บทที่ 4

"อ่ะ..พี่วีปล่อยฟ้านะคะ"

"หึ เรียกชื่อฉันได้แล้วหรองั้นหรอปลายฟ้า"ฉันพยายามมือของเค้าออกแต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่เค้าก็ยิ่งกำแขนฉันแน่นขึ้นเรื่อยๆแน่นจนมันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ

“พี่จะพาฟ้าไปไหนคะ”

“เงียบอย่าถามมาก อย่าคิดจะทำให้ฉันโกรธไปมากกว่านี้อย่าหาว่าฉันไม่เตือนปลายฟ้า”

“พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำกับหนูแบบนี้นะคะอ๊ะ”

"ปึง!!!"พี่วีไม่สนใจคำพูดของฉันสักนิดแต่เค้ากลับเปิดประตูรถของตัวเองแล้วผลักฉันเข้าไปด้วยความรุนแรง

"อย่าคิดลงจากรถไม่งั้นเธอเจอดีแน่ปลายฟ้า เธอคงจะไม่อยากให้พ่อของเธอรู้หรอกใช่มั๊ยว่าลูกสาวของตัวเองมาทำงานในที่แบบนี้"พี่วีบอกฉันก่อนจะรีบเดินอ้อมไปที่ฝั่งคนขับทันที

"พี่วีจะพาฟ้าไปไหนคะ"พี่วีไม่ตอบอะไรฉันแต่กลับเหยียบคันเร่งออกมาจากผับด้วยความเร็วจนน่ากลัวนี่เค้าเป็นอะไรไป

“…”

หลังจากที่พี่วีขับรถออกจากผับมาได้สักพักฉันก็เลือกที่จะพูดอะไรออกไปบ้างทางที่เค้าขับมามันไม่ใช่ทางที่ฉันคุ้นเลยสักนิด

“พี่วีคะพี่กำลังจะพาฟ้าไปไหนหรอคะ”

“…”

“พี่อย่าบอกพ่อเลยนะคะฟ้าไม่อยากให้ท่านรู้”

“หึ เธอคงจะชอบงานแบบนี้มากสินะปลายฟ้าวันนึงได้เงินจากไอพวกผู้ชายที่มานั่งที่ผับเยอะมั๊ยหละ”

“พี่หมายความว่ายังไงคะ”

“ที่วันนั้นทำท่าทางเหมือนกับกลัวฉันจริงๆก็แค่เล่นตัวสินะ”

“นี่พี่กำลังจะพูดอะไรกันแน่คะ”

"ขายเท่าไหร่หละฉันจ่ายให้เธอได้ไม่อั้นแค่มานอนครางใต้ร่างฉันทำให้ฉันพอใจก็พอ"

“ฟ้าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลยนะคะฟ้าแค่มาเป็นเด็กเสิร์ฟเฉยๆไม่ได้มาทำเรื่องอะไรแบบนั้นเลยนะคะ”

“คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอวะปลายฟ้า ไอแขกแต่ละโต๊ะที่เธอไปบริการมันรวมถึงไอภัทรที่เธอให้เบอร์มันไปเธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงแบบเธองั้นหรอปลายฟ้า!!!!”พี่วีตะคอกก่อนจะหักรถเข้าจอดตรงข้างทาง

“แต่ที่ฟ้าพูดมันคือเรื่องจริงนะคะฟ้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกพี่”

“เหตุผลหรอเธอคิดว่าฉันอยากได้เธอมากก็เลยอยากจะอัพค่าตัวจากฉันไงวะอยากได้เท่าไหร่บอกมาดิ!!!”

“เพลี๊ยะ!!!”

“ฮึก ความคิดของพี่มันสกปรก”ฉันตบหน้าของผู้ชายตรงหน้าอย่างแรงฉันไม่คิดเลยว่าเค้าจะคิดอะไรสกปรกได้ขนาดนี้ฉันไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบที่เค้าพูดเลยสักนิดทำไมผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันเค้าถึงได้ดูถูกฉันขนาดนี้

“หึฉันสกปรกได้มากกว่านี้อีกปลายฟ้า”

“อื๊อออ…ตุบๆๆๆ”

“อื๊ออออฮึก”ฉันพยายามดันตัวผู้ชายตรงหน้าจนสุดแรงเพราะเค้าเอื้อมตัวมาจูบฉันและดันเบาะที่ฉันนั่งให้มันเอนนอนมากยิ่งขึ้น

“ฮึกพี่วีพี่จะทำอะไรคะ”

“ในรถเป็นไงน่าสนุกนะเธอว่ามั๊ย”พี่วีข้ามมาคร่อมตัวของฉันเอาไว้ก่อนจะกระชากเสื้อของฉันจนกระดุมขาดออก

“ฮึกพี่วีพี่จะทำอะไรคะทำไมพี่ถึงไม่คิดถึงพี่รินบ้างคะฮื่ออออ”

“หยุดร้องซะ”

“หยุดเถอะนะคะฟ้าขอร้องฮื่อออ”

“โธ่เว้ยบอกว่าให้หยุดร้องไงวะ”

“ฮื่ออออ”

“แม่งโครตเซ็ง!!!”พี่วีพูดก่อนจะขยับตัวกลับไปนั่งที่เดิม

“ฮึก”

“ลงไป”ฉันหันไปมองเค้าทั้งน้ำตา

“พะ…พี่วีฮึก”

“ฉันบอกให้ลงไป!!!”

“ฮึกแต่ฟ้าไม่”

“ปึก ปึง!!!”เค้าเดินลงจากรถก่อนจะเปิดประตูฝั่งฉันแล้วดึงฉันออกมาจากรถของเค้า

“ลงมาจากรถฉันซะแล้วก็หาทางกลับเอง”

“ฮึกพี่วีแต่ฟ้าไม่มีอะไรติดตัวออกมาเลยนะคะ”

“เธอมันหาเรื่องใส่ตัวเองปลายฟ้า”

“บรื้นนนนนน”

“ฮื่อออออ”ฉันร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นเค้าทิ้งฉันไว้ตรงนี้คนเดียวทั้งๆที่ฉันบอกเค้าว่าฉันไม่มีอะไรติดตัวเลยแล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

“…v talk…”

ผมขับรถออกมาสักพักหลังจากที่ทิ้งยัยเด็กนั่นไว้ข้างทางผมตั้งใจทิ้งเธอไว้เพราะเด็กนั่นทำให้ผมโกรธผมพยายามอดทนพยายามนิ่งให้ได้มากที่สุดตั้งแต่ที่ผับแต่ปลายฟ้าก็ยังทำให้ผมหมดความอดทนกับเธอจนได้คิดว่าผมจะเชื่อสิ่งที่เด็กคนนั้นพูดหรอวะตอนอยู่กับผมทำเหมือนับว่ากลัวผมฉิบหายแต่พออยู่กับผู้ชายคนอื่นไม่เห็นจะกลัวนั่งบนตักไอเหี้ยภัทรแถมยังให้เบอร์มันน่าตาเฉยทีกับผมแม่งทำเป็นเล่นตัวเจอกันกี่ครั้งแม่งก็เอาแต่ตบหน้าผม ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าผมทิ้งไว้ข้างทางแบบนั้นจะมีปัญญาหาทางกลับเองรึเปล่าดึกป่านนี้ไม่มีรถที่ไหนมาขับแถวนั้นหรอก