“ใครน่ะ” เสียงอ่อนระโหยของสตรีมีอายุดังมาจากบนเตียง ในความมืดสลัวมองเห็นเงาร่างที่เคลื่อนไหวหลังม่านมุ้งได้อย่างเลือนรางได้ยินเสียงขยับตัว จากนั้นก็เป็นเสียงอุทานด้วยความเจ็บปวด หวังฉีพลันแสยะยิ้มบนใบหน้า เป้าหมายของเขาก็บาดเจ็บมิใช่หรือ คนตรงหน้าต้องเป็นหลิวซื่อเป้าหมายของเขาแน่ๆไม่รอช้า หวังฉีทะ
“ตอนนั้นเศรษฐีเฉียวก็แบบนี้ไม่ใช่หรือ มีคนมาสืบข่าวพอตกกลางคืนก็ถูกโจรปล้น” บุตรชายผู้ใหญ่บ้านพูดขึ้น“แบบนี้ไม่ได้ สามีภรรยาฉงอวิ๋นมีพระคุณกับพวกเรา จะมองพวกเขาโดนรังแกเฉยๆ ได้อย่างไร” ป้าหวงที่หลังจากเกิดเรื่องฉีเฟยก็กลายเป็นหางเล็กๆ ติดตามเยว่อว๋น พยักหน้าเห็นด้วยพลางกล่าวหลายคนฟังแล้วส่งเสียงเห
ทว่าจวนองค์หญิงใหญ่จะวุ่นวายหรือไม่นั้นยังคงไม่ขอกล่าวถึง แต่ชีวิตของเหล่าองครักษ์ที่รับคำสั่งไปหมู่บ้านเซี่ย ยามนี้นั้นวุ่นวายมากมายนัก“องค์หญิงแย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ คนของเรารวมถึงหัวหน้าหวังที่ออกไปปฏิบัติภารกิจ ตอนนี้ล้มเหลวถูกจับอยู่ที่ว่าการอำเภอพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์นายหนึ่งซึ่งมีสภาพสะบักสะบอมกว่าหล
ชายชราที่อยู่เบื้องหน้าฮ่องเต้ในยามนี้หากโจวหนียังไม่กลับไป จะต้องจำเขาได้อย่างแน่นอน“น่าแปลก คนผู้นี้เป็นใครกัน เหตุใดถึงสามารถทำให้ท่านผู้เฒ่ารับเข้ามาเป็นศิษย์ได้” ฮ่องเต้ตรัสด้วยพระพักตร์เปี่ยมรอยยิ้ม ต้องรู้ว่าปีนั้นแม้แต่พระองค์ที่เป็นองค์ชายยังถูกคนตรงหน้าปฏิเสธเลย“เป็นคนหนุ่มที่ดีคนหนึ่งพ่
เห็นท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่องของมารดาเยว่ฉินก็พอเดาออกว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ นึกถึงองค์หญิงเจียงหนิงที่ทั้งงดงามและดูดี ในใจเยว่ฉินก็เต็มไปด้วยรสชาติเปรี้ยวฝาด ทั้งที่แต่ก่อนน้องรองไม่มีสิ่งใดสู้เขาได้เลยแท้ๆ เวลานี้กลับกลายเป็นแม่ทัพที่ใครๆ ก็ไม่สามารถล่วงเกินได้ มือกุมอำนาจมีสาวงามเคียงข้างเป็นที่ริษยา
หลังจากวันที่เยว่หลินไปหา บ้านเยว่ก็กลับมาสุขสงบอีกครั้ง ถึงแม้ว่าการล้มครั้งนั้นจะทำให้แม่เฒ่าเยว่บาดเจ็บจนเอวเคล็ดก็ตาม ทว่าก็ยังไม่อาจปกปิดรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาได้ โดยเฉพาะเยว่ฉินที่มีชนักติดหลังอยู่เพราะกลัวว่าหลิวอิงจะยังมีชีวิตอยู่แล้วกลับมาเปิดโปงการกระทำของตน สองสามวันมานี้เยว่ฉินจึงร้อน