ไม่มีเบาะแส

ทางด้านธีธัช เขายังคงหลับต่อจนเกือบสิบโมงเช้า ร่างสูงจึงตื่นขึ้นมาด้วยความมึนศีรษะ เมื่อคืนเขาจำได้ว่าเขานอนกับผู้หญิงที่เขาซื้อมา แต่เธอกลับบริสุทธิ์ เขาสงสัยน่าจะขายให้เขาครั้งแรก เขาก็เลยไม่ได้ป้องกัน เพราะความเมาแท้ๆ เลย นี่ถ้าเกิดไปไข่ไว้ที่ไหน มีหวังได้อายชาวบ้านชาวเมืองแน่นอน

เมื่อคืนต้องยอมรับว่าเด็กคนนี้ยังติดตรึงในใจของเขา อาจจะเป็นเพราะความสดและความอ่อนเดียงสาของเธอ ทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก นี่อาจจะต้องได้ผูกปิ่นโตกับผู้หญิงคนนี้ไปอีกนานเลยทีเดียว ว่าแล้วร่างสูงก็จะกดโทรหาแมนสรวงเพื่อนของเขาซะหน่อย คนนี้คงจะถูกใจเขาที่สุด ตั้งแต่เพื่อนของเขาส่งมา

ด้วยความที่ยังไม่อยากผูกมัดกับใคร ทำให้เขาเลือกที่จะซื้อกิน เขาหวงชีวิตโสดของเขามานานแล้ว มาตอนนี้ชักจะมีคนทื่ทำให้ธีธัชติดใจขึ้นมาแล้วสิ เห็นทีต้องโทรไปชมแมนสรวงซะหน่อย ว่าแล้วมือของชายหนุ่มก็ความหาโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ก่อนที่เขาจะปลดล็อคหน้าจอเพื่อที่จะโทรหาแมนสรวง

แต่ทว่าเพียงแค่เขาปลดล็อคหน้าจอเท่านั้น เขาก็พบว่ามีสายไม่ได้รับจากแมนสรวงกว่าสิบสาย ไม่รู้ว่าแมนสรวงมีธุระด่วนหรือเปล่า ทำไมถึงโทรมา ทั้งที่ก็น่าจะรู้ว่าเขาติดภารกิจสำคัญอยู่ ภารกิจแห่งการปลดปล่อย ที่นานๆ เขาจะได้ปลดปล่อยที

ว่าแล้วธีธัชก็กดโทรกลับหาแมนสรวงด้วยความสงสัย เพราะถ้าไม่ด่วนจริงเพื่อนคนนี้ของเขาคงไม่โทรถึงสิบกว่าสายแน่นอน

[แกไปอยู่ไหนมาวะ เมื่อคืนโทรหาตั้งหลายสายก็ไม่ยอมรับ] ทันทีที่รับสาย แมนสรวงก็เจริญพรยาวเลยทีเดียว แต่ทำไมแมนสรวงทำเหมือนว่าไม่รู้ว่าเขาทำอะไร ทั้งที่แมนสรวงส่งผู้หญิงคนนั้นมาหาเขาเอง ตลกแล้ว อยู่ดีๆ ก็มาเล่นตลกกับเขาแบบนี้ บอกตรงๆ ว่าเขายังไม่สร่างเมาเท่าไหร่ เลยไม่อยากโต้ตอบเพื่อนสนิทเท่าใดนัก

“จะอยู่ไหนได้ล่ะ ก็อยู่บนสวรรค์ไง” ธีธัชตอบยียวนด้วยความหมั่นไส้ ถามมาได้ ยังกับไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วรู้ทุกอย่างเถอะ แต่ยังมาตีเนียนแบบนี้อีก ไอ้นี่มีพิรุธเยอะเหมือนกันนะเนี่ย

[เดี๋ยวก่อนแกไปขึ้นสวรรค์กับใครมา ในเมื่อน้องแตงกวาเขารถชนตายตั้งแต่เมื่อคืน] แมนสรวงเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ไอ้หมอนี่มันไปนอนกับวิญญาณน้องแตงกวามาเหรอ แล้วที่เขาพยายามจะโทรบอกมันก็คือว่าผู้หญิงที่เขาจะส่งไปให้มันที่ชื่อแตงกวา ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่มันไม่ยอมรับสาย กว่าจะโทรกลับมาก็สายโด่ หรือว่าน้องแตงกวาจะรักงานนี้ขนาดเป็นวิญญาณแล้วยังมาขายตัว ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ แต่มันก็อาจจะเกิดขึ้นได้ คราวนี้แมนสรวงเป็นตุเป็นตะไปไกลมาก

“นอนกับคนนี่แหล่ะ จะบ้าเหรอใครจะไปนอนกับผีได้ ว่าแต่เมื่อคืนฉันนอนกับใครวะ” ธีธัชเอ่ยถามออกมาด้วยความสับสน เขามั่นใจว่าเขานอนกับคนแน่นอน เพราะเธอมีเลือดมีเนื้อ และเธอก็ยังร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากเขาทำลายพรหมจรรย์ของเธอ เขาไม่ได้เมาจนตัวเองเพี้ยนมีอะไรกับผีแบบที่เพื่อนสนิทของเขาคิด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ เขาไปเผลอพรากพรหมจรรย์ของใครมาวะ นอกจากจะมึนเพราะอาการเมาค้างแล้ว ยังมึนเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองอีก มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องแปลกๆ แบบนี้ขึ้นกับเขา

[งั้นแกนอนกับใครล่ะทีนี้ ฉันก็ร้อนใจแทบตายกลัวแกเพ่นกบาล เพราะเหตุสุดวิสัยที่เกิดขึ้น แต่ที่ไหนได้ ไอ้นี่มันไปขึ้นสวรรค์เฉย] แมนสรวงเอ่ยออกมาด้วยความขบขัน แล้วตกลงเพื่อนของเขาไปนอนกับใคร เรื่องมันชักจะซับซ้อนเข้าไปใหญ่แล้ว

“ไม่รู้ว่ะ เดี๋ยวไปเปิดดูกล้องก่อน แค่นี้นะ” คนที่เครียดยิ่งกว่าแมนสรวงจะเป็นใครไปไม่ได้ นั่นก็คือธีธัช ตอนนี้เขาเครียดมากๆ บอกเลย ตัวเองนอนกับใครยังไม่รู้เลย มันน่าปวดหัวจริงๆ

[เออ...รีบไปดู เดี๋ยวตอนเย็นๆ เข้าไปหา ถ้าหาไม่เจอสงสัยจะนอนกับน้องแตงกวาจริงๆ ฮ่าๆๆ] แมนสรวงกล่าวจบก็วางสายไป ไม่ปล่อยให้เพื่อนสนิทของตนเองได้ทันเจริญพร สักนิด เล่นเอาธีธัชหัวเสียเล็กน้อย

ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังจะลุกไปใส่เสื้อผ้า มีบางอย่างที่ยืนยันให้เขามั่นใจได้ว่า ผู้หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืนคือคนจริงๆ ไม่ใช่ผีแตงกวาอย่างที่แมนสรวงพยายามบิ้วจนเขาเคลิ้มตามเลยทีเดียว นั่นก็คือรอยหยดเลือดบนที่นอน สีแดงเป็นดวงๆ อยู่ตรงกลางที่นอนนั้น มันคือรอยเลือดของหญิงสาว ซึ่งบ่งบอกว่าเธอได้สูญเสียพรหมจรรย์ให้เขาจริงๆ

รอยเลือดที่เห็นเพิ่มความอยากรู้ให้กับธีธัชมากขึ้นอีก เขาสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ ก่อนที่จะตรงไปที่ห้องคอนโทรลวงจรปิด ทันทีที่เขาไปถึงที่นั่น ธีธัชก็ต้องแทบจะหมดหวัง หน้าจอที่กล้องตัวนั้นควรจะโชว์อยู่ กลับเป็นจอดำแล้วจำเพาะเจาะจงมาเป็นเฉพาะตัวที่เขาจะเห็นผู้หญิงที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี่นะ นี่มันวันอะไรกัน วันซวยของเขาจริงๆ เหรอ

“กล้องตัวที่มองเห็นหน้าห้องหนึ่งศูนย์สี่เป็นอะไรมงคล” เสียงไม่สบอารมณ์ของธีธัชเอ่ยถามเจ้าหน้าที่ที่ดูแลวงจรปิดอย่างมงคล สิ้นหวังเหลือเกิน สิ้นหวังที่จะไขปริศนาว่าใครนอนกับเขา

“อยู่ดีๆ ก็จอดำครับ นี่ผมก็กำลังแก้ไขอยู่ ตั้งแต่เช้าแล้ว ยังแก้ไม่ได้เลย” มงคลตอบกลับผู้เป็นนาย ในขณะที่มือกำลังพยายามเข้าโปรแกรมของกล้องวงจรปิด เขาก็งงเหมือนกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกล้อง เพราะเช็คแล้วกล้องไม่ได้เสีย คงต้องดูที่เซิฟเวอร์แล้วล่ะว่ามีปัญหาอะไร

“นี่มันวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย” ธีธัชสบถออกมาด้วยความไม่ชอบใจ เขาอยากรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา แต่กลับเหมือนว่าเบาะแสที่เขาจะสาวไปถึงตัวผู้หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืนมันมืดไปหมด ถ้าเขามีสติกว่านั้นสักนิด เขาคงจะจำได้ว่าตัวเองนอนกับใคร แต่นี่เขาเมาจนเกินกว่าจะจำได้ เขาหวังจะพึ่งหลักฐานอย่างกล้องวงจรปิด แต่มันกลับไม่ได้ช่วยอะไรเขาสักนิด เลยทำให้ธีธัชหงุดหงิดจนสบถออกมา

“ซวยอะไรครับนาย เรื่องแค่นี้ไม่ซวยหรอก เชื่อหัวผมได้เลย เดี๋ยวผมก็กู้ได้” ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังเครียด มงคลกลับไม่อิหนังขังขอบ เขาค่อยๆ เข้ารหัสต่างๆ อย่างใจเย็น

“มงคล นายจะให้ฉันหวังอะไรกับนายได้ ตั้งแต่นายทำงานที่นี่มา ฉันไม่เคยเห็นนายทำอะไรสำเร็จ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะแม่นายเป็นพี่เลี้ยงฉันมาก่อน คิดมั้ยว่าฉันคงไล่นายออกไปนานแล้ว” ยิ่งได้ยินลูกน้องที่เสื่อมประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมาพูด ยิ่งทำให้เขาหนักใจยิ่งกว่าเดิม ด้วยเพราะมงคลไม่เคยทำอะไรสำเร็จ เขาจบการศึกษามาแบบที่ว่าทรานสคริปต์ของเขาไม่สามารถหางานที่ไหนได้นอกจากที่นี่ แล้วแบบนี้จะให้เขาหวังว่าคนแบบนี้จะสามารถกู้ภาพจากกล้องวงจรปิดได้อย่างนั้นหรือ เชื่อว่าไก่ออกลูกเป็นตัวน่าจะยังมีความน่าเชื่อถือมากกว่าอีก

“เชื่อผมเถอะครับนาย ว่าแต่มีคนขโมยของเหรอครับ ทำไมนายถึงอยากดูกล้องตัวนั้น” นอกจากจะทำงานไม่ค่อยสำเร็จแล้ว คุณสมบัติพิเศษที่มีของมงคลก็คือความสอดรู้สอดเห็นของเขา แน่นอนว่าผู้เป็นนายอย่างธีธัชอยากจะตั๊นหน้าลูกน้องคนนี้สักที เผื่อความเครียดที่อยู่ในใจมันจะได้เบาลงได้

“ไม่มีของใครหายทั้งนั้นล่ะ ของฉันเอง นายเลิกถามแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดี ถ้ากู้กล้องตัวนี้ไม่ได้ ฉันอาจจะตัดสินใจเสียเงินก้อนจ้างนายออกก็ได้” ธีธัชเอ่ยด้วยความหมั่นไส้ นอกจากจะไม่เก่งเรื่องงาน แต่ดันไปเก่งเรื่องสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน แต่ธีธัชก็ไม่ได้คิดจะให้มงคลออกมาตามที่เขาบอกหรอก เขาแค่ขู่ให้มงคลงัดวิชาที่เรียนมา กู้ภาพจากกล้องวงจรปิดให้ได้ แม้ว่ามันจะยากสำหรับมงคล จนคนสั่งแทบหมดหวัง แต่ยังไงก็คงหวังพึ่งใครไม่ได้ นอกจากลูกน้องไม่ได้เรื่องคนนี้ของเขา

“งั้นผมจะทำอย่างเต็มที่ รับรองนายไม่ได้แอ้มผมหรอก” มงคลเอ่ยด้วยความมุ่งมั่น ก่อนที่ก้มหน้าก้มตาจัดการกับเซิฟเวอร์ของตัวเอง ส่วนผู้เป็นนายเดินออกไปด้วยความสิ้นหวัง เขาจะทำยังไง เขาต้องฝากความหวังกับมงคลจริงๆ เหรอ ธีธัชถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ