วันเวลาพัดผ่านไปหลายเดือน
หลังจากวันนั้นวันที่ฐิระเชษฐ์ได้สารภาพว่าชอบนรินทร์และบอกให้พี่รหัสตัวเล็กอย่างนลินรอตั้งรับการจีบของจากตัวเขา ในตอนนี้วันเวลาก็ได้ผ่านมาเจ็ดถึงแปดเดือนแล้วที่คีย์คอยตามติดรุ่นพี่ตัวเล็กและคอยชวนไปไหนมาไหนด้วยกันแทบจะทุกวัน แต่ถึงฐิระเชษฐ์จะคอยตามรับตามส่งและคอยชวนคนตัวเล็กไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด รุ่นพี่ตัวเล็กอย่างนลินก็ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนหันมาชอบเขาเลย แถมนลินยังคงทำตัวปกติทุกอย่างตามเดิม
"นลินวันนี้ไปดูหนังกันมั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยถามคนพี่ที่นั่งท่านขนมเค้กอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะขึ้นพลางมือหนาก็เอื้อมไปใช้นิ้วโป้งเช็ดมุมปากของนลินที่เลอะครีมเบาๆ ก่อนที่จะนำนิ้วหัวแม่มือที่เลอะครีมเค้กที่เช็ดออกมาจากคนพี่เข้าปากตัวเองแล้วดูดเลียครีมออกอย่างช้าๆ นลินที่เห็นมองเห็นคีย์ทำแบบนั้นก็เบิกตากว้างพลันใบหน้าสวยก็รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาจนต้องก้มหน้าหงุดแล้วตักเนื้อเค้กเข้าปากเคี้ยวแก้เขิน
เนื้อหาในตอนนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น โปรใช้วิจารณญาณในการอ่านหากท่านใดไม่ถูกใจสามารถกดข้ามได้ทุกเมื่อตอนนี้เป็นตอนที่เรียวตะเจอนิรันต์ครั้งแรกเรียวตะเสียงเพลงที่มีดนตรีหนักแน่นดังกระหึ่มทั่วสารทิศเหล่าหนุ่มสาวที่ออกท่องเที่ยวราตรีต่างพากันโยกย้ายส่ายสะเอวกันอย่างสนุกสนานด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในกาย เรียวตะที่เป็นหนึ่งคนที่ออกเที่ยวท่องราตรีในวันนี้ก็นั่งทอดกายกับโซฟาตัวสายตามองแก้วเหล้าสีอำพันในมือด้วยนัยน์ตาที่หวานเยิ้มบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวนั้นกำลังเมาได้ที"เฮ่อเบื่อซะมัด!"เสียงทุ้มหย่อนยานสถบกับตัวเองเสียงเบาพลางมือบางก็หมุนควางแก้วเหล้าที่ของเหลวเหลือเพียงน้อยนิดในมือเล่น พลันนัยน์ตาสวยที่แดงเล็กน้อยก็ไล่ทอดมองเหล่าหญิงสาวมากหน้าหลายตาที่กำลังโยกกายโชว์ลวดลายการเต้นอย่างไม่สนสายตาใคร เพื่อหาเหยื่อที่ถูกใจจะไปสานต่อกันในคืนนี้ แต่ทว่าเรียวตะที่นั่งดื่มมานานหลายชั่วโมงแล้วนั้นก็ยังไม่เจอหญิงสาวที่ถูกใจสักที&nb
"หม่ามี้ปะป๊าทางนี้ฮะ"เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยตะโกนเรียกผู้เป็นแม่เสียงดังพร้อมทั้งมือน้อยๆโบกสะบัดไปมากลางอากาศเพื่อให้ผู้เป็นแม่อย่างนลินและผู้เป็นพ่ออย่างคีย์ที่พึ่งจะเดินออกมาจากบ้านพักตากอากาศริมทะเลได้เห็น"น้องคิรินไม่เสียงดังครับลูกเกรงใจคนอื่นเขานะครับ"นิวตัลผู้เป็นยายที่เดินตามหลังของหลานชายตัวน้อยมาติดๆเอ่ยพูดตักเตือนหลานชายตัวน้อยพลางนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่นลินได้ไปก็จ้องมองลูกชายคนโตกับชายหนุ่มตัวสูงที่อีกไม่นานก็จะได้เกี่ยวดองกันอย่างเป็นทางการแล้วด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเอ่ยพูดชวนคนทั้งสองขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ปะ ไปกินข้าวกันได้แล้วนี่ก็สายมากแล้วจะได้เดินทางกลับกัน""ครับมี้/ครับคุณแม่"นลินและคีย์ขานรับนิวตัลด้วยใบหน้ายิ้มๆ ก่อนที่จะก้าวเดินตามหลังชายวัยกลางคนรูปร่างเล็กไปติดๆ อ่อ!ลืมเล่าให้ทุกคนฟังเลยว่าหลังจากวันนั้นที่ฐิระเชษฐ์ขอนลินแต่งงาน ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาได้เดือนกว่าๆแล้ว และคำตอบที่คีย์ได้จากนลินทุกคนก็น่าจะพากันเดาออกเพราะเดิมทีในตอนที่นลินคบอยู่กับคีย์ คีย์เคยพูดชวนนลินให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่ญี่ปุ่นหลังจากเ
ณ.ตระกูลNTเวลา09.11นาที"มาทำไม ที่นี้ไม่ต้อนรับคนอย่างนายกลับไปซะ"เสียงทุ้มของนิรันต์ทักขึ้นทันทีที่คีย์เปิดประตูก้าวขาลงจากรถเดินอ้อมมายืนประชันหน้ากับน้องชายของนลินเต็มความสูงอีกฝั่งของรถ นัยน์ตาคมของคีย์จ้องมองนิรันต์ด้วยแววตานิ่งๆไม่ได้แสดงออกถึงอะไร เพราะฐิระเชษฐ์นั้นเริ่มจะชินชากับท่าทีและคำทักทายของเด็กตัวสูงตรงหน้าเสียแล้วตั้งแต่วันที่เขาได้รับการยอมรับจากผู้ใหญ่ ในตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะ2เดือนแล้ว หลังจากที่ฐิระเชษฐ์รักษาตัวเสร็จและได้ออกจากโรงพยาบาลเขาก็มักจะแวะเวียนมาหานลินกับลูกชายตัวน้อยของเขาที่ตระกูลPLอยู่บ่อยๆเป็นเพราะคุณพ่อกับคุณแม่ของนลินนั้นไม่ยอมให้นลินนอนค้างที่ร้านแล้ว แต่ก็บ้างที่นลินขอพวกท่านทั้งสองไปนอนค้างที่ร้านกับลูกชายตัวน้อยและใช่ครับวันไหนที่นลินหนีมานอนที่ร้านวันนั้นคีย์ก็จะแอบมานอนค้างด้วยเช่นกัน"ไม่เหนื่อยหรือยังไงมากี่ครั้งๆก็พูดแต่คำเดิมๆ และทุกครั้งฉันก็ได้เข้าไปข้างในอยู่ดี เมื่อไหร่น้องนิรันต์จะยอมรับในตัวพี่เขยคนนี้สักที"คีย์เอ
"ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะ ใครที่มันคิดจะมาทำร้ายคนในครอบครัวของพวกฉัน พวกฉันไม่เคยปล่อยให้พวกมันอยู่อย่างสงบสุขหรอกนะ เพราะพวกฉันน่ะไม่ได้ใจดีเหมือนเด็กอย่างนาย""!!!"หลังจากจบประโยคที่นิวตัลผู้เป็นมารดาของนรินทร์เอ่ยขึ้นนั้นทั้งห้องก็ตกเข้าสู่บรรยากาศเงียบสงัดอีกครั้ง ฐิระเชษฐ์ที่ได้ยินประโยคของชายวัยกลางคนตัวเล็กตรงหน้าเอ่ยแบบนั้นก็พลันขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมทั้งแสดงสีหน้างงงวยพลางภายในใจก็นึกสงสัยกับประโยคคำพูดของผู้ใหญ่ตรงหน้า ก่อนที่ดวงตาคมจะเบิกโพลงขึ้นอย่างตกใจกับประโยคต่อมาของพี่ชายบุญธรรมของนิวตัลอย่างนาธาร"ใครที่มันคิดร้ายกับหลานของฉัน ฉันไม่ปล่อยให้มันได้ตายดีหรอก"นาธารเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและใบหน้าเรียบนิ่ง"มะ หมายความว่ายังไงหรอครับ ผมไม่เข้าใจ"คีย์เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงติดขัดพลางคิ้วคมยังคงขมวดเข้าหากันแน่นจนแทบจะผูกเป็นปมแสดงให้ผู้ใหญ่ทั้ง4รับรู้ว่าตอนนี้เขานั้นกำลังงงงวยอยู่จริงๆ ก่อนที่จะเป็นนทีที่เอ่ยพูดเสริมออกมาเพื่อคลายความสงสัยให้กับคีย์"หมายความว่าในตอนนี้แก๊งพันธมิตรทั้ง3แก๊งของนายได้เปลี่
ด้านฟิลิปป์และนิวตัลที่ตามลูกชายคนโตและหลานชายตัวน้อยของตัวเองมาเยี่ยมเยียนชายหนุ่มตัวสูงผู้เป็นทายาทของแก๊งยากูซ่าฮายาโตะและเป็นพ่อของหลานชายตัวน้อยที่ถูกนิคเนมลูกชายของนทีและนาธารพี่ชายบุญธรรมของนิวตัลยิงจนเข้าโรงพยาบาล เดิมทีพวกเขาก็ไม่ได้อยากมาเยี่ยมเยียนไอ้เด็กหนุ่มที่ชื่อคีย์นี้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อเช้านรินทร์ลูกชายคนโตและฐิติพัดหลานชายตัวน้อยของพวกเขาคลานเข่าเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับพวงมาลัยมากราบไว้ขอขมาพร้อมกับสารภาพเรื่องทั้งหมดที่ตัวเองได้กลับไปคบกับฐิระเชษฐ์แล้ว ในตอนที่พวกเขากำลังนั่งคุยงานกันที่ห้องโถงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนในตอนที่ฟิลิปป์,นิวตัล,นาธาร,นทีและนิคเนมได้ยินสิ่งที่นลินเอ่ยสารภาพทั้งหมดออกมานั้น พวกเขาต่างพากันสตั้นไปตามๆกัน ก่อนที่จะเป็นนิวตัลที่เป็นคนได้สติก่อนแล้วเอ่ยถามไถ่ลูกชายคนโตของตัวเองถึงเรื่องต่างๆแล้วถอดถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เหมือนเป็นการส่งสัญญาณเป็นนัยน์ๆในการยอมรับการตัดสินใจของนลิน ซึ่งทุกคนที่เหลือก็แสดงออกอย่างชัดเจนถึงการให้นิวตัลเป็นคนตัดสินใจทุกอย่างหลังจากนี้ แต่ก็ยังมีนิคเนมที่มีท่าทีไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่
ณ.โรงพยาบาลเอกชนแกร๊กฐิระเชษฐ์ที่กำลังนั่งอ่านเอกสารในไอแพดอยู่บนเตียงคนไข้อยู่นั้นเป็นต้องล่ะสายตาจากไอแพดทอดมองไปทางประตูเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น แต่เมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นใบหน้าของชายหนุ่มตัวสูงอีกคนที่เดินตามหลังเพื่อนสนิทของเขาเข้ามา นัยน์ตาคมของเขาก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับที่คิ้วคมของเข้าขมวดมุ่นเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม ก่อนที่เสียงทุ้มของเขาจะเอื้อนเอ่ยชื่อของชายหนุ่มคนนั้นออกมาพร้อมกับที่เด็กนั้นเองก็เรียกชื่อของเขาขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโหไม่พอใจ"ไอ้พี่คีย์!""ไอ้เด็กนิรันต์"เสียงของชายหนุ่มตัวสูงทั้งสองเอ่ยทักขึ้นพร้อมกันด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่แสดงถึงความตื่นตระหนก ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของความไม่ค่อยจะชอบใจกันนัก เมื่อเห็นว่าคนที่ป่วยและคนที่มาเยี่ยมเป็นคนที่ต่างคนต่างไม่ค่อยจะชอบหน้ากันสักเท่าไหร่ ด้านของคีย์นั้นรู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าของเด็กนิรันต์มาตั้งแต่มีเรื่องกันเมื่อครั้งที่ข้างสระบัวเมื่อหลายปีก่อนนั้นแล้ว ส่วนนิรันต์ที่ไม่ชอบขี้หน้าข