บทที่ 33

จิ้บ ๆ

เสียงนกไม่ได้ปลุกเพียงคนในเรือน แต่ยังรวมถึงคนที่อยู่นอกเรือนมาทั้งคืนอย่างเหล่าองครักษ์และเจ้านายด้วย

แต่เมื่อมองไปยังเรือนที่เคยอยู่โดดเดี่ยวกลางป่าลึกของวังมาร ตอนนี้กลับมีโครงร่างการก่อสร้างเพิ่มเติมห้องด้านหลังเข้ามาอีกเรือนหนึ่งก็รู้สึกเหมือนเห็นทางรอดของชีวิต แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ขึ้นมาทันที

“วันนี้ข้าจะเข้าประชุม ห้าม! คลาดสายตาจากนางอีกเป็นอันขาด!”

“ขอรับนายท่าน”

องครักษ์เงาขานรับอย่างแข็งขัน เมื่อคืนพวกมันเพียงแค่ปิ้งย่างแกล้มสุรานิดเดียวเอง คนเราก็ต้องกินถึงมีจะแรง แม้จะอยากโอดครวญเท่าไร แต่ก็รู้ดีว่ามันไม่ได้ผลกับเจ้านายของตนเอง

ชุนหรงไม่สนใจท่าทางเหมือนผีดิบขององครักษ์ลับ เขาแตะปลายเท้าเบา ๆ ก็ส่งให้ร่างกายอยู่ห่างออกไปไกลกว่าสิบก้าวแล้ว เพียงไม่นานก็ออกมาจากแนวป่า เผยให้เห็นวังมารที่แท้จริง

วังมารดูเหมือนจะอึมครึมสมศักดิ์ศรีของพรรคมาร ดูเรียบ ๆประกอบไปด้วยหินอ่อนสีขาว เครื่องเรือนสร้างจากหยกทั้งสิ้นราวกับอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า ประตูใหญ่เปิดออกเผยให้เห็นห้องโถงกว้างที่ทำจากหยกล้วน ๆ เป็นชั้นที