บทที่ 34 เมื่อเสือร้ายกลายเป็นแมว

เป็นอีกหนึ่งคืนที่เจคอปรู้สึกนอนหลับสนิทเต็มอิ่ม มือหนาควานหาร่างกายนุ่มนิ่มโดยอัตโนมัติ เขาดึงนาเดียให้เข้าสู่อ้อมกอด ยอมสละท่อนแขนต่างหมอนให้เธอหนุนนอน กลิ่นกายของหล่อนหอมฟุ้งกระทั่งในความฝัน มือหนาอ้อยอิ่งอยู่บนหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะเลื่อนต่ำลง แทรกผ่านเข้าไปในกางเกงเพื่อกอบกุมเนินเนื้อ สาบานว่าเขายังหลับอยู่!

“อืมม” ร่างกายที่ยังดำดิ่งอยู่ในห้วงนิทราเริ่มกระสับกระส่าย คนถูกลวนลามถีบขาไปมาเพื่อไล่การกระทำที่รบกวนการนอนของตน

คนหื่นกระหายไม่ละความพยายาม เจ้าลูกชายตัวร้ายของเขาผงกหัวตื่นตัวเต็มที่ เขาเลื่อนใบหน้าซุกไซร้ไปตามซอกคอ แม้นคนตัวเล็กจะยังหลับลึก แต่สมองยังคงทำงาน มันสั่งการให้ร่างกายตอบสนองด้วยการขับน้ำหล่อลื่นออกมาชโลมช่องทางที่มีบางสิ่งขยับเข้าออก เจคอปรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่ปลายนิ้ว นาเดียขยับตัวพลิกซ้ายพลิกขวาหวังหนีความทรมาน เริ่มใช้มือปัดป่ายบางอย่างที่กำลังวุ่นวายกับตัวเธอ

เจคอปตื่นเต็มตาแล้ว เขาถลกเสื้อยืดของนาเดียขึ้น ก่อนจะสารวนลิ้นเลียเม็ดถันสีชมพู เขาหยุดภารกิจด้านล่างเพื่อใช้สองมือช่วยถอดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะถอดของคนใต้ร่างตาม นาเดียยกสะโพกช่วยอำนวยความสะดวก ตอนนี้เธอกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น สับสนระหว่างความฝันกับความจริง

เจคอปใช้ขากำยำของเขาวางแทรกลงกลางหว่างขาเพื่อบังคับให้มันอ้าออกจากกัน ก่อนจะจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูไถไปมากับกลีบกุหลาบ สัมผัสเย็นวาบซาบซ่านไปทั่วทั้งลำเพราะตรงนั้นของเธอเปียกชุ่ม

“อื้มมม อ๊ะ! อืมม” มือปัดป่ายสะเปะสะปะไปทั่ว หลุดเสียงหวานออกมาไม่ขาดหู จนคนตัวโตชักไม่แน่ใจว่าเธอยังหลับอยู่จริงหรือเปล่า แต่เขาคงรอจนมั่นใจไม่ไหว เจคอปจับส่วนหัวบานกดเข้าไปในรูชุ่มอีกครั้ง ออกแรงดันส่งให้มันไถลเข้าไปภายใน

“กรี๊ดดดดด”

ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องจากความจุกเสียดที่ปลุกทุกส่วนประสาทให้ตื่นตัวเต็มที่ มือบางผวาจิกเล็บลงบนแผ่นหลังเขาอย่างแรง ดวงตากลมเบิกโพลงขึ้นมาเต็มตา สติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วน เธอมองเงากำยำของคนที่ทาบทับอยู่บนตัว ก่อนจะนึกได้ว่าเขาคือเจคอปนั้นเอง “พี่เจค! อ๊ะ!!!”

ครั้นจะออกเสียงดุด่าตำหนิ แต่เหมือนคนร้ายกาจจะรู้ทันรีบขยับสะโพกหมุนควงจนคนใต้ร่างดิ้นเร้าลืมคำติไปจนหมดสิ้น นาเดียถูกคนเอาแต่ใจเสพความสุขจากเรือนร่างตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งที่เมื่อคืนก็เล่นจนเธอนอนหมอบราบคาบคาเตียงไปแล้ว ทั้งที่อยากจะนอนพักเอาแรงให้เต็มอิ่ม แต่ก็ไม่วายถูกเขาตักตวงความสุขกันแต่เช้า

นาเดียนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ในรถไม่ยอมคุยกัน เจคอปคอยลอบมองหญิงสาวเป็นระยะ รู้ว่าเธอไม่ได้โกรธกันจริงจัง แต่คงจะงอนที่ถูกปลุกแต่เช้าตรู่ แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจนี่ กะว่าจะนัวเนียเล่นๆทักทายกันตอนเช้าเท่านั้น ก็ใครใช้ให้เธอยั่วยวนจนเขาอดใจไม่อยู่ จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ คนที่อ่อยจนเขาเผลอหื่นก็ผิดด้วยครึ่งหนึ่ง

“จอดตรงนี้แหละค่ะ” เสียงแข็งไร้ความอ่อนหวานดังมาจากคนตัวเล็กที่ยังไม่ยอมหันหน้ามามองกัน เขาจำต้องเลี้ยวรถจอดตามสั่งเพราะรู้เหตุผลของเธอดี

“ทำไมต้องกลัวคนอื่นเห็น เป็นเมียพี่แล้วจะต้องแคร์ใครอีก หรือกลัวพวกหมอที่เข้ามาจีบจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน” มือหนาเอื้อมมาจับประตูรถไว้ ไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายลงไปง่ายๆ ไม่ได้โกรธเธอจริงจัง แต่ก็ไม่ค่อยพอใจนักเพราะเขามักจะได้ยินพวกหมอหนุ่มพูดถึงความน่ารักของนาเดียกันจนสนุกปาก นึกแล้วก็ให้โมโหทุกทีไป

เมื่อเปิดประตูลงไปไม่ได้ จึงต้องยอมหันมาเผชิญหน้าคนเอาแต่ใจ “หนูไม่ได้คิดอย่างนั้นสักหน่อย ไม่สนใจคนที่มาจีบด้วย” คนตัวเล็กว่าอย่างเง้างอน นึกโกรธที่เจคอปเอาแต่ใส่ร้ายตน ไม่เคยมองความผิดของตัวเองเลย

“แล้วทำไมต้องกลัวคนเห็น ทำไมต้องกลัวคนอื่นจะรู้เรื่องของเรา” เขายังไม่หยุดคาดคั้น ยังไงวันนี้ก็ต้องได้คำตอบ

นาเดียหันขวับมามองค้อนเขาโดยไม่เกรงใจ ก่อนจะตอกกลับพ่อเสือตัวดีที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้จนใครต่อใครรู้กันทั่วทั้งโรงพยาบาล

“ก็พี่เจคไม่ใช่เหรอคะ ที่เที่ยวมีผู้หญิงไปทั่วโรงบาล ไหนจะพี่วาววานั่นอีก คราวที่แล้วก็มีคนถูกตบกลางลานจอดรถ หนูไม่อยากโดนแบบนั้นหรอกนะคะ” คนถูกตำหนิรู้สึกชาไปทั้งหน้า ไม่เคยถูกว่ากล่าวซึ่งหน้าแบบนี้มาก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงสำเร็จโทษคนปากดีไปแล้ว แต่พอเป็นคนตรงหน้า ไม่รู้ทำไมเขี้ยวเล็บถึงหดหายไปหมด “ทีนี้ให้หนูลงได้หรือยังคะ” คราวนี้สาวน้อยมีท่าทีโกรธจริงจัง บทเธอจะร้าย ก็ร้ายใช่ย่อยซะที่ไหน

“ยัง!” เขาคว้าแขนนาเดียไว้ก่อนจะล็อคร่างบางตรึงไว้กับเบาะ เลื่อนใบหน้าเข้าประชิด “หึงพี่เหรอ?”

คำถามจี้ใจดำจนคนตัวเล็กสะอึก ...ก็ใช่น่ะสิ

“เปล่าค่ะ!” สีหน้าจริงจังพอกับน้ำเสียง แต่ทั้งๆที่เห็นว่าหญิงสาวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาก็ยังทำไม่หยี่ระ ตีมึนยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนแก้มเนียนขึ้นสีร้อนผ่าว

จุ๊บ!! ประกบปากเพียงแผ่วเบา ก่อนจะผละออกอย่างรวดเร็ว เล่นเอาคนแกล้งงอนไปไม่เป็นเลยทีเดียว “อะไรคะ!?” นาเดียอดถามไม่ได้

“ปากก็ไม่เห็นจะแข็งเลย” นาเดียอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะเผลอยิ้มออกมากับมุกฝืดๆของเขา เนี่ยนะวิธีง้อผู้หญิงของเขา เฉิ่มเป็นบ้า