ตอนที่ 8

ทั้งสองร่วมรักกันเป็นเวลายาวนาน และเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ที่สอดประสานกันดังลั่นไปทั่วห้อง ร่างเปลือยทั้งสองร่างเสียดสีกันจนเกิดเสียง เสียงจูบที่ดังขึ้นเป็นระยะ เสียงดูดดึงร่างกายบอบบาง เสียงกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะ

หัวใจของทั้งสองเต้นระรัวเพราะกิจกรรมที่แสนหนักหน่วง และเร่าร้อนจนเหงื่อไหลอาบกายของทั้งสอง ร่างกายสอดประสานไปหลายต่อหลายครั้ง สำหรับเควินแล้วเขาไม่อาจหยุดความต้องการที่มีต่อเธอได้ ถ้าเขาจำเป็นต้องห่างไป แล้วชมพูต้องไปกับคนอื่นอีก เขาต้องทนไม่ได้แน่ ๆ

“อ๊ะ...อ๊า...เบา ๆ มันจุก” ชมพูที่เริ่มรู้สึกว่าจังหวะของคนบนร่างเริ่มรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหวจึงร้องเตือนเขา

“ผมขอโทษ” เสียงหอบเอ่ยขอโทษแผ่วเบา เขาลดความหนักหน่วงลงแต่ยังคงโยกไปตามจังหวะที่ตัวเองเป็นคนกำหนด เธอเองก็เริ่มจะเกร็งตัว และร้องออกมาและทิ้งลงนอนหอบหายใจเบื้องล่างเขา และเขาจึงส่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง สองครั้งแล้วจึงปลดปล่อยออกมา

ทั้งสองนอนกอดกันจนหลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุที่ค่อย ๆ ลดอุณหภูมิลงเรื่อย ๆ

ในตอนเช้า เขาที่รอจนชมพูตื่นขึ้นมาแล้วพาเธอมานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน และพยายามจะพูดถึงเรื่องที่เธอขายตัวให้เขาเป็นครั้งแรกนี้ และบอกให้เธอเลิกทำอาชีพแบบนี้ไปเลยด้วย

“ผมจะต้องกลับแคนาดาวันนี้ตอนเย็น ผมมีเรื่องบางอย่างอยากขอร้องคุณได้ไหม”

“เรื่องอะไรเหรอคะ”

“เลิกอาชีพนี้ซะเถอะนะ”

“ถ้าเลิกแล้ว ฉันจะไปทำอะไรได้อีกล่ะคะ คนไม่ได้มีโอกาสมากอย่างฉันคงเลิกไม่ได้หรอกค่ะ”

“ชมพู ผมรู้เรื่องของคุณจากน้ำตาลแล้วนะ ผมว่าคุณเป็นคนเก่งสามารถทำงานอย่างอื่นได้”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันคงไม่ได้มากับคุณแบบนี้หรอกค่ะ”

สายตาเศร้าของหล่อนได้ฉายออกมาให้เขาได้เห็นเป็นครั้งแรก เมื่อเหตุการณ์มันเดินมาจนถึงตอนนี้แล้ว ชมพูคงจะไม่พ้นที่ต้องเดินลงไปทางนี้จริง ๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นหนทางที่ไม่ได้ยั่งยืนอะไร แต่มันได้ทำทุกอย่างสำเร็จลงไปแล้วกับเขาตรงหน้า ครั้งต่อ ๆ ไปมันคงไม่ยากแล้ว

เขาหยิบอะไรบางอย่างมาวางไว้ตรงหน้าเธอ

“คุณเอานามบัตรใบนี้ไปสมัครงานตามที่อยู่ในนั้น ผมเชื่อว่าคุณน่าจะเหมาะกับมัน”

“งานเหรอคะ”

“ใช่ ผมมีเพื่อนเยอะแล้วเขาก็ต้องการพนักงานเข้าไปร่วมงานด้วย ผมอยากให้คุณไป”

ชมพูดูมีความหวังวาบขึ้นในแววตา เขาซึ่งรู้ดีว่าเธอแค่ขาดโอกาสจริง และเขาเองจะได้ไม่ต้องคอยระแวงว่าชมพูจะคิดขายตัวให้ใครอีก

หลังจากทั้งสองต้องบอกลากันจริง ๆ ในเย็นวันนั้น ทั้งสองยังย้ำความสัมพันธ์กันอย่างแนบแน่นอีกครั้งในห้องน้ำโรงแรมเพราะชมพูยังไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่เช้า เมื่อเข้าไปเขาจึงต้องตามเข้าไปด้วยเพราะเขาเองจองตั๋วเครื่องบินไว้และต้องถึงสนามบินให้ทันบ่ายโมง และเป็นเวลาที่จะต้องเช็คเอ้าท์ออกก่อนเที่ยงด้วย

ทั้งสองจึงได้ย้ำความสัมพันธ์กันไปโดยปริยาย ร่างบางที่อ่อนระทวยภายในอ้อมแขนแกร่ง มือบางเกาะผนังเพื่อพยุงตัวให้ยืนอยู่ได้โดยมีเขาที่สอดแทรกตัวตนเข้าไปภายในจากด้านหลัง ร่างบางสั่นคลอนไปด้วยแรงกระแทกเข้าออกของเขา ทำให้เข่าอ่อนแทบยืนไม่ไหว

แขนแกร่งรั้งร่างบอบบางเอาไว้ โยกสะโพกอย่างดุดันเพื่อไปให้ถึงฝั่งอย่างเร็วเพราะ เวลาเหลือไม่มากแล้วสำหรับจะตักตวงความสุขกับร่างกายของชมพู เขารู้ดีว่าตัวเขาอาจจะห่างจากหล่อนไปสักพักเลยด้วยเรื่องงานต่าง ๆ ที่สะสมเอาไว้มากมาย

เมื่อทั้งสองคนเสร็จจนจากกิจกรรมเข้าจังหวะที่ค่อนข้างสูบแรงกายไปมาก การแต่งตัวเปลี่ยนชุดเพื่อออกจากโรงแรมและเขาอาสาไปส่งเธอที่ห้องพัก เขาบอกลาและย้ำเตือนให้เธอทำตามคำแนะนำของเขาให้ได้ และเขาจะมาติดตามผลทีหลัง

ชมพูกลับมาพักเพราะงานที่เธอรับเป็นครั้งแรกนี้ดุเดือดจนเธอเองเป็นไข้ไปหลายวัน หยุดงานที่ร้านนวดไปด้วยเหมือนกัน

ในวันหนึ่งที่สุขภาพกลับมาปกติแล้ว พร้อมดูเงินในบัญชีที่เพิ่มขึ้นเยอะกว่าปกติเพราะการรับงานในครั้งนี้นั้นทำให้เธอรู้สึกว่ามันไม่ได้คุ้มค่าเลย ถ้าคนต่อไปที่เธอออกไปด้วยไม่ได้เหมือนเควินล่ะ เมื่อคิดแบบนี้ได้แล้วชมพูจึงตัดสินใจหยิบนามบัตรนั้นมาและเดินทางกลับเข้าไปในกรุงเทพฯอีกครั้ง เพื่อไปสมัครงานตามที่อยู่นั้น

บริษัทโลจิสติกส์ขนาดไม่ได้ใหญ่มากนัก เท่าที่เธอดูแล้วก็น่าจะเป็นบริษัทที่ดูไปแล้วก็น่าเชื่อถืออยู่เหมือนกัน เธอที่แต่งตัวมาอย่างดีเพื่อเตรียมพร้อมในการสมัครงานและสัมภาษณ์งานนั่นเอง ในครั้งแรกคิดว่าจะมีคู่แข่งมาไม่มาก แต่จริง ๆ แล้วนั้นค่อนข้างเยอะทีเดียว

ชมพูฝึกพูดและพยายามหารายละเอียดต่าง ๆ ในงานและพวกรายละเอียดเกี่ยวกับบริษัท และแล้วเมื่อถึงคิวที่เธอต้องสัมภาษณ์เมื่อเธอเข้ามามีคนสัมภาษณ์อยู่สองคน และชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง เขาไม่ได้พูดอะไรแต่นั่งฟังไปเรื่อย ๆ จนสัมภาษณ์ชมพูจบลง เขายิ้มแล้วไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ หลังจากนั้นเธอจึงกลับมายังที่พักเพื่อรอผลจากการไปสมัครงานครั้งนี้

ตำแหน่งที่เธอสมัครไปไม่ได้สำคัญอะไรมาก ทำงานเกี่ยวกับงานธุรการทั่วไป งานเอกสารคีย์ข้อมูลต่าง ๆ ทักษะด้านคอมพิวเตอร์และภาษาของเธอไม่ถึงกับเก่งในระดับสูงแต่ไม่ได้จะถึงขั้นไม่รู้เลย แต่คู่แข่งบางคนก็ดูเก่งและมาจากสถาบันที่ดีกว่าเธออยู่หลายคน เธอจึงเผื่อใจเอาไว้แล้วว่าอาจจะต้องผิดหวัง

รออีก 3 วัน ชมพูกำลังจะต้องกลับไปทำงานในร้านนวดอีกครั้ง กำลังจะต้องออกไปแล้วโทรศัพท์จากบริษัทแห่งนั้นก็โทรมาเพื่อบอกว่าเธอได้รับการพิจารณาให้เข้าทำงานที่นั่น และต้องเข้าไปบริษัทในอีก 3 วันข้างหน้า

ชมพูดีใจมากเพราะโอกาสของเธอมันกลายเป็นของเธอจริง ๆ แล้วถึงแม้ว่ามันจะได้มาอย่างแปลกประหลาดก็ตาม เธอต้องบอกลาน้ำตาลเพื่อนที่ให้โอกาสให้เธอได้มีงาน ถึงแม้ว่ามันไม่ได้ทำให้เธอร่ำรวยอย่างใจหวังก็ตามที แต่นี่ก็ถือว่าเป็นคนหนึ่งที่พยายามจะช่วยเธอไว้ในวันที่แย่อย่างที่สุด