ตอนที่ 23 ซับซ้อน2

หลินซิงเยียนให้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าและใบหู จนต้องยกพัดกลมโบกกระพือใส่ใบหน้าอย่างมิอาจควบคุม ขนนกสีฟ้าปลิ่วว่อน

เนื่องจากนางไม่เคยมีเรื่องราวอันลึกซึ้งกับบุรุษคนใด แต่กลับ ‘เคยเกือบจะทำเรื่องแบบนั้นมาแล้ว’ จึงพอเข้าใจ แต่รู้สึกกระดากอายจนทำตัวไม่ถูกอย่างยิ่ง 

เพราะภาพที่นึกออกมันค่อนข้างสมจริงเกินไป...

“เจ้ากับอดีตสามีนี่เป็นมาอย่างไรกันแน่ ถิงถิง เจ้าคิดกับเขาเช่นใด บอกมาเถอะ เผื่อข้ามีสิ่งใดช่วยเจ้าได้”

“ข้าไม่รู้ต้องคิดยังไงกับเขา”

“อ้าว?”

ติงยวี่ถิงถอนหายใจ ค่อยๆ เปรยด้วยคำถาม “หากเจ้าต้องมาแทนที่ใครสักคนนึง ในตำแหน่งภรรยา เจ้าจะรักผู้ชายคนนั้นไหม?”

หลินซิงเยียนทำท่าครุ่นคิด “เหมือนข้าหรือเปล่าที่มาสลับตัวกับพี่สาว แต่ว่าที่คู่หมั้นของพี่สาวของข้านั้น ทั้งเจ้าชู้มากตัณหา ข้ารักไม่ลงหรอก แต่คิดอีกที ต่อให้ข้ารักแต่คนๆนั้นเป็นของพี่สาว ข้าก็ไม่อาจจะแย่งได้หรอก” นางเงียบไปพักหนึ่งก่อนตัดสินใจถามสหายตามตรงอีกว่า “แต่เจ้าไม่เหมือนข้า ถึงอย่างไรอดีตสามีก็เป็นคนของเจ้า”

ติงยวี่ถิงขมวดคิ้วนิ่วหน้า ท้ายที่สุดก็บอก “ช่างเถอะ เรื่องของข้ามันซับซ้อน”

หลินซิงเยียนจึงเงียบไป นางไม่เข้าใจ

สหายเงียบงัน ติงยวี่ถิงก็นั่งนิ่งมิเอ่ยปากเช่นกัน ในห้วงภวังค์ พลันคิดถึงเซียวหงเย่ขึ้นมา ความรู้สึกของนางที่มีต่อเขาอาจเรียกว่ารักแรกพบก็ย่อมได้ 

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า ได้สนทนา นางไม่เคยลืม ครั้นได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งฉันสามีภรรยาครั้งแรกด้วยกัน ยิ่งมิอาจเสื่อมคลายความรู้สึกนั้น 

ความรู้สึกผูกพัน...

ร่วมเตียงหนึ่งวันสร้างสายใยพันธนาการตลอดไป...

ติงยวี่ถิงค่อยๆ จมดิ่ง ในสมองน้อยๆ ค่อยๆ เผยภาพที่ตราตรึงฝังแน่นในจิตใจ 

ตอนที่เข้าร่างนี้มาใหม่ๆ นางต้องกลับบ้านสกุลเซียว ช่วงเวลานั้น พ่อแม่สามีไปถือศีลที่วัดพอดดี และนางก็ได้เจอสามีรูปงามซึ่งรู้ได้จากความทรงจำของร่างเก่า

เขาเค้นเสียงแหบแห้งถามอย่างระวังว่า

“เจ้าวางยาข้าหรือเปล่า?” 

นางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหลอเหลา

ตอนนั้นเขาแสร้งแข็งแรง ออกปากไล่สาวใช้ออกไป ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา 

เพราะหากปล่อยเอาไว้กระทั่งผู้อื่นนอกห้องล่วงรู้ ทุกคนย่อมยัดเยียดความผิดให้นางอย่างไม่ต้องสงสัย

เขา...

กำลังปกป้องนาง...

เดิมทีสาวใช้เห็นเขาหน้าซีดปากเขียวจึงไม่ยอมไป

แต่เขาก็ยังแก้ต่างให้นาง บอกว่าเพราะถูกไอเย็นจึงไม่สบายตัวเล็กน้อย ต้องการพักผ่อนเท่านั้น ห้ามรบกวน

ซึ่งแท้จริงเจ้าของร่างเก่าวางยาเขาจริงๆ นั่นแหละ ส่วนสาเหตุล้วนเป็นเพราะหึงหวงเรื่องเหวินฟาง 

ติงยวี่ถิงคนเก่าคิดว่า ‘ข้าไม่ได้ ใครก็อย่าหมาย’ อีกฝ่ายต้องการฆ่าเซียวหงเย่แล้วฆ่าตัวตายตาม

แน่นอนว่านางที่เข้าร่างมาไม่มีทางรับความผิดนั้นไว้

“ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ไม่คิดทำร้ายท่านจริงๆ หากพูดแล้วไม่เชื่อ ขอแก้ตัวโดยการรักษาให้ท่านดีหรือไม่? ข้าจะหาวิธีปรุงยาถอนพิษให้แล้วกัน”