พาฝันนั่งเหม่อมองแสงสีในเมืองหลวงของประเทศไทยในเวลาสามทุ่มแสงสีของเมืองที่ไม่เคยหลับงดงามเหลือเกิน งดงามจนกลบแสงของดวงดาวบนท้องฟ้า แต่ใครเลยอยากจะชมแสงของดวงดาวในเมืองหลวงกัน ไม่มีหรอก
พรุ่งนี้เหรอที่เธอต้องไปเจอเขา อดีตคนรัก ความรักของเธอกับเขาเริ่มต้นตอนไหนกันนะ
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
พาฝันในวัยสิบแปดปีนั่งอยู่ริมสนามฟุตบอลมองไปยังนักฟุตบอลหมายเลขสิบสาม เบอร์ที่ไม่มีใครอยากใส่เพราะเชื่อว่าจะนำความโชคร้ายมาให้แต่ทำไมกันสำหรับเขา เธอมองไม่เห็นความโชคร้ายที่ว่าเลยสักนิด เห็นแต่ความหล่อ กร้าวใจ
“กะพริบตาหน่อยเพื่อน” เสียงแซวจากณัฐเพื่อนสาวสองคนสนิทของเธอ นัฐหรือฐานัฐเป็นเพื่อนในสาขาเดียวกับพาฝัน ทั้งสองสนิทกันตั้งแต่เทอมหนึ่งจนเข้าเทอมสอง
“พี่ภามเขาหล่อจัง” พาฝันพึมพำกับความหล่อของหนุ่มในสนาม นักฟุตบอลในสนามตั้งยี่สิบสองคนรวมกรรมการอีกเป็นยี่สิบสาม แต่ทำไมเธอมองเห็นแค่เขาคนเดียวนะ อย่างนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าคลั่งรัก
“คู่แข่งแกเยอะมากพาฝัน ดูแถบนี้ก่อนเถอะ” ฐานัฐชี้ชวนให้ดูสาวที่นั่งข้าง ๆ พวกเธอต้องยอมรับว่าสแตนด์ฝั่งนี้มีแต่คนเรียก ‘พี่ภาม’ สาวเยอะจนเธอรู้สึกหึง หึงทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
“ของแบบนี้มันไม่แน่หรอก” พาฝันตอบเพื่อนไปอย่างไม่ใส่ใจ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะหวัง ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ถ้าเล่ห์กลยังเอาไม่อยู่สายมูต้องเข้า
“แต่หยิ่งน่าดูนะแก พี่เขาไม่ค่อยสนใจใครหรอกอย่างมากก็แค่ยิ้มให้ อยู่ปีสามแล้วยังไม่เห็นเขาคบใครเลย” ฐานัฐผู้ติดตามข่าวผู้ชายหน้าตาดีทั้งมหาวิทยาลัยพูดขึ้น
“ไปกันเถอะ”
“ไปไหนฝัน”
“เถอะน่า” พาฝันลากผู้ชายร่างอ้อนแอ้นออกจากสนามฟุตบอลเพียงไม่นานทั้งคู่ก็มาอยู่บริเวณศาลพระภูมิของมหาวิทยาลัย
“อะไรฝัน”
“มาขอท่านไง ถ้าเราไม่ใช้ดวงแล้วพี่เขาจะสนใจเราเหรอ” พาฝันรีบนั่งพับเพียบ เธอจัดการซื้อธูปเทียนที่ขายอยู่ไม่ไกล ส่วนเพื่อนสาวสองอย่างฐานัฐได้แต่มองเพื่อนตัวเอง ไม่อยากเชื่อว่าพาฝันเรียนสายวิทย์ แต่ก็นั่นแหละเธอเห็นพวกนักศึกษาแพทย์มากันให้ควั่กช่วงก่อนสอบ จะแปลกอะไรที่พวกที่เรียนสายคอมพิวเตอร์อย่างพวกเธอจะมา
ภาพพาฝันตั้งหน้าตั้งตาอธิษฐานขอพรทำให้ฐานัฐถึงกับส่ายหัวในความงมงายของเพื่อน แต่ก็นั่นแหละในเมื่อเป็นเรื่องของเพื่อนมีเหรอคนอย่างเธอจะไม่ช่วย ฐานัฐนั่งลงอธิษฐานขอให้เพื่อนสาวของเธอสมหวังในความรักทีเถอะ
ทั้งสองสาวกลับมายังห้องของตัวเองในเย็นของวันนั้นหลังจากไหว้พระภูมิเจ้าที่แล้ว ทั้งสองตรงไปยังแหล่งของกินอย่างหลังมอ ทั้งกินจนอิ่มท้องและทั้งซื้อของมาเต็มไม้เต็มมือ
“ฝัน!” เสียงเรียกอย่างตกใจของฐานัฐ ไม่ใช่ฐานัฐเท่านั้นที่ตกใจเพราะพาฝันเองก็ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ผู้ชายที่เพิ่งไปไหว้ขอพรจากพระภูมิเจ้าที่ ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ตรงประตูห้องก่อนที่จะถึงห้องเธอ
คอนโดที่ทั้งพาฝันและฐานัฐพักอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยจึงไม่แปลกที่จะมีนักศึกษามาพักที่นี่ แต่ก็นั่นแหละไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะมาพักห้องที่อยู่ชั้นเดียวกับเธอ ห้องติดกับเธอ
รุ่นพี่หนุ่มนักฟุตบอลของมหาวิทยาลัยค้อมศีรษะทักทายเธอกับฐานัฐ รุ่นน้องทั้งสองรีบค้อมศีรษะทักทายรุ่นพี่แล้วพากันเดินเข้าห้องของพาฝันไป ก่อนที่ประตูจะปิดสนิทเสียงกรี๊ดเบาของหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมา คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องถึงกับยิ้มไม่หุบ
“แก! พี่ภาม แก! พี่ภาม อีนัฐพี่ภาม”
“เออ กูรู้แล้ว ตากูไม่ได้บอด” ฐานัฐแหวใส่เพื่อนสาวเพราะตอนนี้เพื่อนสาวดูสติหลุดไปแล้วถึงไหนต่อไหน อย่างว่าแหละผู้ชายที่มากับการมู พาฝันจะตื่นเต้นก็คงไม่แปลก
“ไม่ต้องคิดจะใช้มุกเข้าห้องผิดเลยนะมึง” ฐานัฐรีบห้ามเพื่อนทันที ก่อนที่จะเกิดเรื่องงามไส้
“ทำไมแกรู้อะนัฐ”
“เพราะฉันเป็นเพื่อนแกไง” ฐานัฐกลอกตามองบนก่อนจะร่ายยาว
“แบบนั้นมันไม่เนียน แกต้องเรียนเพิ่ม แกคิดว่าผู้หญิงอ่อยพี่ภามเยอะไหม”
“เยอะสิหล่อขนาดนั้น”
“นั่นไง! แกต้องทำตัวให้พิเศษเข้าไว้ รับรองเขาต้องชอบของแปลก” ฐานัฐพูดอย่างให้กำลังใจเพื่อนสาว แต่ดูเหมือนพาฝันจะไม่ได้คิดอย่างนั้น ของแปลกอะไรกัน เธอเนี่ยของดี ของแท้แม่ให้มา แต่ฐานัฐคงไม่เข้าใจหรอกเพราะสาวอย่างฐานัฐไม่ได้ชอบผู้หญิง
“กลับห้องไปได้แล้วง่วงนอน” พาฝันรีบไล่เพื่อนออกจากห้องจำได้ว่าระเบียงห้องเขากับห้องเธอมองเห็นกัน แต่ข้ามหากันไม่ได้เพราะมีระยะห่างเกินกว่าคนจะก้าวขาข้ามมา
ยิ่งใหญ่ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง วันที่เขาต้องส่งลูกสาวตัวน้อยเข้าโรงเรียนอนุบาล เขาจำได้ว่าเพิ่งอุ้มน้องจันจิแนบอกในห้องคลอดเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ทำไมเวลานี้ลูกเขาถึงได้เข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วละ ลูกเขาสามขวบแล้วจริงหรือ“พ่อไม่ร้องนะคะ เดี๋ยวจันจิก็กลับ”“ใครร้องกันเล่า จันจิมั่วแล้ว ฝุ่นเข้าตาพ่อเฉย ๆ” คนร้องแต่ไม่ยอมรับว่าร้อง โกหกคำโตให้ทั้งแม่และลูกสาวส่งค้อนวงใหญ่มาให้“ตั้งใจเล่นนะลูก” เจนจิราโบกมือลาลูกสาว พร้อมสั่ง ตั้งใจเล่นน่ะถูกแล้ว เด็กตัวเท่านี้จะให้เรียนอะไร เล่นให้มีความสุขดีที่สุดเด็กหญิงจันจิราพยักหน้าเข้าใจตามที่แม่บอก แม่บอกให้ตั้งใจเล่น พอถึงกลางวันก็นอนเพิ่มพลัง ตอนเย็นจะได้เล่นสนามเด็กเล่นก่อนกลับบ้านจันจิรามีความสุขมากเวลาที่ได้มาโรงเรียน เธอได้เล่นกับเพื่อน มีของเล่นมากมาย มีเพื่อนเล่นเยอะมาก“ลูกเราจะไม่ร้องสักหน่อยเหรอ” ยิ่งใหญ่ถามเมียรัก ลูกสาวคนโตลงจากรถโบกมือลาพ่อกับแม่ จากนั้นก็หันไปสวัสดีคุณครูก่อนเข้าโรงเรียนไปคนเป็นพ่อมองภาพนั้นแล้วก็ตัดพ้อลูกสาว ลูกเขาท่าทางดีใจมากที่ได้มาโรงเรียน“ก็ดีแล้ว ลูกเราเก่งออกค่ะ” เจนจิราเอ่ยชมลูกของตัวเอง“เฮ้อ ปีหน้าเจ้าล
“พี่ใหญ่ว่าท้องนี้ผู้หญิง ผู้ชายคะ”“ต้องผู้ชายสิ” ยิ่งใหญ่ยิ้มด้วยดวงตาเป็นประกาย“ทำไมรู้ละคะ”“พี่ตั้งใจมาเน้น ๆ ทุกท่า” คนเน้นทุกท่าได้ค้อนวงโตจากภรรยา เสียงหัวเราะชอบใจของคนขี้แกล้ง ยิ่งอยู่กันนานยิ่งรู้ว่าสามีเธอเป็นคนขี้แกล้ง ชอบให้เธอค้อนให้เธองอนสิ่งที่ยิ่งใหญ่จะชอบเป็นพิเศษคือ“ไอ้พีทมันชวนไปปาร์ตี้” นั่นไงยังไม่ทันไรเลยเริ่มแล้ว“เมื่อไหร่คะ”“วันศุกร์นี้”“ไปทำไม อยู่บ้านกับลูกกับเมีย คุณใหญ่อยากไปหาสาว ๆ ละสิ พอเมียท้องก็แบบนี้ จะทิ้งเมียไปเที่ยวกับเพื่อน” เจนจิราทำปากยื่นปากยาว น้ำตาปริ่ม ๆ จะไหล“ทำไมไม่อยากให้พี่ไปละ” เขาถามยิ้ม ๆ“ก็หวงไง ใครจะอยากให้ผัวไปเที่ยว ยิ่งผับคุณพีท สาวเยอะด้วย” ได้ยินเมียรักหวง ยิ่งใหญ่ยิ่งยิ้มหน้าบานเขาก็บอกพวกมันแล้วว่าเมียเขาขี้หวงสุด ๆ จะออกจากบ้านแต่ละทียากเย็นมาก แต่อย่างว่าแหละ ไอ้พวกเพื่อนเขามันคงไม่เข้าใจ ก็อย่างว่าแหละเมียพวกมันไม่ค่อยหวงเกิดเป็นยิ่งใหญ่ก็ลำบากหน่อยแหละ เกิดมาหน้าตาดี รูปหล่อ ป้ารวย กรวยอื้อฮือ น้ำยายิ่งดีเวอร์ บอกเลยของแรร์ระดับตัวตึง ตัวแด๊ด ตัวสะสม ตัวหายาก ตัวสุ่ม ก็เขานี่แหละเจนจิราต้องซ่อนยิ้ม คนอะไรชอบใ
ยิ่งเด็กหญิงจันจิราถอดแบบผู้เป็นพ่อมาทุกรูขุมขน เหมือนยันเงา จึงเดาไม่ยากว่าอาการคนตัวเล็กหลังหย่านมจะเป็นอย่างไรหนึ่งสัปดาห์ต่อมา“ม่าย ม่าย” น้องจันจิปฏิเสธเสียงดัง ทั้งยังคลานหนีผู้เป็นแม่ ก็แม่เจนจะให้จันจิกินนมบูด ๆ ขม ๆ แล้วใครกันจะยอม เด็กหญิงร้องหาพ่อเสียงจ้า“ป้อ ป้อ ป้อ” ยิ่งใหญ่เพิ่งอาบน้ำเสร็จรีบร้อนออกมาจากห้องแต่งตัว เขาใส่เพียงเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ ภาพที่เห็นคือลูกสาวนั่งจนมุมอยู่หัวเตียงโดยมีผู้เป็นแม่นอนเปิดนมข้างหนึ่งแกล้งลูกดูเอาเถอะ ลูกยังแกล้งได้ลงคอ ไม่แปลกใจที่เจนจิราชอบแกล้งผัว“แม่อย่าแกล้งลูก จันจิมาหาพ่อครับ” เจ้าตัวเล็กรีบคลานหนีแม่ไปทางพ่อ เจนจิราแกล้งจะจับขาเท่านั้นแหละเจ้าตัวเล็กร้องกรี๊ด“ปู๊ด!!!” เสียงตดจนคนตกใจดังคับห้องพ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะจนน้ำตาไหล เมื่อเห็นพ่อกับแม่หัวเราะ เด็กหญิงจันจิก็ล้มตัวลงนอนหัวเราะตามพ่อกับแม่อย่างอารมณ์ดี“โดนแกล้งจนตดแตกเลยเหรอลูกสาว” ยิ่งใหญ่ลูบพุงน้อย ๆ หยิบขวดนมและชวนคนตัวเล็กให้นอนข้างแม่เพื่อกินนมจากขวด“ใครอยากกินนมยกมือขึ้น”“จิ จิ” คนอยากกินนมยกไม้ยกมือพร้อมทั้งบอกชื่อตัวเอง แต่ออกเสียงได้เพียงพยางค์
เพราะไม่ได้ป้องกัน แต่ทั้งสองก็ไม่คิดว่าจะติดเร็วขนาดนี้เวลานี้น้องจันจิเพิ่งอายุได้หนึ่งขวบยังคงกินนมแม่ ประจำเดือนของคุณแม่ยังไม่มา แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไปคืออาการแพ้ท้องของคุณพ่อ ถึงฤดูนี้จะเป็นช่วงเวลาของผลไม้ แต่ใครคงไม่คิดว่ายิ่งใหญ่จะอยากกินมะยงชิดในทุกเมนูของอาหารที่สามารถนำมะยงชิดมาผสมได้ สายของวันเขากินมะยงชิดชีสพายกับกาแฟ ช่วงเที่ยงของวันเมนูที่เขาเรียกร้องคือยำขนมจีนกับมะยงชิด เครื่องดื่มคือมะยงชิดโซดาและมื้อเย็นจบด้วยต้มส้มปลากะพงมะยงชิด ของหวานมื้อเย็นคือมะยงชิดลอยแก้ว เจนจิราผู้หลงใหลมะยงชิดเช่นกันแต่เธอคิดว่าต้องยกตำแหน่งนี้ให้ผู้เป็นสามีเขาน่าจะเป็นพวก มะยงชิดเลิฟเวอร์ คุณหญิงรัศมีแขจึงต้องไล่ให้เจนจิราตรวจการตั้งครรภ์เพราะอาการแพ้ท้องของยิ่งใหญ่ชัดเจนมากและก็เป็นอย่างที่คุณหญิงท่านคิดไว้ เจนจิราท้องได้สามสัปดาห์ทำให้ต้องรีบหยุดนมจากเต้าให้น้องจันจิ เด็กหญิงจันจิร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดเมื่อต้องหยุดนมแม่ โดยเฉพาะเวลานอน ร้องไห้ไม่ยอมนอนเพราะอยากเข้าเต้าอย่างทุกครั้งเดือดร้อนผู้เป็นพ่อต้องหาบอระเพ็ดมาท
เมื่อพ่อพยายามสอนให้พลิกหงาย เจ้าตัวเล็กก็พยายามพลิกด้วยตัวเองแต่ก็ยังทำไม่ได้และร้องให้คนช่วยทุกครั้งการกระทำของเด็กหญิงตัวน้อย สร้างเสียงหัวเราะให้ผู้ใหญ่ตลอดทุกวัน ในแต่ละวันจะมีเรื่องใหม่ ๆ มาให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้เห็นถึงพัฒนาการของลูกน้อยในแต่ละช่วงวัยยิ่งใหญ่ค่อยวางลูกสาวตัวน้อยลงบนเตียงเด็กแบบมีที่กั้นกันตก วางแล้วตบตูดเบา ๆ เพื่อกล่อมให้นอนหลับสนิทเขายืนมองลูกสาวตัวน้อยอยู่นานหลายนาที ก่อนจะยิ้มเหมือนเช่นเคยเวลาได้มองหน้าลูกร่างหนาเปิดประตูห้องน้ำอย่างเบามือ เขาได้ยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัวกระทบพื้น เห็นร่างบางอยู่ในโซนของเรนชาวเวอร์ ไอของน้ำอุ่นเกาะแผ่นกระจกที่ใช้กั้นโซนอาบน้ำกับโซนแห้ง หัวใจเขาเต้นแรงเพราะไม่ได้เห็นร่างอรชรแบบนี้มาหลายเดือน เธอไม่ได้แบบบางอย่างเก่าก่อน เธออวบอิ่มขึ้นมากหลังจากตั้งครรภ์และคลอดลูก ถ้าถามว่าเขาชอบเธอแบบไหน คำตอบที่ได้คือเขาชอบเจนจิรา ไม่ว่าเธอจะผอม จะอ้วนหรือจะอวบอิ่มเช่นเวลานี้เขาก็ชอบ ชอบทุกตรงที่เป็นเธอ “อาบด้วยคนได้ไหมครับที่รัก” เหมือนเป็นคำถามแต่ในความจริงนั้นเขาสวมกอดเมียรักไว้ในอ้อมกอดและร่างของเขาเองก็เปลือยเป
คุณหญิงรัศมีแขรีบกลับจากทำบุญทางภาคเหนือทันทีเมื่อรู้ข่าวเรื่องเหลนคลอด กำหนดคลอดจริง ๆ จะเป็นสัปดาห์หน้า หากแต่น้องจันจิคงอยากมาวิ่งเล่นเร็วกว่ากำหนด ทำให้ท่านต้องรีบปรับแผนกลับมาเร็วกว่ากำหนดหลายวัน “น่าเกลียดน่าชังเสียจริง” คุณหญิงรัศมีแขทักทายเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความรัก อยากจะมีหลานตัวเล็ก ๆ เป็นผู้หญิงมานานเหลือเกิน เพิ่งจะได้สมหวังก็คราวนี้ “ขอบคุณมากนะลูก” ท่านเอ่ยขอบคุณหลานสะใภ้ เจนจิราและลูกเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลก่อนหน้าที่คุณหญิงมาถึงบ้านเมื่อสามชั่วโมงก่อน จากเด็กน้อยตัวแดง ๆ เหี่ยว ๆ ออกมาดูโลกได้แค่สามวัน แต่เด็กหญิงจันจิรากลับพองลมเร็วกว่าที่คิด ตอนนี้เด็กน้อยลืมตาบ้างเป็นบางครั้ง แก้มทั้งสองข้างดูอิ่มขึ้นกว่าตอนที่เพิ่งออกจากท้องแม่เยอะมาก “เจนทำไมลูกเราเหมือนลูกโป่งเลย พองลมเร็วมาก” คุณพ่อมือใหม่เริ่มกังวล เขาเอารูปลูกทุกวันมาเรียงต่อกันทุกวันเพื่อดูความเปลี่ยนแปลงของลูก เรียกว่าเห่อลูกขั้นสุด “ธรรมดาของเด็กค่ะพี่ใหญ่” “ตั้งแต่มีเธอกับลูกเพิ่งได้รู้ว่าซื้อมือถือหนึ่งเทราไบต์คุ้มก็ครั้งนี้แหละ” ตอนที่เมียยังไม่ท้องเข