ตอนที่ 11 สาวน้อยไร้เดียงสา กับเทพเซียนผู้สูงส่ง

แม้ว่าคืนวันจะผ่านไป แต่ฉินเยว่หาน ก็ยังคงปักหลักอยู่ที่หมู่บ้านจิ่วอัน ตั้งแต่ก้าวเท้ามาถึง นางมิอาจสงบใจได้แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจไม่ว่าจะใช้วิชาอะไร ไม่ว่าจะแผ่พลังสัมผัสไปกว้างเพียงใดแต่กลับไม่มีตัวตนใดที่สูงส่งปรากฏออกมาให้พบเห็น!

"เป็นไปไม่ได้…ผู้ที่สามารถสร้างปราการเยือกแข็งนี้ได้ จะต้องมิใช่คนธรรมดา!"

ภายนอกนางยังคงเยือกเย็นสง่างามแต่ลึกลงไปในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความขัดแย้งนางกำลังถูกความเงียบของหมู่บ้านนี้เย้ยหยัน! ภายในบ้านหลังเล็กที่เงียบสงบ ไป๋เสวี่ยหรง นอนเอนกายอยู่บนฟูกริมฝีปากของนางกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา "เจ้ามันดื้อด้านยิ่งนัก… ฉินเยว่หาน ยังไม่ยอมจากไปอีกหรือ?" ในเมื่ออดีตเพื่อนรักของนางไม่คิดจะไป นางจะเป็นฝ่ายเดินไปพบด้วยตนเอง! ยามสาย แสงอาทิตย์เริ่มส่องผ่านผืนป่าไป๋เสวี่ยหรงในชุดผ้าธรรมดาของหญิงชาวบ้าน เดินออกจากหมู่บ้านราวกับสาวน้อยธรรมดาผู้หนึ่ง

เส้นทางที่นางเลือกไปเป็นพื้นที่อันตราย ที่ปราการเยือกแข็งมิอาจปกคลุมถึงและแล้วร่างของสตรีชุดขาวปรากฏขึ้นเบื้องหน้าแววตาของนางสงบนิ่งและสูงส่งดุจเทพเซียน

"เจ้าดูแก่ขึ้นมากจริงๆ" ไป๋เสวี่ยหรงมองดูใบหน้าของสตรีตรงหน้าอดีตเพื่อนรักของนาง ที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานถึง 30 ปี

แต่บัดนี้อดีตเพื่อนรักของนางอายุ 50 ปีแล้วขณะที่ตัวนางเองกลับมีอายุเพียง 15 ปี!

"ช่างเป็นเรื่องน่าขันยิ่งนัก"ริมฝีปากของนางกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มิอาจแปลความหมายได้

"สาวน้อย ข้ามีเรื่องที่อยากจะถามเจ้า" เสียงของฉินเยว่หานสูงส่งดุจผู้ปกครองเหนือปุถุชน น้ำเสียงของนางชัดเจนว่า กำลังพูดคุยกับสิ่งมีชีวิตที่ต่ำต้อยกว่าแต่ทันใดนั้น

"ท่านป้ามีสิ่งใดที่อยากจะถามข้าเหรอ?" พลังของฉินเยว่หานถึงกับสั่นสะเทือน!

"ปะ... ป้า!?" ต้นไม้ใบหญ้ารอบตัวเกิดประกายไอเยือกแข็งอย่างรุนแรง! ในโลกนี้ มีใครบ้างที่กล้าเรียกนางว่า "ป้า"!?

แม้ว่านางจะมีอายุ 50 ปี แต่ด้วยพลังปราณระดับสูง ร่างกายของนางยังคงงดงามราวกับสาววัย 30บุรุษนับไม่ถ้วนต่างยอมศิโรราบต่อความงามของนางแต่นางกลับถูกเด็กสาวอายุ 15 ปีเรียกว่า "ป้า"!

เทพเซียนต้องระงับโทสะฉินเยว่หานหลับตาลง สูดหายใจเข้าอย่างลึก

"ข้าไม่สมควรโกรธสิ่งมีชีวิตที่ต่ำต้อยเช่นนี้ มิฉะนั้น ข้าจะเสียชื่อนางเซียน"

แม้ว่านางจะรู้ว่าที่นี่คือหมู่บ้านจิ่วอันแต่สิ่งที่นางอยากรู้คือ

"ผู้ที่ปกป้องสถานที่แห่งนี้คือใคร?"

"ที่นี่คือหมู่บ้านจิ่วอัน สถานที่ได้รับการปกป้องโดยนางเซียนผู้ร่วงหล่นผู้หนึ่ง" เสียงของไป๋เสวี่ยหรงอ่อนเยาว์และไร้เดียงสา

แต่น้ำเสียงนั้น เต็มไปด้วยการลวงหลอก!

"นางเซียนผู้ร่วงหล่น?" ฉินเยว่หานหรี่ตาลง

"ชีวิตของนางดับสูญไปแล้ว..." เด็กสาวกล่าวด้วยสีหน้าซื่อใส

"ตายไปแล้ว...?" ความสงสัยในใจของฉินเยว่หานเริ่มจางหาย แม้ว่านางจะยังรู้สึกไม่ชอบมาพากล แต่ในเมื่อ "ผู้ที่สร้างปราการณ์เยือกแข็งนี้" ตายไปแล้ว…ไม่มีเหตุผลที่นางต้องเสียเวลาค้นหาอีกต่อไป

"ข้าเสียเวลามามากพอแล้ว" ในเมื่อไม่มีผู้ที่นางค้นหาในเมื่อสิ่งที่คุ้มครองหมู่บ้านนี้เป็นเพียงเงาของอดีตก็ไม่มีสิ่งใดที่นางต้องสนใจอีกต่อไปร่างของนางหายไปดุจสายลม ไป๋เสวี่ยหรงยังคงยืนอยู่ในป่า แววตาของนางฉายแววซุกซนและดูไร้เดียงสาราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเพียงการพูดคุยกับผู้แปลกหน้าเท่านั้นแต่นั่น… เป็นเพียงสิ่งที่ฉินเยว่หานเห็นจากภายนอกเท่านั้น

ริมฝีปากของไป๋เสวี่ยหรงค่อยๆ ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา แววตาของนาง เต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่ถูกกดเอาไว้ลึกสุดใจ

นางมิได้ลืมสิ่งที่ฉินเยว่หานเคยกระทำ นางมิได้ลืมพิษร้ายที่ทำให้นางต้องตายทั้งๆ ที่เชื่อใจเพื่อนรักที่สุด “เวลาของเจ้าจะต้องมาถึง…แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้” ไฟแค้นที่แท้จริงต้องเผาไหม้ในเวลาที่เหมาะสมฟากฟ้าที่ยังมีแสงแดดจางๆ ส่องผ่านม่านเมฆสีขาวร่างของ ฉินเยว่หาน แหวกอากาศออกไปด้วยความเร็วสูงสุด แม้ว่านางจะกลับไปแล้ว แต่จิตใจของนางยังคงมีเงาของความค้างคา

"ตัวตนที่สามารถจัดการจักรพรรดิแมงมุมอสูรได้… เป็นใครกันแน่?" ตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นร่างของมันถูกแช่แข็ง

ตั้งแต่ที่ได้รับรู้ว่า มีคนใช้ศาสตร์เยือกแข็งที่แข็งแกร่งเทียบเคียงกับนาง จิตใจของนางไม่เคยสงบเลยแม้แต่วินาทีเดียว

แต่เมื่อนางหาตัวไม่พบ… นางก็ไม่คิดจะเสียเวลาต่อไปฉินเยว่หานมิใช่คนที่จะใช้เวลามากมายกับเรื่องไร้ประโยชน์

หากผู้ที่สังหารจักรพรรดิแมงมุมอสูรมีตัวตนจริง…สักวันหนึ่ง โลกยุทธภพจะต้องรับรู้ถึงมันและวันนั้น นางจะได้รู้ว่าคนผู้นั้นเป็นใคร! หมู่บ้านจิ่วอันกลับคืนสู่ความเงียบสงบ เงาของฉินเยว่หานเลือนหายไปจากท้องฟ้า เหลือไว้เพียงลมเย็นที่พัดผ่านไหลเวียนไปทั่วหมู่บ้าน

 เวลาผ่านไปหลายวันแต่เรื่องราวของผู้ที่สามารถจัดการกับจักรพรรดิแมงมุมอสูรได้ กลับกลายเป็นตำนานที่ถูกเล่าขานไปทั่วทั้งยุทธภพ!ร่างขนาดมหึมาของจักรพรรดิแมงมุมอสูร ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ภายในลานประมูล แม้ว่ามันจะถูกแช่แข็งมาหลายวันแต่ไอเยือกแข็งที่ห่อหุ้มมันเอาไว้… กลับไม่เคยหลอมละลายเลยแม้แต่น้อย!ผู้คนจากทั่วสารทิศต่างเดินทางมาชมซากร่างของมันบางคนหวาดกลัวบางคนเคารพยำเกรงและบางคน… ต้องการค้นหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!

"เป็นฝีมือของเซียนน้ำแข็งแน่นอน!" เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นทุกที่ แม้ว่าความจริงจะมิใช่เช่นนั้น

แต่ในสายตาของคนทั่วไป… พวกเขาเชื่อมั่นว่านี่ต้องเป็นฝีมือของเซียนเยือกแข็ง

"ข้าได้ยินว่าเป็นฝีมือของเซียนน้ำแข็ง ฉินเยว่หาน!"

"ใครจะไปทำได้อีกเล่า หากมิใช่นาง?" เรื่องราวนี้แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว แต่ ผู้ที่รู้ความจริง… ย่อมรู้ว่านี่มิใช่ฝีมือของฉินเยว่หาน! มีเพียง ผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของโลกยุทธภพ เท่านั้นที่สามารถรับรู้ได้ว่า

 "นี่ไม่ใช่พลังของฉินเยว่หาน"

ไอเยือกแข็งที่ห่อหุ้มจักรพรรดิแมงมุมอสูรนั้น มิใช่พลังปราณของนาง มันลึกล้ำเกินไปมันเย็นเยียบเกินไปและมันแข็งแกร่งเกินไป!แต่พวกเขาก็เลือกที่จะ ไม่พูดอะไรออกมาเพราะตัวตนที่แท้จริงของผู้ที่กระทำสิ่งนี้… ยังมิได้เปิดเผยตัวตนของตนเอง