02

เมื่อโก้ออกไปจากห้องของฉัน ฉันก็หลับไปทันทีเพราะความเพลีย 8โมงเขาก็กลับมาหาฉันอีกรอบที่ห้องพร้อมกับน้ำเต้าหู้ที่บอกว่าจะซื้อมาฝาก เขาปลุกฉันอย่างเบามือ แต่ฉันค่อนข้างที่จะตื่นยาก

พี่เมล พี่เมลครับ// เรียกไปเขย่าแขนฉันไปด้วย จนในที่สุดฉันก็ตื่นขึ้นมาแบบงัวเงีย เขายื่นน้ำเต้าหู้ที่เทใส่แก้วไว้ให้ฉัน ฉันก็ดื่มมันแบบอัตโนมัติ

ขอบคุณครับ // ฉันตอบชายหนุ่มก่อนลงไปนอนต่อ ทำเอาคนฟังถึงกับยิ้มไม่หุบ เขาวางคีการ์ดไว้ที่หัวเตียงฉันและพูดบอกฉันว่าไปเรียนก่อนนะครับ

ฝั่งของโก้

พี่เมลแม่งโครตน่ารักๆๆๆ ผมแทบจะคลั่งพี่แล้วนะเนี๊ยะ ไปเรียนดีกว่าเรา// คิดในสมองตลอดก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเมล

ไอรันไปได้แล้ว// ผมเรียกเพื่อนที่อยู่ในห้อง

เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมาวะ

เรื่องของกู ไล่กูเป็นหมาเลยนะไอสัส//ผมตอบมันด้วยความหงุดหงิดแต่ช่างเถอะ คงต้องขอบคุณมันที่ทำให้ผมได้นอนค้างห้องคนที่ผมแอบชอบ

มหาลัยแห่งหนึ่ง..

มาสายอีกแล้วนะพวกมึง//เขตแดนพูดขึ้น เมื่อเห็นผมและรันเดินมา

ไอรันแม่งช้า

หนักเลยดิมึงเมื่อคืน// เขตถามรัน

รอไรอะ น้องมิ้วแม่ง ไม่เด็ดไรเลย กูละเสียอารมณ์ // รันพูดพร้อมส่ายหัว

ไม่มีใครเด็ดสักคน มึงอ่ะ//เขตพูดขึ้น

มีดิ

ใครวะ//เขตถามไปที่รัน

ก็สาวห้องตรงข้าม เขาเป้นรุ่นพี่คณะเราด้วยนะเว้ย// ผมได้ยินรันพูดแบบนั้นถึงกับของขึ้น

เงียบไปเลยสัส กูบอกมึงแล้วใช่ป่าวว่าอย่ายุ่ง

ห๊ะ ไอโก้มึงชอบสาวเป็นด้วยหรอวะ//เขตถามด้วยความตกใจ

นั้นดิ่ กูเห็นคนไหนมาจีบก็เทเขาหมด ไม่ว่าจะดาวคณะคนไหน ไอรันเก็บต่อเรียบ// ตินพูดตอบ

เออกูชอบพี่เขาคือจบนะ ถ้าใครยุ่งกูไม่ปล่อยไว้แน่// ผมยังคงพูดด้วยความหงุดหงิด

กูอยากเห็นหน้าละ แบบไหนวะ ที่เพื่อนกูชอบ//ตินพูดขึ้น

แล้วเรื่องเราพาน้องไปเที่ยวถึงไหนละ ไอรัน//เขตถาม

อาจารย์อนุมัติแล้ว เหลือแค่เรานัดวันน้อง อาทิตย์หน้ามั้ยละ

ได้หมดกูอ่ะ// เขตพูดตอบรัน

วันนี้มีสอบนี่หว่า เชี่ยกูยังไม่ได้อ่านหนังสือมาเลย// ตินพูดขึ้น

สอบตอนบ่ายตอนนี้มึงก็อ่านดิ//ผมบอกเพื่อน พร้อมกับลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

ไปไหน

เยี่ยว

แม่งเอ้ย ทนายแบบไหนวะ หยาบคายชิบหาย

แบบกูนี่แหละ// พูดเสร็จผมก็เดินไปทันที เมื่อเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จก็เดินออกมาปกติ จู่ๆก็มีสาวน่ารักตัวเล็กเดินมาชนที่ผมเข้าอย่างจัง

เป็นไรมั้ยครับ

ไม่เป้นไรค่ะ ขอโทษนะคะพี่// เด็กสาวคนนี้อยู่คณะผม คือรุ่นน้องปี1 ของผมนั้นเอง

อ่าวพี่โก้

ไม่เป็นไรใช่มั้ย

เจ็บขานิดหน่อยค่ะ

เดินไหวมั้ยพี่ช่วย// จากนั้นผมก็พยุงน้องเดินไปทางโต๊ะที่พวกผมนั่งกันอยู่ ผมรู้ได้เลยว่าน้องตั้งใจจะมาอ่อยผม แต่ถ้าน้องเค้าเป็นพี่เมลปานนี้ผมคงอุ้มเธอไปแล้ว

เอ้าน้องจิน ทำไมมากับไอโก้ได้//เขตถามขึ้น

พอดีหนูชนพี่เขาพอดีค่ะเลยขาแพง// น้องจินพูดจบ ผมหันไปมองหน้าไอรันมันยิ้มใส่ผมอย่างหน้าขนลุก

มาๆนั่งๆก่อน// รันพูดบอกจิน

ขอบคุณค่ะ

แล้วเพื่อนไปไหนหมด// เขตถามขึ้น

กำลังมาค่ะ

งั้นก็นั่งกับพวกพี่ก่อน// ตินพูดต่อ

ส่วนตัวผมนั่งส่องเฟสของพี่เมลไม่พัก เพราะใจผมมันไม่ค่อยอยู่กับตัวเท่าไหร่ ถึงแต่ก่อนผมจะเกเรอยู่มากประสบการณ์มากแต่ไม่เคยคบใครแบบจริงจังมาก่อนเลย ตอนนี้ผมแค่อยากจะให้เวลา5 โมงเร็วๆเพราะอยากจะเจอพี่เมลใจจะขาด

ตกเย็น…

ผมสอบเสร็จก็รีบไปยังร้านกาแฟที่ผมทำงานอยู่ทันที แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ พี่เมลกำลังนั่งอยู่กับผู้ชายสูงหล่อคนนึง คุยกันอย่างสนิทสนม เขายังคอยจับผมและลูบหัวพี่เมลอยู่บ่อยๆ มันทำเอาผมหึงแทบบ้า พวกไอเขตไอรันและไอตินมาด้วย เห็นภาพเดียวกับผม ก็อึ้งไปตามๆกัน

ไอรัน คนนั้นหรอวะที่ไอโก้มันชอบ// เขตถามขึ้น

เออดิ พวกกูติวพิเศษกับพี่เขาอยู่ วันี้มากับผู้ชายเฉยเลย// รันตอบ

ไม่ใช่ผัวเขาหรอวะ//ตินพูดขึ้น ทำเอาผมที่ได้ยืนอยู่หันมาด้วยความโกรธ เดินเข้าไปทางห้องพักหลังร้าน อารมณ์ของผมโคตรอธิบายไม่ถูดทั้งโกรธทั้งเศร้าปนไปหมด แทบจะร้องไห้ออกมา ที่ผ่านมา ผมไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อนเลย ผมคิดไป ทำไมต้องเป็นคนนี้

รัน กูว่ามึงเข้าไปถามพี่เขาเลยว่ายังไง เพราะเขาต้องติวพวกมึงนะเว้ย เสียเงินไปละ//ตินพูดขึ้น

เอนั้นดิ เข้าไปถามแม่งเลยว่ายังไง ไหงมานั่งกับผู้ชายแบบนี้// เขตพูดเสริม

เออๆๆ // จากนั้นรันก็เดินตรงไปยังพี่เมล

พี่เมลครับ// สิ้นสุดเสียงเรียกฉัน ก็หันไปมองตามเสียง

เอ้ารัน มาแล้วหรอ

ครับ…. เอ่อ วันนี้พี่ยกเลิกการติวไปก่อนมั้ยครับ// ผมถามหยั่งเชิงไว้ก่อน

อ๋อๆ ไม่เป็นไร วันนี้ก็ติวได้

พี่จะได้อยู่กับแฟนไปก่อน555// ทำเป้นพูดเล่นจะได้รู้ความจริงไปเลยกู คำถามผมเมื่อถามออกไปแล้วทำเอาชายที่นั่งหันหลังให้ผมอยุ่หันหน้ามาทันที เชี้ยย ขนาดผู้ชายด้วยกันยังมองว่าหล่อ แถมหน้าตาดูดุอีกต่างหาก

ไม่ใช่ๆ อันนี้พี่ชายพี่ ชื่อแม็ก// ฉันพูดพร้อมยิ้มตอบ

อ๋อครับ พี่สั่งอะไรมากินกันมั้ยครับ ผมเลี้ยงเอง// ผมดีใจสุดขีดที่ไม่ใช่แฟนพี่เมล เพราะถ้าใช่ ไอโก้คงจะฟิวขาดแน่ๆ

พี่เอาเหมือนเดิมนะ

เฮียไม่เอานะเมล เดี๋ยวเฮียกลับแล้ว พรุ่งนี้จะมาหาใหม่ อย่าทำงานเยอะจนเกินตัวนะเฮียเป็นห่วงแล้วก็หาแฟนได้แล้วอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ อยู่คนเดียวน่าเป้นห่วง // พี่ชายของฉันพูดเสร็จก็ลูบหัวฉันก่อนจะเดินออกจากร้านไป

ฝั่งของโก้

ไอโก้ๆ// สียงรันร้องเรียกผมมาแต่ไกล

อะไร มึงอย่ามากวนกู ไอนั้นไปรึยัง

ไปแล้ว ไปชงลาเต้ให้พี่เมลไป

ไปได้ก็ดี

มึงจะไล่เขาทำไม พี่เขยมึงนะเว้ย

อะไรของมึง

เขาไม่ใช่แฟน แต่เป็นพี่ชายของพี่เมล ไม่เชื่อมึงก็ถามพี่เมลดิ// เมื่อผมได้ยินรันพูดแบบนั้นก็ยิ้มออกมา พร้อมกลับรีบออกไปชงลาเต้ให้พี่เมลทันที

ฝั่งของเมล

เฮียนะเฮีย มาไม่บอกฉันเลย แถมมีคีการ์ดฉันอีก จะเข้าออกตอนไหนตามสบายมาปลุกฉันตั้งแต่บ่าย3 ง่วงเป็นบ้า ว่าแต่ไม่เห็นโก้เลย เห็นแต่รันกับคนอื่น เพื่อนหรอ?

มาแล้วครับลาเต้// โก้เดินถือลาเต้ มาพร้อมกับคนอื่นๆ มานั่งยังโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่

ไม่คิดว่าพี่จะสวยขนาดนี้นะครับเนี๊ยะ// ติมพูดขึ้น ฉันเพียงแค่มองหน้าเขาแต่ไม่ได้ตอบอะไร ทำเอาคนพูดหน้าเจื่อนไปเลย มีเพียงแต่โก้ที่ยิ้มอยู่

วันนี้สอบเป็นยังไงบ้าง ทำได้มั้ย // ฉันถามรันและโก้

ได้อยู่ครับ// รันตอบ

ทำได้ครับ สบายๆเลยเพราะพี่ช่วยสอน// โก้ตอบพร่างยิ้มไป ทำเอาเพื่อนๆที่มาด้วยทำหน้าตานิ่งเฉย

เมื่อกี้ใครหรอครับ แฟนพี่หรอ// โก้ถามมาที่ฉัน

พี่ชาย เดี๋ยวก็เจอเขาบ่อยๆแหละเขามาหาพี่ประจำ// ฉันพูดพร้อมจิบกาแฟไปด้วย

อ๋อครับ

มาเริ่มติวกันเลยมั้ย

ได้ครับ// จากนั้นฉันก้ติวให้เด้กๆ ติวไปหาวไป

พี่นอนน้อยหรอพี่เมล//รันถาม

ก็ใช่อะดิ พึ่งจะมานอนตอน6 ดมงเข้าเอง//โก้พูดตอบแทนฉัน ทำเอาทุกคนมองโก้ด้วยความสงสัย

มึงรู้ได้ไงไอโก้//. รันถามไปที่โก้ ทำเอา โก้เงียบและไม่กล้าพูดต่อเลยทีเดียว

เมื่อคืนโก้มานอนห้องพี่// คำพูดของฉันทำเอาเด็ก4คนอึ้งไปตามๆกัน โดยเฉพาะโก้ ที่ไม่คิดว่าฉันจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา

ห๊ะ นี่พี่กับไอโก้คบกันอยู่หรอ// รันถามด้วยความตกใจ

บ้าหรอ ก็เมื่อคืนรันพาสาวมาห้องไม่ใช่หรอ พี่เลยให้โก้มานั่งห้องพี่ก่อนหาที่พักได้ค่อยไป แต่โก้หาไม่ได้ พี่เลยให้ค้าง เพราะพี่ทำงานตอนกลางคืนไม่ได้นอนอยู่ แล้ว// ฉันพูดจบทำเอาเขตกับตินหันไปยิ้มให้โก้ เพราะจริงๆแล้ว2คนนี้ให้โก้มาพักที่ห้องของตนได้ แต่โก้ไม่ยอมไป

เอ่อ มาเริ่มติวกันพี่กว่าพี่จะได้กลับไปพัก// โก้พูดไปยิ้มไป ชอบใจที่ฉันพูดแบบนั้นออกมา

เมื่อฉันติวเด็กๆจนเสร็จ ก็พากันแยกย้ายกลับบ้านของตน

พี่เมล//เสียงเรียกของโก้

ว่าไง

พี่ขึ้นไปก็นอนเลยนะ อย่าทำงานดึก ผมเป็นห่วง//.ฉันขมวดคิ้วเล็กน้องทำเอาเด็กคนนี้ทำตัวไม่ถูก

ครับ เดี๋ยวพี่กินข้าวก่อน เดี๋ยวนอนเลย// ฉันยิ้มให้เด็กก่อนเดินเข้าห้องไป

แหม่ ผมเป็นห่วง มึงไม่บอกเขาไปเลยละ ว่าผมชอบพี่นะครับ เป็นแฟนกันมั้ย// รันพูดประชดโก้

มึงจะบ้าเราะ มึงเห็นยัง พี่เขาแทบจะเฉยๆกับกูไม่มีอะไรพิเศษเลย กูนอนกับเค้าเมื่อคืน เขายังนั่งทำงานทั้งคืนไม่สนใจกูเลย// ผมพูดตอบ

เชี่ย กูว่าเขามีคนแล้วป่าว

มึงเงียบไปเลยไอรัน

.

.

.

.

.

เมื่อฉันเดินเข้ามาในห้อง ก็ยิ้มชุดใหญ่เพราะมีเด็กบอกว่าเป็นนห่วง. ทำเอาแทบกระโดด แต่ก็กลัวคนชั้นล่างจะมาด่า วันนี้ฉันยังคงปั่นนิยายเรื่องดอกไม้และข้อความต่อ จนมันสำเร็จลุล่วงด้วยดี ฉันแทบเนื้อต้นออกมา ฉันส่งเข้าตีพิมพ์อย่างเป็นทางการ เฝ้ารอวันที่หนังสือของฉันจะถูวางขาย ตามร้านหนังสือต่างๆ

เช้าวันถัดมา เพราะเมื่อคืนฉันได้นอนเต็มอิ่มวันนี้เลยตื่นแต่เช้า มาสูดอากาศตอนเช้าสักหน่อย จังหวะนั้นเองฉันบังเจอไปเจอเข้ากับ พอช ลูกชายร้านตีพิมพ์หนังสือ

ฉันพยายามไม่สบตากับเขา เพราะกลัวว่าเขาจะจำฉันได้ เพราะเขามีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งคือ ชอบเก็บหนังสือลูกค้าไว้1 เล่มเสมอ ฉันกลัวว่าเขาจะอ่านของฉันแล้วนะสิ

คุณเมลเอมครับ// ไม่พ้นที่จะเดินหนีแต่ดันถูกเรียกไว้ก่อน

มาทำอะไรแถวนี้ครับเนี๊ยะ

อ๋อมาซื้อน้ำเต้าหู้ค่ะ คุณละคะ มาทำอะไร

ผมเอาหนังมาส่งลูกค้าแถวนี้ครับ

อ๋อค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ

ผมอ่านแล้วนะครับ ว่าแต่เรื่องที่คุณเขียนขึ้นนี่เกิดกับคุณจริงๆรึเปล่าครับ// คำถามนี้แหละที่ฉันกลัว ใช่ค่ะ ในเรื่องฉันตั้งให้เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นพระเอกของเรื่องเลยแหละ

อ๋อเปล่าค่ะๆ555 ขอตัวก่อนนะคะ พอดีลืมตากผ้า

เดี๋ยวครับ// ไม่ทันเค้าทักท้วงฉันก็รีบวิ่งหนีไปแล้ว

จังหวะขึ้นลิฟต์มา ที่ห้องของต้นก็เจอเข้ากับโก้พอดี ฉันดีใจอยู่มากและเขินที่เจอเขาอยู่นิดหน่อยแต่ไม่อยากแสดงออกอะไรที่มันชัดเจนมากเท่าไหร่

เอ้า พี่เมล ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังครับ// เมื่อเค้าเห็นฉันก็ถามขึ้นมาทันที

เมื่อคืนเพราะนอนเยอะเลยตื่นไว

พี่ซื้ออะไรมมาละครับเนี๊ยะ

น้ำเต้าหู้เอามั้ย

ไม่เป็นไรครับ เกรงใจ

ไม่เป็นไร เอาไปแบ่งรันด้วยไปๆ

ขอบคุณมากครับ พี่เมล// โก้พูดพร้อมยิ้มเขินๆไปด้วย

จากนั้นฉันก็เข้าห้อง ต่อไปนี้ฉันจะเล่าเรื่องของฉันแค่วันสำคัญๆให้ทุกคนได้อ่านนะคะ หลังจากวันนี้ไป ทุกวันก็เหมือนเดิม หนังสือของฉันถูกวางขายและขายดีขึ้นเรื่องๆ ความสัมพันธ์ของฉันกับโก้ ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกอย่างมันดูดีไปหมดเลยค่ะช่วงนี้ จนวันนี้มาถึง อาทิตย์ที่โก้จะต้องพารุ่นน้องไปเที่ยวทะเล

วันพุธ ที่13 เดือน 7

พี่เมลครับ..

หื้ม

ผมคงไม่ได้มาติว3วันนะครับ พอดีผมต้องพารุ่นน้องไปทะเล// เมื่อได้ยินฉันรู้สึกเศร้านิดหน่อยที่ไม่ได้เจอเขา

อ๋อ ได้ๆ ไม่เป็นไร// ฉันตอบเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่จริงๆฉันก็แอบน้อยใจอยู่น้อยๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

พี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย

ไม่ ขอให้สนุกนะ รันด้วย // พูดจบฉันก็เตรียมเก็บหนังสือที่นำมาสอน เพื่อเตรียมตัวกลับขึ้นห้อง ทุกอย่างดูเหมือนเดิมไม่มีอะไร จนกระทั่ง

ก๊อกๆ

ฉันเดินไปหน้าประตูห้องเพื่อส่องตาแมว แต่คนตรงหน้าทำเอาฉันตกใจอยู่ไม่น้อย คนนั้นคือพอช ฉันเปิดประตูออกไปหาเค้าด้วยความตกใจ

คุณมาทำอะไรเนี๊ยะ// ฉันถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ผมผ่านมาแถวนี้พอดีเลย ซื้อเค้กมาฝาก หวังว่าคุณเมลจะชอบ// ฉันรับเค้กที่อยู่ในมือของเขามา

อ๋อ ขอบคุณมากค่ะ ว่าแต่ คุณรู้ห้องฉันได้ยังไงคะ

คุณส่งให้ผมเองหนิครับเพราะผมต้องเอาหนังสือต้นฉบับมาให้คุณดูอยู่แล้ว

อ๋อค่ะ// ฉันยิ้มแห้งๆใส่พอช

เอ่อ ว่าแต่คุณอยู่คนเดียวหรอครับ // เขาถามฉันพร้อมองไปภายในห้องของฉัน

อ๋อ ใช่ค่ะ

ผมขอเข้าไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยครับ// จังหวะที่พอชพูดขึ้นนั้นทำเอาห้องที่อยู่ตรงข้ามเปิดประตูออกมาด้วยความขุ่นเคือง

พี่เมล พี่มีสอนผมหนิครับ พี่นัดผมไว้แล้ว// พูดจบโก้ก็เดินผ่านพอชเข้ามาในห้องของฉัน ทำเอาฉันอึนไปเลยทีเดียว

เอ่อพอช กลับไปก่อนนะ วันนี้เราไม่ว่างอ่ะ// ฉันพูดจบพอชก็กลับไปอย่างว่าง่าย เหลือเพียงรัน ที่ยืนตาค้างอยู่ ฉันทำตัวไม่ถูกเลย ได้แต่เดินตามโก้เข้าไปข้างใน

โก้ มาห้องพี่ทำไม// ฉันถามเด็กหนุ่มตรงหน้าที่กำลังนั่งหายใจหอบแรงอยู่บนเตียง

เขาเป็นใคร ทำไมพี่ต้องให้เขาเข้ามาในห้องพี่ด้วย// เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ดูโกธร

พี่ยังไม่ได้ให้เขาเข้ามาเลยนะโก้ เป็นอะไรรึเปล่าทำไมต้องโกรธพี่ขนาดนี้ด้วย// ฉันพูดจบดูเหมือนเขาจะคิดได้ เขาเริ่มทำสีหน้ารู้สึกผิดออกมา

แต่ก่อนโก้ไม่เป็นแบบนี้นะ โก้น่ารักกว่านี้ ทำไมวันนี้เป็นแบบนี้ละ เมื่อเย็นก็ยังดีๆอยู่เลย// ฉันเริ่มโกรธที่โก้ทำนิสัยแบบนี้ใส่ฉัน

ผมขอโทษนะพี่เมล// เขาเริ่มเสียงอ่อน และดูเหมือนจะใจเย็นขึ้น

อื้ม กลับไปห้องตัวเองได้แล้วไป// จังหวะที่พูดฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานโดยมีโก้ที่ยังนั่งอยู่ที่เตียงของฉันอยู่

พรุ่งนี้ผมก็ไม่อยู่แล้วนะพี่เมล

อื้มพี่รู้แล้ว

แค่นี้หรอคับ

เอ้า แล้วจะให้พี่ทำยังไง // ฉันพูดแบบหัวเสียนิดหน่อย ก่อนที่โก้จะเดินมาหาฉันที่โต๊ะทำงาน ฉันเริ่มรู้สึกกลัวเล็กน้อยกับสิ่งที่เขาทำ เพราะเขาเดินมาแบบไม่พูดไม่จาอะไรเลย ก่อนที่เด็กหนุ่มจะก้มหน้าลงมา ริมฝีปากของเขา บดขยี้ลงมาที่ริมฝีปากฉัน เขาจูบฉันอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากที่หนานุ่ม บดขยี้ไปมา จากอ่อนโยนเป้นเร้าร้อน

ไม่นาน ฉันก็ถอนจูบออก ทำเอาเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าได้สติแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาทันที

พี่เมล.. คือผม

ไปนอนเถอะนะ วันนี้พี่เหนื่อยพอแล้ว// พูดจบทำเอาเด็กที่อยู่ตรงหน้า ทำตาตกหน้างอเป็นลูกหมาเลย

ผม…ไม่อยากกลับเลยพี่เมล // เข้าพูดด้วยสายตาที่ออดอ้อน มันทำให้ฉันใจอ่อน

พรุ่งนี้ไปแต่เช้า ถ้าไม่นอนแล้วจะทำอะไร

ทำได้ด้วยหรอครับ

โก้!!// ฉันเรียกเสียงแข็งทำเอาเด็กที่ยืนอยู่สะดุ้งโหย่ง

เห้อออมา นอนเถอะนะ// รอบนี้ฉันไม่ได้ ไล่เขาให้กลับห้องแต่อย่างใด แต่บอกให้เขานอนลงที่เตียงของฉัน ทำเอาเด็กที่ได้ยินแบบนั้น ยิ้มดีใจ รีบลงไปนอนบนเตียง

ฉันเดินไปกินน้ำเพื่อสงบสติสักครู่ก่อนที่ ฉันจะเดินไปปิดไฟและก้าวขึ้นเตียงไป ฉันรู้สึกได้เลยว่าจังหวะที่ฉันขึ้นเตียงไป ทำเอาเด็กที่นอนข้างๆถึงกับสะดุ้ง

เอ่อ… วันนี้พี่ไม่ทำงานหรอครับ// โก้ถามฉันขึ้นมา

ไม่ พี่ทำเสร็จไปแล้ว ตอนนี้กำลังจะเริ่มทำงานใหม่อยู่ // ฉันพูดเสร็จก็ปิดไฟที่หัวเตียงต่อ ก่อนจะนอนลง มือของฉันไปโดนตัวเขาเล็กน้อย แต่รู้สึกได้เลยว่า ตัวเขาร้อนเอามากๆ

เป็นอะไรรึเปล่า // ฉันถามเขาด้วยความเป็นห่วง

ปะป่ะป่าวครับ// เขาตอบเสียงสั่นๆที่ดูประหม่าเล็กน้อย ฉันเอามือลูบขึ้นไปจับที่แผงอกของเขา ก่อนจะเลื่อนไปหยุดอยู่ตรงหัวใจของเขา หัวใจของเขาเต้นรั่วไม่เป็นจังหวะเลย ฉันเข้าใจได้ดีว่าเขาคงตื่นเต้นมากๆที่นอนอยู่ข้างๆฉันทั้งที่เมื่อกี้เราพึ่งจะจูบกันไป

นอนเถอะนะ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาลัย// ฉันพูดไป ลูบ อกเขาไป พร่างกล่อมให้เขาหลับ จนสุดท้ายเขาก็หลับลงจนได้ เช้านี้ฉันตื่นมาเร็วกว่า ปกติเพื่อมาทำอาหารให้เด็กที่หลับอยู่กิน พวกเมนูง่ายๆฉันก็พอจะทำได้อยู่แต่ส่วนมากไไม่ค่อยได้ทำกินมากนักเพราะ มั่วแต่ทำงาน

โก้ ตื่นแล้วได้// ฉันเขย่าปลุกเด็กที่หลับอยู่ให้ตื่นขึ้นมา เพื่อมากินข้าว เช้าก่อนออกเดินทาง

ครับ..// เสียงงัวเงียของเด็กหนุ่มบ่งบอกว่าเขานอนสบายและไม่อยากตื่นขึ้นมา

ลุกขึ้นมากินข้าวเดี๋ยวไปสายนะ ไปตามรันมาด้วย

ผมไม่อยากไปแล้วอ่ะพี่เมล

ไม่ได้ ต้องไป ไปเรียกรันมากินข้าวเดี๋ยวนี้เลย

ครับ… // จากนั้นผมก็ออกจากห้องไปตามไอรัน แต่ทว่า เมื่อไปถึงห้องกับเห็นว่าไอรัน อาบน้ำแต่งตัวเตรียมของเรียบร้อยแล้วทั้งของมันและของผม ปกติมันเป็นคนที่ตื่นสาบเอามากๆ แทบจะตื่นไม่เคยทันเลย แต่วันนี้ตื่นเร็วเป็นพิเศษ แหะ

ตื่นไวจังวะรัน

ไอสัส กูรอมึงทั้งคืน กูไม่ได้หลับไม่ได้นอน// ได้ยินรันพูดถึงกับสงสัย ว่ารอผมทำไม

รอกูทำไม

ก็มึงเล่นหวงพี่เมลจนออกนอกหน้า มึงคุยกับเค้าแล้วว่างั้น เค้าไม่ถามมึงเลยหรอว่ามึงเป็นอะไร // รันพ่นคำถามใส่ผมรัวๆ ผมแทบจะตั้งตัวไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าจะตอบอะไรหรืออันไหนก่อนด้วยซ้ำ

เออๆชั่งแม่งเหอะ กูอาบน้ำก่อน พี่เมลชวนไปกินข้าว เดี๋ยวเค้าจะไปส่งกูด้วย มึงไม่ต้องไป

ห๊ะ อย่าบอกว่ามึงกับพี่เค้า….

ยังไอเชี่ยนี่ กูดูใจกับพี่เค้าอยู่มั้ง… กูไม่รู้วะ พี่เขานิ่งเกินไปอ่ะกูก็เดาใจอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง// ผมพูดตัดพ้อกับไอรันอย่างเศร้าใจ ก่อนที่ผมจะเดินไปอาบน้ำ

ก๊อกๆๆ

เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูฉันคิดในใจวางคงจะเป็นโก้จึงไม่ได้ส่องตาแมว แต่เดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

เอ้ารัน// ฉันอุทานขึ้นเมื่อคนตรงหน้าไม่ใช่โก้แต่เป็นรัน

แล้วโก้หละ

อ๋อมันอาบน้ำอยู่ครับ มันบอกให้ผมมารอห้องพี่ก่อน

อ๋อ เข้ามาข้างในก่อน// จากนั้นรันก็เดินตามฉันเข้ามาในห้องรันคือผู้ชายแปลกหน้าคนที่2 ที่ได้เข้ามาในห้องของฉัน

โห่ ห้องพี่ไม่เหมาะกับพี่เลยนะ ผมนึกว่าห้องของผู้ชาย สีดำล้วนเลยอ่ะ

พี่ชอบแนวนี้หนะ มันดูสงบมีสมาธิดี

เออพี่เมล

ว่าไง

พี่ชอบไอโก้มั้ย// เมื่อฉันได้ยินคำถามทำเอาสตั้นไปที พร้อมขวมดคิ้วชนกัน การที่ฉันขมวดคิ้มคือฉันเขินและทำอะไรไม่ถูกแต่คนส่วนมากจะต้องคิดว่าฉันไม่พอใจแน่ๆ

ห๊ะ!

เอ่อ ผมขอโทษครับที่ถามแบบนี้ พอดีไอโก้มันชอบพี่มากเลแหละ ผมสงสารเพื่อนผมมากเลย ผมบอกให้มันพูดกับพี่ตรงๆแล้วนะ แต่ผมไม่รู้ว่า มันบอกพี่รึยัง// ฉันยิ่งได้ยินแบบนี้ ยิ่งขมวดคิ้วชนกัน แทบจะติดกัน ก่อนฉันจะถอนหายใจอกมาเฮือกใหญ่

พี่ว่าเราคงหิวแล้ว พี่ไปตัดข้าวต้มมาให้นะ

แพ้กุ้งรึเปล่า

ไม่ครับ….// เชี่ย พี่เมลแม่งเหมือนที่ไอโก้พูดไม่มีผิด ดูไม่สนใจอะไรเลยนอกจากงาน กูเห็นพี่เขายิ้มแค่ไม่กี่ครั้งเอง กูพูดเรื่องไอโก้ไปหวังว่าเค้าคงไม่โกรธกูหรอกนะ

อ่ะ ได้และ

ขอบคุณครับ

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงได้ โก้ก็เข้ามาในห้องฉันด้วยความโกรธอีกครั้ง ฉันไม่ได้ล็อกประตู เขาเลยเข้ามาได้ พอเข้ามาถึง โก้มองรันด้วยความไม่พอใจ หายใจเร็วหอบ สายตาที่มองรันบ่งบอกว่าเขาโกรธเอามากๆ ทำเอารันที่กินข้าวอยู่ถึงกับต้องหยุดกิน

มึงเข้ามาทำไม?

เอ้าก็มึงบอกว่าพี่เมลชวนกินข้าว

แล้วทำไมมึงไม่รอกูก่อน

ก็กูไม่รู้มั้ยละ// รันเริ่มขึ้นเสียงใส่โก้

โก้มานี่// ฉันเรียกโก้พร้อมกับดึงแขนเขาไปในห้องนอน

เป็นอะไร? // ถึงฉันจะรู้คำตอบอยู่แล้วว่าเขาอาจจะหึงฉันกับรัน แต่ก็อยากถามด้วยความแน่ใจ

เปล่าครับ,..

แล้วทำไมต้องโกรธรันขนาดนั้น

ก็..

ก็อะไร // ฉันถามเค้าด้วยน่าตาที่สงสัย

พี่เมลผมไม่อยู่ตั้ง3 วันเลยนะ

พี่รู้แล้ว// เขาได้ยินฉันพูดแบบนี้ก็ทำหน้าเศร้าเป็นหมาหงอย ในสายตาฉันหน้าตาเขาออกจะดุดันนิดหน่อยเพราะด้วยอายุร่างที่สูงใหญ่จนแทบจะมองไม่ออกว่านี่คือคนอายุน้อยกว่า

พี่ก็ไม่ได้ไปไหนหรอก พี่ก็ทำงานอยู่แค่คอนโดนี่แหละ รอเรากลับมาค่อยมาติวกันใหม่ // พูดจบฉันก็ลูบไปที่แขนของเขาเบาๆ แต่เด็กหนุ่มตรงหน้ายังแสดงความเศร้าออกมาอย่างชัดเจน