บทที่ 25 (2/2) : เชื่อข้า... (2)

     เช้าวันถัดมา จินเฟยหลงก็เริ่มด้วยการพาเหรินเหยียนชิงมาร่วมรับสำรับเช้ากับคนในครอบครัวของเขาที่เรือนใหญ่ ซึ่งในขณะที่พวกเขากำลังรับสำรับเช้าด้วยกัน จินเฟยหลงก็ถูกผู้เป็นบิดาและพี่ชายของเขาว่ากล่าวด้วยเรื่องของบาดแผล และเรื่องที่ตัวเขาไม่ยอมดูแลรักษาร่างกายของตนเอง จินเฟยหลงจึงรีบให้สัญญาว่า หากจบจากคดีนี้เขาจะหาวันหยุดพักสักวันสองวัน เพื่อให้คนสำคัญทั้งสองของเขาได้คลายความเป็นกังวล

     และหลังจากที่พวกเขารับสำรับเช้าร่วมกันเสร็จ จินเฟยหลงก็ได้เอ่ยฝากฝังพวกเหรินเหยียนชิงไว้กับคนในครอบครัว ก่อนที่ตัวเขาจะออกไปจัดการงานในส่วนของตนเอง

     พอตกเย็นเมื่อจินเฟยหลงเดินทางกลับมาถึงจวน เขาก็ตรงไปเล่าเรื่องการไต่สวนที่เกิดขึ้นในศาลวันนี้ให้เหรินเหยียนชิงฟัง แต่จินเฟยหลงได้ตัดเรื่องการข่มขู่ไม่ว่าจะทั้งทางวาจาหรือทั้งทางสายตาของคนตระกูลเยว่ที่คอยส่งไปให้กับพวกเฉิงเจียวจินออกไป เพราะถึงแม้ว่าคนทั้งตระกูลเยว่จะข่มขู่สามแม่ลูกนั้นอย่างไร แต่ก็ไม่อาจทำอะไรคนทั้งสามได้อยู่ดี