ตอนที่ 17

เสียงกระทบเนื้อดังขึ้นเรื่อย ๆ ร่างหญิงสาวยิ่งอ่อนระทวยและร้องครางดังลั่นเพราะแรงที่โถมเข้าใส่ดั่งพายุชมพูเกาะเขาไว้แน่นเพราะแรงที่จะยืนไม่มีแล้ว แรงเพียงขาข้างเดียวไม่พอจะทำให้ตัวเองมั่นคงกว่านี้ เขาเห็นว่าชมพูจะหมดแรงเขาจึงรวบขาทั้งสองข้างของชมพูไว้แล้วยกขึ้นมาเกาะเกี่ยวที่เอวของเขาและใส่แรงลงไปกระแทกจุดซ่อนเร้นของกายสาวให้ยิ่งสร้างน้ำใสหล่อลื่นออกมาทำให้เขายิ่งเข้าออกได้ง่ายมากขึ้น

“อึ้ก..อ๊า...มันเสียว...มากกว่าเดิมอีก”

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากและยังคงทำหน้าที่ต่อไปโดยมีหญิงสาวที่ตอนนี้คงไม่มีอะไรมากั้นความสุขสมที่ปลดปล่อยออกมาของเธอได้ ร่างบางกายโยกไหวบนร่างเขาก้อนกลมกลึงขยับขึ้นลงล่อตาล่อใจชายหนุ่มจนต้องใช้ปากครอบครองทั้งสองภูเขาแฝดนั้นไว้ ร่างบางแทบจะครางเสียงหลงเพราะถูกกระตุ้นจนร่างกายแทบจะหลอมละลาย

“เควิน...อ๊า...อ๊า...”

เสียงกระทบเนื้อดังขึ้น ๆ เพื่อจะพาให้ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินทางไปสู่ฝั่งฝันด้วยกันทั้งคู่ทั้งสองกอดรัดกันจนเหมือนจะกลายเป็นเนื้อเดียวกันไปแล้ว และเมื่อท่านี้จะสร้างความเมื่อยให้ทั้งคู่มากไปพวกเขาจึงพากันเดินไปยังเตียงนุ่มกลางห้องเมื่อหลังหญิงสาวแตะที่นอน ชายหนุ่มจึงรีบส่งแรงให้ตัวเองได้ปลดปล่อยออกมาในที่สุด

เสียงหอบหายใจของทั้งสองประสานกัน เควินจูบไปที่ปากที่เจ่อเล็กน้อยนั่นด้วยความเสน่หาเพราะรู้สึกว่าร่างกายของคนตัวบางตรงหน้าช่างเย้ายวนอยากกอดจูบไปตลอดทั้งคืนด้วยซ้ำ แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เขาจะทำแบบนั้นได้เพราะมันไม่ใช่โรงแรมที่เขาพักด้วยกัน อีกอย่างเกรงใจเพื่อคนอื่นด้วย

เมื่อกิจกรรมร้อนเมื่อครู่ผ่านไปทั้งสองคนจึงออกมาจากห้องพักนั่นและมานั่งชมงานต่อ แต่เป็นชมพูเองที่ผิดปกติไปใบหน้าดูอิดโรยดวงตาฉ่ำน้ำและรอยที่คอยที่ค่อนข้างเห็นชัด

ทำให้นายแบบหนุ่มคนนั้นพอจะเดาออกว่าชมพูหายไปทำอะไรมาและเขาเชื่อไปแล้วว่าเขาที่ว่าเป็นเจ้านายของชมพูคงไม่ได้ใช้งานโดยทั่วไปอย่างที่ใคร ๆ คิด

เมื่อเควินหันกลับไปมองต้าที่กำลังมองชมพูอยู่เขาจึงส่งสายตาพิฆาตกลับไปทำให้นายแบบหนุ่มรีบออกไปจากฉากที่จัดเตรียมไว้เพื่อถ่ายทำ งานถ่ายทำยาวนานจนเลยเที่ยงคืนไปแล้วจึงได้จบลงอย่างดีเยี่ยม ทุกฝ่ายต่างแฮปปี้กับงานนี้คงต้องยกเว้นไว้สักคนคือต้าที่กินแห้วไปตามระเบียบเพราะเควินทำท่าหวงจนเขากลัวว่าเขาจะจับต้าถ่วงทะเลตอนนี้

เมื่องานเสร็จชมพูและเควินก็กลับมายังโรงแรมที่พัก เพราะความเหนื่อยล้าต่าง ๆ ทำให้ทั้งคู่หลังจากอาบน้ำให้กันจนเสร็จไปรอบหนึ่งในห้องน้ำก็หลับเป็นตายไปเลยในวันนั้น

เช้าของอีกวันเควินยังไม่ให้ชมพูกลับกรุงเทพฯ เพราะเขาต้องทำงานที่นี่อีกจึงให้เธออยู่ต่อไปจนกว่าเขาจะบินกลับแคนาดา ชมพูจึงยังอยู่กับเขาจนคนในบริษัทต่างคิดไปว่าชมพูลาออกไปแล้ว แต่ทิวเป็นคนแก้ข่าวให้ว่าชมพูทำงานให้เพื่อนเขาอยู่ที่ภูเก็ตคงจะอีกอาทิตย์กว่าจะกลับมาทำงานที่นี่ได้

ในแต่ละวันชมพูต้องออกไปกับเควิน ทำงานตามที่เขาให้ทำทุกวันเหมือนกับว่าเควินจะใช้งานเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องบนเตียงหรอก งานจริงก็หนักมากขึ้นจนชมพูเริ่มบ่นออกมาบ้าง

“โอ้ย บอสมันมากเกินไปแล้วนะทำงานมากกว่า 12 ชั่วโมงเนี่ยผิดกฎหมายแรงงานแล้ว”

“ใครบอกว่าผมใช้งานคุณล่ะนี่เรียกว่าสอนงานให้ว่าที่ผู้บริหารคนหนึ่งต่างหาก”

“อะไรนะคุณ”

“ได้ยินไม่ผิดหรอก ผมจะให้คุณดูแลงานส่วนของผมในไทยเพราะผมต้องไปต่างประเทศทางนี้ผมจะได้วางใจว่าคุณจะช่วยผมได้”

“เดี๋ยวนะ มันดูมากเกินไปหรือเปล่าสำหรับพนักงานบริษัทตำแหน่งธรรมดา ๆ อย่างฉัน”

“หลายวันมานี่ผมคิดว่าคุณทำได้นะ ขนาดผมใช้งานคุณทั้งวันและทั้งคืนคุณยังทำได้เลย”

“รู้สึกว่าตัวเองทนมากเหมือนไม่ใช่คนยังไงก็ไม่รู้สิ”

“ไม่เอาน่ะ อย่าคิดมากเลยผมให้คุณช่วยทำงานเนี่ยก็ดีกับคุณนะจะชินเวลาได้ตำแหน่งสูง ๆ เวลาของคุณ 24 ชม.มันก็ไม่พอ”

“ขอถามได้ไหมคะว่าทำไมคุณต้องทำงานหนักขนาดนี้ด้วย”

“ผมเห็นว่าเป็นคุณนะผมจะเล่าให้ฟัง”

เควินเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกัน คุณแม่เป็นคนไทยไฮโซมีเชื้อสายสกุลเชื้อพระวงศ์ซึ่งคุณตาเป็นถึงหม่อมเจ้าและคุณยายเป็นหม่อมราชวงศ์ทำให้ค่อนข้างถือตัวและไม่ชอบลูกเขยที่เป็นชาวต่างชาติสักเท่าไหร่เพราะตอนแรกพ่อของเควินไม่ได้บอกว่าเขาเป็นใคร ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวมาเที่ยวในไทยแต่จองโรงแรมหรู เข้าร้านอาหารราคาแพงได้ จนได้พบกับแม่ของเควินที่เป็นเจ้าของร้านอาหารไทยชื่อดังและได้พบรักและคบหากัน แต่ทางครอบครัวของคุณแม่ไม่ชอบและให้คุณแม่ออกจากการเป็นทายาท เมื่อเป็นอย่างนั้นคุณพ่อที่เป็นนักธุรกิจจึงจำเป็นต้องเปิดเผยตัวเองถึงจะรู้ว่ารวยมากแค่ไหนคุณตาก็ไม่ยอมรับพวกเขาอยู่ดี พอดีกับคุณพ่อต้องไปอยู่แคนาดาจึงพากันไปตั้งรกรากอยู่ที่นั่นเลย จนกลายเป็นประชากรในประเทศนั้นไปแล้ว เควินเป็นเหมือนพ่อที่มีเงินลงทุนแต่ไม่อยากสร้างเองจึงหาธุรกิจที่คิดว่าทำเงินให้ได้โดยผ่านจากคนที่อยากทำแต่ไม่มีเงินลงทุนมากพอนั่นเอง

ชมพูนั่งฟังแล้วยังงงจะมีคนแบบนี้ด้วยเหรอเชาจึงตอบกลับมาว่า

“จะต้องกลัวอะไรล่ะก็แม่ผมมีร้านอาหารอยู่ทั้งในอเมริกาและแคนาดา ส่วนพ่อผมเขาก็มีธุรกิจนำเข้าส่งออกอยู่แล้วของตัวเองในอาหรับ และในแคนาดายังไงผมมีงานของตัวเองอยู่แล้วส่วนเรื่องพวกนี้ที่ทำอยู่เพราะมันก็ได้เงินจริงเหมือนกัน”

“มันทำให้คุณดูเหนื่อยเกินไปน่ะ”