MasukShare
ข้าไม่เคยรักใคร
Terakhir Diperbarui:
2024-12-26 20:37:59“พระชายาเพคะวันนี้ห้องเครื่องทำเครื่องเสวยที่พระชายาชอบมีทั้งผัดโป๊ยเซียนทั้งขนมผักกาด”เสี่ยวไป๋พยายามเบี่ยงเบนความสนใจส่งตะเกียบให้กับซีหรู
“ข้าบอกให้มานี่มาช่วยกันวางแผน”ซีหรูรับเอาตะเกียบคีบขนมผักกาดเคี้ยวงับๆ
“ไม่ได้ยินหรือไร เจ้าจะทำแบบนี้ไม่ได้”เดินมาหยุดตรงหน้า ซีหรูที่คาบขนมผักกาดไว้แก้มป่อง ดวงตาที่โผล่มาข้างเดียวกลมใส
“รอก่อนได้ไหมข้าหิวจะแย่แค่ต้องรอไทเฮาตรวจแท่นนอนข้าก็หิวแทบตายแล้ว”เคี้ยวไปพูดไป ซีหรูยมกินนับว่าเป็นช่วงเวลาที่นางมีความสุขที่สุดแล้ว
“อั๊กๆๆๆ”สำลักขนม ชินหวางอ๋องคว้าถ้วยน้ำส่งให้อย่างลืมตัวเพราะเอาแต่จ้องตากลมใสของซีหรู ที่รับเอาน้ำมากระดกลงคออึกใหญ่
ชินหวางอ๋อง ทรุดกายนั่งลงตรงข้ามกับซีหรู
“เสี่ยวอูยกเครื่องเสวย”เสี่ยวอูทำสีหน้างงๆก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องเครื่อง
“ก็ต้องแบบนี้แหละเจ้าค่ะไม่กินอย่างไรสมองจะแล่น”เสี่ยวไป๋ตักข้าวเลื่อนไปวางตรงหน้าชินหวางอ๋อง
เสี่ยวอูกลับเข้ามาพร้อมกับสาวใช้ในจวนที่ถือเครื่องเสวยชุดใหญ่เข้ามาวาง
“ทำไมต้องเป็นชุดใหญ่”
“ก็ ก็ ก็ท่านอ๋องกับพระชายเสวยด้วยกันก็ต้องชุดใหญ่”ชินหวางอ๋องส่ายหน้าไปมา
“ทดสอบพิษ”เสี่ยวอูหยิบตะเกียบทดสอบพิษในอาหาร
“เดี๋ยว เจ้าทดสอบพิษในอาหารของพระชายาหรือยัง”
“ยะยะยะยัง ไม่ได้ทดสอบเลยขอรับ”
“แล้วให้ชายารองกินเข้าไปได้อย่างไร”
“ท่านอ๋องไม่เคยพูดเรื่องนี้ไม่เคยห่วงเรื่องนี้นี่..ขอรับ สองสามวันที่พระชายามาอยู่มากินที่นี่ก็ไม่เคยจะได้…ทดสอบพิษ”
“ต่อไปจะต้องทดสอบพิษทุกครั้ง หากนางมาต้องพิษที่จวนของข้าคนจะค่อนแคะนินทาว่าข้าวางยาชายารองเพื่อแต่งชายาเอก”
ซีหรูกับเสี่ยวไป๋ถอนหายใจพร้อมกัน
ซีหรูวางตะเกียบเดินถือเอาจานขนมผักกาดออกจากห้องไป
“ไร้มารยาท”ซีหรูหลับตาไล่ความเจ็บปวดในใจกับเสียงดังที่ไล่หลังมา
“หากยังคิดว่าเป็นคนอื่นก็ไม่ควรร่วมเสวย ข้าเองก็ต้องฝืนใจที่จะต้องกินอะไรร่วมโต๊ะกับคนที่เป็นเหมือนคนแปลกหน้า”
“เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋องในฐานะชายารองข้าจะชอบหรือไม่ก็ต้องร่วมโต๊ะ”
ซีหรูหันกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ทว่าก้มหน้ามอง อาหารตรงหน้าไม่ยอมกินอะไร
ชินหวางอ๋องคีบเครื่องเสวยใส่ปากช้าๆ อย่างคนที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี มารดาที่เป็นถึงองค์หญิงแค้วนฉิน เรื่องมารยาทก็คงสั่งสมกันมา
“ไม่หิวแล้วหรือ”ซีหรูยังนั่งนิ่ง
“เสี่ยวไป๋ยกขนมหวาน”
“เสี่ยวไป๋ไม่ต้องยกเผื่อข้า”
“เจ้าค่ะ”เสี่ยวไป๋ยิ้มให้กับซีหรู
“วันพรุ่งนี้จะต้องใช้เลือดพระชายารองขอรับ ท่านอ๋องลองเจรจา” เสี่ยวอูกระซิบเบาๆ
“เจ้ายินดีมอบเลือดของเจ้าให้ข้าไหมในวันพรุ่งนี้ เพื่อแผนการของข้าลุล่วง” พอพูดไปแล้วกลับรู้สึกผิดไม่น้อย
ซีหรูถอนหายใจยาว
“ก็ดี จะได้ไม่ต้องวุ่นวายให้ไทเฮาเสด็จที่นี่บ่อยๆ ข้าเบื่อที่จะต้องเล่นละครแล้ว ให้แสร้งว่าตั้งครรภ์แล้วให้ท่านแต่งกับชายาเอกไปเสียก็ดีข้าจะได้หย่ากับท่านเสียที”
“เจ้าบังอาจ หลอกลวงเสด็จย่าอย่างนั้นหรือ”
“ข้าตั้งใจช่วยท่านเต็มที่แล้วเราก็หย่ากันเสีย ในปีที่ข้าอายุ20ปีคำสั่งเสียของท่านแม่ให้เดินทางยังสกุลเดิมของท่านแม่เพื่อพบท่านตา ข้ายังอยากจะกระทำตามคำสั่งเสียถึงแม่บิดาข้าจะห้ามไม่ให้ทำตามก็ตาม เช่นนั้นข้าหย่ากับท่านแล้วไปที่สกุลจงเสียใช้ชีวิตเรียบง่ายที่นั่น เหมือนที่ท่านแม่เคยทำ ก็ไม่ต้องลำบากท่านอ๋องแล้ว”
“ยอมหลอกลวงเบื้องสูงเพื่อให้ได้หย่ากับข้าอย่างนั้นหรือ”
“ก็ไม่ต่างกันกับสิ่งที่ท่านทำท่านเองก็หลอกลวงเบื้องสูงเหมือนกันเพื่อให้ได้แต่งชายาเอก”
“เจ้าเคยรักใครสักคนไหมหากว่าเจ้าเคยรักใครสักคนเจ้าจะเข้าใจเหตุผลของข้า” ซีหรูยิ้มเศร้าๆ ส่ายหน้าไปมา
“ข้าไม่เคยรักใครและไม่คิดจะรักใคร”
Bab terbaru
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 จบบริบูรณ์
“ท่านกลับมาแล้ว...” ซุนเจ๋อหนี่เอ่ยเบา ๆ เสียงแผ่วราวกลัวว่าหากพูดดังเกินไป เขาจะหายไปเหมือนความฝันเขาก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว สายตาไม่ละไปจากใบหน้างามแม้แต่น้อย“ข้าไม่ได้มาเพราะหน้าที่... ไม่ใช่เพราะคำสั่งของใคร ข้ากลับมา... เพราะใจของข้าเอง เพราะใจของข้าอยู่ที่นี่”ซุนเจ๋อหนี่เบือนหน้าหลบ แต่เสวี่ยเต๋ออ๋องกลับยื่นมือออกมาสัมผัสไหล่นางเบา ๆ“เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดเวลาที่ข้าอยู่ไกลจากเจ้า สิ่งเดียวที่คิดถึงมากที่สุด... คือรอยยิ้มของเจ้า” เขายิ้มบางๆ แต่จริงใจยิ่งแล้ว“แม้ก่อนนั้นเจ้าจะเย่อหยิ่ง และกิริยาไม่ได้งดงามเหมือนหญิงอื่นใด แต่ทุกสิ่งนั้น ข้าชอบมันทั้งหมด และรักหมดทั้งสิ้น”ซุนจ๋อหนี่อมยิ้มก่อนส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ จะเล็ดลอดจากริมฝีปาก “ท่านเรียกว่านั่นคือความรักงั้นหรือ”“อืม..แน่นอนสำหรับองค์หญิงนักรบสิ่งนั้นข้าเรียกว่าความรัก” เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกก้าว ดวงตาสบประสาน “และจะไม่ปล่อยให้มันจุกอกข้าคนเดียวแน่”ซุนเจอ๋อหนี่ยังไม่ตอบทันที ดวงตาคู่งามขององค์หญิงมีแววสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะก้มหน้าและพยักหน้าช้าๆ“ข้า... ก็จุกอกเช่นกัน เสวี่ยเต๋ออ๋อง คิดว่าท่าจะไม่มาแล้วคิดแค่เพีย
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป6
“ป้ายหยกนี่หมายความว่าอย่างไร”“ท่านจำหยกนี่ได้หรือไม่” ชินหวางอ๋องยิ้มบางๆ ดวงตาเป็นประกาย“คุณหนูผู้นั้นคือเจ้าหรอกหรือ คุณหนูที่ใจดียอมมอบขนมให้ข้าเพื่อไปให้กับหญิงที่หมายปองใช่ไหม” ซีหรูพยักหน้ายิ้มๆ ชินหวางอ๋องรีบเข้าไปประคองร่างอวบมานั่งที่แท่นหินในสวน“แล้วเหตุใดจึงนำหยกนี่มาคืนข้า ตอนนั้นเจ้าเองยื่นมันคืนมาให้กับข้า แต่อีกหลายวันต่อมาข้าก็ฝากหยกนี่ไว้กับพ่อค้าขนมเพราะข้าไปรอเจ้าที่นั่นทุกวันเพื่อมบบมัน แต่เจ้ากลับไม่เคยไปที่ร้านขนมอีกเลย และในที่สุดมันก็อยู่ในมือเจ้าสินะ”“เพราะครั้งหนึ่งชินหวางอ๋องเคยสัญญาว่าหากข้ามีเรื่องใดที่อยากจะให้ช่วย”“แน่นอนข้าฝากคำพูดนี้ไว้กับพ่อค้าร้านขนมและยังจ่ายเงินค่าขนมให้เจ้าทั้งปี” ซีหรูยิ้มบางๆ“ข้าแค่ขอแลกมันกับชีวิตของหยางฟางหรานและบิดา ท่านเนรเทศเขาเสียก็พอไม่ต้องถึงทำร้ายชีวิตเขา” ชินหวางอ๋องถอนหายใจ ยกมือโอบรอบไหล่บาง“เจ้ากล้าขอข้ากล้าให้ แต่บอกไว้ก่อนหากข้าเห็นนางกับบิดาเมื่อไหร่ข้าจะฆ่าพวกเขาทันทีแบบไม่ถามไถ่”“ทำไม”“เพราะข้าปกป้องเจ้าอย่างไรเล่า” ซีหรูยิ้มชินหวางอ๋องกอดรวบร่างอวบไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น“เพราะเจ้าและลูกคือดวงใจของข้าข้าจ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป5
“หม่อมฉันคิดว่า... มารดาของหม่อมฉันบนสวรรค์คงอยากให้ข้าซีหรูที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ ไม่ใช่ใจที่เต็มไปด้วยความแค้น”อี้หรานสะอื้นเงียบ ๆ แล้วค้อมตัวลงต่ำ… คำนับอย่างแท้จริง ไม่ใช่ด้วยฐานันดร ไม่ใช่ด้วยพิธี แต่เป็นการคำนับด้วยหัวใจที่สำนึกผิด“ขอบคุณที่ให้อภัย...”ซีหรูมองภาพนั้นด้วยแววตาสงบ ความเจ็บปวดในอดีต... เริ่มเบาบางลงในเงาของการให้อภัยยามเฉิน (ประมาณ 7 โมงเช้า) เรือนหยกหอมแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าทอลงผ่านผ้าม่านโปร่งลายเมฆบนหน้าต่าง เสียงเคลื่อนไหวในครัวเล็ก ๆ หลังเรือนดังขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างมากนัก ไอน้ำจากหม้อโจ๊กเดือดเบา ๆ ลอยกรุ่นกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วเรือนร่างสูงในชุดสบาย ๆ กำลังใช้ทัพพีคนข้าวในหม้ออย่างตั้งอกตั้งใจ ใบหน้าที่เคร่งขรึมยามรบพุ่ง บัดนี้กลับอ่อนโยนจนผิดตาชินหวางอ๋อง ที่ใคร ๆ ต่างกล่าวว่าเย็นชาไร้หัวใจ เวลานี้กลับกำลังบรรจงวางตะกร้าผักสด ใส่ข้าวต้มเครื่องหอม ๆ ลงถ้วยเคลือบลายมังกร พร้อมไข่ลวกหนึ่งฟองจัดไว้อย่างประณีตเสียงฝีเท้าของเสี่ยวตูดังขึ้นเบา ๆ พร้อมเสียงไฉ่หานที่เอ่ยตามมา“ท่านอ๋องเองหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ… เอ่อข้าน้อยทั้งสองคิดว่าเป็นโจรร้ายเส
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป4
ณ คุกหลวงใต้พระราชวังหลวง เสียงโซ่ตรวนกระทบกันเบา ๆ พร้อมลมหายใจอ่อนแรงของหญิงงามที่เคยงามเลิศในเมืองหลวง เวลานี้กลับซูบซีด ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าไร้สีเลือด ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ หยางฟางหรานยืนพิงผนังหินเย็นเฉียบด้วยสายตาว่างเปล่า"ท่านพ่อ..." เสียงแผ่วเบาเอ่ยออกมาใต้เท้าหยางซูซินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เงยหน้าขึ้นจากความคิดอันรุงรัง ใบหน้าชราภาพลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับชั่วคืนเดียวกลืนกินความเย่อหยิ่งทั้งหมดที่เคยมี"ข้าขอโทษ...พ่อขอโทษลูกพ่อ"หยางซูซินเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า "ข้าไม่น่าดึงเจ้าลงมาด้วยเลย...เจ้าควรมีคืนวันที่งดงามกว่านี้"หยางฟางหรานหัวเราะเบา ๆ ทั้งที่น้ำตาไหลริน "ถ้าข้าไม่อยากจะทำ ข้าคงไม่ทำ... ท่านไม่ต้องแบกรับความผิดแทนข้า ท่านพ่อมาถึงขั้นนี้แล้วจะต้องพูดอะไรอีก"เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงฝีเท้าของทหารจะดังขึ้น...ประตูเหล็กของคุกหลวงถูกเปิดออกอย่างเชื่องช้า แสงตะเกียงสาดลอดเข้ามาในห้องขังเล็ก ๆ"ถึงเวลาแล้ว" ทหารยามประกาศด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฮ่องเต้มีพระราชโองการให้ประหารชีวิตในรุ่งสางวันพรุ่งนี้"หยางฟางหรานหลับตาลงช้า ๆ น้ำตาหยดสุดท้ายร่วงหล่น"ท่านคงเกลียดข
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ความผูกพัน
ท้องพระโรงยามสายบรรยากาศกลับตึงเครียด"ชินหวางอ๋อง" ยืนอยู่กลางท้องพระโรง ใบหน้านิ่งสงบ แววตาแน่วแน่ ใต้ชุดคลุมขาวสะอาดตายามนี้ไม่มีสิ่งใดสั่นคลอนจิตใจของเขา"เสวี่ยเต๋ออ๋อง" ผู้เคยเร้นกาย ณ ชายแดน ยืนอยู่เบื้องหน้าฮ่องเต้ในฉลองพระองค์เต็มยศ นัยน์ตาของเขาทอแววหนักแน่นและสำนึกผิด"เสวี่ยเต๋ออ๋องถวายพระพรฝ่าบาท ข้ากลับมาแล้ว" เสวี่ยเต๋ออ๋องกล่าวเสียงหนักแน่น “อืมมมม” ชินเตอหลางกล่าวเพียงเบาๆ ในใจเคลือบแคลงอยู่8ในสิบส่วนกับคำพูดซัดทอดของหยางซูซิน"มิใช่เพื่อชี้แจง มิใช่เพื่อร้องขอ แต่เพื่อแสดงความจริงใจให้แคว้นและฝ่าบาทเห็น ว่าข้ายังภักดีต่อราชสำนัก และไม่เคยคิดทรยศ"ชินหวางอ๋องหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่ไม่กล่าวคำใด ทว่าแววตากลับวัดความจริงในคำพูดของเสวี่ยเต๋ออ๋องอย่างไม่ปิดบัง"แล้วเหตุใดในตอนนั้น เจ้าจึงร่วมเดินหมากกับใต้เท้าหยางคำพูดนี้ไม่เกินจริงใช่หรือไม่" น้ำเสียงของชินหวางอ๋องเย็นเยียบแต่ไม่โกรธเกรี้ยวเสวี่ยเต๋ออ๋องหลุบตาลงชั่วครู่ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แน่วแน่ "เพราะข้าโง่... เสวี่ยเต๋ออ๋องหลงผิดไปชั่วขณะ การกลับมาครั้งนี้เพื่อยืนยันว่าข้ามิได้มีใจกบฏและพร้อมยอมให้ฝ่าบาทและชิ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ผ่านมา
ท้องพระโรงเงียบงันเหล่าขุนนางน้อยใหญ่ต่างก้มหน้าเงียบกริบ เมื่อเสียงของชินหวางอ๋องดังกังวานกลางห้องบัลลังก์“ขอฝ่าบาทโปรดไตร่ตรอง…ข้ากระหม่อมชินหวาง ขอไขความจริงในคดีเมื่อยี่สิบปีก่อนและคดีที่เกิดขึ้นกับพระชายาซีหรูตลอดช่วงที่ผ่านมา”สายตาของทุกผู้คนเบิกกว้างเมื่อชินหวางอ๋องกล่าวต่อ“การวางเพลิงสังหารอย่างอำมหิตในคืนหนึ่งของฤดูหนาวเมื่อยี่สิบปีก่อน เบื้องหลังคือคนผู้หนึ่งที่ใครเล่าจะคาดถึงนั่นคือสวีเหยี่ยน...ซึ่งเป็นฮูหยินรองในตอนนั้น”เสียงฮือฮาดังขึ้นระลอกหนึ่ง สีหน้าของฮองเฮาอี้หรานซีดเผือดทันที น้ำตาไหลซึมลงจากดวงตาโดยไม่ทันรู้ตัว“ฮูหยินสวีเหยี่ยนต้องการกำจัดภรรยาเอกของใต้เท้าเสิ่น…เพื่อเปิดทางให้เป็นหนึ่งในตระกูลเสิ่น และบุตรีนั่นคือชายาของข้าเสิ่นซีหรู…ก็เป็นหนึ่งเดียวของผู้ที่รอดชีวิตจากเปลวเพลิงในคืนนั้น” เขาหยุดสูดลมหายใจพลางกำหมัดแน่น“ไม่เพียงเท่านั้น สวีเหยี่ยนฮูหยินคนนั้นยังเป็นผู้วางยาซีหรูถึงสองครั้ง และอีกผู้หนึ่ง…หยางฟางหราน บุตรีของใต้เท้าหยางซูซิน ใช้เล่ห์กลวางยา ลอบสังหาร และจับตัวพระชายาซีหรูเพื่อหวังตำแหน่งชายาเอกในภายภาคหน้า—ขณะนี้ถูกคุมขังอยู่ในคุกหลวง”ชินเต
Anda juga akan menyukai
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.7K Dibacaทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ8.1K Dibacaยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง29.7K Dibacaบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.0K Dibacaยาใจหยางอ๋อง
moonlight -mini3.9K Dibacaหญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน
เฟยหรง1.6K Dibacaทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.3K Dibacaสามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee497 Dibaca
