เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่71 สามีภรรยาผู้ว่างงาน 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-15 12:59:15
บทล่าสุด
จอมนางพญามาร ตอนที่72 หลอกลวง
สามวันให้หลัง...ภายในคุกหลวงยังคงเงียบสงบ คงความเย็นชืดหนาวจัดเอาไว้อย่างต่อเนื่อง บนพื้นห้องยังฉ่ำแฉะมีหนูวิ่งเล่นขวักไขว่ เฉกเช่นปกติทว่าภายนอกห่างออกไป กลับได้ยินเสียงเป่าหนิวเจี่ยว[1]และตีกลองลั่นระฆังในจังหวะลากยาวฟังดูโหยหวน ล้วนบ่งบอกถึงสัญญาณแห่งการสูญเสีย หาใช่เฉลิมฉลองไม่จากนั้นไม่นาน ...หมิงจินในอาภรณ์ราชองครักษ์ก็เดินเข้ามา หลังจากชูป้ายอาญาสิทธิ์ที่ได้รับจากองค์ฮองเฮาต่อสายตาหัวหน้าห้องขังทันทีที่หมิงจินเดินถึงกรงขัง หมิงเฉิงจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปหาอีกฝ่ายทันที มองหน้าอีกฝ่ายผ่านซี่กรงเงียบเชียบ ไม่พูดไม่จา ไม่ถามสิ่งใด ทว่ากลับแน่ใจถึงข่าวคราวที่ควรมาแจ้งกันในวันนี้ เพียงแต่ยังมิรู้ว่าเรื่องใดก็เท่านั้นยังไม่ทันที่คนทั้งหมดจะทักทายอันใดให้มากความ หัวหน้าห้องขังผู้เคร่งขรึมขึงขัง ก็เดินเข้ามาพร้อมปลดดาลกุญแจเหล็กไหลแล้วถอดโซ่ตรวนออกเสียงดังเคร้งคร้าง ก่อนจะล่าถอยออกไปยืนห่างๆ ก้มหน้านิ่งเงียบทั้งสามจึงได้ออกจากห้องขังอันมืดสลัวเดินผ่านซอกหลืบอันคับแคบของคุกหลวง สู่หน้าประตูโล่งกว้างสว่างจ้า เชื่อมต่อกับด้านหลังสุดของพระราชวังต้าหมิงเมื่อพ้นขอบประตูออกมา แสงอาทิตย์แ
จอมนางพญามาร ตอนที่71 สามีภรรยาผู้ว่างงาน 2
อากาศเดือนสิบเอ็ดย่างเข้าเดือนสิบสองนับว่าเย็นมาก ยิ่งในห้องขังยิ่งเย็นจัด หลายวันมาแล้วที่ทั้งสองทำได้เพียงนั่งตัวติดกันเช่นนี้ เพราะหมิงเฉิงไม่ต้องเข้าประชุม ส่วนโม๋เอ๋อร์ไม่ต้องดูแลควบคุมวังหลังยามนี้ ทั้งสองจึงเป็นคู่ยวนยางที่นับได้ว่าว่างงานมาก ไม่มีอะไรให้ทำเลย จึงนั่งกอดกันอยู่นิ่งๆ ในคุกหลวงอันเย็นเยียบก็เท่านั้นชายหนุ่มก้มมองใบหน้าของหญิงสาว พิศมองนางใกล้ๆ เห็นพวงแก้มนางอมชมพูระเรื่อ ริมฝีปากจิ้มลิ้มแดงก่ำ จึงคิดว่าควรหาอะไรทำบ้าง จะได้ไม่ว่างจนเกินไป“เจ้าเงยหน้ามา” หมิงเฉิงเริ่มออกคำสั่งโม๋เอ๋อร์จึงเงยหน้าขึ้น แต่แก้มยังแนบอยู่กับแผงอกอุ่น มองเขาตาปริบๆหมิงเฉิงสั่งอีกว่า “หลับตา”โม๋เอ๋อร์จึงหลับตา ทว่าในจังหวะเดียวกันพลันรู้สึกอุ่นชื้นตรงริมฝีปากหมิงเฉิงค่อยๆ แตะแต้มกลีบปากตนเองกับกลีบปากของโม๋เอ๋อร์ พึมพำแนบชิดว่า “ข้าจะสอนเจ้าในเรื่องสำคัญ จะได้ไม่ตระหนกจนเกินไปยามเข้าหอ”หา!โม๋เอ๋อร์อุทานในใจ กำลังจะลืมตา ทว่าเสียงนุ่มนวลตรงริมฝีปากอันเกิดจากการขยับไปมาพร้อมละเลียดชิมดังขึ้นว่า“หลับตา”หญิงสาวจึงหลับตาต่อไป ปล่อยให้สามีสอนสั่งแต่โดยดี อย่างแตกตื่นในใจมุมปากขอ
จอมนางพญามาร ตอนที่71 สามีภรรยาผู้ว่างงาน 1
ประตูหลังสุดแห่งพระราชวังต้าหมิง คือกำแพงสูงลิบของคุกหลวงเงาดำมากมายอำพรางตัววูบไหวไปมา ราวคันศรถูกยิง ทว่ากลับเงียบเชียบไร้ซุ่มเสียง ประหนึ่งภูตผีกระนั้นวิชาตัวเบาเป็นเลิศ ปราดเปรียวว่องไว เงียบเชียบไร้เสียง คือฝีมืออันร้ายกาจของมนุษย์เงากลุ่มนี้ พวกเขาคือมือสังหารอย่างมิต้องสงสัยทว่าพวกเขากลับมิใช่ทหารเดนตายของหมิงเหอ และหน้าที่ของพวกเขาคือดูแลบริเวณโดยรอบ มิให้ผู้ใดกล้ำกลายคุกหลวงแม้เพียงครึ่งก้าว ทั้งยังได้รับคำสั่งว่าให้ฆ่าทิ้งทันทีหากมีผู้ใดเข้ามาในระยะสายตาหมายทำร้ายองค์รัชทายาทหมิงเฉิงของพวกเขามือสังหารดำมืดมากมาย เพียงอำพรางตัววูบไหวไปมา คอยลอบฆ่าใครก็ตามที่ลอยวูบผ่านหน้า...สิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครล่วงรู้คือ หมิงจินที่เป็นเพียงองครักษ์คนสนิทของหมิงเฉิง ผู้มีลักษณะสงบเสงี่ยมเจียมตน และมีหน้าที่เพียงดูแลตำหนักบูรพา หาได้ออกนอกอาณาเขตเช่นองครักษ์คนอื่นๆ ไม่ กลับมีกองกำลังมากมายซุกซ่อนอยู่ทั่วสารทิศ เรียกใช้งานได้ตลอดเวลาเพียงลูกธนูดอกเดียวที่ยิงขึ้นฟ้า ก็สามารถเรียกอินทรีดำทั้งกองทัพให้เคลื่อนพลได้ทันทีกองกำลังกลุ่มนี้ เพียงแค่หนึ่งส่วนเท่านั้น ที่หมิงเฉิงทำเพื่อหมิงจินเสมอมา
จอมนางพญามาร ตอนที่70 ไม่ยอม
ตำหนักฉีหยางกงทั่วทั้งตำหนักตกอยู่ในบรรยากาศเย็นเยียบหนาวเหน็บชวนพรั่นพรึงสะท้านโสตทันที หลังจากเจียงฮองเฮาได้รับรายงานข่าวเกี่ยวกับองค์รัชทายาทและพระชายาสายพระเนตรคมกริบปานมีดพร้อมบินไปปาดคอผู้คนจึงสาดประกายสะเทือนขวัญ สีพระพักตร์ฉายชัดถึงโทสะอันคุกรุ่นในแบบที่ไม่มีใครได้พบเห็นบ่อยนักสุรเสียงโกรธาของเจียงฮองเฮาดังขึ้น “เรื่องอัปมงคลอันเลวร้ายเกิดเพราะรัชทายาทหรือ? สนมชิงเฟยตั้งครรภ์อยู่แท้ๆ แต่ยังเพียรอุตส่าห์ตรากตรำไปร่วมงานล่าสัตว์ เช่นนี้มิใช่น่าสงสัยหรือไร? เหตุใดต้องกล่าวโทษเฉิงเอ๋อร์”“ฮองเฮาทรงพระทัยเย็นเอาไว้ก่อนเถิดเพคะ” สวี่กูกูรีบปลอบเจ้านายอย่างลนลาน หมายกล่อมให้อีกฝ่ายใจเย็นลง หากบุ่มบ่ามจนเกินไป อาจเดือดร้อนไปกันหมดเพราะผู้เป็นหัวเรือใหญ่ ไยมิใช่ควรสงบนิ่งขั้นสุด ยามถูกพายุโหมซัด เพื่อพากันไปถึงฝั่งฝัน สวี่กูกูยังเอ่ยอีกว่า“บางที สนมชิงเฟยอาจจะไม่ล่วงรู้ตัวว่ามีครรภ์มังกรอยู่เพคะ และบางที อาจจะเป็นแค่เหตุบังเอิญ มันสุดวิสัย ทุกสิ่งย่อมแก้ไขได้เพคะ องค์รัชทายาทไหนเลยจักตกหลุมพรางได้โดยง่าย”ยามนี้เจียงฮองเฮาไม่ฟังใครทั้งนั้น “ไม่รู้ตัวกระนั้นหรือ? บังเอิญ! สุดวิสัย!
จอมนางพญามาร ตอนที่69 เรื่องกินเรื่องใหญ่ 2
“เจ้าอยากกินอะไร?” เสียงทุ้มนุ่มใส่ใจถามขึ้น“ข้าอยากกินน้ำผึ้ง” เสียงหวานใสตอบออกมา“ย่อมได้ ข้าจะ...”ชั่วจังหวะที่สองสามีภรรยาผู้ไม่สนใจสายตาของใครๆ กำลังโอบประคองพากันหมุนกายเปลี่ยนทิศทางเดิน เป้าหมายคือน้ำผึ้งป่า พลันนั้นก็กระแทกเข้ากับบุคคลหนึ่ง ‘พลั่ก’“โอ๊ย!”ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของสตรี “พระสนม!”หมิงเฉิงและโม๋เอ๋อร์จึงหันมองสิ่งที่พวกตนเดินชนเมื่อครู่ เห็นเป็นชิงเฟยล้มลงกระแทกพื้นอยู่แทบเท้า ท่าทางเจ็บปวด ใบหน้าบิดเบี้ยว สองมือกุมท้องก้มหน้าตัวเกร็ง สภาพน่าอนาถยิ่งจังหวะนั้นก็มีเสียงร้องดังลั่นของนางกำนัล“พระสนม เลือดเพคะ! เลือด...”เพียงหนึ่งคำสะกิดคลื่นยักษ์เข้าถาโถม กลุ่มทหารและบ่าวไพร่ที่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่โดยรอบพลันตกตะลึงวิ่งเข้ามาดูทันทีพื้นดินเย็นจัดปกคลุมไปด้วยเกล็ดหิมะขาวโพลน มีเลือดสีแดงฉานค่อยๆ ไหลซึมออกจากกระโปรงสีขาวไข่มุกของชิงเฟย แล้วไหลเป็นทางยาวปานธาราสีชาดพร่างพรมพลันนั้นจึงมีเสียงดังแตกตื่นมากกว่าเดิม“พระสนมตกเลือด!”ตามด้วยเสียงดังอื้ออึง หนึ่งในนั้นมีนางกำนัลปฏิกิริยาฉับไว รีบวิ่งไปตามหมอหลวง เพียงไม่นาน หมอหลวงก็วิ่งมา ยอบกายลงแล้วจับชีพจ
จอมนางพญามาร ตอนที่69 เรื่องกินเรื่องใหญ่ 1
ประเพณีล่าสัตว์ตามพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ยังคงดำเนินต่อไปพวกเขาทำการออกล่าสัตว์ป่ากันอย่างคึกคักยิ่งใหญ่ ทว่ากลับไม่มีสัตว์ป่าตัวใดให้ล่าเลยสักตัว ผู้คนต่างสงสัยว่าสัตว์หายไปที่ใดจนหมด แต่กลับไร้ซึ่งคำตอบมีบางอย่างที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ นั่นก็คือ เหล่าสัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ล้วนอพยพหายไปจนสิ้นแล้วตั้งแต่เมื่อคืน เพราะถูกรังสีอำมหิตอันเกรี้ยวกราดของเทพปีศาจนั่นเองเมื่อคนของต้าหมิงทั้งหมดไม่มีสัตว์ให้ล่า จึงจำใจยกเลิกการล่าสัตว์เป็นการชั่วคราว แล้วพากันกลับมาร่วมประชุมหารือที่กระโจมหลัก มีเสียงหนึ่งขอเสนอให้ยกขบวนกลับ เพราะเห็นถึงเค้าลางอัปมงคล อย่ารั้งรอ ควรเดินทางกลับวังทันที แล้วจัดพิธีบวงสรวงเทพปรามมาร กำจัดสิ่งชั่วร้ายให้หมดไปเรื่องนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนพิจารณาอย่างเคร่งเครียดจากองค์เหนือหัวในขณะทั่วทุกผู้คนกำลังสนใจเพียงหัวข้อสนทนา และรวมตัวกันที่กระโจมใหญ่กลางกลุ่มที่พักนั้นห่างออกมาจากความวุ่นวาย เป็นกระโจมของรัชทายาทซึ่งมีชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังเจ็บหนักสาหัสมาก“ข้าเจ็บแผล...”เสียงทุ้มต่ำเจือโทสะดังขึ้นจากชายแกร่งบนเตียงนอน เขานั่งกอดอกหรี่ตามองใครบางคนที่กำลังนั่งกินอา
จอมนางพญามาร ตอนที่68 เสแสร้ง 2
จากนั้นคนงามก็รับรู้ได้ถึงภาพเบื้องหน้าหมุนกลับ เมื่อร่างอรชรอ้อนแอ้นถูกรั้งให้พลิกตลบนอนลงบนเตียงนอนโม๋เอ๋อร์พลันตาโต เห็นเพียงใบหน้าคมคายก้มต่ำ ดวงตาเรียวคมมองใกล้ โถมกายหนาใหญ่ทาบทับ“...!?”หญิงสาวพลันตื่นตะลึง พยายามกะพริบตาให้ถี่รัวเข้าไว้ อีกฝ่ายจะได้มองไม่ทัน ไม่อาจสังเกตเห็นความผิดปกติของนางชายหนุ่มมีหรือจะไม่รู้แจ้ง ทว่าเขาย่อมไม่ถือสาการที่นางพยายามปกปิดสายตา ย่อมหมายถึงว่านางไม่อยากจากเขาไปหมิงเฉิงให้รู้สึกนึกเอ็นดูยิ่งนัก นึกรักใคร่นางมากขึ้นด้วยดวงตาดำขลับของนางงดงามมาก คล้ายถักทอขึ้นจากเกล็ดหิมะต้องแสงจันทราในคืนเดือนเพ็ญ มันพราวระยับทว่าเย็นเยียบ มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด ใต้หล้านี้เขาแน่ใจว่ามิเคยได้พบพานมาก่อน[1]รอยยิ้มอ่อนโยนถึงกับผุดตรงมุมปากของรัชทายาทหนุ่ม เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก ไม่ว่าใครก็ไม่เคยมีโอกาสได้เห็น นอกจากนางตรงหน้าครานี้โม๋เอ๋อร์ยิ่งตื่นตะลึงไปกันใหญ่ เมื่อได้เห็นคนเย็นชาใกล้ๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะราบเรียบและบางทีก็บึ้งตึง ซึ่งยามนี้กำลังยิ้ม...อา...เขายิ้ม...หญิงสาวถึงกับตาพร่า ลืมกะพริบตาทันใดนัยน์ตาคู่คมของหมิงเฉิงพลันสะท้อนภาพท
จอมนางพญามาร ตอนที่68 เสแสร้ง 1
แสงแดดเสียดแทงหมอกหนา ละอองหิมะโรยตัวลงมา ส่งความหนาวเย็นลงสู่พสุธาเฉกเช่นปกติบนเตียงใหญ่ในกระโจมรัชทายาท ร่างสูงยังคงนอนนิ่งเหยียดร่างให้หมอหลวงทำแผลทายา ใบหน้าหล่อเหลาขาวสะอาดยังคงเย็นชาเรียบเฉย ไม่เผยความรู้สึกอันใดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าสุรเสียงพร่ำบ่นของโอรสสวรรค์จะดังอย่างต่อเนื่องที่ข้างเตียงนอนประหนึ่งดังอื้ออึงอยู่ริมหู หากแต่นัยน์ตาคู่คมเพียงสะท้อนภาพของใครบางคนก็เท่านั้น“เจ้าเป็นถึงว่าที่จักรพรรดิ ไฉนไม่ถนอมตัว ไยชอบเข้าป่ายิ่งนัก องครักษ์คนใดก็ไม่พาไปด้วยกัน เหตุใด...”ฮ่องเต้ต้าหมิงทรงตำหนิโอรสไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืนกระทั่งรุ่งสาง พระองค์นึกสงสัยเสียจริง ว่าในป่ามีสิ่งใดดีหนักหนา เจ้าเฉิงเอ๋อร์จึงชอบแอบหนีไปเที่ยวเช่นนี้ทว่าหมิงเฉิงหาได้นำพาพระบิดา เพราะสายตาเห็นเพียงชายาของตนกำลังยืนคล้ายจะเป็นลม เรือนร่างในอาภรณ์สีฟ้าดิ้นเงินมีท่าทางอ่อนระทวย ระโหยโรยแรง ร่ำไห้เสียขวัญไม่หยุด จนสาวใช้ต้องช่วยกันจับประคองพัลวัน หมายจะพานางออกไปจากกระโจมของเขา นางก้าวเดินแช่มช้า กำลังจะผ่านประตูผ้าอย่างแนบเนียนจนเกินไป...“หยุด!”รัชทายาทคำรามลั่น ไม่คิดให้สตรีผู้นั้นเดิน
จอมนางพญามาร ตอนที่67 สนมชิงเฟย 2
ไม่นานเกินรอ ชิงเฟยก็ออกมายืนนอกม่านหน้าเตียง“เป็นเจ้าจริงๆ เยาเยา” ชิงเฟยหรี่ตามองสตรีผู้มาใหม่ ก่อนเบือนหน้าหนีสภาพน่าเวทนาของอีกฝ่ายคล้ายรังเกียจหมิงเหอนอนแผ่อยู่หลังม่านบนเตียง ไร้ซึ่งการส่งเสียง เพียงรอฟังสองสตรีนอกม่านคุยกัน“สภาพเลือดท่วมเช่นนี้ ไม่สำเร็จใช่หรือไม่?”ชิงเฟยกล่าวเสียงเหยียดมาทางเยาเยา กระชับผ้าห่มคลุมกายตั้งแต่ช่วงไหล่ให้แน่นยิ่งขึ้น ห่วงแค่เนื้อตัวเปลือยเปล่าของตนจะหลุดจากการปกปิด แสดงออกอย่างไม่ใส่ใจอีกฝ่ายมากนัก นางกล่าวอีกว่า“เอาล่ะๆ ไม่ต้องพูดอันใดทั้งสิ้น ออกไปเสีย ข้าเห็นเลือดแล้วอยากจะอาเจียน” หญิงสาวโบกมือคล้ายไล่แมลงเยาเยาพยายามซ่อนความคิดชั่วร้ายเอาไว้ให้ลึกสุดใจ นึกอยากชี้นิ้วสั่งตายนังแพศยาผู้นี้ยิ่งนัก แต่หากนางทำอันใดไป พี่น้องของนางได้สิ้นสลายทั้งเผ่าพันธุ์แน่เมื่อทำอันใดยังมิได้ เยาเยาจึงทำได้เพียงก้มหน้าลงเพื่อแสดงความเคารพอย่างนอบน้อมซื่อสัตย์ แล้วค่อยๆ พาร่างที่บาดเจ็บสาหัสเลือดไหลท่วมกายหายวูบไปเมื่อภายในกระโจมปราศจากผู้ใดในอีกครั้ง ชิงเฟยจึงเข้าไปในม่านปีนขึ้นนอนเตียงอีกครา หมายจัดการอารมณ์ที่คั่งค้างเสียงบุรุษบนเตียงจึงเอ่ย “น้องสาม
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว9.3K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.7K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น25.9K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน113.4K viewsนางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
ชาไทยเย็น1.6K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา11.8K viewsทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า1.5K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง311.3K views
