ม่านในโรงแรมเปิดออกรับแสงยามเช้า เควินที่นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ลืมตาขึ้นและมองเห็นว่าชมพูกำลังเปิดม่านรับแสง และมันส่องมาที่ตาเขา ตั้งใจจะแกล้งดุให้ปิดม่านแต่เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เขารู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้าสวยมากจนลืมไปเลยว่าจะดุเรื่องอะไร
“คุณตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้วฉันจะต้องไปทำงานถ้าไปตอนนี้น่าจะทัน”
“ไม่ไป แล้วอีกอย่างผมลางานให้คุณแล้วไม่ต้องห่วงหรอกน่า นอนต่อเถอะ”
“ไม่ได้ค่ะ”
“ผมรับรองว่าคุณจะไม่โดนไล่ออกแน่เชื่อผมเถอะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่...ฉันหิวอยากออกไปหาอะไรทาน”
“อ๋อ แล้วไม่บอกล่ะเดี๋ยวผมสั่งขึ้นมาให้ไม่ต้องออกไปหรอก”
ผ่านไปสักพักใหญ่อาหารเช้าน่าตาน่ารับประทานก็มาส่งถึงห้อง ทั้งสองทานข้าวเช้าด้วยกัน จนทำให้เควินนึกอะไรออกแล้วพูดมันออกไปว่า
“ผมชอบที่เห็นคุณอยู่กับผมแบบนี้จัง”
ชมพูอึ้งโจ๊กที่กำลังจะเข้าปากค้างอยู่แบบนั้น ส่งสายตาถามเขาว่าหมายความว่าไง
“เราเป็นแฟนกันดีไหม”
ชมพูยังงง ๆ อยู่เพราะเนื่องจากยังเช้าอยู่สมองเลยยังไม่ทำงานอย่างเต็มที่เธอประมวลผลอยู่สักครู่แล้วตอบกลับไป
“เอ่อ...คุณยังไม่มีแฟนเหรอคะ”
“หา อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้น”
“ก็ปกติคนแบบคุณ ใคร ๆ เขาก็มีแฟนดูอย่างเพื่อนคุณสิแต่ละคนมีแฟนสวยทั้งนั้น”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ผมไม่เข้าใจ”
“ก็หล่อ รวย อย่างพวกคุณไม่น่าจะโสดน่ะสิคะ”
“แต่ผมโสดนะ หลายปีแล้วด้วยถึงแม้จะเคยมีแฟนมาก่อนก็ตาม แต่ตอนนี้ผมอยากมีคุณเป็นแฟนผมแล้วล่ะ”
“เอ่อ...แต่ว่าฉันไม่มีอะไรเหมาะสมกับคุณเลย”
“คุณรู้ได้ไงว่าไม่เหมาะสมกับผม”
“เฮ้อ คุณเป็นถึงหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทแล้วฉันล่ะ พนักงานระดับล่างสุดของบริษัทเอาอะไรมาเหมาะสม เอาเป็นว่าเรื่องนี้เราอย่าคุยกันเลยค่ะ อีกอย่างถ้าเรื่องวันนั้นทำให้คุณต้องการจะนอนกับฉันอีก ฉันว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นอีกแล้วล่ะค่ะ เพราะครั้งนั้นฉันตั้งใจขายและฉันก็ได้ผลประโยชน์มาแล้ว ขอให้คุณลืมแล้วเดินต่อไปโดยไม่ต้องหันกลับมามองฉันเถอะค่ะ”
ชมพูรู้ว่าอาจจะทำให้เขาไม่พอใจ แต่เพราะว่าเธอเองไม่อยากจะได้ชื่อว่าเอาตัวเข้าแลกเพื่อตำแหน่งในบริษัทอีกอย่างเธอไม่อยากให้ใครมานินทาทีหลังว่าเป็นเด็กเส้นด้วย
เควินคิดอยู่สักครู่ เขารู้ว่าชมพูเป็นคนแบบนี้ ขี้เกรงใจ กลัวไปหมดทุกอย่างอยู่ ๆ จะให้ลุกขึ้นมาแล้วไม่แคร์คนรอบข้างเลยคงไม่ได้ เขาจึงยอมเพื่อปล่อยเธอให้ไปคิดทบทวนเองอีกครั้ง สรุปในวันนั้นชมพูอยู่เป็นเพื่อนเขาตั้งแต่วันที่ลากมาจากกรุงเทพฯ จนวันกลับก็รวมแล้ว 3 วันเต็ม
การกลับไปแคนาดาของเขาในครั้งนี้ เขามีทุกอย่างของชมพูที่สามารถติดต่อเธอได้ตลอดเวลา เขาขอให้เธอลองคิดดูว่าจะเหมาะสมกับเขาได้เมื่อไหร่ และจะคบเขาได้เมื่อไหร่ เขาไม่ได้บอกว่าจะเลิกคิดเรื่องนี้เขาแค่รอให้เธอได้ลองทบทวนไปก่อนเพราะเขาไม่ได้อยู่ว่าง ๆ ชีวิตมีเรื่องให้ทำมากมาย
หลังจากวันนั้นที่ทั้งสองได้พบกัน เควินก็หายไปจากชีวิตชมพูไปพักใหญ่เลยทีเดียว เธอได้เวลามานั่งทบทวนเรื่องราวระหว่างเขากับเธอ เอาจริงแล้วชมพูก็หวั่นไหวในการกระทำของเขาอยู่ตลอดเพราะไม่เคยได้รับเรื่องราวดี ๆ แบบนี้จากใครเหมือนกัน
แต่ถ้าจะให้ลองคบกับเขาดูมันคงไม่ดีเท่าไหร่ในตอนนี้เพราะเขายังอยู่สูงกว่าเธอเกินไป ถ้าจะให้เหมาะสมจริง ๆ เธอจะต้องขึ้นไปอยู่จุดที่สูงกว่านี้ให้ได้ก่อน
ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านไป ชมพูตั้งใจทำงานโดยไม่บ่นสักคำถึงแม้ว่ามันจะหนักจะเหนื่อยขนาดไหน เวลาจะช่วยให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่กับงานและใช้สมองน้อย ๆ วางแผนอนาคตไปด้วยว่าจะเดินไปทางไหนได้บ้าง
โต๊ะทำงานของชมพูที่ข้าง ๆ เป็นวดีที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่งานจึงไม่ได้มากเท่าเธอ เมื่อว่างวดีชอบเปิดข่าวตามอินเตอร์เน็ตอ่านรอเวลาเลิกงาน แล้วไปเจอข่าวหนึ่งว่า เควินนักธุรกิจสัญชาติอเมริกันแต่เป็นลูกครึ่งไทยควงซุปตาร์สาวชาวอเมริกันที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดออกงานสังคมในนิวยอร์ก วดีจึงเรียกให้ชมพูดูเพราะเธอคุ้น ๆ ว่าเคยเห็นเควินมาที่บริษัทเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง
“ชมพู ๆ ดูนี่สิคุณเควินใช่ไหม” เมื่อได้ยินชื่อเขาชมพูจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีจึงชะโงกหน้าออกมาจากโต๊ะทำงานที่มีที่กั้นระหว่างโต๊ะของเธอกับวดีเอาไว้มองหน้าจอของเพื่อนและเห็นภาพสวีทที่ทั้งสองคนนั้นจับมือกันแนบแน่นยิ้มให้นักข่าว
“ใช่ เขาเป็นหุ้นส่วนบริษัทเราน่ะ”
“งั้นนี่ก็แฟนเขาน่ะสิ ใช่ไหม”
“คงงั้นมั้ง” เธอตอบส่ง ๆ แล้วกลับไปทำงานต่อแต่ในหัวตอนนี้คือเหมือนมีไฟลุกท่วมไปหมด ทำไมไม่บอกเรื่องนี้กับเธอเลยเมื่อวานและเมื่อหลาย ๆ วันก่อนยังคุยกันผ่านวีดีโอคอลอยู่เลย เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้แล้วยังบอกคิดถึงมาก ๆ อยากกลับมาหาอีกแล้วไปไม่ถึงสองอาทิตย์เปิดตัวแฟนออกสื่อแถมเป็นดาราฮอลลี่วูดที่มีชื่อเสียงจากภาพยนต์ชื่อดังด้วย
ทำงานไปหัวร้อนไปพิมพ์ผิด ๆ ถูก ๆ อยู่หลายรอบแก้จนเหนื่อยกว่างานจะเสร็จเกือบสองทุ่ม เธอจึงได้กลับที่พัก พอกลับมาถึงที่พักเธอรอว่าวันนี้เขาจะโทรมาไหมแต่ไม่มีการโทรมาหาของเขา
เธอจึงมานั่งคิดว่านี่เธอตอบช้าเกินไปหรือเขาจึงเปลี่ยนใจไปแล้ว หรือว่าเพราะเขาแค่อยากจะแกล้งเธอเล่นจึงเป็นแบบนี้ ซึ่งจะให้พูดไปมันก็ดีแล้วที่เขามองหาอะไรที่เหมาะสมกับเขาจนได้รูปนั้นที่เป็นภาพในข่าวชมพูเปิดมันขึ้นมาดูและอ่านข่าวอย่างละเอียดอยู่หลายรอบทำให้เธอรู้สึกเศร้าซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร วันนี้เควินก็ไม่โทรมาปกติเขาจะโทรหาเธอ ถึงจะไม่ทุกวันแต่ก็สองสามวัน เขาจะไม่ว่างก็ได้หรือไม่ก็ไม่อยากอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟัง
หลังจากนั้นข่าวมีออกมาเรื่อย ๆ เพราะปาปารัชซี่ขายข่าวของดาราคนนี้ได้และมีภาพที่ไปปาร์ตี้ด้วยกันด้วยซึ่งถ้าเธอจำสถานที่ไม่ผิดมันน่าจะเป็นที่ภูเก็ตนี่เอง
หลังจากที่เธอเห็นข่าวแรกมันเกือบเดือนแล้วเขาก็ไม่ได้ติดต่อมาหาเธอเลย จนมาข่าวล่าสุดนี่ก็เหมือนกันมันคงจะจบแล้วล่ะความรู้สึกที่ตัวเองเคยคิดว่ามีคนระดับมหาเศรษฐีมารัก และหวังจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมันคือภาพฝันในนิยายหลอกเด็กจริง ๆ นั่นแหละ
หลังจากนั้นชมพูเร่งทำผลงานให้เป็นที่รู้จัก หลังจากที่เธอเริ่มทำใจให้เข้าใจอะไร ๆ ให้มากขึ้นคนอย่างเควินมีทางให้เลือกมากมายจะมาติดใจอะไรกับคนธรรมดา ๆ อย่างเธอเขาเงียบหายไปจากชีวิตเกือบสามเดือนเธอเองก็ได้งานสำคัญ ๆ มาทำเพราะวินัยอยากให้เธอได้ก้าวขึ้นมาเป็นระดับหัวหน้าแผนกเหมือนกัน เพราะวินัยก็ชื่นชอบในตัวชมพูมากอยู่แล้วเมื่อเห็นความมุ่งมั่นนี้ของเธอเขาจึงสนับสนุนเต็มที่ ส่งเธอไปทำงานสำคัญจนบอสชื่นชมในความตั้งใจทำงานช่วงเวลานี้ทำให้ชมพูมีเวลาเสียใจกับเรื่องราวความรักของตัวเองได้ไม่นานมากนัก และข่าวของเขาก็เงียบหายไปแล้วเธอจึงเลิกโฟกัสมันได้ในที่สุดพอเริ่มได้ทำงานวินัยที่เหมือนเป็นคนพาเธอมาได้รับความไว้วางใจทำตัวเหมือนเป็นที่ปรึกษาในงานของชมพู ยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิม ชมพูไม่ได้คิดอะไรจึงปล่อยให้เป็นแบบนั้นมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งวินัยเริ่มพูดคุยไม่เหมือนเดิม เขาเหมือนจะหึงหวงเวลาชมพูพูดคุยกับผู้ชายแผนกอื่นทิวหรือบอสของชมพูชอบโยนงานที่เป็นส่วนของเขามาให้ทางฝ่ายชมพูช่วยทำบ่อย ๆ และชอบเรียกชมพูไปพบนี่ก็เป็นเหตุให้วินัยชอบหาเรื่องชมพูบ่อย ๆ ด้วย จนชมพูอึดอัดไปหมดเขาเป็นคนสนับสนุนให้เธอได
บริษัทแห่งหนึ่งที่ตอนนี้พนักงานหลายคนกำลังทำงานอย่างขมักเขม่น ชมพู หรือรมิดาที่เข้ามาทำงานที่ได้เกือบ 3 ปีแล้วเธอนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่เป็นเวลานานจนสายตาล้าไปหมด ช่วงนี้ทางบริษัทจะจัดให้คนบางกลุ่มไปทำงานในเครือบริษัทเปิดใหม่ที่จังหวัดระยองที่นั่นต้องทำในส่วนของโรงงาน จึงต้องมีกะในเวลาทำงานด้วย ทำให้ชมพูที่ตอนนี้ต้องรับจ๊อบสองที่ไม่สะดวกจึงทำให้เธอต้องขยันทำงานให้หัวหน้าเห็นว่าเธอยังมีความสามารถทำงานที่นี่ได้ดีอยู่งานพาร์ทไทม์ที่เธอไปสมัครไว้เป็นร้านอาหารย่านมหาวิทยาลัยดังแห่งหนึ่ง เป็นงานเสิร์ฟอาหารทำหลังเลิกงานไปจนถึงเที่ยงคืน ที่พักของเธอไม่ได้ไกลมากนักจึงสามารถทำได้ เหตุผลที่เธอต้องทำงานมากขนาดนั้นเพราะที่บ้านตอนนี้ต้องการเงินจำนวนมากเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อนคุณแม่ของเธอเกิดป่วยไม่ทราบสาเหตุทำให้ไม่สามารถทำงานได้ที่บ้านของเธอในต่างจังหวัดรับซักรีดมีคุณแม่ของเธอทำเพียงคนเดียว ส่วนคุณพ่อนั้นมีงานในอู่ซ่อมรถในตัวจังหวัดรายได้ก็พอใช้ในแต่ละเดือนและเธอยังมีน้องอีก 2 คนที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ด้วย เมื่อขาดรายได้ไปทำให้ที่บ้านก็เริ่มจะลำบากเธอจึงจำเป็นต้องส่งเงินส่วนหนึ่งกลับไปให้ท
ในห้องเช่าที่ราคาไม่ได้แพงนักของชมพู เธออยู่คนเดียวเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานในกรุงเทพฯ ในแต่ละวันสิ่งที่ทำให้เธอหายเหนื่อยล้าจากการทำงานก็มีเพียงซีรี่ส์ หนัง ฟังเพลงและหนังสือนิยายที่กองกันอยู่ใกล้ๆ บริเวณที่เธอใช้นอนพักในตอนนี้เธอคิดว่าทุกอย่างที่ว่ามาไม่สามารถเยียวยาจิตใจที่อ่อนแอจนไม่มีแม้แต่แรงจะลุกเดินไปหาข้าว หาน้ำกินกันเลยทีเดียว โชคชะตาอยู่ ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าการเกิดเป็นเธอมันช่างโชคร้ายเหลือทนจริง ๆวันนี้ทั้งวันเธอนั่งเหม่อในร้านกาแฟแล้วนั่งคิดทบทวนเรื่องราวมากมายว่าเธอจะเดินต่อไปทางไหนดี โทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นเป็นสายจากน้องของเธอที่บอกว่าแม่ต้องไปโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจรักษาอาการป่วยและรับยาเพิ่ม ส่วนพ่อยังเดินไม่ได้ยังอยู่ในโรงพยาบาลต่อไป เธอตอบน้อง ๆ ให้สบายใจว่าจะรีบส่งเงินไปก่อนที่แม่จะต้องไปโรงพยาบาล และค่ารักษาพ่อที่ขอผ่อนชำระไว้กับโรงพยาบาลเช่นกันหลังจากนั้นน้ำตาแห่งความทุกข์ใจก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ลำพังตัวเธอเองก็คงไม่เท่าไหร่แต่ที่บ้านเองก็ยังต้องการความช่วยเหลืออย่างมากเช่นกันเธอถ่ายรูปแล้วลงในโซเชียลของตนเอง ระบายความอึดอัดลงไปไม่กี่ประโยคแล
สนามบินชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาวใส่แว่นตากันแดดเดินลากกระเป๋าเดินทางออกยังรถที่มีคนมาจอดรอรับหน้าสนามบิน เขาคือเควิน นักธุรกิจหนุ่มที่ทำธุรกิจแทบจะทุกวงการที่พอจะลงทุนไปแล้วเขาพอจะได้กำไรกลับมาบ้าง เขามีคอนเนคชั่นมากมายอยู่ทั่วโลก เขาชอบเรียนรู้ไปในทุก ๆ อย่างทำให้ความเสี่ยงค่อนข้างมากแต่เขาก็ไม่ได้แคร์กล้าได้กล้าเสียจนบางครั้ง ครอบครัวก็ไม่พอใจแต่ตอนนี้เขาอยู่ตัวแล้ว ถึงแม้บางตัวเขาต้องทิ้งเงินลงทุนไป แต่บางอย่างก็ได้กลับมาจนทุกวันนี้เขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อนแบบจริงจังเสียที บินไปบินมาทั่วโลก และครั้งนี้เขามาดูบริษัทที่ร่วมลงทุนกับเพื่อนไว้ แล้วยังมีร้านนวดที่ลงหุ้นไปเล่น ๆ ไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรกลับมาแต่มันก็เป็นธุรกิจที่ดีอยู่มากเหมือนกันเควินเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกันแต่เขากลับมีใบหน้าคมคายไปทางแขกขาวมากกว่าเพราะญาติทางพ่อมีเชื้อสายมาจากแถบนั้น ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยระดับไฮโซตระกูลดังเลยทีเดียวแต่ตอนนี้เขาคงไม่มีใครรับเข้าตระกูลหรอกเพราะงานที่ทำนั้นค่อนข้างล้างผลาญมากกว่าได้กำไรแต่เขาก็ยังทำมันไปเรื่อย ๆ เขาเดินทางโดยรถลีมูซีนมายังโรงแรมหรูในพัทยา พักผ่อนอยู่สักครู่ก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ
เขาที่เฝ้ามองพฤติกรรมของเธออยู่อย่างมีความสุข เขารู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอเรียกเรทราคาที่สูงมากนั่นแล้ว เขารู้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกินสามครั้งของเธอหรอก ใครใช้ให้เขารู้สึกถูกใจหล่อนล่ะ ถ้าไม่เพราะพอใจเป็นการส่วนตัวเขาคงไม่ยอมจ่ายและไม่พามาที่นี่หรอกเขาอาจจะเป็นพวกชอบคนสวยนั่นแหละ รอยยิ้มนั้นไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่กว้างแบบมีความสุขที่ออกมาจากเธอคนนั้น เขาเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความหม่นเศร้าที่มันออกมาจากแววตานั่น อยากสอบถามแต่เพราะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ถ้าวันนี้เรื่องราวทุกอย่างจะดำเนินไปแล้วเขาไม่ได้ติดใจอะไรก็จบเพียงเท่านี้ร่างกายกำยำของเควินนอนลงบนเตียงกว้างและแสนนุ่มของเขา หญิงสาวที่ต้องทำงานต่อไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ นั้นมือไม้เริ่มสั่นเพราะเธอไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้บ้าง เขาที่ใช้สายตาที่ค่อนข้างหวานเชื่อมมองมาที่เธอ และกำลังคิดว่าจะจัดการกับเธอตอนไหนดี ทั้งที่ก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแต่มันก็อดที่จะกลัวไม่ได้จริง ๆ“เรทราคานี้ได้ทั้งคืนหรือเปล่า” เขาแกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าจะแพงได้ขนาดนี้เขาคงไม่ยอมปล่อยออกไปก่อนแน่นอนชมพูปากคอสั่นไปหมดแล้วจะ
ร่างนุ่มนิ่มของชมพูที่อยู่อ้อมกอดของเขานั้น เริ่มมีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเพราะความตื่นเต้น กลิ่นกายจากการอาบน้ำและผสมกับกลิ่นจำเพาะตัวของแต่ละบุคคลหรืออาจะเรียกได้ว่ามันคือฟีโรโมนที่ออกมาเพื่อเรียกหาคู่ที่จะชื่นชอบกับกลิ่นของคู่ตนเองเขาที่เริ่มดมอย่างละเมียดละมัยก่อนจะรุกเร้าอย่างรุนแรงเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตกใจกับความหื่นกระหายของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันทั้งที่ถ้ากิจกรรมพวกนี้จบลงแล้ว เขาต้องจ่ายเงินให้หล่อน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่จำเป็นต้องระวังอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับเลือกความนุ่มนวลให้เธอไม่กลัว และตกใจจนเกินไปใบหน้าหวานที่ถือได้ว่างามล้ำนั้นขึ้นสีระเรื่อดูน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหวก้มลงไปจูบบนแก้มซ้ายขวาและริมฝีปากอวบอิ่ม เริ่มจากค่อย ๆ จูบเพื่อสร้างความคุ้นเคย จนเธอเผลอเผยอปากออกน้อย ๆ เขาจึงเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นได้มากขึ้นลิ้นเล็กที่รู้สึกตกใจนั้นไม่กล้าตอบสนองเขา จนถูกกระตุ้นด้วยจูบหนักหน่วงจนทำให้ความรู้สึกของตนเองเริ่มจะเคลิบเคลิ้มตามไปกับการกระทำของเขาด้วยจึงตอบสนองลิ้นร้อนของเขากลับไปบ้าง เมื่อจูบที่ทั้งสองแลกให้กันเริ่มรุนแรงมากขึ้น เขาเองไม่ย
ร่างกายสองคนเริ่มสอดประสานกันจนเป็นหนึ่งเดียวได้ กายหนาและกายบางบดเบียดเสียดสี เสียงส่วนเชื่อมต่อที่เริ่มเข้ากันได้ในที่สุดขยับเข้าออกได้ดีมากขึ้นแล้ว ทำให้ตอนนี้ทั่วทั้งห้องพักแห่งนี้มีเสียงคนของคนที่สอดประสานกันไป ร่างหนาที่ตอนแรกยังกังวลว่าคนตัวเล็กกว่าจะเจ็บปวดกับการร่วมรักครั้งนี้จนเกินไป แต่เมื่ออารมณ์ดิบได้ถูกปลุกขึ้นแล้ว เขาลืมไปเสียสิ้นว่าเขาจะทะนุถนอมเธอเอาไว้ก่อน เพราะร่างกายของคใต้ร่างนั้นเย้ายวนอารมณ์เขามาก จนไม่อาจจะอ่อนโยนได้ในตอนนี้เสียงของเหลวที่ออกมาสร้างเสียงเสียดสีที่ชื้นแฉะเกิดขึ้น สะโพกที่กระทบกันอย่างแรงก่อเกิดเสียง พั่บ ๆ แบบที่ใครได้ยินก็คงจะอดหน้าแดง เสียววูบวาบไม่ได้ แถมด้วยเสียงครางเครือของหญิงสาวที่หวิวจนปานจะขาดใจ ร่างกายบิดเร่าเกร็งขึ้นมาและเปล่งเสียงร้องยาวทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่า หญิงสาวถึงจุดสูงสุดอีกครั้งแล้ว เหลือเพียงเขาที่ยังไปไม่ถึงสักรอบเดียว เหตุเพราะเขาอยากเล่นสนุกกับเธอไปนาน ๆ ให้เหมาะสมกับเงินที่จะเสียให้ แต่แรงบีบรัดตุบ ๆ ภายในนั้นเป็นตัวเร่งให้เขาต้องปลดปล่อยออกมา ภายในการขยับอีกไม่กี่ครั้งทั้งสองนอนกอดกันแน่น ร่างหญิงสาวกอดเขาไว้แน่นเมื่อร
เหมือนเขาจะเข้าใจว่าชมพูรู้สึกไม่สบายที่ตรงไหน เขาเตรียมยาไว้ให้เธอแล้วรอเพียงแค่มีคนเอามาส่งเท่านั้น วันนี้ถึงอย่างไรชมพูจะอยู่กับเขาอีกทั้งวัน ตอนแรกเขาคิดว่าจะออกไปพบเพื่อน พอเจออะไรที่ถูกใจแล้วจึงพักผ่อนดีกว่า ซึ่งความจริงก็อยากพักนั่นแหละเพราะใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรนั่นเองเมื่อยามาส่ง เขาให้เธอทานยาแล้วนอนพักไปก่อน ส่วนเขานั้นขอออกไปทำธุระสักครู่แล้วจะกลับมาในตอนเย็นและบอกกับเธอว่าถ้าหนีเงินที่จะได้นั้นเป็นโมฆะและชมพูจะเสียตัวฟรี มันทำให้เธอจำเป็นต้องนอนรอเขาที่นี่เขาออกมาหาแดเนียลเจ้าของร้านนวดไทยที่เป็นที่ทำงานของชมพูนั่นเอง เขาบอกถึงเรื่องที่ได้ซื้อตัวชมพูไปเมื่อวาน น้ำตาลดูตกใจมากไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะมาเสียตัวให้นักธุรกิจคนนี้เพราะเท่าที่เคยได้ยินจากสามี เขาคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างอันตรายมากทีเดียวเขาสอบถามถึงประวัติและสาเหตุที่ชมพูยอมขายตัวและมาทำงานที่นี่ น้ำตาลเล่าเท่าที่รู้ให้เขาฟังและแอบกังวลอยู่เหมือนกันว่าเพื่อนจะถูกกระทำอะไรบ้าง เพราะเขาบอกว่าตอนนี้ชมพูไม่สบายนอนรอเขาอยู่ที่โรงแรมที่เขาใช้พักในครั้งนี้เขาพูดคุยเรื่องชมพูเสียส่วนใหญ่เรื่องกิจการนั้นเป็นเพียงส่วนเสร
หลังจากนั้นชมพูเร่งทำผลงานให้เป็นที่รู้จัก หลังจากที่เธอเริ่มทำใจให้เข้าใจอะไร ๆ ให้มากขึ้นคนอย่างเควินมีทางให้เลือกมากมายจะมาติดใจอะไรกับคนธรรมดา ๆ อย่างเธอเขาเงียบหายไปจากชีวิตเกือบสามเดือนเธอเองก็ได้งานสำคัญ ๆ มาทำเพราะวินัยอยากให้เธอได้ก้าวขึ้นมาเป็นระดับหัวหน้าแผนกเหมือนกัน เพราะวินัยก็ชื่นชอบในตัวชมพูมากอยู่แล้วเมื่อเห็นความมุ่งมั่นนี้ของเธอเขาจึงสนับสนุนเต็มที่ ส่งเธอไปทำงานสำคัญจนบอสชื่นชมในความตั้งใจทำงานช่วงเวลานี้ทำให้ชมพูมีเวลาเสียใจกับเรื่องราวความรักของตัวเองได้ไม่นานมากนัก และข่าวของเขาก็เงียบหายไปแล้วเธอจึงเลิกโฟกัสมันได้ในที่สุดพอเริ่มได้ทำงานวินัยที่เหมือนเป็นคนพาเธอมาได้รับความไว้วางใจทำตัวเหมือนเป็นที่ปรึกษาในงานของชมพู ยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิม ชมพูไม่ได้คิดอะไรจึงปล่อยให้เป็นแบบนั้นมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งวินัยเริ่มพูดคุยไม่เหมือนเดิม เขาเหมือนจะหึงหวงเวลาชมพูพูดคุยกับผู้ชายแผนกอื่นทิวหรือบอสของชมพูชอบโยนงานที่เป็นส่วนของเขามาให้ทางฝ่ายชมพูช่วยทำบ่อย ๆ และชอบเรียกชมพูไปพบนี่ก็เป็นเหตุให้วินัยชอบหาเรื่องชมพูบ่อย ๆ ด้วย จนชมพูอึดอัดไปหมดเขาเป็นคนสนับสนุนให้เธอได
ม่านในโรงแรมเปิดออกรับแสงยามเช้า เควินที่นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ลืมตาขึ้นและมองเห็นว่าชมพูกำลังเปิดม่านรับแสง และมันส่องมาที่ตาเขา ตั้งใจจะแกล้งดุให้ปิดม่านแต่เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เขารู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้าสวยมากจนลืมไปเลยว่าจะดุเรื่องอะไร“คุณตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้วฉันจะต้องไปทำงานถ้าไปตอนนี้น่าจะทัน”“ไม่ไป แล้วอีกอย่างผมลางานให้คุณแล้วไม่ต้องห่วงหรอกน่า นอนต่อเถอะ”“ไม่ได้ค่ะ”“ผมรับรองว่าคุณจะไม่โดนไล่ออกแน่เชื่อผมเถอะ”“ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่...ฉันหิวอยากออกไปหาอะไรทาน”“อ๋อ แล้วไม่บอกล่ะเดี๋ยวผมสั่งขึ้นมาให้ไม่ต้องออกไปหรอก”ผ่านไปสักพักใหญ่อาหารเช้าน่าตาน่ารับประทานก็มาส่งถึงห้อง ทั้งสองทานข้าวเช้าด้วยกัน จนทำให้เควินนึกอะไรออกแล้วพูดมันออกไปว่า“ผมชอบที่เห็นคุณอยู่กับผมแบบนี้จัง”ชมพูอึ้งโจ๊กที่กำลังจะเข้าปากค้างอยู่แบบนั้น ส่งสายตาถามเขาว่าหมายความว่าไง“เราเป็นแฟนกันดีไหม”ชมพูยังงง ๆ อยู่เพราะเนื่องจากยังเช้าอยู่สมองเลยยังไม่ทำงานอย่างเต็มที่เธอประมวลผลอยู่สักครู่แล้วตอบกลับไป“เอ่อ...คุณยังไม่มีแฟนเหรอคะ”“หา อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้น”“ก็ปกติคนแบบคุณ ใคร ๆ เขาก็มีแฟนดูอย่า
ในบริษัท K ที่ตอนนี้เป็นสถานที่ทำงานใหม่ของชมพู เธอเรียนรู้งานต่าง ๆ จากรุ่นพี่ในแผนกอย่างตั้งใจ ถึงแม้ว่างานจะไม่ได้ยากเกินความสามารถ แต่มันต้องอาศัยความรอบคอบมากทำให้ระยะแรกชมพูยังเกร็ง ๆ กับการทำงานเมื่อมีงานที่เงินเดือนได้อย่างสมเหตุสมผลทำให้เธอสบายใจไปได้บ้างแล้ว เรื่องทางบ้านยังคงหนักหน่วงเหมือนเดิม ยังไม่มีใครหายจากอาการป่วยเพราะพ่อกับแม่ของเธอต่างอายุเริ่มมากขึ้น ส่วนน้องทั้งสองก็ยังต้องใช้เงินในการเรียนกันต่อไป ส่วนเธอเองทำงานไปก็หาวิธีให้ได้เงินเพิ่มต่อไปเท่านั้นเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร เควินที่บินกลับไปจัดการงานของตัวเองที่แคนาดา เขาต้องการกลับมาประเทศไทยอีกครั้งเพราะอยากมาดูให้เห็นกับตาว่าชมพูได้เข้าทำงานในที่ที่เขาเสนอให้ เพราะเจ้าของบริษัทนี้เป็นเพื่อนเขาตั้งแต่สมัยเรียนเมื่อเขาเคลียร์งานได้แล้ว เขาจึงได้กลับมาพักที่ไทยและครั้งนี้คอนโดกลางเมืองเป็นที่อาศัยของเขา เป็นคอนโดที่ซื้อทิ้งไว้นานแล้วแต่ไม่ค่อยได้เข้ามาอยู่เพราะงานที่รัดตัวมาก ครั้งนี้เขาอยากอยู่ไทยแบบนาน ๆ เหมือนกันแต่ไม่รู้ว่าโอกาสจะอำนวยแค่ไหนในวันที่เควินกำหนดกลับมาเมืองไทยอีกครั้ง เขาตรงไปยังบริษัท K ทันท
ทั้งสองร่วมรักกันเป็นเวลายาวนาน และเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ที่สอดประสานกันดังลั่นไปทั่วห้อง ร่างเปลือยทั้งสองร่างเสียดสีกันจนเกิดเสียง เสียงจูบที่ดังขึ้นเป็นระยะ เสียงดูดดึงร่างกายบอบบาง เสียงกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะหัวใจของทั้งสองเต้นระรัวเพราะกิจกรรมที่แสนหนักหน่วง และเร่าร้อนจนเหงื่อไหลอาบกายของทั้งสอง ร่างกายสอดประสานไปหลายต่อหลายครั้ง สำหรับเควินแล้วเขาไม่อาจหยุดความต้องการที่มีต่อเธอได้ ถ้าเขาจำเป็นต้องห่างไป แล้วชมพูต้องไปกับคนอื่นอีก เขาต้องทนไม่ได้แน่ ๆ“อ๊ะ...อ๊า...เบา ๆ มันจุก” ชมพูที่เริ่มรู้สึกว่าจังหวะของคนบนร่างเริ่มรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหวจึงร้องเตือนเขา“ผมขอโทษ” เสียงหอบเอ่ยขอโทษแผ่วเบา เขาลดความหนักหน่วงลงแต่ยังคงโยกไปตามจังหวะที่ตัวเองเป็นคนกำหนด เธอเองก็เริ่มจะเกร็งตัว และร้องออกมาและทิ้งลงนอนหอบหายใจเบื้องล่างเขา และเขาจึงส่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง สองครั้งแล้วจึงปลดปล่อยออกมาทั้งสองนอนกอดกันจนหลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุที่ค่อย ๆ ลดอุณหภูมิลงเรื่อย ๆในตอนเช้า เขาที่รอจนชมพูตื่นขึ้นมาแล้วพาเธอมานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน และพยายามจะพูดถึงเรื่องที่เธอขายตัวให้เขาเป
เหมือนเขาจะเข้าใจว่าชมพูรู้สึกไม่สบายที่ตรงไหน เขาเตรียมยาไว้ให้เธอแล้วรอเพียงแค่มีคนเอามาส่งเท่านั้น วันนี้ถึงอย่างไรชมพูจะอยู่กับเขาอีกทั้งวัน ตอนแรกเขาคิดว่าจะออกไปพบเพื่อน พอเจออะไรที่ถูกใจแล้วจึงพักผ่อนดีกว่า ซึ่งความจริงก็อยากพักนั่นแหละเพราะใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรนั่นเองเมื่อยามาส่ง เขาให้เธอทานยาแล้วนอนพักไปก่อน ส่วนเขานั้นขอออกไปทำธุระสักครู่แล้วจะกลับมาในตอนเย็นและบอกกับเธอว่าถ้าหนีเงินที่จะได้นั้นเป็นโมฆะและชมพูจะเสียตัวฟรี มันทำให้เธอจำเป็นต้องนอนรอเขาที่นี่เขาออกมาหาแดเนียลเจ้าของร้านนวดไทยที่เป็นที่ทำงานของชมพูนั่นเอง เขาบอกถึงเรื่องที่ได้ซื้อตัวชมพูไปเมื่อวาน น้ำตาลดูตกใจมากไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะมาเสียตัวให้นักธุรกิจคนนี้เพราะเท่าที่เคยได้ยินจากสามี เขาคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างอันตรายมากทีเดียวเขาสอบถามถึงประวัติและสาเหตุที่ชมพูยอมขายตัวและมาทำงานที่นี่ น้ำตาลเล่าเท่าที่รู้ให้เขาฟังและแอบกังวลอยู่เหมือนกันว่าเพื่อนจะถูกกระทำอะไรบ้าง เพราะเขาบอกว่าตอนนี้ชมพูไม่สบายนอนรอเขาอยู่ที่โรงแรมที่เขาใช้พักในครั้งนี้เขาพูดคุยเรื่องชมพูเสียส่วนใหญ่เรื่องกิจการนั้นเป็นเพียงส่วนเสร
ร่างกายสองคนเริ่มสอดประสานกันจนเป็นหนึ่งเดียวได้ กายหนาและกายบางบดเบียดเสียดสี เสียงส่วนเชื่อมต่อที่เริ่มเข้ากันได้ในที่สุดขยับเข้าออกได้ดีมากขึ้นแล้ว ทำให้ตอนนี้ทั่วทั้งห้องพักแห่งนี้มีเสียงคนของคนที่สอดประสานกันไป ร่างหนาที่ตอนแรกยังกังวลว่าคนตัวเล็กกว่าจะเจ็บปวดกับการร่วมรักครั้งนี้จนเกินไป แต่เมื่ออารมณ์ดิบได้ถูกปลุกขึ้นแล้ว เขาลืมไปเสียสิ้นว่าเขาจะทะนุถนอมเธอเอาไว้ก่อน เพราะร่างกายของคใต้ร่างนั้นเย้ายวนอารมณ์เขามาก จนไม่อาจจะอ่อนโยนได้ในตอนนี้เสียงของเหลวที่ออกมาสร้างเสียงเสียดสีที่ชื้นแฉะเกิดขึ้น สะโพกที่กระทบกันอย่างแรงก่อเกิดเสียง พั่บ ๆ แบบที่ใครได้ยินก็คงจะอดหน้าแดง เสียววูบวาบไม่ได้ แถมด้วยเสียงครางเครือของหญิงสาวที่หวิวจนปานจะขาดใจ ร่างกายบิดเร่าเกร็งขึ้นมาและเปล่งเสียงร้องยาวทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่า หญิงสาวถึงจุดสูงสุดอีกครั้งแล้ว เหลือเพียงเขาที่ยังไปไม่ถึงสักรอบเดียว เหตุเพราะเขาอยากเล่นสนุกกับเธอไปนาน ๆ ให้เหมาะสมกับเงินที่จะเสียให้ แต่แรงบีบรัดตุบ ๆ ภายในนั้นเป็นตัวเร่งให้เขาต้องปลดปล่อยออกมา ภายในการขยับอีกไม่กี่ครั้งทั้งสองนอนกอดกันแน่น ร่างหญิงสาวกอดเขาไว้แน่นเมื่อร
ร่างนุ่มนิ่มของชมพูที่อยู่อ้อมกอดของเขานั้น เริ่มมีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเพราะความตื่นเต้น กลิ่นกายจากการอาบน้ำและผสมกับกลิ่นจำเพาะตัวของแต่ละบุคคลหรืออาจะเรียกได้ว่ามันคือฟีโรโมนที่ออกมาเพื่อเรียกหาคู่ที่จะชื่นชอบกับกลิ่นของคู่ตนเองเขาที่เริ่มดมอย่างละเมียดละมัยก่อนจะรุกเร้าอย่างรุนแรงเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตกใจกับความหื่นกระหายของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันทั้งที่ถ้ากิจกรรมพวกนี้จบลงแล้ว เขาต้องจ่ายเงินให้หล่อน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่จำเป็นต้องระวังอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับเลือกความนุ่มนวลให้เธอไม่กลัว และตกใจจนเกินไปใบหน้าหวานที่ถือได้ว่างามล้ำนั้นขึ้นสีระเรื่อดูน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหวก้มลงไปจูบบนแก้มซ้ายขวาและริมฝีปากอวบอิ่ม เริ่มจากค่อย ๆ จูบเพื่อสร้างความคุ้นเคย จนเธอเผลอเผยอปากออกน้อย ๆ เขาจึงเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นได้มากขึ้นลิ้นเล็กที่รู้สึกตกใจนั้นไม่กล้าตอบสนองเขา จนถูกกระตุ้นด้วยจูบหนักหน่วงจนทำให้ความรู้สึกของตนเองเริ่มจะเคลิบเคลิ้มตามไปกับการกระทำของเขาด้วยจึงตอบสนองลิ้นร้อนของเขากลับไปบ้าง เมื่อจูบที่ทั้งสองแลกให้กันเริ่มรุนแรงมากขึ้น เขาเองไม่ย
เขาที่เฝ้ามองพฤติกรรมของเธออยู่อย่างมีความสุข เขารู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอเรียกเรทราคาที่สูงมากนั่นแล้ว เขารู้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกินสามครั้งของเธอหรอก ใครใช้ให้เขารู้สึกถูกใจหล่อนล่ะ ถ้าไม่เพราะพอใจเป็นการส่วนตัวเขาคงไม่ยอมจ่ายและไม่พามาที่นี่หรอกเขาอาจจะเป็นพวกชอบคนสวยนั่นแหละ รอยยิ้มนั้นไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่กว้างแบบมีความสุขที่ออกมาจากเธอคนนั้น เขาเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความหม่นเศร้าที่มันออกมาจากแววตานั่น อยากสอบถามแต่เพราะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ถ้าวันนี้เรื่องราวทุกอย่างจะดำเนินไปแล้วเขาไม่ได้ติดใจอะไรก็จบเพียงเท่านี้ร่างกายกำยำของเควินนอนลงบนเตียงกว้างและแสนนุ่มของเขา หญิงสาวที่ต้องทำงานต่อไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ นั้นมือไม้เริ่มสั่นเพราะเธอไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้บ้าง เขาที่ใช้สายตาที่ค่อนข้างหวานเชื่อมมองมาที่เธอ และกำลังคิดว่าจะจัดการกับเธอตอนไหนดี ทั้งที่ก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแต่มันก็อดที่จะกลัวไม่ได้จริง ๆ“เรทราคานี้ได้ทั้งคืนหรือเปล่า” เขาแกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าจะแพงได้ขนาดนี้เขาคงไม่ยอมปล่อยออกไปก่อนแน่นอนชมพูปากคอสั่นไปหมดแล้วจะ
สนามบินชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาวใส่แว่นตากันแดดเดินลากกระเป๋าเดินทางออกยังรถที่มีคนมาจอดรอรับหน้าสนามบิน เขาคือเควิน นักธุรกิจหนุ่มที่ทำธุรกิจแทบจะทุกวงการที่พอจะลงทุนไปแล้วเขาพอจะได้กำไรกลับมาบ้าง เขามีคอนเนคชั่นมากมายอยู่ทั่วโลก เขาชอบเรียนรู้ไปในทุก ๆ อย่างทำให้ความเสี่ยงค่อนข้างมากแต่เขาก็ไม่ได้แคร์กล้าได้กล้าเสียจนบางครั้ง ครอบครัวก็ไม่พอใจแต่ตอนนี้เขาอยู่ตัวแล้ว ถึงแม้บางตัวเขาต้องทิ้งเงินลงทุนไป แต่บางอย่างก็ได้กลับมาจนทุกวันนี้เขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อนแบบจริงจังเสียที บินไปบินมาทั่วโลก และครั้งนี้เขามาดูบริษัทที่ร่วมลงทุนกับเพื่อนไว้ แล้วยังมีร้านนวดที่ลงหุ้นไปเล่น ๆ ไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรกลับมาแต่มันก็เป็นธุรกิจที่ดีอยู่มากเหมือนกันเควินเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกันแต่เขากลับมีใบหน้าคมคายไปทางแขกขาวมากกว่าเพราะญาติทางพ่อมีเชื้อสายมาจากแถบนั้น ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยระดับไฮโซตระกูลดังเลยทีเดียวแต่ตอนนี้เขาคงไม่มีใครรับเข้าตระกูลหรอกเพราะงานที่ทำนั้นค่อนข้างล้างผลาญมากกว่าได้กำไรแต่เขาก็ยังทำมันไปเรื่อย ๆ เขาเดินทางโดยรถลีมูซีนมายังโรงแรมหรูในพัทยา พักผ่อนอยู่สักครู่ก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ