LOGINShare
ตอนที่ 6.
Last Updated:
2025-04-14 21:28:35ตอนที่ 6.
“โอ๊ย... จีจี้ฉันปวดหัวจัง แต่ก็สนุกสุดๆ ฉันว่าฉันจะออกไปเต้นอีกรอบ...”
หญิงสาวกุมขมับบางของตนพลางหลับตาพูดแผ่วเบาอ้อแอ้ แล้วยังเอนซบบ่ากว้างของใครบางคนโดยไม่ลืมตาขึ้นมอง แต่ก็ยังพยายามลุกเพื่อจะออกไปเต้นรำให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ส่วนแจ็กเกอร์รีนเองก็ได้แต่มองเพื่อนรักตาปริบๆ ก่อนจะหันไปมองคนรักที่ขอตัวไปรับโทรศัพท์เมื่อครู่ ไม่นานโรบินก็เดินกลับมาพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่เครียดขึงจนเธอสังหรณ์ใจว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
“มีอะไรคะร็อบ เกิดปัญหาอะไรรึเปล่า...”
แจ็กเกอร์รีนถามแฟนหนุ่มอย่างใส่ใจและคอยมองเพื่อนรักไม่วางตาเช่นกันทั้งห่วงเพื่อนรัก และคนรักซึ่งมีท่าทีเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอย่างมาก เพราะสำหรับโรบินแล้วหากมีเรื่องด่วนหรือปัญหาอะไรที่ไม่สำคัญมากเขาจะให้เลขาและบอดีการ์ดส่วนตัวของเขาจัดการแทนทันที แต่คราวนี้จากท่าทางของชายหนุ่มแล้วเรื่องที่เขาต้องจัดการนั้นคงหนักหนาเอาการอยู่ เพราะคนที่เก็บอารมณ์เก่งอย่างโรบินแสดงอาการหน้านิ่วคิ้วขมวดและดูร้อนรนมากขนาดนี้แสดงว่าต้องไม่ธรรมดาแน่นอน...
“คุณแม่ผมเกิดป่วยกะทันหันครับท่านล้มในห้องน้ำจนสลบไปตอนนี้ยังหลับไม่ได้สติเลย...”
“อะไรนะคะ ก็ท่านเพิ่งมาถึงฮ่องกงไม่ใช่หรือคะ” แจ็กเกอร์รีนถามอย่างร้อนรนและเห็นใจคนรัก
“ครับเพิ่งมาถึงเมื่อสองวันก่อน แต่เมื่อกี้ท่านเกิดลื่นล้มในห้องน้ำไม่รู้ว่าอาการหนักแค่ไหน ผมคงต้องไปฮ่องกงคืนนี้...”
โรบินบอกเสียงเครียดแล้วหันไปมองปฐวินและอังศณา อย่างลังเลและแจ็กเกอร์รีนก็คงจะพอมองออกว่าเขาเองก็ทั้งห่วงเธอกับเพื่อนรักและห่วงมารดาของตนเอง
“ไม่ต้องห่วงจีจี้นะคะคุณไปดูคุณแม่ของคุณเถอะค่ะที่รัก”
“แต่ผมสัญญาว่าจะพาคุณไปฮ่องกงเพื่อพบครอบครัวของผมด้วยแต่ไม่นึกว่ามันจะกะทันหันแบบนี้ อีกอย่าง...”
โรบินอึกอักเพราะเขากลัวว่าแฟนสาวจะโกรธ เพราะก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะพาเธอไปพบครอบครัวของเขาอย่างเป็นทางการและวางแผนกันไว้ว่าหลังจากนั้นพวกเขาจะแต่งงานกัน...
“จีจี้รู้และเข้าใจคุณค่ะ ไปเถอะค่ะจีจี้กับนางดูแลตัวเองได้เราก็กำลังจะกลับกันอยู่แล้วนี่คะ”
แจ็กเกอร์รีนพูดออกไปด้วยใจจริงแม้จะรู้สึกเสียดายโอกาสที่จะเดินทางไปพบครอบครัวของเขาซึ่งตอนนี้มาพักผ่อนกันที่ฮ่องกงเนื่องจากมารดาของโรบินนั้นเป็นชาวฮ่องกงและทุกๆ หกเดือนทั้งครอบครัวของเขาจะมาพักผ่อนที่ฮ่องกงเป็นประจำ
“เฮ้ย จีจี้แกก็ไปกับคุณร็อบก็ได้ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันรู้ว่าแกรอคอยเวลานี้มานานแล้ว...”
อังศณาบอกเมื่อพอจะมองออกว่าเพื่อนรักมีเรื่องไม่สบายใจแม้ว่ายังรู้สึกมึนๆ เหมือนโลกหมุนๆ อยู่ก็ตามแต่สิ่งที่เธอไม่เคยลืมคือความฝันของแจ็กเกอร์รีน ที่ใฝ่ฝันถึงรักแท้และงานวิวาห์แสนโรแมนติกกับคนรักของตน และวันนี้แจ็กเกอร์รีนก็เจอคนที่รักตัวตนจริงๆ ของตัวเอง และอังศณาเองก็ยินดีกับเพื่อนมากหากเพื่อนรักจะได้ไปพบครอบครัวของโรบินและแต่งงานกันที่ฮ่องกงตามกำหนดการณ์ที่วางแผนเอาไว้ เธอไม่อยากให้เพื่อนรักเสียโอกาสดีๆ นั้นไปเพราะเธอเป็นตัวถ่วง... อังศณาคิดอย่างคนที่พอมีสติอยู่บ้างแม้ว่าแข้งขาเธอจะอ่อนไปบ้างหรืออาจจะเดินไม่ตรงทางในบางทีก็ตาม...
“อ้าว ไปสิจะยืนมองฉันตาปริบๆ ทำไม ไปๆ แกไปเลย ร็อบจีจี้ไปได้แล้วค่ะ...” อังศณาบอกเพื่อนรักพลางรั้งให้แจ็กเกอร์รีนลุกขึ้นแล้วจูงมือเพื่อนสาวไปหาโรบินซึ่งยืนหน้าเครียดอยู่
“ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวกลับเลยนะคะคุณวิลล์ ไปกันเถอะแกแล้วฉันจะไปส่งแกที่บ้านกลับก็ต้องกลับด้วยกันสิ...”
ด้วยความห่วงเพื่อนรักแจ็กเกอร์รีนก็รั้งร่างที่เดินไม่ค่อยตรงของอังศณาออกมาจนได้ ทั้งสามเดินออกไปจากผับดังมายังรถยนต์คันหรูของโรบิน แต่แล้วอังศณาก็หยุดเดินทำให้แจ็กเกอร์รีนหันมามองเพื่อนรักอย่างสงสัย
“แกหยุดเดินทำไม...”
“ฉันจะอยู่เที่ยวต่อแกรีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันเที่ยวบิน...”
“แกจะเที่ยวต่อคนเดียวได้ไงนังบ้า...” แจ็กเกอร์รีนแหวกลับมาอย่างไม่ชอบใจ ใบหน้าสวยยุ่งเหยิง
“เออน่า.. ฉันเที่ยวได้ แกไปเถอะ ฉันดูแลตัวเองได้... แกไปเถอะไปๆ” อังศณาโบกมือไล่
“ร็อบคะ...” แจ็กเกอร์รีนหันไปขอความเห็นจากคนรักเมื่อเพื่อนรักทำท่าจะดื้อแพ่งขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“แกอย่าเรื่องมากจีจี้ ฉันโตแล้วและที่นี่แกก็บอกฉันเองว่ามันปลอดภัยและดีที่สุด มีแต่คนรวยๆ ไฮโซ เขาคงไม่คิดจะมาสนใจคนกระจอกๆ อย่างฉันหรอกน่า... หรือบางทีคืนนี้ฉันอาจจะได้สามีรวยๆ กลับบ้านด้วยไงแก...”
อังศณาตัดบทเมื่อเห็นท่าทางลังเลของแจ็กเกอร์รีนกับร็อบจึงยืนยันมั่นเหมาะยิ้มให้เพื่อนรักเสียกว้างขวางขณะพยายามยืนให้ตรงทั้งยังพูดจาเสียก๋ากั่น
“แน่ใจนะแกว่าแกอยู่ได้ และจะไม่อยู่ที่นี่เกินเที่ยงคืน หากฉันโทร. ไปหายายอังแล้วแกยังไม่ถึงบ้านฉันเอาแกตายแน่ยายเฉิ่ม...” แจ็กเกอร์รีนกอดอกมองเพื่อนรักเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กอย่างไรอย่างนั้น
“โอเค ฉันรับปาก แกไปเถอะ อย่าห่วงฉันเลย ฉันดูแลตัวเองได้น่า เห็นฉันเป็นเด็กๆ ไปได้...” อังศณาย้ำให้เพื่อนรักสบายใจแล้วคว้ากุญแจรถจากมือแจ็กเกอร์รีนมาใส่กระเป๋าถือใบเล็กของตน
“งั้นฉันไปนะแก อย่าอยู่ดึกนะ แล้วก็อย่าดื่มมากไปกว่านี้ด้วย...” แจ็กเกอร์รีนยังคงย้ำนักย้ำหนา
“ดูแลตัวเองด้วยนะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะให้คนของผมตามมาดูแลนาง จีจี้อย่าห่วงเลยสักครู่ลูกน้องผมจะลงมาดูแลนาง...”
โรบินบอกคนรักก่อนจะก้าวขึ้นรถคันหรูออกไปจากหน้าผับ อังศณามองตามหลังรถที่แล่นไปจนลับตา แล้วก้าวกลับเข้าไปในผับดังอย่างเริงรื่น ตั้งใจจะใช้เวลาในค่ำคืนนี้สนุกให้สุดเหวี่ยงไปเลย โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อกลับเข้ามา ณ ที่แห่งนี้อีกครั้งมันจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล...
Latest chapter
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 69. ตอนอวสาน
ตอนที่ 69. ตอนอวสาน“โอ้ว... / อา...”หนุ่มสาวร้องครางออกมาพร้อมกันเมื่อกายประสานเป็นหนึ่ง ปฐวินโยกกายไหวระรัวทั้งเร็วและแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่คุโชนจนเรือนผมยาวสยายของเธอพลิ้วกระจายไปทั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อ บางส่วนก็พลิ้วไหวตามแรงกระแทกกระทั้นอันร้อนแรง ยิ่งทำให้ปฐวินเร่งเร้าจังหวะให้แรงขึ้นๆ เร็วขึ้นๆ อังศณาก็ตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรุนแรงจนในที่สุดเขาก็ครางหนักๆ ออกมาพร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่านสุดใจ“เป็นไงบ้างจ๊ะเมียจ๋า มีความสุขมั้ย...”เขาถามเสียงหอบพร่าซึ่งคำตอบของอังศณาก็มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่ากับใบหน้าแดงก่ำแต่ดวงตาฉ่ำปรือนั้นมีแววแห่งความสุขสมปิดไม่มิด...“นางจ๋า อีกครั้งได้ไหม...”เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบและแก่นกายแกร่งที่ยังสอดประสานอยู่ในกลีบดอกไม้บางนั้นก็ยังไม่ได้ถอดถอนออกมา เมื่อเขาเคลื่อนไหวร่างกายอังศณาก็ต้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวรัญจวนอีกครั้งปฐวินรั้งร่างบางขึ้นมาแล้วจับเรียวขาเสลาให้โอบรัดรอบสะโพกสอบทำให้เธอต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอแกร่งสบตากับเขาด้วยความซ่านสุข ปฐวินลุกจากเตียงกว้างพาเธอเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือมุมห้องติดกับระเบียงก
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 68.
ตอนที่ 68.ปฐวินอุ้มร่างกลมปุ๊กลุกของน้องน่านที่กำลังมองเขาตาแป๋วขึ้นมาแล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ เปียกๆ พุ่งมาใส่ร่างเปลือยเปล่าของตน และเมื่อก้มมองก็พบเจ้าตัวเล็กของเขานั่นเองที่ปัสสวะใส่เขาพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำเสียงอ้อแอ้กับผู้เป็นพ่ออย่างชอบใจ อังศณาหัวเราะสามีเบาๆ แล้วรับร่างกลมป้อมของน้องน่านมากินนมในขณะเดียวกันเธอก็เช็ดก้นนุ่มๆ ของลูกน้อยไปด้วย ปฐวิน รีบไปชำระล้างตัวแล้วรีบกลับมาดูลูกชายตัวน้อยที่กำลังดื่มกินนมจากอกแม่ด้วยความหลงใหลและปลาบปลื้มยินดี... ซึ่งมันเป็นภาพที่ทรงพลังและให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่สุดสำหรับเขา...ปฐวินเดินเข้าไปหาภรรยาในห้องนั่งเล่นแสนสบายก็พบว่าอังศณากำลังให้นมลูกอยู่กับคุณยายอังกาบและมารดาของตน ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งมารดากับภรรยาของเขานั้นเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนบางทีเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ซึ่งภาพที่มารดาของเขากับอังศณาคุยกันด้วยความรักเอาใจใส่กันนั้นมันเป็นภาพที่งดงามที่สุด... คนที่เขารักที่สุดในชีวิตรักใคร่กลมเกลียวกันไม่มีปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างที่นึกกลัว...“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 67.
ตอนที่ 67.พูดไปมือร้ายกาจก็ปลดสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวเล็กๆ นั้นออกจากบ่ามนแล้วก้มลงปิดปากช่างค้านนั้นด้วยจุมพิตเร่าร้อนทันที...“อุ้ย อื้มมม...” เสียงค้านหายไปในลำคอเมื่อเรียวลิ้นร้อนกวาดไล้ตวัดรัดรึงดูดดื่มเสาะหาความหวานจากเรียวปากบางด้วยความเสน่หาซึ่งเธอเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าลึกๆ แล้วก็ต้องการเขาเช่นกัน...อังศณาลูบไล้บ่าแกร่งด้วยความวาบหวามในอกเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นครอบครองยอดอกสีหวานของเธออย่างหิวกระหายทั้งมือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ด้วยความเสน่หา เคล้นคลึงสะโพกกลมมนหนักๆ สร้างความซ่านกระสันให้แก่ร่างงามที่บิดส่ายเสียดสีกับร่างแกร่งของเขาอย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแกร่งเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบยั่วยวนให้เขาแนบชิดเธอมากขึ้นกว่าเดิม...“โอ.. นางจ๋า หวานเหลือเกินคนดี...”“พี่วินขา... อื้อออ...” หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อปากร้อนๆ ของเขาเลื่อนเคลื่อนย้ายมาตามผิวเนื้อละมุนข้างสะเอวบางละเรื่อยมายังหน้าท้องเรียบเนียนเหมือนว่าที่ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น...“หวานที่สุด...” ปฐวินยังคงหลงใหลอยู่กับผิวเนื้อนวลปลั่งของภรรยาสาวและไม่ละเลยที่จะเชยชิมเธอทั่วทั้งร่า
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 66.
ตอนที่ 66.“ค่ะ ไปทำอาหารสิคะ น้องน่านหลับแล้วนางจะได้ไปกินข้าว” เธอบอกเขาด้วยความขวยเขิน แม้จะให้นมลูกต่อหน้าเขามาหลายครั้งแต่เธอก็ยังรู้สึกขัดเขินทุกทีที่เขาจ้องมอง ก็สายตาของเขามันร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอนี่สิ...“อืม.. แต่พี่ว่าก่อนกินข้าวนางอาบน้ำก่อนดีไหม พี่จะช่วยถูหลังให้”“ไม่เอาค่ะ... ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์กับนางเลยค่ะ ไปทำอาหารได้แล้ว”“ครับที่รัก... คุณแม่จอมบงการ...”เขาพูดเสียงเนือยๆ พร้อมกับหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ไม่วายส่งตาหวานฉ่ำสื่อความหมายชัดเจนในดวงตาว่าเขาต้องการอะไรอังศณาค้อนเขาหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก... “คนหื่น...” หญิงสาวต่อว่าเขาอุบอิบคนเดียวแต่ใบหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข...อังศณามองคนที่พาลูกไปนอนที่เตียงเด็กด้วยความอ่อนโยนทะนุถนอมอย่างรักใคร่สุดซึ้ง น้องน่านซึ่งตอนนี้อายุได้หกเดือนแล้วเริ่มกินนอนเป็นเวลารู้หลับรู้ตื่น เรียกได้ว่าเลี้ยงง่ายเลยทีเดียว ยิ่งอยู่กับคุณปู่คุณย่าและคุณยายทวดแล้ว น้องน่านนั้นเป็นดังแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว เด็กน้อยรู้กินรู้นอนและรู้ออดอ้อนคนแก่ให้หลงได้ไม่ยากเย็นเลย ซึ่งคุณปู่คุณย่านั้นรักน้องน่านมาก และช่วยเธอเลี
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 65.
ตอนที่ 65.“เดี๋ยวครับคุณหมอ...” หมอโตมรเดินผ่านเคาน์เตอร์รับยาหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วก็คิดว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาการของอังศณากับลูก แต่ก็ต้องหยุดตามเสียงร้องเรียกของใครคนหนึ่ง“อ้าวคุณวิน วันนี้คุณก็พานางกับลูกกลับบ้านได้แล้วสินะ ผมว่าจะเข้าไปเยี่ยมอยู่พอดีเลยครับ...”หมอโตมรมองใบหน้าหล่อเหลาของปฐวินที่ผู้ชายด้วยกันยังนึกอิจฉาด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตรขึ้น ซึ่งดูจากท่าทางของปฐวินแล้วหมอโตมรก็วางใจได้ทันทีว่า อังศณาจะได้พบกับความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนนี้ และมั่นใจว่าปฐวินจะดูแลเธอกับลูกเป็นอย่างดีอย่างแน่นอน...“ขอบคุณมากนะครับหมอโตมร” น้ำเสียงนั้นดูเก้อๆ ไปแต่มันทำให้ปฐวินดูเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว“ผมทำตามหน้าที่ครับ อีกอย่างผมก็รักนาง...”“อะไรนะ...” จากน้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อครู่ของปฐวินกลายเป็นเสียงเข้ม ใบหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที หมอโตมรยิ้มบางๆ ในแบบของเขา“ผมหมายถึง ผมรักนางในฐานะน้องสาว และเจ้าตัวเล็กนั่นก็เหมือนหลานของผม ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกครับ ผมรู้ดีว่าผมจะอยู่ในฐานะอะไรสำหรับนาง นางรักคุณมาก และนางรักผมในฐานะพี่ชายเท่านั้น...”“รู้ตัวก็ดีแล้ว... แต่ผมก็ต้อ
ดวงใจปฐวิน ตอนที่ 64.
ตอนที่ 64.“นาง...” อังศณามองใบหน้าหล่อเหลาที่มีร่องรอยความอิดโรยของเขาด้วยความสับสน ระคนตื่นเต้นยินดีกับชีวิตที่กำเนิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา อีกทั้งความอบอุ่นที่เธอได้รับจากคนตรงหน้าทำให้ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก่อนหน้านั้นหายไปสิ้น...“นางจ๋า รู้ไหมว่าพี่หัวใจแทบสลายที่เห็นนางล้มไปต่อหน้า หากนางเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่ไม่สามารถดูแลลูกเมียของตัวเองได้ และพี่เสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้...”“มันไม่ใช่ความผิดพี่วินนี่คะ และนางกับลูกก็ปลอดภัยแล้ว...” หญิงสาวบอกและยิ้มบางๆ ให้เขา“นางจ๋า... พี่มีอีกอย่างที่ตั้งใจจะให้นางมานานแล้ว แต่เพราะพี่เป็นคนโง่เขลาและขี้ขลาดมัวแต่กลัวสารพัดทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นและก็เกือบจะสายเกินไปที่พี่จะได้บอกนางว่า พี่รักนางเหลือเกิน คนดียกโทษให้กับความงี่เง่าของพี่ได้ไหมที่รัก... และได้โปรดแต่งงานกับพี่วินเถอะนะครับ เพราะพี่คงมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากไม่มีนางกับลูก พี่รักนาง พี่รักลูกของเรา แต่งงานกับพี่นะคนดี...”ปฐวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงพลางหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่เขาเก็บถนอมสิ่งที่อยู่ข้างในไว้ให้เธอมาแสนนาน ชายหนุ่มเปิดกล่อ
You may also like
ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn34.4K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.5K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.3K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.17.8K viewsSo Sick รักษาหัวใจนายเจ้าเล่ห์
Phat_sara4.2K viewsเมื่อบอสสุดหล่อกลายร่างเป็นแมว
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k261 viewsสายฟ้าของพาฝัน
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k2.7K viewsTattoo Secret - เสพรอยสัก
ภูผาสีน้ำเงิน38 views
