All Chapters of ชายาเชลยผู้เฉิดฉายกับระบบฝึกหัด(เลเวลตัน!): Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1เมื่อฉันทะลุมิติ เมืองกัวหลิน ชายแดนของแคว้นอู๋ กลางฤดูร้อนที่แสนอบอ้าว ภายในห้องนอนใหญ่ประกอบไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นสีแดง อันเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นมงคล แสงอาทิตย์ยามเที่ยงลอดผ่านเข้ามาทางกรอบหน้าต่าง ซิ่วอิงค่อยๆ เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้ง ก่อนจะใช้ศอกยันตัวเองลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยสภาพที่มึนงง ในขณะที่หญิงสาวกำลังกวาดตามองสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ จากนั้นความทรงจำของใครบางคนก็พรั่งพรูเข้ามาในหัว ดูเหมือนว่า ‘ซิ่วอิง’ หญิงสาวจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดจะเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางถนน วิญญาณของนางเข้ามาสวมร่างของ ‘หวังซิ่วอิง’ หญิงสาวในยุคโบราณ หรือก็คือร่างกายนี้นั่นเอง บิดาของหวังซิ่วอิงมีนามว่าหวังเฝิงเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเฉา หลังจากหวังเฝิงพ่ายแพ้สงคราม เขาก็ส่งเครื่องบรรณาการ รวมถึงบุตรสาวคนที่สามให้กับจ้าวเฟยอู๋ อ๋องปกครองแห่งแคว้นอู๋ ครั้งแรกที่หวังซิ่วอิงพบหน้าเจ้าบ่าว นางร้องไห้คร่ำครวญว่าจะฆ่าตาย จากนั้นก็วิ่งเอาหัวชนเ

บทที่ 3จ้าวอ๋องสับสน เวลาผ่านไปนานพอสมควร จ้าวเฟยอู๋ยังไม่เห็นว่าซิ่วอิงจะกล่าวอะไรต่อ จึงเอ่ยถาม “มีอะไรอยากจะพูดอีกหรือไม่” ซิ่วอิงกะพริบตาปริบๆ “ท่านอ๋องตอบแค่ว่าเข้าใจแล้ว แต่ไม่ตำหนิอะไรหม่อมฉัน ทั้งที่หม่อมฉันพูดจาดูหมิ่นท่านอ๋องขนาดนั้นแท้ๆ หม่อมฉันไม่เข้าใจเพคะ” จ้าวเฟยอู๋ถอนหายใจเบาๆ ทีหนึ่ง “เดิมทีข้ากับเจ้าเป็นคนแปลกหน้า ถูกคนแปลกหน้าพูดจาดูหมิ่นใส่ บอกตามตรง ข้าเองก็สับสน แต่ไม่ได้โกรธอะไรเจ้า หากเจ้าอยากกันแยกกันอยู่ ข้าก็ไม่มีปัญหา” ถึงการแยกกันอยู่จะสมเหตุสมผล ทว่าซิ่วอิงกลับขมวดคิ้วไม่พอใจ ทั้งที่แต่งเข้ามาในฐานะพระชายา แต่กลับต้องมาแยกกันอยู่กับสามี ชีวิตของซิ่วอิงนับจากนี้คงพบเจอแต่ความยากลำบาก อาจถึงขั้นถูกบ่าวชั้นต่ำรังแกเอาได้ง่ายๆ ไม่ได้สิ! ถึงจะไม่ได้รัก แต่ก็ไม่อยากกลายเป็นหมาหัวเน่า เรื่องนี้ต้องตกลงให้เด็ดขาด “ไม่เพคะ” ซิ่วอิงปฏิเสธเสียงแข็ง “...?” คิ้วคมเข้มของจ้าวเฟยอู๋เลิกขึ้นสูง ด้วยไม่เข้าใจคำพูดของหญิงสาว

บทที่ 5เพิ่มค่าความชอบ นับจากวันนั้น ซิ่วอิงก็ได้ยืดเส้นยืดสายในครัวต่ออีก 5 วัน จวบจนภายหลัง ชื่อเสียงของซิ่วอิงโด่งดังในหมู่ทหาร ส่วนใหญ่เป็นในด้านชื่นชม มิหนำซ้ำยังมีทหารชั้นผู้น้อยอาสามาช่วยงานในครัวเพิ่ม ในส่วนของจ้าวเฟยอู๋ แม้ไม่มีบทบาทกับเรื่องนี้ แต่ใช่ว่าจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลย ยามเช้าของวันหนึ่ง หลังจากซิ่วอิงกินมื้อเช้าอิ่ม หงถงก็เข้ามาบอกว่าจ้าวเฟยอู๋ต้องการพบพระชายา ซิ่วอิงฟังแล้วพลางคาดเดาเงียบๆ มีความเป็นไปได้สูงว่า จะเป็นเรื่องที่พระชายาที่สูงศักดิ์ลงมือทำอาหารเลี้ยงเหล่านายกองด้วยตัวเอง ราวสิบนาทีต่อมา ซิ่วอิงกับหงถงก็มาถึงห้องทรงงานของจ้าวอ๋อง หญิงสาวคารวะจ้าวอ๋องตามธรรมเนียมปฏิบัติ เมื่อนั่งลงแล้ว นางกวาดสายตามองไปรอบๆ ในห้องทรงงาน จ้าวเฟยอู๋นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ชายร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของโต๊ะคือแม่ทัพเจิ้งหมิง ถัดมาคือชายวัยสี่สิบร่างท้วม สวมผ้ากันเปื้อน ซิ่วอิงเดาว่าชายคนนี้คงพ่อครัวที่ล้มป่วยกะทันหันคนนั้น “ท่านอ๋องเรียกหม่อมฉันมา

บทที่ 7เพิ่มค่าความชอบ (อีกครั้ง) พอตื่นขึ้นมา ซิ่วอิงก็ไม่เห็นจ้าวเฟยอู๋อยู่ในห้องแล้ว หญิงสาวทั้งโล่งใจและเสียดาย ขณะคิดแบบนั้น หงถงก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำล้างหน้า “ยินดีด้วยเพคะพระชายา” หงถงกล่าวด้วยรอยยิ้มแฝงเลศนัย “ยินดี? ยินดีเรื่องอะไร” ซิ่วอิงกะพริบตาถามด้วยความงุนงง “ท่านอ๋องเสด็จมาที่เรือนหลักหลังจากที่ไม่ได้กลับมาตั้งนาน หนำซ้ำยังนอนร่วมห้องกับพระชายาทั้งคืน ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดีไม่ใช่หรือเพคะ” หงถงพูดพลางแก้มแดงเรื่อ เห็นชัดว่าคิดไปถึงไหนต่อไหน จะว่าไปก็จริง เมื่อคืนซิ่วอิงนอนร่วมเตียงกับจ้าวเฟยอู๋ครั้งแรก แม้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น หากก็นับว่าเป็นการพัฒนาความสัมพันธ์ในระดับหนึ่ง อย่างไรก็ดี หากเรื่องที่จ้าวเฟยอู๋กลับมาร่วมห้องกับซิ่วอิงแพร่สะพัดออกไป คงทำให้ใครบางคนร้อนรนกังวลใจเป็นแน่ คิกๆ ซิ่วอิงแอบหัวเราะด้วยความสะใจ เนื่องจากใครบางคนที่ว่าก็คือเฉินเหนียงนั่นเอง! และด้วยเหตุนี้เอง ซิ่วอิงจึงไม่คิดจะแก้ตัว ปล่อ

บทที่ 9ชนะใจจ้าวอ๋อง หลังพูดคุยกับตัวแทนจัดซื้อหยวนไห่ไปเมื่อวาน ซิ่วอิงก็ได้รับอนุญาตจากจ้าวอ๋อง เข้าถึงข้อมูลการเงินของค่ายทหารแห่งนี้ พอตรวจสอบข้อมูลการเงินและรายการสั่งซื้อจบครบทุกเล่ม พบว่ามีหลายจุดที่น่าสงสัย เช้าวันถัดมา หญิงสาวจึงนำความมาบอกจ้าวเฟยอู๋ เรื่องแรก ข้าวสารและเกลือที่ร้านตระกูลหนิงส่งมานั้นเป็นของคุณภาพต่ำ แต่กลับขายราคาสูง อยากให้เขาตรวจสอบเส้นทางการจัดซื้ออย่างจริงๆ จังๆ เพราะสินค้าเหล่านั้นอาจเป็นของที่ร้านตระกูลหนิงแอบกักตุนไว้ แล้วนำมาปล่อยขายทีหลัง เรื่องที่สอง ซิ่วอิงแนะนำให้จ้าวเฟยอู๋บุกเบิกพื้นที่รกร้างหลังค่ายทหารเพื่อทำเกษตร เรื่องสุดท้ายคือการจัดตั้งคณะพ่อค้า เดินทางข้ามพรมแดน ซื้อขายสินค้ากับแคว้นอื่นโดยไม่ต้องผ่านคนกลาง ตั้งแต่ต้นจนจบ หญิงสาววางมาดเป็นนักการค้า กล่าวอย่างชาญฉลาด แต่ก็ถ่อมตัวในเวลาเดียวกัน โชคดีที่จ้าวเฟยอู๋ไม่ได้โง่ เข้าใจสิ่งที่ซิ่วอิงแนะนำทั้งหมด เมื่อส่งคนไปตรวจสอบอย่างละเอียด พบว่าร้านตระกูลหนิงกักตุนสินค้าแล้วขายเกินราคาจริง