ฮอตเนิร์ด

"ดูพอยังคะ ถ้ายังจะให้ดูใหม่"

ชายหนุ่มที่สวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เอ่ยเรียกสาวน้อยที่นั่งหันหลังรอให้เขาใส่เสื้อผ้าเสร็จ พายุเอ่ยหยอกล้ออย่างคนอารมณ์ดี เขาไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้ว เห็นก็เห็นไปแค่เขาไม่ใส่เสื้อไม่เห็นจะน่าอายตรงไหน อีกอย่างเขาก็ไม่ได้คิดอะไรที่ไม่ดีกับเธอสักหน่อย แค่เห็นว่าข้าวหอมน่าแกล้งเท่านั้น

"ข้าวไม่ได้ดู!!" สาวน้อยหันขวับทันที พร้อมกับเอ่ยเสียงสูงอย่างมีพิรุธ

"อย่าหัดเป็นเด็กขี้โกหกสิ"

"ข้าวแค่เห็น~เฉย ๆ" เมื่อไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ข้าวหอมเลยได้แต่จำใจยอมรับด้วยเสียงเบาหวิวจนแทบจะไม่ได้ยิน

"แล้วไงต่อ?"

"ขะ ข้าวตกใจนิดหน่อย เคยเห็นแค่เวลาพ่อถอดเสื้อโชว์แม่ มีแต่พุงโต ๆ ข้าวไม่เคยเห็นแบบนี้"

ข้าวหอมอธิบายซะเห็นภาพเลยทีเดียว น้ำเสียงใสเอ่ยออกมาอย่างซื่อตรง เขานั่งลงข้าง ๆ กับคนตัวเล็ก พร้อมกับยกมือหนาขึ้นขยี้ผมเธอเบา ๆ ด้วยความหมั่นไส้ระคนเอ็นดู

"เธอนี่นะ"

"อาพายุมีรอยสักด้วยเหรอคะ? ข้าวเห็น"

"มีสิ ถามทำไม"

"ข้าวคิดว่าคุณอาจะเป็นพวกหนุ่มเนิร์ดซะอีก รักสะอาด ไม่ชอบเข็มหรือรอยสักประมาณนี้ค่ะ"

"ครั้งแรกที่เธอเจอฉันเธอก็คิดแบบนั้นเหรอ?"

"ใช่ค่ะ คุณอาดูเป็นผู้ใหญ่ สุขุม สุภา