ตอนที่ 11 เพราะหยาดฝนที่โปรยปราย

 

ยิ่งดึกอากาศก็เริ่มเย็นลงนายหัวธนธรรศและพิมพ์พลอยเลยชวนกันกลับแต่ขับรถออกมาจากตัวเมืองไม่เท่าไหร่ฝนก็เริ่มตก

“ฝนท่าจะตกหนักนะพลอย ผมว่าคงต้องเหยียบให้เร็วขึ้น”

“แต่มันอันตรายนะคะ เราไปช้าๆ ก็ได้ถึงดึกหน่อยแต่ปลอดภัยนะคะ ยิ่งฝนตกแบบนี้ถนนก็ยิ่งจะลื่นมากกว่าปกติ” หญิงสาวรีบเตือนเพราะเธอกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ

“จริงด้วยครับผมลืมคิดไปเลย ผมจะขับช้าๆ ก็แล้วกันนะครับ”

ไม่นานนักฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างหนักจนมองแทบไม่เห็นทาง นายหัวธนธรรศเลยตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปจอดในปั๊มน้ำมันเพราะฝืนขับต่อไปไม่ไหว

“เราจะเอายังไงกันดีค่ะ ถ้านั่งอยู่แต่ฝนรถแบบนี้คงไม่ดีแน่”

“ผมว่าคืนนี้คงตกหนักทั้งคืนแน่เลย”

“แต่พลอยไม่ยอมให้นายหัวขับไปตอนนี้หรอกนะคะ พลอยกลัวอุบัติเหตุค่ะ นายหัวเองก็คิดเหมือนพลอยใช่ไหม”

“ครับ ทางที่แยกไปตำบลของเราเวลาฝนตกหนักแบบนี้ถนนไม่ค่อยดีเท่าไหร่เผลอๆ เรารถอาจจะติดอยู่บนถนนเอานะ” นายหัวหนุ่มพูดจากประสบการณ์

พวกเขานั่งอยู่ในรถเกือบยี่สิบนาทีแต่ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยนายหัวหนุ่มจึงคิดว่าคืนนี้เขากับพิมพ์พลอยคงต้องค้างในเมืองแล้วค่อยกลับไปที่บ้านในเวลาเช้า

“คืนนี้เราคงกลับไม่ได้แล้ว พลอยจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะชวนพลอยไปค้างที่คอนโดก่อน”

“นายหัวหมายถึงค้างที่โรงแรมใช่ไหม” หญิงสาวคิดว่าเขาคงจะแกล้งพูดผิดเพราะถ้าชวนเข้าโรงแรมก็คงกลัวเธอจะโกรธ

“ผมหมายถึงคอนโดจริงครับ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เลย”

“คอนโดของนายหัวเหรอคะ”

“ครับ ปกติถ้ามาในเมืองแล้วขี้เกียจขับรถกลับก็จะค้างที่นี่” เขาเล่าให้เธอฟังเพียงแค่นี้แต่อันที่จริงมันคือคอนโดที่เขามาอยู่ประจำตอนที่คบกับอดีตคนรัก

“แต่พลอยว่าเรารอให้ฝนซาลงอีกหน่อยดีไหมคะ”

“แต่นี่เรารอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับ พลอยเพิ่งกลับมาเลยยังไม่รู้ว่าฝนที่นี่เวลาตกทีจะตกนานเลยล่ะครับ บางทีอาจตกยาวถึงเช้า”

“เหรอคะ” หญิงสาวพยายามนึกย้อนไปวัยมัธยมที่เธอยังอาศัยอยู่ที่นี่ก็พอจะจำได้ว่ามันเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ

“หรือพลอยกลัวที่จะอยู่กับผมแค่สองคน”

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ พลอยก็แค่เกรงใจ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ตกลงค้างนะครับ ตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะง่วงแล้ว”

“ก็ได้ค่ะนายหัว”

นายหัวธนธรรศนัยน์ตาเป็นประกายด้วยความพึงพอใจ

“งั้นเราไปกันเลยไหม พลอยต้องซื้อของใช้ส่วนตัวอะไรหรือเปล่าพวกแปรงสีฟันเดี๋ยวผมจะขยับรถไปจอดเทียบแล้วจะลงไปซื้อให้”

“พลอยเพิ่งซื้อมาเมื่อกลางวันเองค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพลอยรอในรถนะ ผมจะลงไปซื้อน้ำเปล่าสักหน่อยไม่แน่ใจว่าที่คอนโดยังมีเหลือไหม”

เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วเขาก็ขับไปยังคอนโดมิเนียมซึ่งใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที

“พลอยอาบน้ำก่อนเลยนะครับเดี๋ยวผมเอาผ้าเช็ดตัวให้ ส่วนชุดนอนใส่ของผมก็ได้นะ ส่วนชุดนั่นก็ใส่เครื่องเลยครับเดี๋ยวผมก็จะเอาของผมใส่เหมือนกัน” พูดจบเขาก็เดินหายเข้าไปในห้องนอนก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวกับชุดนอน

“ขอบคุณค่ะ”

พิมพ์พลอยใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับสวมชุดนอนของชายหนุ่มที่ตัวเสื้อยืดยามคลุมมาถึงเข่าส่วนขากางก็พับไว้หลายตลบ

“พลอยใส่ชุดผมแล้วเหมือนเด็กขโมยชุดพ่อมาใส่เลยนะครับ” เขาหัวเราะเบาๆ

“ก็นายหัวตัวโตแล้วก็สูงกว่าพลอยมากนี่คะ ตอนแรกพลอยจะไม่ใส่กางเกงแล้วนะคะแต่ก็เกรงใจค่ะ นายหัวรีบไปอาบน้ำเถอะนะคะเมื่อกี้โดนละอองฝนมาเดี๋ยวจะไม่สบาย”

เมื่อนายหัวธนธรรศเข้าไปอาบน้ำหญิงสาวก็เข้าไปเอาหมอนในห้องออกมานอนที่โซฟา

“พลอยทำไมนอนตรงนี้อากาศเย็นเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ ลุกขึ้นเถอะไปนอนในห้อง” นายหัวหนุ่มออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเธอนอนขดตัวอยู่บนโซฟา

“ไม่เป็นไรค่ะพลอยนอนตรงนี้ก็ได้”

“ถ้าจะมีใครนอนบนโซฟานี่ก็คงจะต้องเป็นผมมากกว่านะ พลอยเป็นผู้หญิงจะมานอนแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ”

“แต่พลอยนอนได้จริงๆ นะคะ นายหัวพอจะมีผ้าห่มผืนไหม” หญิงสาวคิดว่าการนอนบนโซฟาไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรเลยเพราะเธอก็เคยนอนดูทีวีจนเผลอหลับไปถึงเช้าก็หลายครั้งแต่ถ้าไม่มีผ้าห่มก็คงแย่เพราะตอนนี้ฝนตกหนักและอากาศก็เย็นมากๆ

“ไม่มีเลยครับ ผมว่าเรานอนเตียงเดียวกันก็ได้นะถ้าพลอยกลัวจะเอาหมอนข้างกันไว้ก็ได้นะ แต่ผมคงไม่ยอมให้พลอยมานอนหนาวอยู่แบบนี้หรอกและผมเองก็ไม่อยากนอนหนาวเหมือนกัน”

พิมพ์พลอยลังเลแต่ก็ยอมลุกออกจากโซฟาเพราะยิ่งนอนก็ยิ่งหนาวมากขึ้น

“นายหัวคะ พลอยขอเปิดไฟที่หัวเตียงฝั่งพลอยไว้ได้ไหมคะ พอดีว่าพลอยชอบนอนเปิดไฟค่ะ”

“ได้สิ ผมไม่มีปัญหาเลยจะเปิดหรือไฟก็นอนได้หมด ฝันดีนะพลอย”

“ฝันดีเช่นกันค่ะนายหัว”

เวลาผ่านไปนานแต่พิมพ์พลอยก็ยังไม่อาจข่มตาหลับลงได้เลย เธอรู้สึกแปลกที่ต้องนอนร่วมเตียงกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักได้ไม่นาน

“นอนไม่หลับเหรอพลอย” นายหัวธนธรรศนอนตะแคงมองแผ่นหลังที่หายใจช้าบ้างเร็วบางก็พอจะรู้ว่าหญิงสาวยังไม่หลับ

“ค่ะ”

“ถ้านอนไม่หลับก็หันหน้ามาคุยกันหน่อยไหม”

“นายหัวไม่ง่วงเหรอคะ” หญิงสาวพลิกตะแคงตัวมาแล้วก็เห็นว่าตอนนี้เขากำลังจ้องเธออยู่

“ไม่ครับ”

“เพราะไฟที่พลอยให้เปิดหรือเปล่า” หญิงสาวรู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุให้เขานอนไม่หลับ

“มันไม่เกี่ยวกับไฟเลย”

“แล้วมันเกี่ยวกับอะไรล่ะคะ”

“เกี่ยวกับความรู้สึกที่ผมมีให้พลอย”

“หมายถึงอะไรคะ”

“ผมชอบพลอยนะ” นายหัวธนธรรศพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่คนฟังอย่างพิมพ์พลอยกลับใจเต้นแรงเร็วจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เขามีให้และความรู้สึกเดียวกันก็กำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธอเช่นกัน

“นายหัว....” พิมพ์พลอยเรียกชื่อเขาเบาๆ สวยเริ่มร้อนผ่าวเธอไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไรดี

นายหัวธนธรรศเลื่อนมือมาประคองใบหน้าของพิมพ์พลอยอย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วลูบไล้แก้มเนียน ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าและนำเสียงที่จริงจัง

“ผมรู้ว่าพลอยเจ็บปวดมามาก แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้นะ”

พิมพ์พลอยมองเข้าไปในดวงตาของเขาเห็นถึงความอบอุ่น ความเข้าใจและความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในนั้น มันเป็นความรู้สึกที่เธอโหยหามาตลอด

“พลอยไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ”

“ไม่ต้องคิดอะไรเลยครับพลอย แค่เชื่อใจผม ผมจะไม่หักหลังพลอย” ธนธรรศพูดปลอบโยน เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอช้าๆ จนลมหายใจอุ่นร้อนของเขารดรินอยู่บนใบหน้าของเธอ

ริมฝีปากของนายหัวธนธรรศค่อยๆ แตะลงบนริมฝีปากอิ่มของพิมพ์พลอยอย่างแผ่วเบา เป็นจูบที่อ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง พิมพ์พลอยหลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไป เธอตอบรับจูบของเขาอย่างไม่ลังเล มือเรียวค่อยๆ ยกขึ้นโอบรอบลำคอแล้วดึงเขาเข้ามาใกล้ชิดยิ่งขึ้น