ตอนที่ 10 รู้ตัว

      ... ภายในห้องน้ำ

      ไอรดา เดินเข้าไปภายใน ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็เคยเห็นเพียงแวบเดียว ลอยเข้ามาที่ดวงตาคู่สวยของเธอ ในขณะที่เธอกำลังยืนจ้องกระจก

      เธอเอามือรูปที่หน้าของตนเอง บี้ไปที่แก้มทั้งสองข้าง จ้านั้น ก็กางมันออกเพื่อตบไปยังใบหน้านี้ 3 ครั้ง แรง ๆ "แป๊ะ!! แป๊ะ!! แป๊ะ!! ... อ๊ะ!! ... นี้ นี้ นี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?" เธอสำรวจร่างกายของเธอทันนี้

      "นี้ นี้ มันไม่ใช่ร่างของฉัน!! แล้ว แล้วฉัน?" เธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี จากนั้นเธอก็ปวดหัวขึ้นมาอีกครั้ง จนตาเธอเริ่มลาย และมือของเธอก็ปัดไปถูกแก้วที่วางบริเวณอ่างล้างหน้าหล่นลงพื้น

      ชายหนุ่มที่อยู่นอกห้องได้ยินเสียงแก้วที่หล่นลงพื้น ก็รีบเดินไปสอบถามผู้ที่อยู่ในห้องน้ำทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

      "นี้! คุณ! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" ไม่มีเสียงตอบกลับ เขาถามกลับอีกครั้ง พร้อมกับเคาะไปที่ประตูห้องน้ำ

      "นี้ คุณ! คุณ! ได้ยินผมไหม! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

      "อะ ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" เธอตอบกลับ จากนั้นเธอก็เปิดประตู และเตรียมเดินออกจากห้องน้ำ

      ชายหนุ่มมองดูเธอ ก็ไม่เห็นอาการผิดปกติอันใด จากนั้นเขาก็หลีกทางให้เธอเพื่อให้เธอเดินออกจากห้องน้ำ เขาเดินตามเธอไปยังเตียง

      ไอรดาเห็นเขาเดินตามมาไม่หยุด พอเธอถึงเตียงและนั่งลง เธอก็พูดกับเขาทันที

      "เอ่อ ... คุณ...ลี" เธอเรียกเขา ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ พิกล ที่เธอเรียกเขาว่า (คุณลี) เขามองไปยังเธอ สายตาที่ใช้มองเป็นเชิงคำถามว่ามีอะไรหรือเปล่า

      "ฉัน อยู่ที่โรงพยาบาลมากี่วันแล้ว?"

      "7 วันแล้ว"

      "อือ .. 7 วัน ฮะ!! ... 7 วันเลยเหรอ" เจอ ๆ เธอก็ตกใจอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย

      (นี้เขาเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย?) ชายหนุ่มรู้สึกตกใจไปพร้อมกับเธอเช่นกัน

      หญิงสาวนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรครู่หนึ่ง ก่อนเอยออกมา

      "คุณลี ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้วละ คุณกลับไปทำงานได้นะ ไม่ต้องอยู่ดูแลฉันหรอก เดียวนางพยาบาลก็มาแล้วละ" ตอนนี้เธอไม่อยากเจอใคร เธออยากอยู่กับตัวเอง เพื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพื่อที่เธอจะสามารถรับมือกับสถานการณ์เหล่านั้นได้

      "อือ ... งั้นเดียวผมกลับก่อน ช่วงเย็น ผมกับคุณพ่อจะมาประมาณทุ่มหนึ่ง" ชายหนุ่มเหมือนได้โอกาส ก็ขอตัวเช่นกัน ที่จริงเขาดูแลเธอเพียงแค่ทำตามหน้าที่ที่เขายังคงเป็นสามีของเธอ และการเกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้เขาก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจะดูแลเธอจนกว่าเธอจะออกจากโรงพยาบาล เพื่อชดเชยให้กับเธอละกัน