บทที่ 9 ชนะใจจ้าวอ๋อง

บทที่ 9

ชนะใจจ้าวอ๋อง

            หลังพูดคุยกับตัวแทนจัดซื้อหยวนไห่ไปเมื่อวาน ซิ่วอิงก็ได้รับอนุญาตจากจ้าวอ๋อง เข้าถึงข้อมูลการเงินของค่ายทหารแห่งนี้

            พอตรวจสอบข้อมูลการเงินและรายการสั่งซื้อจบครบทุกเล่ม พบว่ามีหลายจุดที่น่าสงสัย  เช้าวันถัดมา หญิงสาวจึงนำความมาบอกจ้าวเฟยอู๋

            เรื่องแรก ข้าวสารและเกลือที่ร้านตระกูลหนิงส่งมานั้นเป็นของคุณภาพต่ำ แต่กลับขายราคาสูง อยากให้เขาตรวจสอบเส้นทางการจัดซื้ออย่างจริงๆ จังๆ เพราะสินค้าเหล่านั้นอาจเป็นของที่ร้านตระกูลหนิงแอบกักตุนไว้ แล้วนำมาปล่อยขายทีหลัง

            เรื่องที่สอง ซิ่วอิงแนะนำให้จ้าวเฟยอู๋บุกเบิกพื้นที่รกร้างหลังค่ายทหารเพื่อทำเกษตร

            เรื่องสุดท้ายคือการจัดตั้งคณะพ่อค้า เดินทางข้ามพรมแดน ซื้อขายสินค้ากับแคว้นอื่นโดยไม่ต้องผ่านคนกลาง

            ตั้งแต่ต้นจนจบ หญิงสาววางมาดเป็นนักการค้า กล่าวอย่างชาญฉลาด แต่ก็ถ่อมตัวในเวลาเดียวกัน

            โชคดีที่จ้าวเฟยอู๋ไม่ได้โง่ เข้าใจสิ่งที่ซิ่วอิงแนะนำทั้งหมด

            เมื่อส่งคนไปตรวจสอบอย่างละเอียด พบว่าร้านตระกูลหนิงกักตุนสินค้าแล้วขายเกินราคาจริง

            หลายวันถัดมา จ้าวเฟยอู๋จึงเรียกซิ่วอิงมาพบ

            เพราะชายหนุ่มบอกว่าต้องการคุยเรื่องสำคัญ ซิ่วอิงจึงให้หงถงรออยู่ข้างนอก ภายในห้องทำงานจึงมีเพียงจ้าวเฟยอู๋กับซิ่วอิงแค่สองคน

            “ท่านอ๋องเรียกหาหม่อมฉันมีธุระอะไรหรือเพคะ” ซิ่วอิงถามด้วยใบหน้าใสซื่อ หากลึกๆ ก็พอเดาออกว่าเขาเรียกนางมาด้วยเรื่องอะไร

            “ข้าให้แม่ทัพเจิ้งไปตรวจสอบแล้ว ร้านตระกูลหนิงตุนสินค้าแลัขายเกินราคาจริง”

            “ท่านอ๋องจะจัดการต่ออย่างไรหรือ”

            “ข้ายกเลิกสัญญาซื้อขายที่ทำกับตระกูลหนิงทั้งหมด ให้พวกเขาชดใช้ค่าเสียหาย ถึงจะละเว้นชีวิตพวกเขา แต่จากนี้ไม่มีใครเชื่อใจหรืออยากทำการค้ากับร้านตระกูลหนิงอีกแล้ว พวกเขาคงอยู่แคว้นอู๋ต่อไปไม่ได้”

            “เพคะ”

            “แล้วก็ ข้าสั่งให้หยวนไห่เลือกคนที่ไว้ได้ ตั้งคณะพ่อค้าตามคำชี้แนะของเจ้า ส่วนเรื่องของนายกองหู ข้าอนุญาตให้เขาบุกเบิกพื้นที่รกร้างหลังค่ายเพื่อทำเกษตร และยังส่งทหารไปช่วย 100 นาย”

            “ดีมากเพคะ” ซิ่วอิงตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง มิหนำซ้ำ หัวใจยังสั่นไหวแปลกๆ เมื่อเห็นว่าจ้าวเฟยอู๋ฟังคำแนะนำของนางทุกอย่าง

            อันที่จริง ทั้งหมดนี้ซิ่วอิงได้รับคำแนะนำมาจากระบบอีกที 

            ตอนนั้นเอง จ้าวเฟยอู๋ลุกจากเก้าอี้ เดินเข้ามานั่งลงข้างๆ ซิ่วอิง ในมือถือกล่องใบหนึ่งมาด้วย

            ทันทีที่กล่องใบนั้นถูกเปิดออก ด้านในคือปิ่นหยกลายดอกไม้แสนงดงาม

            “ปิ่นหยกหรือเพคะ”

            จ้าวเฟยอู๋ไม่พูดไม่จา เพียงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหยิบปิ่นหยกขึ้นมา ท่าทางเก้ๆ กังๆ ขณะตั้งใจจะปักหยกประดับบนมวนผมของนาง 

            ซิ่วอิงยืนนั่งหลังตรงแน่ว รอให้เขาปักปิ่นให้

            [ยินดีด้วย ในที่สุดก็ชนะใจจ้าวเฟยอู๋แล้ว!]

            จู่ๆ เสียงระบบก็ดังขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาซิ่วอิงสะดุ้งเบาๆ

            ‘อย่าโผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงสิ ตกใจหมดเลย’

            [ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังใจลอยอยู่เหรอ คิกๆ]

            ‘.....’

            “หากเจ้าไม่ชอบปิ่นชิ้นนี้ ข้าจะซื้อ…”

            จ้าวเฟยอู๋เห็นท่าทางเกร็งๆ ของซิ่วอิงก็คิดไปว่า นางอาจไม่ชอบใจปิ่นหยกหรือเปล่า ตระกูลหวังร่ำรวย บางทีนางอาจจะชอบปิ่นทองคำมากกว่า

            แต่ชายหนุ่มยังพูดไม่จบ ซิ่วอิงก็กล่าวแทรกทันที

            “หม่อมฉันชอบปิ่นหยกเพคะ”

            ทันใดนั้น ดวงตาของชายหนุ่มก็ฉายแววลึกล้ำ แม้สีหน้าจะสงบนิ่ง

            [วิเคราะห์จากสายตา จ้าวเฟยอู๋กำลังหวั่นไหว]

            เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง

            ประโยคนั้นประโยคเดียว ทำเอาหัวใจของซิ่วอิงเต้นแรง

            [โอย...เหม็นความรัก!] ระบบพูด

            ‘อย่าแซวกันสิ’ ซิ่วอิงโต้กลับระบบในใจ

            [เอ๋? ไม่ใช่เหรอ จ้าวเฟยอู๋หน้าตาก็หล่อ แถมยังเป็นคนดี ปกติก็ต้องหวั่นไหวอยู่แล้ว]

            [จริงๆ ก็ชอบเขานั่นแหละ แต่เก็บทรงสินะ]

            [แนะนำด้วยความปรารถนาดี ในเมื่อใจตรงกัน ทำไมไม่มีจ้าวอ๋องตัวน้อยให้เขาสักคนสองคนล่ะ ค่าความชอบกับฐานะจะได้สูงขึ้น]

            [ผู้ชายทรงนี้ เรื่องบนเตียงน่าจะเด็ดอยู่นะ!]

            เสียงร่าเริงของระบบดังในหัวไม่หยุด

            ถ้าระบบมีใบหน้า ซิ่วอิงคงเห็นว่าระบบกำลังยิ้มกริ่มอยู่แหงๆ

            ซิ่วอิงฟังไปพร้อมกับยิ้มอ่อน  

            หญิงสาวนั่งฟังระบบนิ่งอยู่หลายวินาที จึงดูเหมือนว่านางกับเขานั่งจ้องตากัน  

            ใบหูของจ้าวเฟยอู๋แดงเล็กน้อย ไม่นานนัก เขาก็กระแอมเบาๆ จากนั้นลุกขึ้นแล้วกลับไปนั่งที่หน้าโต๊ะทำงาน

            ซิ่วอิงดึงความคิดกลับ 

            หลังจากหมดธุระแล้ว หญิงสาวจึงขอตัวกลับ

            อย่างไรก็ตาม การชนะใจจ้าวเฟยอู๋ครั้งนี้ล้วนเป็นแผนของซิ่วอิงกับระบบ  

            …..

            …..

            ย้อนกลับมาทางด้านของเฉินเหนียง ทั้งกลัดกลุ้มใจและร้อนรนเมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน

            ทั้งที่ตั้งใจกลั่นแกล้งทำให้พระชายาทนอยู่กับจ้าวอ๋องนี้ต่อไม่ได้ แต่กลับกัน ซิ่งอิงคนนั้นกลับสร้างความดีความชอบให้ท่านอ๋องตั้งหลายอย่าง

            ท่านอ๋องไม่เพียงสนิทชิดเชื้อกับพระชายามากขึ้น ทั้งบ่าวไพร่ ทั้งทหารในค่ายต่างให้ความเคารพยำเกรงผู้หญิงต่างแคว้นคนนั้น

            ขืนยังเป็นแบบนี้ เจ้านายตัวจริงที่อยู่เมืองหลวงจะต้องตกกระป๋องเป็นแน่

            ก่อนจะได้รับมอบหมายให้เป็นหัวหน้าสาวใช้ เดินทางมารับเจ้าสาวที่เมืองกัวหลินร่วมกับคณะเดินทางของจ้าวอ๋อง  

            เจ้านายตัวจริงสั่งไว้ ทำอย่างไรก็ได้ให้ความสัมพันธ์ระหว่างท่านอ๋องกับพระชายาแตกหัก จนทำให้พระชายาอยากหนีกลับแคว้นเฉา

            เฉินเหนียงกลั่นแกล้งก็แล้ว ปล่อยให้พระชายาใช้ชีวิตยากลำบากก็แล้ว พูดจากดขี่ข่มเหงอีกฝ่ายก็แล้ว แต่เหมือนซิ่วอิงคนนั้นจะไม่รู้สึกรู้สา

            ตรงกันข้าม ยิ่งนานวันพระชายากลับยิ่งชนะใจจ้าวอ๋อง  

            ทำไมทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิด

            หรือต้องจ้างคนมาฉุดพระชายาจะได้จบๆ ไป!

            คิดมาถึงตรงนี้ เฉินเหนียงก็ผุดความคิดดีๆ ขึ้นมาได้

            ล่อลวงให้พระชายาหนีออกจากแคว้นอู๋ก็ไม่เลวเหมือนกัน ถ้าไม่ยอมหนีก็ค่อยฉุด แล้วสร้างหลักฐานเท็จ ทำทีเป็นว่าพระชายาหนีกลับแคว้นเฉาเอง

            ไม่เลว ไม่เลวเลย!!