All Chapters of จันทราพยัคฆ์จอมนางรัตติกาล: Chapter 1 - Chapter 10

กลางผืนหิมะอันหนาวเหน็บ ดวงจันทร์ทอแสงสีเงินจางลงท่ามกลางม่านเมฆ เสียงลมพัดกระหน่ำราวกับกำลังร่ำไห้ให้กับชะตากรรมของสตรีผู้หนึ่ง หลานเสวี่ยอิง และ ฉินเยว่หาน สองอัจฉริยะที่ทั่วทั้งยุทธภพกล่าวขาน ในวัยเพียงยี่สิบปี พวกนางได้ก้าวขึ้นเป็นจอมยุทธ์ผู้ครอบครอง พลังเยือกแข็งระดับสูงสุด สิ่งที่คนทั้งโลกใฝ่ฝันหา ทว่าสิ่งที่ผู้คนชื่นชม...กลับเป็นเพียงหนึ่งเดียว หลานเสวี่ยอิงพรสวรรค์ของนางเจิดจรัสยิ่งกว่าหิมะที่สะท้อนแสงจันทร์ สวรรค์ดูเหมือนจะลำเอียง มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้นาง ทั้งพลัง ทั้งความงดงามที่ยากจะหาใครเทียบ ฉินเยว่หานเคยคิดว่านางคือพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกัน คือเพื่อนรักที่ไม่มีวันหักหลังกันได้แต่ในใจมนุษย์... ความอิจฉาริษยา ไม่เคยมีขีดจำกัด นับวันช่องว่างระหว่างพวกนางยิ่งกว้างขึ้น ไม่ว่าฉินเยว่หานจะพยายามมากเพียงใด ก็มิอาจไล่ตามเงาของหลานเสวี่ยอิงทัน สายตาของผู้คนไม่เคยหยุดที่นาง มีแต่หลานเสวี่ยอิงที่เป็นประกายระยิบระยับเหนือฟากฟ้าจากความรักเริ่มเปลี่ยนเป็นความริษยาจากความริษยาเริ่มกลายเป็นความแค้นจนกระทั่ง ค่ำคืนแห่งการทรยศมาถึงบนโต๊ะไม้โบราณมีเพียงน้ำชาอุ่นๆ หนึ่งถ้วย กลิ่นหอมอ่อน

ในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ ท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายไม่ขาดสาย สาวใช้ผู้หนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้เก่าแก่ กอดร่างเล็กของทารกน้อยไว้แนบอก ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ไป๋จิงซู หญิงสาวจากหมู่บ้านห่างไกล ความฝันเดียวของนางคือการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตนเอง นางออกจากบ้านเกิดมาทำงานรับใช้ตระกูลเซี่ย หวังจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแต่แล้ว... โชคชะตากลับพานางมาพบกับ เด็กทารกผู้ถูกทอดทิ้งแม้นางเป็นเพียงสาวใช้ที่ไม่มีสิทธิ์มีเสียง แม้ฐานะของนางจะต่ำต้อยเพียงใด แต่นางกลับไม่อาจละสายตาไปจากเด็กคนนี้ได้ เด็กที่ควรจะเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ แต่กลับถูกทอดทิ้งให้นอนตายกลางหิมะหากตระกูลเซี่ยมิปรารถนานาง เช่นนั้นนางจะกลายเป็นบุตรของข้าเอง!หญิงสาวก้มลงมองใบหน้าของเด็กน้อยในอ้อมแขน นางลูบศีรษะเล็กๆ นั้นด้วยสัมผัสอ่อนโยน น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความรักและความตั้งใจ"คุณหนู... ต่อไปนี้ คุณหนูมีชื่อว่า ‘ไป๋เสวี่ยหรง’ นะเจ้าค่ะ เพื่อความปลอดภัยของคุณหนู" ทารกน้อยลืมตาขึ้น ดวงตาคู่นั้นเป็นสีดำสนิท ส่องประกายเย็นเยียบคล้ายหิมะพันปี นางจ้องมองไป๋จิงซูที่ยิ้มให้นางอย่างอ่อนโยน"ไป๋เสวี่ยหรง อย่างนั้นรึ?" นางกระพริบตาเล็กน้อย ก่อน

ไป๋เสวี่ยหรงเหลือบมองหญิงที่ตนเรียกว่าแม่ นางสัมผัสได้ถึง คลื่นอารมณ์ที่ไม่ปกติ ของไป๋จิงซู สายตาที่ทอดมองมาที่นางเหมือนเต็มไปด้วยความขัดแย้งภายในใจ แต่นางก็เพียงแค่เงียบ และทำเป็นไม่รับรู้"เจ้าเองก็คิดจะปิดบังเรื่องนี้ให้ข้าไปตลอดสินะ..."ไป๋เสวี่ยหรงคลี่ยิ้มจางๆ แม้จะไม่ได้เอ่ยคำใด แต่ในใจของนางกลับเต็มไปด้วย ความขบขันปนเวทนา"เจ้าไม่รู้เลยหรือ ว่าข้ารับรู้เรื่องราวทั้งหมดมาตั้งแต่แรกแล้ว?" ไม่มีใครเคยคิดว่า เด็กทารกน้อยผู้ที่ถูกทอดทิ้งกลางพายุหิมะจะมีจิตสำนึกครบถ้วนตั้งแต่เกิด! ตั้งแต่วันแรกที่นางลืมตาขึ้นมาครั้งใหม่ในร่างของทารก นางก็ตระหนักได้ทันทีว่า นางมิใช่เด็กไร้เดียงสา แต่เป็นดวงวิญญาณของยอดฝีมือผู้กลับชาติมาเกิด!นางจำทุกอย่างได้ นางเข้าใจทุกอย่าง นางรับรู้ทุกคำพูดของไป๋จิงซูมาตลอดความเจ็บปวดของหญิงสาวผู้นี้ความอ่อนโยนที่มอบให้นางความเสียสละที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ากำลังทำเพื่อผู้ใดไป๋เสวี่ยหรงรู้ดีว่าตนเองมิใช่ลูกสาวแท้ๆ ของไป๋จิงซู นางรู้ดีว่ามารดาที่แท้จริงของร่างนี้คือ สตรีแห่งตระกูลเซี่ย ผู้ทอดทิ้งลูกของตนเองอย่างไร้เยื่อใย แต่ในใจของนาง…นางกลับมิได้สนใจแม้แต่น้อย!

ในทุกๆ ปี เมื่อนาฬิกาแห่งโชคชะตาหมุนเวียนไปถึงจุดสำคัญ เด็กหนุ่มและเด็กสาววัย 15 ปี แห่งหมู่บ้านจิ่วอันจะต้องเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่อาจเปลี่ยนแปลงทั้งชีวิตของพวกเขาการทดสอบวัดระดับพรสวรรค์โอกาสของสามัญชน หนทางสู่อนาคตที่สดใสสำหรับเด็กชาวบ้านธรรมดา นี่คือโอกาสเดียวในชีวิตเด็กที่เกิดมาในตระกูลธรรมดามิได้มีสิทธิ์ได้รับการตรวจสอบระดับพรสวรรค์ตั้งแต่แรกเกิดเช่นเดียวกับเหล่าคุณหนูจากตระกูลสูงศักดิ์ ในขณะที่ลูกหลานของขุนนางและยอดตระกูลสามารถเข้าถึงทรัพยากร พลังปราณ และการฝึกฝนมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย แต่สำหรับเด็กชาวบ้านพวกเขามีเพียงการทดสอบนี้หากพวกเขามีพรสวรรค์ที่สูงส่ง พวกเขาอาจได้รับโอกาสเข้าเรียนในโรงเรียนฝึกตนชื่อดัง อาจได้ก้าวออกจากชีวิตที่ต่ำต้อย ได้รับการฝึกฝน และพลิกชะตาของตนเองชายและหญิงในชุดของสำนักฝึกตน เดินทางมาถึงหมู่บ้านจิ่วอันในเช้าวันนั้น พวกเขาเป็นผู้ส่งสารจากโลกภายนอก เป็นตัวแทนจากสำนักหนึ่งในสำนักที่รวบรวมอัจฉริยะทั่วแผ่นดินพวกเขามีหน้าที่ตรวจสอบระดับพรสวรรค์ของเด็กๆ และคัดเลือกผู้ที่คู่ควรเข้าสู่การฝึกตนเมื่ออาจารย์จากสำนักใหญ่ปรากฏตัว บรรยากาศทั่วทั้งหมู่บ้านก็เต็มไปด

หมู่บ้านแห่งนี้… ยังคงสงบสุขดั่งเช่นทุกวัน ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า ณ ที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ลี้ สัตว์อสูรระดับตำนานได้ล่มสลายไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าในช่วงเวลาเดียวกันนี้ เหล่ายอดฝีมือกำลังหวาดกลัวกับตัวตนปริศนาที่แข็งแกร่งเกินกว่าผู้ใดจะหยั่งถึงที่มุมหนึ่งของหมู่บ้านซึ่งถูกบดบังจากสายตาของผู้คน ร่างของหญิงสาวในชุดขาวบริสุทธิ์ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมือเรียวค่อยๆ ยกขึ้นแตะหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าปลายนิ้วสัมผัสกับผิวเย็นของหน้ากากก่อนจะถอดมันออกอย่างเชื่องช้าใบหน้างดงามไร้ที่ติเผยออกมาสู่แสงแดด ไป๋เสวี่ยหรง แม้ว่านางเพิ่งสังหารจักรพรรดิแมงมุมอสูรในพริบตา แม้ว่านางเพิ่งสร้างแรงสั่นสะเทือนไปทั่วใต้หล้า แต่สีหน้าของนางกลับสงบนิ่ง ราวกับว่า… สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยไม่มีความตื่นเต้น ไม่มีความภาคภูมิ ไม่มีแม้แต่ความกังวลว่าใครจะรู้ตัวตนของนาง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น… เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตของนางเท่านั้นไป๋เสวี่ยหรงทอดสายตามองรอบตัว บ้านไม้เก่าแก่หลังเดิม ถนนดินที่คดเคี้ยวไปตามแนวเขา เสียงพูดคุยของชาวบ้านที่ยังคงดำเนินไปเช่นทุกวัน ที่นี่… ยังคงเป็นหมู่บ้านจิ่วอันที่เงียบสงบเช่นเค