Share

บทที่ 91

Author: คุณชายสายฝน
เจียงเจียเหวินเปลี่ยนเป็นชุดที่โชว์ส่วนเว้าโค้ง พร้อมกับน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้ง ก่อนเธอจะยกถาดผลไม้ไปเคาะประตูห้องหนังสือ

โจวซือเหย่ที่ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็ไม่ละลายตาจากเอกสารตรงหน้า เพราะคนที่สามารถเข้าห้องหนังสือแห่งนี้ได้มีเพียงเจียงซู่เท่านั้น

ในเวลาที่เขาทำงานก็มีเธอที่มักจะนำอาหารว่างอย่างกาแฟหรือผลไม้มาเสิร์ฟเขา จนมันเกิดเป็นความเคยชิน

หลังจากเซ็นเอกสารหน้าสุดท้ายเสร็จ เขาจึงได้เงยหน้าขึ้นมา “ในบ้านมีแม่บ้านอยู่ คุณไม่จำเป็นต้องเอามาให้ด้วยตัวเองหรอก…”

พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมา แต่ผิดคาดใบหน้าที่เขาไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตรงหน้า เขาหรี่ตามองไปตามสัญชาติญาณ “เธอมาทำอะไรที่นี่?”

เจียงเจียเหวินก็ใช่ว่าจะใสซื่อจึงเอ่ยเอาพี่สาวของเธอมาอ้าง

“พี่เจียงซู่ขายังเจ็บอยู่ เลยให้ฉันเป็นคนเอาผลไม้ม่ให้พี่แทน”

คำพูดเหล่านั้นสร้างความเคลือบแคลงใจให้เขาเป็นอย่างมาก สังเกตได้จากคิ้วสวยที่ขมวดเป็นปมพร้อมกับแววตาจ้องลึกซึ่งมิสามารถคาดเดาอารมณ์ได้

“เอาไว้วางไว้ แล้วออกไป”เขาเอ่ยเสียงเรียบ

เจียงเจียเหวินก็ไม่กล้าขัด จึงรีบวางแล้วถอยออกมาโดยง่าย

ถ้าพูดกันตามตรง เธอก็มีความกลัวเขาอยู่ไม่น้อย โจวซือเห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 96

    เจียงซู่รู้ดีว่าแม่สามีตั้งใจพูดกระทบเธอมากกว่าในสายตาของแม่สามี เธอไม่ได้ดีไปกว่าคนในตระกูลเล็ก ๆ เลยด้วยซ้ำเวินเหยาฉินตั้งใจจะหนุนหลังโจวหว่านซิน และตั้งใจจะให้เธอยอมจำนนแต่โดยดี แน่นอนว่าต้องกลั่นแกล้งเธออย่างหนักแต่เวินเหยาฉินไม่ได้ลงไม้ลงมือกับเจียงเจียเหวิน เพราะอย่างไรก็เป็นลูกของคนอื่น แต่สำหรับเธอแล้วไม่เหมือนกัน เธอเป็นลูกสะใภ้ที่ถูกต้องตามกฎหมายการที่แม่สามีใช้ให้ลูกสะใภ้ทำอะไร ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาภรรยาหลวงอย่างเธอต้องมาทำหน้าที่ของอนุภรรยา แม้แต่มื้อกลางวัน เธอก็ต้องเป็นคนทำอาหารให้พวกเขาทานด้วยอาการปวดเอวและเจ็บเท้า การถูกกลั่นแกล้งขนาดนี้ ทำให้ใบหน้าของเจียงซู่ซีดลงเล็กน้อยเวินเหยาฉินเห็นท่าทางที่ดูเหมือนคนตายของเธอก็รู้สึกหงุดหงิด และพูดอย่างไม่พอใจว่า “เธอทำหน้าบึ้งให้ใครดู? ฉันใช้ให้เธอปรนนิบัติฉัน แล้วเธอไม่พอใจอีกเหรอ?”เจียงซู่ “เปล่าค่ะ”พอพูดจบ ก็มีเหงื่อเย็น ๆ หยดหนึ่งไหลลงมาจากขมับของเธอพอดีเวินเหยาฉินพูดอย่างรังเกียจว่า “พอแล้ว พอแล้ว ที่นี่ไม่ต้องการเธอแล้ว”แม้ว่าจะไม่ได้มองตรง ๆ แต่เจียงซู่ก็รู้สึกได้ถึงความสะใจของเวิงอี๋เธอเดินลากสังข

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 95

    ความห่วงใยของโจวซือเหย่ก็เหมือนกับอากาศในเดือนมิถุนายน เพราะเมื่อยามหนาวเหน็บก็หนาวเหมือนราวกับน้ำแข็ง แต่เมื่ออบอุ่นก็อบอุ่นจนร้อนซึ่งสามารถแผดเผาได้ เปลี่ยนแปลงรวดเร็วเกินกว่าคนปกติจะรับไหวอาหารถูกยกขึ้นโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ตอนที่โจวซือเหย่อุ้มเธอลงมา คุณป้าเฉินแอบยิ้มอย่างโล่งใจไหน ๆ ก็มาถึงโต๊ะแล้ว เจียงซู่ก็ไม่อยากทำให้เสียเปล่า“ซินซินยังเด็กอยู่ คุณเป็นพี่สะใภ้ ก็ควรจะทนกับเธอหน่อย”คำพูดนั้นทำให้มือเจียงซู่ที่กำลังจับตะเกียบชะงักไปทันที เธอค่อย ๆ เงยหน้ามองเขาแสงไฟนุ่มนวลคลอร่างเขา ทำให้เสี้ยวหน้าคมเข้มดูอบอุ่นขึ้นมาบ้าง แต่สำหรับเธอมันกลับไม่เหลือความรู้สึกอบอุ่นใด ๆ อาหารในปากพลันจืดชืดลงทันทีเขารู้ดีอยู่แล้วว่าใครผิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังปกป้องอยู่ดี เขาจะไร้ความยุติธรรม เพียงแต่หัวใจมันลำเอียงนั้นเองเจียงซู่วางตะเกียบลง เช็ดปากเบา ๆ “ฉันอิ่มแล้ว”โจวซือเหย่มองอาหารที่แทบไม่ถูกแตะต้อง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เจียงซู่ก็เรียกป้าเฉินให้มาช่วยพยุงขึ้นไปบนห้องเสียแล้วป้าเฉินมองชายหนุ่มที่เอาแต่เงียบด้วยความหงุดหงิด ในสายจาของป้าเฉินรู้สึกว่าโจวซือเหย่ยังไม่รู้จัก

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 94

    ความลำเอียงเกิดขึ้นอย่าไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล และก็รู้ว่ามันคือการเข้าข้างอย่างไร้เงื่อนไขเจียงซู่รู้ว่าระหว่างโจวหว่านซินกับตัวเอง โจวซือเหย่ย่อมเลือกโจวหว่านซินเสมอ“แค่สร้อยไม่กี่เส้นเอง ต้องทำให้เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ด้วยเหรอ? ถ้าอยากได้ ฉันจะซื้อให้ใหม่ก็จบแล้ว”คนที่ถูกเข้าข้างก็ย่อมได้ใจ โจวหว่านซินที่ซบอยู่ในอ้อมแขนพี่ชาย น้ำตาเอ่อคลอแต่นัยตากลับเต็มไปด้วยความสะใจเจียงซู่คิดว่าตัวเองนั้นชินแล้ว แต่เธอคงประเมินความสามารถในการแบกรับอารมณ์ของตัวเองผิดเธอยกยิ้มมุมปาก ความขมขืนแล่นเข้าเต็มหัวใจเขาเคยรู้บ้างไหม ว่าสำหรับเธอ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ สร้อยคอ แต่คือ ศักดิ์ศรี?ครั้งแรกที่โจวหว่านซินเอาของไป เขาเลือกที่จะปกป้องเธอ ครั้งที่สอง เขาก็ยังปกป้อง งั้นครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ล่ะ? เขาก็เป็นเหมือนเดิมงั้นเหรอ?แล้วเขาจะซื้อมาชดใช้ทำไมถ้าให้พูดตามความจริงก็คงไม่ได้ซื้อเพื่อมาชดใช้หรืออาจจะเพื่อเบี่ยงประเด็นความสนใจเมื่อเล่นสนุกจนพอใจแล้ว ก็มีคนมาเก็บของคืนไป?พี่น้องคู่นี้ร่วมมือกันหลอกเธอหรืออย่างไร?โจวซือเหย่ก็ไม่ใช่คนไร้หัวใจขนาดนั้น พอเห็นโจวหว่านซินบาดเจ็บ ก็รีบรุดพ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 93

    เจียงเจียเหวินเมื่อได้ยินเช่นนั้นถึงกับถลึงตาใส่ “นี่เธอพูดจาอะไร? ไม่มีมารยาทบ้างเลยเหรอ? พี่สาวฉันก็คือพี่สะใภ้เธอนะ! ไม่รู้จักเคารพกันบ้าง”“ของพวกนี้พี่เขยให้กับพี่สาวของฉัน เธอเป็นบ้าอะไร คิดจะขนออกไปให้หมดเลยหรือไง?”เสียงทะเลาะกันดังลั่น จนเจียงซู่ที่อยู่ข้างล่างก็ยังได้ยินทุกบทสนทนาพอเธอขึ้นมาถึงห้องเก็บเครื่องเพชร ทั้งคู่ก็แทบจะลงไม้ลงมือกันอยู่แล้วทันทีที่เห็นเจียงซู่ โจวหว่านซินก็ร้องโวยวาย “รีบเอายัยผู้หญิงโสโครกนี่ออกไปจากบ้านฉันที!”เจียงเจียเหวินก็ไม่น้อยหน้า ตะโกนสู้ “บ้านเธอบ้าบออะไร นี่บ้านพี่สาวฉันต่างหาก!”การปะทะฝีปากไม่มีลดละมีแต่จะทวีคูณความรุนแรงจนเจียงซู่หัวแทบระเบิด“พอหยุดได้แล้ว”แต่คำพูดของเธอนั้นก็ไร้ผลอยู่แล้ว มิเช่นนั้นคงไม่ใช่เจียงซู่หรอกจุดเริ่มต้นจากจากสาเหตุที่มิอาจทราบได้ ลามไปสู่การใช้ความรุนแรง โจวหว่านซินถูกเจียงเจียเหวินผลักจนล้มกระแทกกับประตูกระจกดังปังไปทั่วบริเวณดวงตากลมโตของหว่านซินเบิกโผล่งด้วยความโกรธ “แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ!”เจียงเจียเหวินเองก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่พอเห็นอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาเหมือนจะใช้กรงเล็บเหยี่ยวหวังจะทำร้ายเธอ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 92

    ตอนที่เครื่องเพชรพลอยกำลังถูกจัดเก็บเข้าตู้ เจียงซู่ก็ได้รับโทรศัพท์จากกู้หวยอวิ๋น เกี่ยวกับเรื่องการหย่าของเธอกระจกบานใหญ่สะท้อนร่างบางพร้อมกับเครื่องประดับที่ส่องประกายตรงหน้า เป็นเครื่องเตือนสติเธอชั้นดีไม่ให้เธอหวาดหวั่น“หย่า”แค่คำพูดคำเดียว ก็สะท้อนถึงความตั้งใจแน่วแน่ของเจียงซู่ออกมาเป็นอย่างดีถึงเธอจะไม่ใช่คนเข้มแข็งพอจะทนอยู่กับความสัมพันธ์ที่ไม่รู้วันนี้จะดีหรือร้ายอย่างไร ที่เธอรับแต่ความเจ็บปวดพร้อมปลอบใจตนเองสลับกันไปมา มันไม่ใช่สิ่งที่เธอจะทนกับมันได้อีกต่อไปถ้าหากโจวซือเหย่ไม่ยอมเซ็นใบหย่า เขาก็เจอกันในชั้นศาลเมื่อเข้าใจความต้องการของเธอ กู้หวยอวิ๋นก็เริ่มลงมือจัดการทันทีทางฝั่งโจวซือเหย่ที่เพิ่งเลิกประชุมได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูห้องทำงานจากเลขาหลู่ดังขึ้น“ท่านประธานครับ ทางคุณนายส่งของมาให้” ว่าแล้วซองเอกสารก็ถูกยื่นให้โจวซือเหย่ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “มันคืออะไร?”หรือว่าเพราะเขาเพิ่งเติมตู้เพชรให้เธอ เธอถึงได้ส่งของมาขอบคุณ?เลขาหลู่ตอบ “ผมยังไม่ได้เปิดครับท่าน”โจวซือเหย่รับมาและรีบแกะออกในทันที เมื่อเห็นอักษรด้านใน ใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 91

    เจียงเจียเหวินเปลี่ยนเป็นชุดที่โชว์ส่วนเว้าโค้ง พร้อมกับน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้ง ก่อนเธอจะยกถาดผลไม้ไปเคาะประตูห้องหนังสือโจวซือเหย่ที่ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็ไม่ละลายตาจากเอกสารตรงหน้า เพราะคนที่สามารถเข้าห้องหนังสือแห่งนี้ได้มีเพียงเจียงซู่เท่านั้นในเวลาที่เขาทำงานก็มีเธอที่มักจะนำอาหารว่างอย่างกาแฟหรือผลไม้มาเสิร์ฟเขา จนมันเกิดเป็นความเคยชินหลังจากเซ็นเอกสารหน้าสุดท้ายเสร็จ เขาจึงได้เงยหน้าขึ้นมา “ในบ้านมีแม่บ้านอยู่ คุณไม่จำเป็นต้องเอามาให้ด้วยตัวเองหรอก…”พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมา แต่ผิดคาดใบหน้าที่เขาไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตรงหน้า เขาหรี่ตามองไปตามสัญชาติญาณ “เธอมาทำอะไรที่นี่?”เจียงเจียเหวินก็ใช่ว่าจะใสซื่อจึงเอ่ยเอาพี่สาวของเธอมาอ้าง“พี่เจียงซู่ขายังเจ็บอยู่ เลยให้ฉันเป็นคนเอาผลไม้ม่ให้พี่แทน”คำพูดเหล่านั้นสร้างความเคลือบแคลงใจให้เขาเป็นอย่างมาก สังเกตได้จากคิ้วสวยที่ขมวดเป็นปมพร้อมกับแววตาจ้องลึกซึ่งมิสามารถคาดเดาอารมณ์ได้“เอาไว้วางไว้ แล้วออกไป”เขาเอ่ยเสียงเรียบเจียงเจียเหวินก็ไม่กล้าขัด จึงรีบวางแล้วถอยออกมาโดยง่ายถ้าพูดกันตามตรง เธอก็มีความกลัวเขาอยู่ไม่น้อย โจวซือเห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status