์ต่อมา

และแล้วงานหมั้นระหว่างพัสกรและปุยนุ่นก็เดินทางมาถึง ซึ่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของอดีตซุปตาร์อย่างนรวิชญ์ เป็นบ้านของทางฝ่ายหญิงนั้นเอง ซึ้งเป็นงานที่จัดขึ้นตามความต้องการของทั้งสองฝ่าย และได้มีการเชิญนักข่าวมากันหลายสำนักเพื่อทำสื่อ

“พวกเราว่า งานนี้คุณชีโน่จะมาไหม” นักข่าวสาวคนหนึ่งพูดขึ้น เมื่อแขกเหรื่อ กำลังทยอยกันเข้ามา แต่ยังคงไร้วี่แวว อดีตดาราหนุ่มในสังกัด

“แต่คุณชีโน่ หมดสัญญากับทางช่องแล้วน่ะ แถมไม่ต่อสัญญาอีกด้วย” นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยเสริม

“เกี่ยวอะไรกันกับต่อสัญญาไม่ต่อสัญญาด้วย” นักข่าวคนแรกพูดขึ้นมาอีก

“ไม่รู้สิ รู้สึกว่ามันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ จู่ๆ คนที่รักในการแสดงอย่างคุณชีโน่ จะไม่ต่อสัญญา และหายหน้าเงียบจากจอไปเลย มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ”

“พวกเราก็ต้องรอลุ้นว่างานนี้...คุณชีโน่จะมากันไหม”

เสียงซุบซิบพูดคุยกันอย่างเจือแจวของกลุ่มนักข่าว ที่รอการทำสื่ออยู่ที่บริเวณทางด้านนอก และแล้ว ก็มีรถซุปเปอร์คาร์คันหรูแล่นเข้ามาภายในบริเวณนั้นพอดี ทำให้เสียงพูดคุยกันเงียบลง

ท้าวยาวก้าวลงมาจากรถฝั่งคนขับ และรีบเดินไปเปิดประตูให้แก่หญิงสาวที่นั่งมาด้วยอย่างรู้หน้าที่ของตนเอง

เท้าเรียวของหญิงสาว ที่สวมเพียงรองเท้าหุ้มส้นพื้นต่ำ พร้อมกับชุดเดรสสีหวาน ที่เข้ากับตรีมในการจัดงาน ชายหนุ่มยืนตรง พร้อมกับยกแขนขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้หญิงสาวคล้องควง แล้วเดินเข้าไปภายด้านในพร้อมๆกัน

“ไม่ต้องตื่นเต้นครับ...” เสียงนุ่มเอ่ยให้กำลังใจแก่หญิงสาว

“ทำไมนักข่าวเยอะกันจังเลยค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถาม เพราะตั้งแต่ที่เธอก้าวขาลงมาจากรถ ทั้งคู่ก็ตกเป็นเป้าสาวตาของผู้คนในงาน และนักข่าวอีกมากหน้าหลายตา พร้อมกับเสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นมา

“ทำใจสบายครับ ไม่ต้องเกร็ง พร้อมน่ะครับ”

“พร้อมค่ะ”

ทั้งคู่เดินเคียงข้างกันไป แต่ไม่ทันที่จะถึงหน้าประตู กลุ่มนักข่าวที่รออยู่ในงาน ก็กรู่กันเข้ามาล้อมรอบ พร้อมกับไมค์ที่จ่อปากของชายหนุ่มทันที

“ขออนุญาตค่ะ...ขอสัมภาษณ์คุณชีโน่ได้ไหมค่ะ” นักข่าวท่านหนึ่งเอ่ยขออนุญาตขอ

“เอ่อ...คือว่าตอนนี้อาจจะไม่ค่อยสะดวกน่ะครับ” ชีโน่เอ่ยตอบนักข่าว พร้อมกับพยายามเอาตัวขวางหญิงสาวจากนักข่าวที่จู่โจมกันเข้ามาสัมภาษณ์แบบไม่ทันได้ตั้งตัว

“ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็ถามคำถามหนึ่งน่ะค่ะ คุณผู้หญิงท่านนี้เป็นใครค่ะ ใช่แฟนของคุณชีโน่หรือเปล่าค่ะ”

“ผมขอไม่ตอบ หรือให้สัมภาษณ์ใดๆตอนนี้ครับ พวกคุณช่วยให้เกียรติของเจ้าของงานที่เชิญพวกคุณมาทำข่าวด้วยน่ะครับ ส่วนเรื่องของผม วันนี้อาจจะไม่สะดวกตอบน่ะครับ เพราะว่าวันนี้เป็นงานมงคลของพี่ชายที่เคารพนับถือของผม ผมขอร้องอีกครั้งน่ะครับ โปรดอย่าพึ่งถามอะไรผมตอนนี้ และพวกคุณช่วยให้เกียรติแก่เจ้าของงานด้วย ขอบคุณครับ” ชีโน่ร่ายยาวขึ้นมาทันที พร้อมกับหันไปหาหญิงสาว แล้วกุมมือของหญิงสาวไว้ แล้วพยักหน้าให้แก่เธอเพื่อเป็นกำลังใจให้แก่กัน

“ไปกันเถอะครับ...” เสียงนุ่มเอ่ยเบาๆกับหญิงสาว

“ผมขอตัวก่อนน่ะครับ...ขอทางด้วยครับ” เสียงเข้มพูดขึ้นมาต่อหน้านักข่าว

กว่าร่างสูงพาหญิงสาวเข้ามาในงานได้ ก็ทำให้หญิงสาวลมแทบจับ เพราะข้างนอกอากาศค่อนข้างร้อน และอบอ้าวมาก

“ไหวไหมครับ...” เสียงนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง และช่วยพยุงร่างหญิงสาวไปนั่งที่เก้าอี้

“ลินไหวค่ะ...”

และเวลาก็ล่วงเลยมาจวบจนถึงพิธีการต่างๆ ตามขนบธรรมเนียม จนมาถึงพิธีการสุดท้าย คือร่วมแสดงความยินดีกับทั้งคู่ และเก็บภาพต่างๆ

“โอ้ยยย...” เสียงร้องของต้นข้าว หญิงสาวร่างอุ้ยอ้ายดังขึ้นมา

“อ้วนเป็นไรครับ...” เสียงนุ่มเอ่ยถาม พร้อมกับสายตาของทุกคนที่ได้ยินหันมาทางที่ต้นข้าวเป็นตาเดียวกัน

“ข้าวรู้สึกเหมือน...โอ้ยยย”

“หนูข้าวปวดท้องหรือเปล่าลูก...” เป็นณัฐณิชาที่เดินเข้าถามด้วยความเป็นห่วง

“ข้าวว่าน่าจะน่ะค่ะคุณแม่...ข้าวไม่แน่ใจ” ต้นข้าวเอ่ยตอบแม่สามีไป พร้อมกับกุมท้องของตัวเองไว้

“อ้วน...จะคลอดเหรอ แล้วเมฆต้องทำยังไงครับคุณแม่” ปุยเมฆออกอาการลนลานขึ้นมา เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน บวกกับอาการตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าลูก

“ใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ทีครับ...” เสียงเข้มของนรวิชญ์พูดขึ้นมา เมื่อเห็นอาการของลูกชายที่เริ่มทำตัวไม่ถูก

เพียงไม่นานรถพยาบาลก็แล่นเข้ามาภายในตัวบ้านของนรวิชญ์ ต้นข้าวถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยเร่งด่วน จากการประสานงานของ หมอโปรด คือลุงหมอของเขานั้นเอง

“นุ่นตื่นเต้นจังเลยค่ะพี่พัด...หลานจะคลอดแล้ว” ปุยนุ่นพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ เมื่องานจบลง แขกเหรื่อก็ทยอยกันกลับไป เหลือเพียงครอบครัวของทั้งสองฝ่าย และญาติสนิทที่ตอนนี้รอลุ้นเด็กน้อยที่จะลืมตาขึ้นมาดูโลกต่อจากนี้

“นุ่น...อลินยินดีกับนุ่นด้วยน่ะ ที่นุ่นมีวันนี้ อุตส่าห์เชียร์นาคินมาตั้งนาน” เสียงเอ่ยแสดงความยินดี และเอ่ยแซวเพื่อนสาวของอลินดังขึ้นมา

“เรา...ก็ต้องยินดีกับอลินด้วยเหมือนกันน่ะ มีเบบี๋ และจะได้เป็นคุณแม่แล้ว” ปุยนุ่นเอ่ยแสดงความยินดีกลับมาบ้าง

“ขอโทษน่ะ...ที่อลินไม่ได้บอกนุ่นเป็นคนแรก แถมยังให้นุ่นรู้จากปากของคนอื่นอีก” อลินรีบเอ่ยขอโทษหญิงสาวทันที เพราะตั้งแต่ที่หนีไปเที่ยวกันวันนั้น จนเกิดเรื่อง ทั้งคู่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลย

“เราไม่โกรธอลินหรอก...อลินคือเพื่อนของเรานี้ เพื่อนที่อยู่ในทุกช่วงเวลาของเราเลย” ปุยนุ่นเอ่ยบอกอย่างภาคภูมิใจในตัวเพื่อนสาว

“เรื่องนาคิน...อลินขอโทษนุ่นอีกครั้งน่ะ” อลินรู้สึกผิดกับเรื่องนี้อยู่ไม่หาย ได้แต่ขอโทษปุยนุ่นตลอด

“ไม่เป็นไรเลยอลิน...ก็อลินไม่รู้นี้เนอะ คิก คิก” ปุยนุ่นเอ่ยปลอบเพื่อน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมา เมื่อปรับความเข้าใจ

“ว่าแต่นุ่นไม่อยากมีน้องเหรอ...” อลินถามขึ้นอย่างรู้สึกสงสัยในตัวเพื่อนขึ้นมา

“เราก็อยากมีน่ะอลิน...แต่เขาไม่ยอมมาเลย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี” เสียงเอ่ยบอกอย่างหมดหวังของปุยนุ่นดังขึ้นมา ที่พอจะทำให้ชีโน่ และพัสกรที่นั่งอยู่อีกฝั่งได้ยิน

“ทำการบ้านขาดตกบกพร่องหรือเปล่าครับพี่พัด...เมียถึงไม่ท้องสักที อย่างว่าล่ะน่ะอายุก็ปูนี้แล้ว...” เสียงเอ่ยแซวของชีโน่ดังขึ้นมาทันที

“โน่...หุบปากบ้างก็ดีน่ะค่ะ” อลินหันไปดูชีโน่ทันที

“ขอโทษครับ...” ชีโน่เอ่ยขอโทษ พร้อมกับใช้น้ำเสียงที่อ้อนเหมือนเด็ก

“ว่าแต่น้องลิน...ได้ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะครับ” พัสกรหันมาถามทางอลิน

“ยังไม่รู้เพศเลยค่ะ...” อลินเอ่ยตอบ

“แต่ได้สองเด้งเลยพี่พัด” ชีโน่พูดสวนขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ

“สองเด้งอะไร...” พัสกรถามต่อ เพราะไม่เข้าใจในความหมายที่ชีโน่พยายามจะสื่อ

“แฝดครับ...” ชีโน่เอ่ยบอกอย่างโอ้อวดทันที และอวยด้วยน้ำเสียงที่ดูภูมิใจ

“จริงเหรออลิน...เรายินดีด้วยน่ะ” ปุยนุ่นตาลุกวาวขึ้นมาทันที

“ขอบคุณนุ่นอีกครั้งน่ะ”

“ก็อย่างว่าล่ะแหล่ะ ผมมันมีดี ปล่อยทีเดียวได้มาสองเลย ไม่เชื่อก็ลองถามลินสิ ว่าผมระดับไหน” ชีโน่พูดโอ้อวดขึ้นมาอีกครั้ง

 “โน่...” อลินตวัดเสียงใส่ พร้อมกับหน้าที่เริ่มเปลี่ยนสี เพราะความเขินอาย

“ไอ้หื่น...สมแล้วที่ได้แฝด ว่าแต่ท่าไหนว่ะถึงได้มาสอง” พัสกรพ่นคำด่าออกมา แต่แอบกระซิบถามชีโน่ต่อ

“พี่พัด” ปุยนุ่นที่ได้ยินหยิกเข้าไปที่แขนแกร่งของพัสกรทันที

“ไม่รู้ว่าท่าไหนน่ะพี่ จำไม่ได้ รู้แค่ว่า แทงไม่ยั้งก็แค่นั้นเอง บางทีเราเป็นผู้ให้ เราก็ลองเปลี่ยนมาเป็นผู้รับบ้างก็ดี โอ้ย...ที่รัก” ชีโน่พูดออกไปอย่างไม่รู้สึกอายอะไรเลย แต่ก็โดนอลินบิดเข้าไปที่หูหนึ่งที โทษฐานที่พูดไม่หยุด

“ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้า” เสียงหัวเราะดังขึ้น เป็นเสียงเดียวกัน ที่คอยสมน้ำหน้าชายหนุ่มอย่างยอกล้อ