Share

ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม
Author: ต้าซ้อ

ตัวละครหลัก

last update Last Updated: 2025-10-20 21:13:34

🌸 ตัวละครหลัก (นิยาย: ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม)

หานซือหยา → เสิ่นซือหยา (นางเอก): หลังแต่งเข้าสกุลเสิ่นจึงเปลี่ยนนามสกุล นิสัย: เจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ ชอบวางแผนเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง (เคยแกล้งตกน้ำให้พระเอกรับผิดชอบ)

เสิ่นหยางเฉิง (พระเอก) : พูดน้อย คิดมาก ขรึมจริงจัง ยอมทนอยู่กับภรรยาร้ายเพื่อลูก ๆ เก่งเรื่องล่าสัตว์ หาอาหารเลี้ยงครอบครัวได้ดี

👶 ฝาแฝด

เสิ่นอี้หมิง (ลูกชายคนโต) : พูดน้อย เงียบขรึม มาดเข้มเหมือนพ่อ

เสิ่นอันหมิง (ลูกชายคนเล็ก) : ร่าเริง ยิ้มง่าย ขี้อ้อน พูดเก่ง

🌾 สกุลเสิ่น (ครอบครัวพระเอก)

เสิ่นหยางกวง (พ่อพระเอก) : นิสัยโดยรวมดี สุภาพ ใจอ่อนโยน

เสิ่นอวี๋นั่ว (แม่พระเอก) : นิสัยโดยรวมดี อ่อนโยน รักลูกหลาน

เสิ่นหยางเฟิง (พี่ชายคนโตของพระเอก) : นิสัยโดยรวมดี ขยันขันแข็ง

เสิ่นหยวนอี (พี่สะใภ้คนโต) : นิสัยโดยรวมดี เป็นแม่บ้านใจเย็น

เสิ่นหยางรุ่ย (พี่ชายคนรองของพระเอก) : นิสัยโดยรวมดี รับงานเป็นผู้คุ้มกันขบวน เดินทางบ่อย

เสิ่นเหรินซิน (พี่สะใภ้คนรอง) : นิสัยไม่ดี ขี้อิจฉา ขี้บ่น ชอบกดขี่ลูกสาว

เสิ่นเซียว (ลูกพี่ชายคนโต 15 ปี) : นิสัยโดยรวมดี ฉลาด มีน้ำใจ

เสิ่นเจาตี้ (ลูกสาวพี่ชายคนรอง 8 ปี) : นิสัยโดยรวมดี อ่อนโยน (แม่ไม่รักเพราะอยากได้ลูกชาย)

🏮 ตัวละครจากสกุลหาน (ครอบครัวฝ่ายนางเอก)

หานเจี้ยน (พ่อนางเอก) : นิสัยดี รักลูกสาวมากจนตามใจเกินไป ถูกรีดไถเงินจนบ้านลำบาก

หานเซวียน (แม่นางเอก) : นิสัยดี รักลูกมาก

หานซือเหอ (น้องชายคนรอง 16 ปี) : สุภาพ ซื่อตรง 

หานซือหลิง (น้องสาวคนเล็ก 10 ปี) : เรียบร้อย พูดน้อย

🏮 ตัวละครจากสกุลจาง (ผู้ร่วมเดินทาง)

จางวั่งซู: หัวหน้าครอบครัว สุขุม มีความรับผิดชอบ รู้จักบุญคุณ

จางเยียน: ภรรยา อ่อนโยน จิตใจดี

จางเหล่ย (ลูกชายคนรอง 18 ปี) : เรียนรู้เร็ว มุ่งมั่นในการเรียน

จางชิงชิง (ลูกสาวคนที่ 3 อายุ 15 ปี) : กระตือรือร้น เป็นผู้ช่วยที่ดี

จางหลิน (ลูกสาวคนเล็ก อายุ 10 ปี) : เรียนรู้เร็ว

🏮 สกุลหวัง (ผู้ช่วยเหลือและพันธมิตรในอนาคต)

หวังจวิ้นเหยียน: เสนาบดีกรมการคลัง อำนาจหลักคือ เงินตราและทรัพย์สิน

หวังฮูหยิน/สกุลลู่: เจ้าของหอโฉมสคราญ 'หงเหมย' และร้านค้าอีกหลายอย่าง อำนาจหลักคือ ข้อมูลข่าวสารและเครือข่ายสังคมชั้นสูง

หวังซูอิง (คุณหนูใหญ่ อายุ 16 ปี)

หวังซูเช่อ (คุณชายน้อย อายุ 10 ปี)

🏮 สกุลฮัว

ผู้อาวุโสฮัว: บิดาของฮัวเหอและหานเซวียน พ่อตาของหานเจี้ยน

ฮัวไท่ไท่: มารดาของฮัวเหอและหานเซวียน แม่ยายของหานเจี้ยน

ฮัวเหอ: พี่ชายของหานเซวียน / สามีของฮัวหลัน

ฮัวหลัน: ภรรยาของฮัวเหอ พี่สะใภ้ของหานเซวียน

ฮัวเจิ้งหรง: บุตรชายคนโตของฮัวเหอ (อายุ 30 ปี) เจ้ากรมกองคลัง (郎中) แห่งกรมพิธีการ 

ฮัวหว่านหรู: บุตรสาวคนเล็กของฮัวเหอกับฮัวหลัน

หลี่ต้าเสียน: องครักษ์/คนคุ้มกันร่างกายกำยำสูงใหญ่ แข็งแกร่งเก่งกาจเรื่องการต่อสู้และการคุ้มกันความปลอดภัย

ซ่งโฮ่วหมิง: ผู้ช่วย/ผู้ติดต่อประสานงานร่างกายสมส่วน คล่องแคล่วว่องไวเชี่ยวชาญในการติดต่อประสานงานราชการและธุรการต่าง ๆ

📜 คำเตือนเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ 📜

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานที่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามมิให้คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ เผยแพร่ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการค้าโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียนโดยเด็ดขาด

การละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม ถือเป็นความผิดทางกฎหมาย ผู้กระทำผิดจะต้องรับผิดทั้งทางแพ่งและทางอาญา

สงวนสิทธิ์ทุกประการ

หากพบเห็นการละเมิดลิขสิทธิ์ กรุณาแจ้งผู้เขียนผ่านช่องทางที่กำหนด เพื่อดำเนินการตามสิทธิ์อันชอบธรรม

เพจ: ต้าซ้อ writer

📌 คำเตือนเนื้อหาและข้อชี้แจงสำคัญ (โปรดอ่านก่อนเริ่ม) 📌

นิยายเรื่องนี้เป็นงานเขียนแนวจินตนาการที่ ไม่มีการอ้างอิงถึงประวัติศาสตร์หรือบุคคลจริง โดยมีองค์ประกอบของตัวละครจากโลกปัจจุบันย้อนกลับไปยังยุคโบราณ ดังนั้น อาจมี ถ้อยคำ แนวคิด หรือสิ่งของที่ไม่สอดคล้องกับบริบททางประวัติศาสตร์ ปรากฏอยู่ในเรื่อง

เนื้อหาบางตอนอาจมีภาพของ ความรุนแรง การต่อสู้ การนองเลือด และการล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งไม่เหมาะสมสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน

คำชี้แจงเพิ่มเติมเกี่ยวกับความอ่อนไหวของเนื้อหา

เนื้อหาในบางบทมีการกล่าวถึง ความโหดร้าย ทารุณกรรมทางร่างกายและจิตใจ รวมถึงการนำเสนอ ตัวละครที่มีภาวะทางสติปัญญาไม่สมบูรณ์

การนำเสนอตัวละครและฉากเหล่านี้ มีเจตนาเพื่อสะท้อนความไม่เป็นธรรมและความโหดร้ายของระบบครอบครัวและสังคมในยุคโบราณตามสมมติฐานของเรื่องเท่านั้น

ผู้เขียน ไม่มีเจตนาเหยียด ดูถูก หรือลดทอนคุณค่าของผู้มีภาวะพิเศษ หรือบุคคลใด ๆ ในความเป็นจริง ตัวละครและสถานการณ์ทั้งหมดเป็นเพียง "ตัวแสดงในบริบทของยุคสมัยและเรื่องราวสมมติ"

หากผู้อ่านรู้สึกไม่สบายใจกับฉากความรุนแรงหรือฉากที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ สามารถข้ามฉากไปได้โดยไม่กระทบต่อความเข้าใจหลักของเนื้อเรื่อง

ขอให้ผู้อ่านทุกท่านเสพเพื่อความบันเทิง และโปรดเคารพการใช้วิจารณญาณของตนเอง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   ท่านลุงให้หลานหรือขอรับ

    บนเกวียนวัวที่หยางเฉิงเป็นคนบังคับ มีซือเหอ ซือหลิง หยวนอี อาเซียว เจาตี้ อี้หมิงและอันหมิง นั่งเบียดเสียดกันอย่างสนุกสนาน ส่วนในรถม้าที่นั่งสบายกว่า มีแม่เฒ่าหาน แม่เฒ่าเสิ่น และแม่เฒ่าฮัว นั่งอยู่พร้อมกับซือหยา"ท่านพ่อ ข้าจะซื้อของมาฝากนะเจ้าคะ" เสียงเล็ก ๆ ของเจาตี้ดังลอดออกมาระหว่างที่นางกำลังโบกมือให้หยางรุ่ยผู้เป็นบิดา ดวงตาของเด็กน้อยเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น"เด็กดี อย่าเดินห่างท่านป้าสะใภ้กับพี่ ๆ นะลูก อยากกินอะไรเจ้าก็ซื้อได้เลย"หยางรุ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ใบหน้าของเขาแสดงความรักใคร่ในตัวบุตรสาว"เจ้าค่ะ"เจาตี้รับคำเสียงใสหยางเฟิงกับหยางรุ่ยยืนมองเกวียนวัวกับรถม้าที่เคลื่อนตัวห่างออกไปเรื่อย ๆ พวกเขาถอนหายใจยาว หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินขึ้นเขาไปขุดหัวมันสำปะหลังต่อ ส่วนพ่อเฒ่าเสิ่นกับพ่อเฒ่าหานก็เดินไปไถนาหว่านข้าวต่อตามหน้าที่กระทั่งเกวียนวัวกับรถม้าเคลื่อนตัวมาถึงกลางตลาด ความวุ่นวายและเสียงตะโกนขายสินค้าเข้าปะทะโสตประสาททันที รถม้าและเกวียนหลายเล่มจอดเรียงราย ผู้คนสัญจรไปมาอย่างคับคั่ง ฮัวเจิ้งหรงจึงไปส่งมารดาและอาหญิงที่กลางตลาดก่อน ถนนหนทางเต็มไปด้วยร้านขาย

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   ท่านลุงให้หลานหรือขอรับ 1

    เช้ามืดวันต่อมา ยามอิ่น (03.00-05.00 น.) ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาเข้ม อากาศเย็นยะเยือกจนไอน้ำค้างเกาะตามหลังคาเรือน เสียงไก่ขันดังแว่ว ๆ มาจากท้ายหมู่บ้าน แสงตะเกียงน้ำมันส่องสว่างเรืองรองออกมาจากหน้าต่างห้องครัวซือหยาและหยวนอีตื่นแต่เช้ามืด พวกนางเดินเข้ามาในลานเรือนที่เต็มไปด้วยอ่างดินเผาขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำแป้งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน"น้องสะใภ้! แป้งคงจะตกตะกอนดีแล้วกระมัง"หยวนอีกล่าวเบา ๆ เสียงของนางแหบพร่าเล็กน้อยเพราะความเย็น นางจุดเทียนเล็ก ๆ วางไว้ข้างอ่าง เพื่อให้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงภายในได้ชัดเจนซือหยาคุกย่อตัวลงข้างอ่าง นางใช้ปลายนิ้วเคาะขอบอ่างเบา ๆ น้ำที่อยู่ด้านบนใสจนมองเห็นเงาเลือนราง แป้งสีขาวบริสุทธิ์จมตัวอยู่ก้นอ่างอย่างหนาแน่น"ได้แล้วเจ้าค่ะพี่สะใภ้! น้ำแยกตัวออกจากเนื้อแป้งอย่างสมบูรณ์แล้ว" ซือหยาตอบด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ"มา ๆ เดี๋ยวข้าจะเทน้ำออกเอง ยังมีอีกหลายอ่าง รีบทำรีบเสร็จ" พูดจบหยวนอีก็ลงมืออย่างคล่องแคล่ว"ข้าจะจัดการกับถังพวกนี้เองเจ้าค่ะ พี่สะใภ้ก็จัดการทางนั้นเถอะ"ระหว่างนั้นเองหยางเฉิงกับหยางเฟิงก็รีบมาช่วยภรรยาของตนทำงาน เมื่อเทน้ำใสจนหมดแล้ว สิ่งท

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   ข่าวดี 2

    เมื่อหัวมันถูกขูดจนเป็นชิ้นเล็ก ๆ ได้ปริมาณมากพอ ซือหยาก็เริ่มเข้าสู่ขั้นตอนต่อไป ซือหยาเริ่มบีบน้ำออกจากเนื้อมัน จากนั้นก็นำไปตำในครกหินขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างเรือน จนกระทั่งเนื้อมันแหลกละเอียด น้ำสีขาวขุ่นเริ่มไหลซึมออกมามากขึ้น นางจึงตักส่วนที่ตำแล้วลงไปผสมน้ำในกะละมังตลอดช่วงเช้าสองสาวทำงานกันอย่างขะมักเขม้น "เราพักสักหน่อยเถอะพี่สะใภ้ ข้าว่าคืนนี้เนื้อตัวของข้าต้องระบมแน่ ๆ" ร่างบางนั่งลงอย่างเหนื่อยหอบ หลังจากเพิ่งบดและตำเนื้อมันจนละเอียดไปหลายตะกร้า"เจ้านั่งพักเถอะ เจ้าไม่ค่อยได้ทำงานในแปลงนา ร่างกายรับไม่ไหวก็เป็นเรื่องปกติ งานแค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก"พูดจบหยวนอีก็นำผ้าขาวบางผืนใหญ่แขวนไว้เหนืออ่างดินเผาขนาดใหญ่ นางตักเนื้อหัวมันที่บดละเอียดผสมกับน้ำแล้วใส่ลงบนผ้า จากนั้นค่อย ๆ โยกเบา ๆ ให้น้ำขาวขุ่นไหลลงไปในอ่างซือหยาเข้ามาช่วยบีบเนื้อมันช้า ๆ จากนั้นก็นำกากใยที่หมดน้ำแล้วออกมาใส่กะละมังไว้ แล้วทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาจนเสร็จ"กากใยพวกนี้... หากตากแห้งก็เป็นอาหารเสริมชั้นดีให้สัตว์เลี้ยงได้อีกเช่นกันเจ้าค่ะ! มีคุณค่าทางอาหารสูงกว่าเปลือกมันนัก! เราต้องใช้ทุกส่วนของมันให้คุ้มค่

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   ข่าวดี 1

    เช้าวันต่อมา แสงแดดยามอรุณเบาบางสาดส่องเข้ามาในลานเรือนที่ว่างเปล่า อากาศยังคงเย็นจัด เสียงกระดูกไม้ดัง 'เอี๊ยดอ๊าด' เมื่อแม่เฒ่าหานและแม่เฒ่าเสิ่นนำเด็ก ๆ และหยางเฟิงเดินออกจากเรือนไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างนัก เพื่อมุ่งหน้าไปยังแปลงนาช่วยกันไถหว่านข้าวเปลือกวันนี้ซือหยาและหยวนอีได้รับมอบหมายให้อยู่ดูแลเรือนและเริ่มต้นภารกิจที่สำคัญที่สุดคือ การแปรรูปมันสำปะหลังหยวนอีสวมผ้ากันเปื้อนเนื้อหยาบสีขาวทับชุดของนาง นางจัดเตรียมอุปกรณ์อย่างพิถีพิถันบนโต๊ะไม้เก่า ๆ ที่ตั้งอยู่ใต้ชายคา อุปกรณ์เหล่านั้นประกอบด้วยมีดเหล็กหลายเล่ม ครกหินขนาดใหญ่ และแผ่นหินหยาบ"น้องสะใภ้! หัวมันที่เอามาจากลำธารน่าจะพร้อมแล้ว น้องรองกับน้องสามไปขนมาตั้งแต่ต้นยามเหม่าแล้วกระมัง"หยวนอีกล่าวอย่างกระฉับกระเฉง แววตาของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ลองทำสิ่งใหม่ ๆ "ตามเวลาแล้วพิษน่าจะถูกชะล้างออกไปมากแล้ว วันนี้เป็นงานหนักของเราสองคนแล้วเจ้าค่ะ ขั้นตอนนี้ต้องใช้เวลาแถมยังลำบากกว่าขั้นตอนอื่น ๆ"ซือหยาตอบรับ นางกำลังจัดเตรียมผ้าขาวบางผืนใหญ่สำหรับใช้ในการกรอง ผ้าผืนนั้นเป็นผ้าเนื้อดีที่นางแอบเอาออกมาจากมิติ "เอาเถอ

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   นี่หรือคือแปลงนาของเรา 2

    ใช้เวลาเดินไม่นานก็มาถึงที่นาผืนใหม่ ก็พบว่า พ่อเฒ่าหาน พ่อเฒ่าเสิ่น กับอาเซียว และซือเหอกำลังช่วยกันใช้วัวไถนาอยู่ วัวตัวผู้สีน้ำตาลเข้มกำลังเดินลากไถอย่างเชื่องช้า ดินสีดำที่ถูกพลิกขึ้นมาใหม่มีกลิ่นหอมของความอุดมสมบูรณ์ ส่วนเด็ก ๆ ก็ทำแปลงผักช่วยท่านย่าท่านยายอยู่บนเดินดินข้างศาลาพัก"ท่านแม่มาแล้ว! หู้ว! นี่หรือขอรับคือหัวมันสำปะหลัง!"อันหมิงกับอี้หมิงรีบวิ่งมาหาพ่อแม่ทันทีที่เห็นว่าทุกคนเข็นรถเข็นเลี้ยวลงมาตามคันนาใหญ่ ฝุ่นดินติดเต็มเสื้อผ้าของพวกเขา แต่ใบหน้าเล็ก ๆ สองใบนั้นเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาและความตื่นเต้น"แม่มาแล้วลูกรัก นี่คือหัวมันสำปะหลังที่ปอกเปลือกแล้ว ว่าแต่..พวกเจ้าทั้งสองเป็นเด็กดีหรือไม่"ซือหยาวางตะกร้าลงแล้วเดินเข้าไปหาลูกชายฝาแฝด นางยิ้มอย่างอ่อนโยนพลางก้มตัวลงบีบแก้มนิ่ม ๆ ของลูกชายอย่างรักใคร่"เด็กดีขอรับ! พวกเราเป็นเด็กดีที่สุดเลยท่านแม่!" อันหมิงทำตาแป๋ว รีบตอบเสียงดังฉะฉาน "เก่งมาก ไว้เย็นนี้แม่จะทำของอร่อยให้กิน อยากกินอะไรก็บอกมาได้เลย"ซือหยากล่าวอย่างใจดี"เย้ ๆ ๆ ของอร่อยมาแล้ว!"เด็กแฝดร้องขึ้นพร้อมกันอย่างดีใจระหว่างนั้นเองเสียงน้ำลำธารไหลดัง ซู

  • ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม   นี่หรือคือแปลงนาของเรา 1

    ช่วงสายกลางยามซื่อ (ยามซื่อ 09.00-11.00 น.) แสงแดดเริ่มทอประกายเจิดจ้าเหนือหลังคาเรือน เงาของทุกคนทอดยาวเป็นรูปทรงบิดเบี้ยวบนพื้นดินเสียงหายใจหอบและเสียงรองเท้ากระทบพื้นดินดังขึ้นเมื่อ หยางเฉิง หยางเฟิง และ หยางรุ่ย แบกกระสอบหัวมันสำปะหลังขนาดมหึมา และตะกร้าสานขนาดใหญ่เดินเข้ามาในลานหน้าเรือน หัวมันที่เพิ่งขุดมายังติดดินและรากฝอยอยู่เล็กน้อย เหงื่อกาฬไหลซึมไปตามแผ่นหลังของบุรุษทั้งสาม หยวนอีและซือหยาสะพายตะกร้าตามมาติด ๆ แม้จะเหนื่อยล้าแต่ใบหน้าของพวกนางก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อวางหัวมันทั้งหมดลงกลางลานเรือน หยวนอีก็เอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น นางมองกองหัวมันที่สูงท่วมหัวอย่างไม่เข้าใจ"เราต้องทำยังไงกับมันพวกนี้ต่อล่ะน้องสะใภ้?"ซือหยาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วเดินเข้าไปตรวจดูหัวมันกองใหญ่ ใบหน้าของนางเปื้อนรอยยิ้ม"เราต้องเร่งจัดการเสียแต่ตอนนี้เจ้าค่ะพี่สะใภ้ หัวมันสำปะหลังหากเก็บไว้นานเนื้อจะแข็งและเน่าเสียได้ง่าย"นางเริ่มต้นอธิบายขั้นตอนการแปรรูปที่ซับซ้อนอย่างละเอียดถี่ถ้วน"อันดับแรก เราต้องตัดหัวท้ายแล้วปอกเปลือกหนา ๆ ออก เปลือกมันหยาบและมีรสขมต้องปอกออกให้หมด เสร็จแล้วค่อยนำไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status