เปิดตัวพ่อคุ้มอินทรีย์

"พี่อินทรีย์ข้าได้ข่าวว่าจะมีโจรมาปล้นวัวปล้นควายที่หมู่บ้านเราอีกแล้ว เราจะทำเช่นไรดี"

ไอ้สนลูกน้องมือขวาของอินทรีย์หรือพ่อคุ้มแห่งเมืองโคราช ถึงแม้หมู่บ้านจะไม่ใหญ่มากมายนักแค่ 100 กว่าหลังคาเรือน ที่อยู่ภายใต้การดูและคุ้มครองของ พ่อคุ้มอินทรีย์ผู้คนต่างนับหน้าถือตา

"ถ้างั้นมึงก็เตรียมลูกสมุนของเราให้พร้อมอาวุธทั้งหมดที่เรามีมึงตรวจตราให้ดี อย่าให้ขาด"ใบหน้าเรียบเฉยที่นั่งขัดปืนอยู่บนแคร่ สั่งงานลูกน้องโดยไม่มองหน้าเพราะเขาชินชากับการอยู่กับพื้นผาหน้าไม้ซะแล้ว

"ได้พี่อินทรีย์ ฉันจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย"ไอ้สนที่ได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งแจ้นไปบริเวณที่ฝึกอาวุธและคลังอาวุธที่อยู่ในสุดของหมู่บ้าน เข้าถึงยากที่สุดเพื่อป้องกันการปล้นคลัง

"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะ กระแตเตรียมข้าวกับแกงไว้ให้ที่เรือนของข้า แล้วก็มีเหล้าหมักชั้นดีอีกไหหนึ่งคืนนี้ พ่อคุ้มอินทรีย์จะมาหาข้าหรือเปล่าจ๊ะ"

เสียงของนางกระแตหญิงหม้ายผัวตายแต่ไม่มีลูกติดที่พ่อคุ้มมักจะเรียกมานวดแล้วก็ให้อัดกลับไปเสมอ

"ใครใช้ให้มึงมาทำอะไรที่นี่อีกระแต"พ่อคุ้มหยุดมือจากการนั่งขัดปืนปรายตาไปมองร่างบางที่นุ่งกระโจมอกพร้อมกับผ้าถุงเก่าๆ แต่งหน้าจัดจ้านจนดูไม่น่ามอง

"ก็กระแตคิดถึงพ่อคุ้มอินทรีย์ยังไงล่ะจ๊ะ พ่อคุ้มไม่เรียกหากระแตเลย กระแตก็เลยมาหาพ่อนะจ๊ะ"

นางกระแตที่กลัวจะตกกระป๋องเพราะช่วงนี้ พ่อคุ้มอินทรีย์ไม่ได้เรียกใช้ให้มันมานวดเนื้อนวดตัวให้เหมือนเมื่อก่อน

"เอาไว้ถ้ากูว่าง ๆ กูจะแวะเข้าไปหา"อินทรีย์พูดจบก็ไม่สนใจนางกระแตหันกลับมานั่งดูอาวุธปืนขัดจนเงาวับ เพราะเขารู้ว่าตอนนี้สถานการณ์โจรปล้นควายค่อนข้างรุนแรงต้องเตรียมพร้อมทุกเมื่อ

"แต่ว่าพ่อคุ้ม..."นางกระแตกำลังจะพูดต่อยังไม่ทันได้พูดจบ

"ถ้ามึงยังยืนดื้อดึงอยู่ตรงนี้ กูจะให้ลูกสมุนที่กำลังขัดปืนอยู่ในกระท่อมมาลากมึงไป มึงจะได้หายคันสักที"

อินทรีย์ที่ไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องคำเดียวก็ยังไม่ยอมไป ใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์จนทำให้นางกระแตรู้สึกเสียวสันหลัง

"ฉันไปก็ได้จ้ะพ่อคุ้ม"นางกระแตที่ไม่ได้ดั่งใจก็เดินกระทืบเท้าออกไป

"โถ่พ่อคุ้มอินทรีย์ จะไปไล่นางกระแตมันทำไมมันอุตส่าห์มาให้ท่าพ่อคุ้มจนถึงที่"เสียงลูกน้องที่เดินออกมาจะกระท่อมเอ่ยแซว

"มึงอยากได้มันหรือเปล่าล่ะ ถ้ามึงอยากได้มันกูเบื่อแล้วมึงเอาไปเลย"อินทรีย์ไม่สนใจผู้หญิงอย่าง นางกระแตที่เป็นเจ๊กลากไปไทยลากมาเขาใช้ครั้งเดียวก็เบื่อ

"ถ้าพ่อคุมอินทรีย์เอ่ยปากขนาดนี้ ข้าก็คงต้องสนองให้พ่อแล้วล่ะ"ไอ้ต้นกล้ายิ้มร่า

"ตามใจมึงเถอะไอ้กล้า..."

"พี่อินทรีย์คืนนี้เราจะไปรอไอ้พวกโจรปล้นควายตรงช่องเขาแคบที่จะตัดมาก่อนถึงหมู่บ้านเราหรือเปล่าจ๊ะพี่ไอ้ต้นกล้าเอ่ยถาม

"เราก็ต้องไปจัดการพวกมันก่อนอย่าให้มันมีโอกาสได้เหยียบเข้ามาถึงประตูบ้านเรา"

"ได้พี่เดี๋ยว ข้าจะไปสมทบกับไอ้สนให้เตรียมอาวุธปืนพร้อมกระสุนรวมถึงกำลังคนที่เรามีด้วยจ้ะพี่"

"พวกมึงไปเถอะ....อินทรีย์ที่รู้ข่าววงในว่าโจรปล้นควายพักอยู่ไม่ไกลจากบริเวณหมู่บ้านของเขา อินทรีย์จึงเลือกวางแผนจะชิงลงมือก่อน เพราะเส้นทางช่องเขาแคบจะมีเนินหน้าผาช่องแคบด้านบนมีเพียงชาวบ้านในหมู่บ้านของเขาเท่านั้นที่รู้ทางเข้าออกบนหน้าผาเป็นอย่างดี

ค่ำคืนที่มีเพียงแสงจันทร์ กลุ่มคนปริศนาได้ซุ่มอยู่บนภูผาสูงชัน ช่องแคบทางตัดผ่านเข้าเมืองโคราชเป็นช่องแคบเดียวที่จะสามารถผ่านตัวเมืองเข้าไปได้พวกโจรปล้นควายได้พักค้างแรมรวมกลุ่มกันนับ 10 คน

"เฮ้ยพวกมึงสังเกตการณ์ให้ดีนะอย่าให้ใครเข้ามาใกล้บริเวณพื้นที่พักของเราได้"เสียงหัวหน้ากลุ่มในเหล่าบรรดาโจรปล้นควายได้พูดขึ้นมา

"ได้พี่ พวกข้ากำลังเดินเปลี่ยนเวรกันพี่ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ไปพักเถอะ"ลูกน้องคนนึงที่ถือมีดดาบกับปืนเหน็บอยู่ข้างเอวได้พูดขึ้น

"งั้นกูฝากพวกมึงด้วย"พูดจบหัวหน้าโจรปล้นควายก็เดินหายลับกลับเข้าไปในกระโจม

โดยพวกมันไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาหลายสิบคู่ที่จ้องมองลงมาจากด้านบนหน้าผาสูงชัน เพื่อเฝ้ารอเวลายามที่พวกมันหลับสนิท จะได้ลงมือทำการปลิดชีพพวกมันเสีย

"พี่อินทรีย์เท่าที่ข้าสังเกตการณ์พวกมันมีกันประมาณสิบคน พวกเรามา 25 คนเราเป็นต่อเรื่องพละกำลังและชัยภูมิ พี่จะให้ข้าทำอย่างไรต่อ"ไอ้กล้ามือซ้ายคนสนิทของอินทรีย์เอ่ยปากถาม

"รอจนกว่าพวกมันจะหลับสนิท มึงค่อย ๆ ใช้ลูกดอกอาบยาสลบ ยิงไปที่คนที่เฝ้าเวรยาม หลังจากนั้นมึงเอาสมุนไพร โยนเข้ากองไฟของพวกมันเพื่อลมยาให้พวกมันหลับไหลจนไม่รู้สึกตัว"

"แล้วค่อยลงมือเก็บพวกมันทีละคน"คำสั่งที่ดูเหี้ยมโหดราวกับปีศาจผู้ประทานความตาย เป็นความตายที่ไม่รู้ตัว ทุกคนถึงได้ยินแล้วหวาดกลัวจนสันหลังเย็นวาบ พ่อคุ้มอินทรีย์สั่งฆ่าได้โดยที่ไม่รู้สึกผิด

"ได้พี่อินทรีย์ ข้าจะจัดการทุกอย่างไว้ให้ สมุนไพรที่พี่ให้เตรียมมา ข้าเตรียมมามากพอที่จะล้มช้างได้ทั้งโขลงเลย"ไอ้กล้าพูดขึ้นอธิบาย

"ดีมากหากเป็นอย่างนั้น มึงก็ไปจัดการตามแผนซะส่วนพวกเราที่เหลือ ล้อมกรอบเข้าไป พยายามอาศัยจังหวะที่มันสับเปลี่ยนเวรยาม โยนสมุนไพรไร้ควันนี้ให้พวกมันค่อย ๆ ได้สูดดม จากภายในกระโจม"

"พวกมึงแยกย้ายกันไปได้แล้ว"อินทรีย์สั่งการลูกน้องทุกคนอย่างเข้มงวด เพราะหากเขาปล่อยไอ้โจรพวกนี้ไป ก็มีหวังไปฆ่าแกงชาวบ้านพร้อมกับก้นวัวปล้นควายปล้นสะดมให้ชาวบ้านเดือดเนื้อร้อนใจทุกหย่อมหญ้า

ตอนนี้เป็นเวลายามสามเหล่าบรรดาโจรปล้นควายหลับลึกสะลึมสะลือโดยที่ไม่รู้สึกตัว ไอ้กล้าที่ก่อนหน้านี้ได้เอาสมุนไพรไปโยนเอาไว้ที่กองไฟของมันด้วยวิธีการใช้ลูกดอกเป่าไปที่กองไฟ ทำให้เวรยามทั้งหมดที่นั่งหน้ากองไฟค่อย ๆ หลับไหลไม่รู้ตัว

"เฮ้ย..! ไอ้สนพวกมันหลับกันหมดแล้วว่ะ เหลือแต่ไอ้พวกในกระโจม น่าจะต้องค่อย ๆ เข้าไปใกล้กว่านี้ว่ะ"ไอ้กล้าพูดคุยเพื่อเตรียมแผนกับไอ้สน

"พวกมึงดูไอ้เวรยามนั่นสิ มันสลบเหมือนกันไม่เป็นท่าเลยว่ะมันมีกี่คนวะ"

"เท่าที่กูส่งไอ้ทองมีไปดู เห็นว่ามีประมาณ 10 คนเฝ้าเวรยามแค่ 3 ที่เหลืออยู่ในกระโจมทั้งหมด......

"เดี๋ยวพวกที่เหลือตามกูไปที่กระโจมส่วนอีกสิบคนตามเก็บพวกมันที่นอนสลบทั้งหมด อย่าให้ใครเหลือลมหายใจเล็ดลอดกลับออกมา....."ไอ้สนสั่งคำสั่งเด็ดขาดและกระจายกำลังทันที