MasukShare
ตอนที่ 34 ไม่ได้หล่นมาจากฟ้า
Terakhir Diperbarui:
2025-05-27 08:57:14
Bab terbaru
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 58 แสงแดดยิ่งแรง เงายิ่งเด่นชัด
ตอนที่ 58 แสงแดดยิ่งแรง เงายิ่งเด่นชัด ภายในตำหนักจื่อหลัว ม่านสีม่วงไหวเอื่อยตามลม กลิ่นสมุนไพรอ่อน ๆ ลอยคลุ้งอยู่ทั่วห้องกัวผิงย่อตัวลงเบา ๆ แล้วถวายห่อผ้าตรงหน้าพระแท่นให้กับนางกำนัลคนสนิท “หม่อมฉันนำโอสถทิพย์บำรุงครรภ์จากเรือนสมุนไพรมาถวายเพคะ...ทั้งหมดนี่ล้วนเป็นพระชายาปรุงเองด้วยตนเอง” เวินกุ้ยเฟยนั่งทอดพระเนตรห่อโอสถตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนก่อนจะลอบถอนพระทัยเบา ๆ ตรัส “ช่วงนี้...ข่าวดีงามจากจวนชินอ๋องมากเหลือเกิน” เสียงของนางเบา แต่แฝงความลึกที่กัวผิงสัมผัสได้ก่อนจะเอ่ย “ก่อนเดินทางมาหม่อมฉันเจอชินอ๋องระหว่างทาง พระองค์ได้กำชับหม่อมฉันมาหนึ่งประโยคว่า ขอให้พระองค์อย่างได้วิตกกังวล” แววตานุ่มลึกของเวินกุ้ยเฟยสั่นไหว “ทุกครั้งที่ตะวันส่องแรงเกินไป...ย่อมต้องมีเงามืดตามมา...ทว่า..ชินอ๋องเองก็ย่อมกระจ่างใจกว่าข้า...” กัวผิงก้มหน้าลงช้า ๆ ฟังคำฝากของกุ้ยเฟยสักพักก็กลับเรือนพักของศิษย์ในสำนักเว่ยหลง หลัวเหวินซีกำลังเก็บข้าวของสำคัญ มือของเขาหยิบสมุดปกเก่าที่จารสูตรตำรับบางเล่ม ก่อนจะวางมันลงแนบกับเสื
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 57 ต่างคนต่างมีแผน
ตอนที่ 57 ต่างคนต่างมีแผนบ่ายวันหนึ่งที่ลานพักชานเมืองหลวงชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกำลังยืนรุมล้อมอ่านแผ่นประกาศที่เพิ่งติดใหม่ข้างโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ลายมือบนกระดาษป้ายประณีตแต่เข้าใจง่ายหัวข้อบนสุดเขียนว่า:《สำนักเว่ยหลง เปิดรับศิษย์รุ่นใหม่》หลังจากที่อ่านข้อความรายละเอียดเรียบร้อย เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที“นี่...เรียนฟรีจริงหรือ?”“เขียนไว้ชัดนี่! แค่ต้องทำงานอยู่ในสำนักสักพัก”ชายชาวบ้านคนหนึ่งที่มีลูกสาววัยสิบสี่“ข้าจะพาเมิ่งเหมยไปสมัคร! นางเขียนอ่านได้แล้วและพอมีพื้นฐาน...”อีกมุมหนึ่ง บรรดานักโอสถรุ่นแรกที่เพิ่งได้รับข่าวจากเรือนฝึก ก็รวมกลุ่มกันคุยด้วยความตื่นเต้น“เปิดรุ่นใหม่เร็วขนาดนี้?”“ใช่ สำนักให้พวกเรารุ่นแรกเป็นคนสอนเองด้วย”หญิงสาวผู้หนึ่งยิ้มกว้าง “ข้าจะให้พี่ชายข้ามาสมัคร เขาเรียนช้ากว่าข้า...ทว่าก็ยังนับว่ามีพื้นฐานที่ดี”ในเรือนสมุนไพร เว่ยเยว่ซินอ่านรายละเอียดการรับศิษย์รุ่นแรกที่ซูหยวนส่งมาให้เงื่อนไขค่าเล่าเรียนของศิษย์สำนักเว่ยหลงสำหรับผู้ที่ไม่ต้องการผูกมัดทำงานกับสำนักหลังเรียนจบต้องชำระค่าเล่าเรียนทั้งหมดห้าร้อยตำลึงเงินหรือจ่ายรายปี ปีละร้อยตำล
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 56 เมื่อยกย่องอะไร ๆ ก็ล้วนเข้าใจ
ตอนที่ 56 เมื่อยกย่องอะไร ๆ ก็ล้วนเข้าใจ เว่ยเยว่ซินถอนหายใจเบา ๆ ถึงที่มาของเรื่องนี้ สายตานิ่งขณะคิดก่อนจะหันกลับมาหาซูหยวนที่ยังรอฟังอย่างตั้งใจ“หลังจากคนที่เรารับมารุ่นแรกนี้เริ่มใช้งานได้...”“ให้สำนักเว่ยหลงเปิดรับคนเพิ่ม”ซูหยวนเลิกคิ้วเล็กน้อย เว่ยเยว่ซินกล่าวต่อ“แต่รอบใหม่ ไม่จำเป็นต้องเก่งมากก็ได้...เริ่มจากคนที่เพิ่งเริ่มเขียนอ่านได้ก็พอ...ให้พวกที่ผ่านรอบก่อนเป็นคนสอน”นางหยุดจิบชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น“และข้าจะให้พวกเขาเรียนฟรี...ไม่ต้องเก็บแค่เล่าเรียน”“แต่มีเงื่อนไข”“หากเรียนจบแล้ว ต้องทำงานในสำนัก”“หากจะออกก่อน...ก็จ่ายเงินไถ่ตัวตามที่กำหนด”ซูหยวนพยักหน้าอย่างช้า ๆ แม้จะแปลกใจถึงที่มาแนวคิดระยะยาวเหล่านี้เว่ยเยว่ซินกล่าวต่อ “เรื่องรายละเอียดเรื่องค่าใช้จ่าย..กำหนดที่จะให้ทำงานใช้หนี้กี่ปี... ให้เจ้าจัดการได้เลย”“หรือมีคนอยากจ่ายค่าเล่าเรียนเอง จะเก็บกี่ตำลึง จะคิดค่าใช้เท่าไรต่อคน ขอแค่ให้พออยู่ได้...แต่ไม่ใช่เอากำไรจากศิษย์”แค่กำไรจากขายโอสถทิพย์ก็ร่ำรวยแล้ว ซูหยวนก้มศีรษะอย่างนอบน้อมทันที “กระหม่อมจะจัดการให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”นี
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 55 ไม่คิดจะผูกขาด..โอสถทิพย์
ตอนที่ 55 ไม่คิดจะผูกขาด..โอสถทิพย์ แสงเช้าอ่อนโยนยังทอดผ่านม่านโปร่ง เสียงนกร้องเบา ๆ ด้านนอกเรือนเป็นเพียงเสียงเดียวที่กล้าแทรกความเงียบระหว่างสองร่างบนตั่งนอนชินอ๋องยังคงโอบกอดเว่ยเยว่ซินไว้หลวม ๆปลายนิ้วของเขาเกลี่ยเส้นผมเธอไปมา ราวกับไม่อยากให้นางตื่นเว่ยเยว่ซินค่อย ๆ ขยับเล็กน้อย เปลือกตางามลืมขึ้นช้า ๆ เห็นเพียงแสงแดดไหวผ่านเงาผ้า และแขนของเขาที่ยังโอบอยู่ข้างกาย หญิงสาวกำลังเอ่ยเรียกบ่าวข้างนอกแต่ยังไม่ทันพ้นอ้อมแขนอุ่นของเขา เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นใกล้ใบหู“สีหน้าดีขึ้นกว่าเมื่อวานมาก...นับว่าวิธีการปลอบโยนของข้านั้น...ได้ผลไม่น้อย” คำพูดเรียบ ๆ แต่ความหมายกลับร้อนวูบขึ้นมาทันทีเว่ยเยว่ซินชะงัก ใบหน้าที่เพิ่งจะแตะแสงเช้าแดงระเรื่ออย่างไม่ทันตั้งตัว นางปรายตามองเขา แล้วพึมพำเสียงแข็งเบา ๆ “ชินอ๋อง...ท่านนับวันยิ่งไม่รู้จักอาย” “เดิมที่ข้าก็ไม่ได้เป็นอะไร...เพียงแต่ในความทรงจำขององค์หญิงสะเทือนใจข้าไม่น้อย...บุรุษผู้นั้นต้องโทษนางคิดว่าถูกประหารไปแล้ว” เขาเพียงยื่นมือออกมาแตะหลังมือนางเบา ๆ อุณหภูมิจากฝ่ามืออบอุ่นและมั่นคงเอ่ย
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 54 ข้าทำสุสานไว้ที่นอกเมืองหลวง
ตอนที่ 54 ข้าทำสุสานไว้ที่นอกเมืองหลวงภายในเรือนรองของจวนชินอ๋อง ยามเย็นแสงเทียนบนโต๊ะไม้ทรงต่ำสว่างนวล บนโต๊ะมีกับข้าวเรียบง่ายวางอยู่ไม่มาก บรรยากาศไม่หรูหรา แต่เต็มไปด้วยความเงียบสงบที่หาไม่ได้ในวังหรือเรือนอื่นใดพอชินอ๋องวางตะเกียบลงเบา ๆ บ่าวไพรเข้ามาเก็บสำรับบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบไม่รบกวนคนทั้งสองชายหนุ่มใบหน้าแม้ดูอ่อนล้า แต่ดวงตากลับยังทอประกายคม “ตอนนี้ร้านโอสถตั้งกระจายไปทั่วแคว้นพอสมควรแล้ว”เว่ยเยว่ซินพยักหน้าเล็กน้อยมือเรียวจัดใบชาในจอกให้เขาโดยไม่พูดครู่หนึ่ง นางเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ในแววตาสงบนั้นมีรอยไหวลึกอยู่บางเบา“ในวันนี้...ที่สำนักเว่ยหลง...ข้าได้พบบุรุษคนหนึ่ง”น้ำเสียงของนางผิดแปลก กู้เซียวอวิ้นเลิกคิ้วเล็กน้อย หันมามองนางเว่ยเยว่ซินสบตาเขาโดยไม่หลบ ริมฝีปากขยับต่ออย่างราบเรียบ“เขาคือหลัวเหวินซี บุตรชายของหมอหลวงแห่งแคว้นต้าเว่ย...มาเข้าคัดเลือกโดยเปิดเผย “คนรักคนเดิมขององค์หญิงเว่ยเยว่ซิน นางไม่ได้หมายถึงตนในตอนนี้ในห้องเงียบไปชั่วขณะ จนได้ยินเพียงเสียงเทียนละลายครูดไส้ไส้เทียนเบา ๆ กู้เซียวอวิ้นจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าสายตาของเขามืดลึก แต่ไม่ใช่ความ
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ ตอนที่ 53 เงาอดีตในกลิ่นโอสถ
ตอนที่ 53 เงาอดีตในกลิ่นโอสถ ในช่วงจังหวะหนึ่ง ลี่เหมยหันมองตามทิศที่พระชายาเอ่ยอย่างแนบเนียน ทันทีที่เห็นใบหน้าเรียบสงบของชายหนุ่มคนนั้น...นางก็เข้าใจทันทีว่า ไม่ใช่คนธรรมดา เว่ยเยว่ซินลุกขึ้นจากตั่ง เงาอาภรณ์ที่พลิ้วไหวภายใต้แสงแดดยามสายก็เคลื่อนห่างออกไปทีละก้าว...โดยไม่มีการหันกลับมาชายหนุ่มในชุดสีครามซึ่งกำลังตำสมุนไพรอยู่เบื้องหน้าเงยหน้าขึ้นเพียงนิด เพียงพอจะมองตามหลังของนางสายตาของเขาสั่นวูบไหวไปมา ใบหน้าที่เคยนิ่งแน่วเผลอเผยอารมณ์บางอย่างเขากลืนน้ำลายขมฝาดลงคออย่างยากลำบากแววตาเฉยชานั่น “นางจำข้าไม่ได้...หรือแสร้งลืมกันแน่”“ทั้งสายตา ทั้งท่าที...ราวกับข้าไม่เคยมีอยู่ในความทรงจำของนางเลยแม้เพียงครึ่งลมหายใจ”ความเจ็บวูบหนึ่งแล่นวาบเข้าในอกมือที่กำลังจับสากตำสมุนไพร...พลันสั่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวเสียง “กึก”ของสากที่กระแทกครกเอียงไปเล็กน้อย ทำให้สายตาคมของ เฟิงหลิน ซึ่งยืนใกล้ที่สุดตวัดมาทันที“มือสั่น?” เสียงเขาเย็นจัด“ยาขวดเดียวของเจ้าสามารถฆ่าคนได้กี่คน หากมือยังสั่นแบบนี้?”ชายหนุ่มชะงัก ก้มหน้าลงทันที “ขออภัยขอรับ” เห็นท่าที
Anda juga akan menyukai
ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์22.5K Dibacaท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ22.7K Dibacaได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.0K Dibacaหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง351.6K Dibacaทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค80
moonlight -mini1.1K Dibacaขันทีเจ้าเล่ห์กับฮ่องเต้เฉยชา
จันทร์ส่องแสง310 Dibacaวสันตกาลพานพบ
MACARONI/1Millionmilesaway1.3K Dibacaบุปผาไร้ใจแห่งตำหนักทิศประจิม
อาหลานเร่อ623 Dibaca
