จุดเริ่มต้น

แคร๊ก! แคร๊ก! คลืด~

"ผู้ป่วยมีอาการแน่นหน้าอก แต่ยังมีสติค่ะเราได้ทำการให้ออกซิเจนและปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาก่อนแล้วค่ะ"เสียงของพยาบาลสาวผู้ชำนาญเอ่ยร่ายประโยคยาวให้กับแพทย์เฉพาะทาง เขาพยักหน้ารับและรีบเดินตามทันที สายตาคู่คมเหลือลงไปเห็นเด็กสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลายใบหน้าเปื้อนน้ำตาเธอเกาะเตียงเข็นผู้ป่วย

"คุณย่าขา อย่าเป็นอะไรนะคะคุณพ่อกำลังมาค่ะ ฮึก! คุณย่าต้องอดทนนะคะ ฮึกๆ" เธอร้องสะอื้นพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มือเล็กกอบกุมมือเหี่ยวย่นด้วยแรงที่บีบแน่น คุณย่าเป็นคนที่ใจดีกับเธอมาก ตั้งแต่เล็กจนโตคุณย่าจะตามใจเธอมากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษ หลานสาวคนเดียวจะไม่ให้รักได้ยังไง

เขามองเธอสลับกับคนป่วยก่อนที่เตียงจะถูกเข็นเข้าไปยังห้องผ่าให้รออยู่ด้านนอก ร่างเล็กสั่นเทาเธอกลัว กลัวว่าจะเสียย่าอันเป็นที่รักไป เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกจนกระทั่งมือหนาของใครคนหนึ่งมาแต่ลงที่ไหล่ของเธอ ใบหน้าหวานที่เปื้อนเต็มไปด้วยคราบน้ำตาค่อยๆ เงยขึ้นมามองร่างสูงตรงหน้า

"อย่ากลัวไปเลยนะ ย่าของหนูต้องปลอดภัย ฉันจะช่วยย่าของหนูเองรอนะ รอตรงนี้รอฉันออกมาบอกหนู" จบประโยครอยยิ้มแสนอบอุ่นก็เผยขึ้นบนใบหน้า มือหนายื่นมาเช็ดปาดน้ำตาก่อนจะหันหลังเดินหายเข้าไปภายในห้องผ่าตัด

น้ำเสียง คำพูด รอยยิ้มและแววตาของเขามันติดอยู่ในหัวเธอคลายความกังวลลงอยู่บ้างแต่ก็ยังคงกลัวอยู่ดี

ร่างบางในชุดนักเรียนนั่งก้มหน้าลงมองมือของตัวเองที่บีบเข้าหากันแน่นเธอได้แต่ภาวนาของให้ย่าของเธอปลอดภัย

ภายในห้องผ่าตัด

"ตรงนี้มีรอยตีบ ตรงบริเวณนี้ เราจะทำการขยายหลอดเลือด!" เขาเอ่ยในขณะที่ตามองจอภาพที่เผยให้เห็นอาการของผู้ป่วย ก่อนจะสอดสายสวนขนาดเล็กเข้าไปในหลอดเลือดแดงบริเวณข้อมือ

"จะใช้วิธีการรักษาแบบไหนคะ" พยาบาลผู้ช่วยเอ่ยถาม

"ทำบอลลูน!"

ด้านนอกหน้าห้องผ่าตัด

"ควีนเป็นยังไงบ้างลูก?" เสียงเข้มกระวนกระวายด้วยท่าทางเป็นห่วงเอ่ยถามลูกสาว

"ยังไม่ออกมาเลยค่ะ คุณย่าจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะคุณพ่อ ฮือ~ หนูกลัวแต่เขาบอกจะรักษาคุณย่าให้หายดี" เธอเอ่ยในขณะที่อยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ

"ไม่เป็นไรนะลูก อยู่ในมือหมอแล้ว ไม่เป็นไรนะคะคนเก่งของพ่อคุณย่าต้องปลอดภัยนะ" เขาเอ่ยปลอบลูกสาว

"ใช่ลูกปู่ก็เป็นห่วงคุณย่าไม่น้อยไปกว่าคนอื่นๆ ไม่น้อยไปกว่าหนูเลย แต่ปู่เชื่อว่าย่าต้องปลอดภัยนะ" เสียงแหบของชายชราเอ่ยบอกหลานสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะทอดสายตามองไปยังประตูห้องผ่าตัด

2 ชั่วโมงต่อมา

ไฟหน้าห้องผ่าตัดเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวไม่นานประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของแพทย์หนุ่มที่อยู่ในชุดผ่าตัดในสภาพเหน็ดเหนื่อย

เมื่อทั้งสามเห็นจึงรีบลุกและเดินตรงไปหาเขาทันที

"คุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ?"

"ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ?"

"ปลอดภัยแล้วนะครับ คนไข้เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ ผมทำบอลลูนเพื่อเปิดทางขยายให้เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้น ไม่ต้องเป็นกังวลแล้วนะครับเดี๋ยวพักฟื้นสัก2-3วันเพื่อดูอาการก็กลับบ้านได้แล้วครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

ก่อนไปเขาเหลือบสายตาไปยังคนตัวเล็กที่ยิ้มด้วยใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตา เขายิ้มให้เธอก่อนจะเดินจากไป

ห้องพักฟื้น

"เป็นไงล่ะตัวแสบ เรียนเป็นยังไงละเรา" เสียงของหญิงชราเอ่ยถามหลานสาวที่เพิ่งมาจากโรงเรียน

"เรียนไม่รู้เรื่องเลยค่ะคุณย่า หนูเป็นห่วงคุณย่ามากเลยนะคะ"

"ย่ารู้แล้ว แต่หนูต้องเรียนนะลูกตั้งใจเรียนแล้วนี่เลือกได้ยังว่าอยากเรียนต่ออะไร?"

"อย่าพึ่งถามหนูค่ะ หนูก็ยังเลือกไม่ได้เลยหรือจะไม่เรียนแล้วนอนอยู่บ้านให้คุณย่าเลี้ยงดีคะ"

"ไม้เรี่ยวย่ามีเยอะนะ"

ฮ่าๆๆๆ เสียงหัวเราะกับบทสนทนาเรียกให้คนที่เดินเข้ามาถึงกับยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ถ้าจะอยู่แต่บ้านคุณย่าคงจะปวดหัวนะครับ เรียนนั่นแหละดีแล้วนะ" เจ้าของประโยคในชุดกาวน์สีขาวพร้อมกับชาร์ตรายงานผู้ป่วยในมือเดินเข้ามาหยุดข้างเตียง

"นั่นสิคะคุณหมอ หลานคนนี้ดื้อค่ะ แสบใช่เล่นนี่จะจบมอหกอยู่แล้วยังเลือกไม่ได้เลยว่าจะเรียนต่ออะไร" ย่าเอ่ยพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

"ก็ลองเลือกสักอย่างสิ เลือกในสิ่งที่ชอบ เลือกในสิ่งที่สนใจ แล้วลองทำมันดูหรือไม่ก็ลองหาอะไรทำเล่นๆดู เผื่อเจอสิงที่ชอบ แต่อย่าตามเพื่อนนะหมอไม่แนะนำครับ" จบประโยครอยยิ้มที่เธอได้รับเป็นครั้งที่สามก็เผยขึ้น

'ยิ้มแบบนี้อีกแล้ว ทำไมหมอหล่อจังคะ นี่เทพบุตรชัดๆ แสนดี อ่อนโยน นี่คือสิ่งที่ฉันตามหาสินะ ผู้ชายในฝัน!!'

"ขอตรวจหน่อยนะครับ"

สามวันตลอดสามวันฉันมาเฝ้าคุณย่าจนวันสุดท้ายของการอยู่โรงพยาบาล และสิ่งที่ได้พบเจอคือ คุณหมอ คุณหมอแล้วก็คุณหมออออ! ความอ่อนโยน รอยยิ้ม การกระทำนั่นที่ฉันได้เห็นเขาช่างแสนดีเหลือเกิน นี่หมอหรือเทพบุตรกันแน่!

แต่สิ่งที่ฉันได้รับคือ สิ่งที่ฉันอยากจะเรียนต่อและเลือกได้แล้วว่าอยากเรียนอะไร จากที่ไม่รู้ว่าจะเลือกเรียนอะไร จะไปทางไหน สิ่งไหนที่ชอบหรือไม่ชอบ งานมีให้ทำเยอะแยะธุรกิจของแม่ คลีนิกของพ่อ บริษัทของคุณปู่แต่ก็ไม่ใช่ทางจนเขาเข้ามาเปิดทางของฉันและนี่'คือแรงบันดาลใจในการเรียนต่อ'

บ้านใหญ่

ในขณะที่คนในครอบครัวกำลังนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตามั้งนะ เพราะลูกชายของบ้านแทบไม่มีใครเข้าบ้านตรงเวลาสักคน เหล่าพ่อๆที่นั่งพูดคุย ดูข่าวก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองลูกสาวที่วิ่งเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าอย่างพร้อมเพียงกัน ผู้เป็นแม่ก็ได้แต่ทำหน้าสงสัย

"แม่คะ พ่อๆขา หนูอยากเป็นพยาบาลค่ะ หนูจะเรียนพยาบาลค่ะ!"

"ห๊าาา!"