บทที่ 35 ฉันควรลงโทษเธอยังไงดี

ชาร์ล็อตเลือกห้องที่เธอชอบ

เธอได้รับข่าวร้าย ว่าพ่อของเธอติดกับดักของไบรสันและวิกเตอร์หลังจากที่เธอคลอดลูก เธอต้องลากร่างอันบอบบางของเธอไปทุกที่ เหมือนกับเรือลำน้อยที่ลอยอยู่ในพายุรุนแรงกลางทะเลที่หาความสงบไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอได้คลายความกังวลเกี่ยวกับพ่อของเธอได้สำเร็จ และในที่สุดจิตใจของเธอก็รู้สึกสบายขึ้นบ้าง

ชาร์ล็อตไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายผู้ช่วยชีวิตเรือลำน้อยที่โดดเดี่ยวและไร้กำลังอย่างเธอ จะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอเมื่อไม่กี่วันก่อน

เธอเผลอหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน

จากนั้นเธอก็ฝัน เธอฝันถึงไบรสัน

ในความฝัน เธอกับไบรสันอยู่ในห้องขนาดใหญ่ที่แปลกตา ห้องมืดและไม่มีไฟ ไบรสันกำลังเดินอยู่ข้างหน้าเธอ และหันกลับมายิ้มให้เธอเป็นครั้งคราว “จับมือฉันไว้ ชาร์ล็อต อย่าหลงทางนะ ไม่งั้นฉันจะเสียเธอไปตลอดกาล”

ชาร์ล็อตวิ่งตามเขาไป แต่ก็ตามไม่ทันเลย

'ไบรสัน… ไบรซ์!'

เธอต้องการเรียกชื่อเขา แต่เธอรู้สึกราวกับว่ามีฟองน้ำติดอยู่ในคอ เธอไม่สามารถส่งเสียงได้ เธอยื่นมือออกไป แต่ก็จับเขาไม่ได้

เธอทำได้แค่วิ่งตามเขา

ไบรสันเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้อง ชาร์ล็อตก็เดินตามเข้าไป

เขานั่งลงบนเตีย