LOGINShare
บทที่ 2-2 แก่นแก้ว
Last Updated:
2024-11-22 17:19:18บทที่ 2-2
“ทุกคนค่ะ รินทร์มีเรื่องจะรบกวนหน่อยค่ะ”
พฤกษ์ตักผัดใบเหลียงวางในจานภรรยาก่อนจะหันมามองหน้าลูกสาวคนเล็กของบ้านวัยสิบแปดปี
“ทุกคนรอฟังอยู่ ว่าไง”
นาวีพี่ชายคนรองอดรนทนไม่ไหวเมื่อน้องสาวหน้าจิ้มลิ้มพูดขึ้นมาแล้วเงียบไป
“พอดีรินทร์อยากจะพาเพื่อนไปเที่ยววัดเขารูปช้างเสาร์นี้ค่ะ พอจะมีใครว่างพารินทร์ไปหรือเปล่าคะ”
นาวีส่ายหน้ารีบปฏิเสธดักไว้ก่อน เขาเพิ่งเรียนจบกลับมากำลังเรียนรู้งานและสนุกจนไม่อยากละทิ้งเพื่อพาเด็กสาว ๆ ไปเที่ยว
“พี่ไม่ว่าง”
“เดี๋ยวพี่จะให้นายทองขับรถไปให้แล้วกัน”
นารินทร์ค่อยยิ้มหวานให้พี่ชายคนโตคนที่ใจดีกับเธอเสมอ แล้วจึงหันไปทำหน้ายักษ์แลบลิ้นให้พี่ชายคนรองซึ่งมักเป็นลูกไล่ลูกชนกันมาตั้งแต่เธอเป็นเด็ก
“ขอบคุณค่ะพี่วินทร์ อ้อ เบอาจะมาค้างด้วยนะคะหนึ่งคืน พี่ ๆ ก็อย่าโผล่หน้ามาให้เธอเห็นก็แล้วกันค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
เสียงนาวีเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่ข้าวยังเต็มปาก เธอมองพี่ชายคนรองด้วยสีหน้าหมั่นเคี้ยว ยิ่งพี่นาวีผิวขาวผ่องผอมบางเวลาเคี้ยวข้าวปากจะแดงเป็นสีชมพูดูแล้วน่าแกล้ง
“รินทร์ไม่อยากให้เธออาย เบอาเป็นลูกครึ่งเพิ่งย้ายมาได้ไม่กี่เดือนเองค่ะ”
“อ้าวเหรอ แล้วแบบนี้จะเรียนทันเหรอเนี่ย”
“ทันค่ะพ่อ เบอาค่อนข้างหัวดี คงเพราะเรียนที่กรุงเทพมา”
“แล้วพ่อแม่เขาทำอะไรล่ะ ถึงได้ย้ายมาที่อำเภอเล็ก ๆ ทางใต้”
พฤกษ์ยังถามต่อแล้วหันไปขอบใจภรรยาที่รินน้ำเย็น ๆ ให้ดื่ม
“พ่อของเบอาเดิมทำงานรับราชการ แล้วคิดยังไงไม่รู้ค่ะอยากจะเป็นคนสวน ก็เลยเอาเงินเกษียณพาลูกเมียย้ายมาตั้งรกรากอยู่นี่ ก็ไร่เดิมของตาสุกค่ะพ่อ”
“อ้าวเป็นชาวต่างประเทศจะทำสวนเป็นหรือ?”
“ไม่ใช่ค่ะพ่อ เรื่องของเบอาฟังแล้วก็เศร้าแทนเพื่อนค่ะ ลุงเดชาพ่อของเบอาเขามีกิ๊กค่ะพ่อ เป็นชาวโปรตุเกส ไปเจอกันเมื่อตอนไปดูงานแล้วเกิดได้กันจนแม่ของเบอาท้อง”
นารินทร์เหลือบตาขึ้นจากหมูทอดในจานเมื่อสังเกตว่าทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างหยุดมองเธอเป็นตาเดียว
“โอ้โห้ นี่ทุกคนตั้งใจฟังกันขนาดนี้เลย พี่นาวินทร์ก็ด้วย”
“อืม เล่าต่อสิ”
นาวินทร์ตอบรับ เขากำลังตั้งใจฟังเรื่องเพื่อนของน้องสาวอย่างตั้งใจ ถ้าคาดไม่ผิดน่าจะเป็นคนเดียวกับที่เขาเห็นเมื่อเช้ามืดวันเสาร์ที่ผ่านมา
“แต่แม่ของเบอาไม่เลี้ยงค่ะ เธอคลอดแล้วก็ยกให้ลุงเดชาพากลับเมืองไทย เบอาก็เลยได้ป้าทิพย์ประภาก็คือแม่เลี้ยงคนปัจจุบันเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กค่ะ โชคดีที่ป้าทิพย์เป็นคนดีไม่งั้นเบอาต้องลำบากแน่ ๆ”
“แล้วมานี่จะนอนห้องไหน”
รสาแม่ของนารินทร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย เผื่อเด็กสาวอยากจะนอนแยกห้องจะได้ทำความสะอาดห้องหับไว้เตรียมต้อนรับ บ้านหลังนี้ค่อนข้างใหญ่สมฐานะของบ้านนายหัวแห่งภาคใต้ แม้ว่าจะปลูกในที่ห่างไกลตัวอำเภอแต่พวกเธอไม่ได้รู้สึกขาดแคลนสิ่งใด
“ก็นอนห้องเดียวกับรินทร์ก็ได้นี่ค่ะ”
“งั้นแม่จะได้ไม่ต้องเปิดห้องใหม่”
ตอนนี้คนรับใช้เข้ามาเก็บจานที่ทานเสร็จเรียบร้อยแล้วออกไปเพื่อวางผลไม้สดเป็นของหวาน
นาวินทร์ชายหนุ่มผู้เป็นลูกชายคนโตของบ้านนั่งนิ่ง เขาไม่ต้องเพียรพยายามตามหาสาวน้อยแต่อย่างใด เป็นเธอสะอีกที่กำลังมาให้เขาเห็นหน้าเองถึงบ้าน
อยากจะเห็นหน้านัก เป็นสาวเป็นนางแก่นแก้วขนาดแอบดูคนอื่นเล่นรักกันจะเป็นคนหน้าตาแบบไหน
Latest chapter
ดื้อรักนายหัว บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์
บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์สาวน้อยหน้าหวานลูกครึ่งโปรตุเกสนอนหลับสนิทคว่ำหน้าบนหมอนใบนุ่มจนไม่รู้เลยว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนนอนกระสับกระส่ายอยู่ข้าง ๆนาวินทร์เพียรพยายามทั้งลูบตัว ทั้งกระซิบและพลิกร่าง แต่สาวสวยยังนอนพลิกร่างกลับไปคว่ำตามเดิม ลูบผ่านต้นแขนจนถึงข้อมือบางกระทั่งถึงแหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กพอเหมาะอย่างที่เธอชอบเขาหงายตัวลงใช้มือก่ายหน้าผากสะกดกลั้นความต้องการยามเช้าที่พุ่งทะยานแม้ว่ายามค่ำคืนจะสุขสมไปแล้วเปลือกตาของเบอายังหลับพริ้มไม่รับรู้สิ่งรอบข้างจากความเหนื่อยอ่อนจนเขาต้องลุกขึ้นจากเตียงหยิบบุหรี่ออกไปสูบมือควานหาไฟแช็กในลิ้นชักโต๊ะแต่ไม่เจอ พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตอนพาเบอาไปทานข้าวเขาได้ฝากไว้ที่เธอ จึงเดินกลับไปยังหน้ากระจกหยิบกระเป๋าสะพายสีดำใบเดิมที่เธอชอบใช้ขึ้นมาเขาล้วงมือควานหาและพบว่ามันอยู่ที่ก้นกระเป๋าเพราะน้ำหนักของไฟแช็กแบบซิปโป ขณะที่กำลังหยิบพลันนิ้วไปโดนแผงยาบางอย่าง ด้วยความสงสัยจึงหยิบมันออกมานาวินทร์หรี่ดวงตาคมกริบลงเมื่อเห็นแผงยาชัด ๆ ท่ามกลางแสงยามเช้าที่เริ่มสาดเข้ามาในห้อง เม็ดสีชมพูสวยบนแผงมีลูกศรชี้ว่าควรเริ่มทานจากเม็ดไหนไปถึงเม็ดไหนยาคุม!
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-3 ไอ้สิงห์
บทที่ 11-3เขาหันกลับไปมองเห็นสาวน้อยออกมายืนอยู่ด้านข้างตัวรถห่มด้วยผ้าห่มผืนใหญ่สีขาวเหมือนเดิม สีของผ้าห่มขาวโพลนตัดกับสีของผืนป่ายามโพล้เพล้นายหัวนาวินทร์ยังเดินขึ้นบันไดบ้านต่อจนถึงร่างของไอ้สิงห์ จากนั้นเดินเลยไปยังครัวที่ทำใหม่ปลดถังแก๊สออกมาลากจนถึงกลางบ้านเทน้ำมันเบนซินโดยรอบตัวและเทเป็นทางจนเกือบถึงประตูบ้านก็หมดเสียก่อน ยืนมองร่างที่เริ่มเย็นชืดของไอ้สารเลวอีกครั้ง“ไม่ต้องกังวลไอ้สิงห์ เดี๋ยวตัวมึงก็ร้อนแล้ว”เขาหยิบซิบโปออกมาจากกระเป๋ากางเกงจุดใส่เศษกระดาษนิตยสารที่หยิบมาจากในบ้านแล้ววางให้ตรงกับคราบน้ำมันเบนซินที่เริ่มระเหยจากนั้นจึงปิดประตูบ้านแล้วลงมาจากตัวบ้านให้เร็วที่สุดวิ่งกลับไปที่รถบรึ้ม!!นาวินทร์สะดุ้งเมื่อเสียงระเบิดจากถังแก๊สดังขึ้นพร้อมกับเสียงไม้บ้านแตกลั่นเขาหันไปมองบ้านหลังเล็กที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อไว้พักผ่อนกับสาวๆ แต่บ้านหลังนี้กลับกลายเป็นสถานที่ที่เกือบจะทำให้เขาเสียเบอาไป“พี่วินทร์”นาวินทร์เดินกลับมาที่รถสวมกอดเบอาไว้แน่น โน้มใบหน้าลงหอมศีรษะ“ขึ้นรถเถอะ พี่จะพาไปบ้านพี่”“แต่ว่า..”“อย่าเพิ่งดื้อนะคนดี ใจพี่จะไม่ไหวแล้ว”เบอาเงยหน้ามองชายร่าง
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-2 เสียงปืน
บทที่ 11-2เอี๊ยดดดด!!นาวินทร์หักหลบรถกระบะเก่าที่สวนกับเขากลางทางขณะที่กำลังออกจากถนนเข้าท้ายสวนเห็นลาง ๆ เป็นผู้ชายสองคนมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของคนนั่งฝั่งข้างคนขับอีกหนึ่งคนเขาขับรถต่อไปอีกสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่าถนนสายนี้เป็นทางส่วนบุคคลเข้าท้ายสวนของเขาโดยเฉพาะ และมีไม่กี่คนที่รู้ทางนี้เอี๊ยด!!นาวินทร์เหยียบเบรกกะทันหันเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ถูกขนาบข้าง หล่อนดูเหมือนจะนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมสีน้ำตาลอ่อนพระเจ้า!! ระยำ ไอ้ห่าเอ้ย!!เขาหักรถเลี้ยวกลับทันที ระยะทางที่เขาขับสวนกับรถคันนั้นเพิ่งผ่านไปไม่นานแต่ใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะไปไม่ทันนาวินทร์เหลือบตามองผู้ชายร่างสูงผอมเกร็งผิวคล้ำที่เดินสวนออกมาบนไหล่ทางเล็ก มันเดินออกมาจากบ้านท้ายสวน สบตาตื่นตระหนกของไอ้หมอนั่นด้วยตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่หยุดรถเวลามันกระชั้นชิดเกินไป ถ้าเขาหยุดรถถามมันตอนนี้ เบอาอาจถูกทำร้ายถึงขั้นเสียชีวิตเขาจอดรถดับเครื่องก่อนที่จะถึงทางเข้าบ้าน ตั้งใจไม่ให้คนร้ายอีกคนรู้ตัว เปิดลิ้นชักรถแล้วหยิบปืนสั้นออกมา เปิดดูกระสุนในรังปืนแล้วหมุนปิดขึ้นไกนกค้างไว้นาวินทร์ลงจากรถกระบะคันเก่าสีดำ เดินอาดไม่กลัวเกรงสิ่งใดตัด
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-1 กระท่อม
บทที่ 11-1บ้านหลังเล็กหรือกระท่อมที่นาวินทร์มักเรียกดูเรียบร้อยดี กลิ่นสีทาไม้เปลี่ยนจากสีไม้แดงเป็นสีไม้โอ๊ก เตียงใหญ่เขาสั่งให้เปลี่ยนใหม่เช่นกันพร้อมกับฟูกที่นอนเขาเดินออกไปดูในห้องน้ำ ช่างขาประจำทำงานดีเหมือนเคย อ่างอาบน้ำสุดหรูติดตั้งถูกต้องและงานเนี้ยบจากนั้นจึงเดินออกมาทางห้องครัวที่ทำเพิ่ม ใจคิดไปว่าบางวันอาจชวนสาวน้อยทำบาร์บีคิวนั่งเล่นนอกบ้านบ้างรอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้มยามนึกไปถึงดวงหน้างามของเบอา เธอคงบ่นบ้างเวลาให้ทำกับข้าวเพราะเป็นงานที่เธอไม่ถนัด แต่เขาจะคอยช่วยเป็นลูกมืออยู่ไม่ห่าง ยิ่งถ้าให้สาวน้อยลองนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวหลังใหม่ขนาดความสูงกำลังพอดีแล้วมีเขาที่อยู่ตรงกลางมั่นโยกคลึงบ่อย ๆ เบอาคงจะชอบงานครัวมากขึ้นนาวินทร์ปิดประตูบ้านใส่กุญแจแล้วเดินลงบันได เวลาเย็นของป่าสวนยางมืดเร็วขนาดยังไม่ทันห้าโมงครึ่งก็เกิดเงาแสงสีอ่อนทอดยาวผ่านใบไม้ของต้นยางมายังลานจอดรถบรื้น!ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ขับรถออกจากลานจอดของบ้านหลังเล็กกลางป่าท้ายสวน กลับรถวนจนล้อสะบัดเข้าสู่เลนถนนลูกรังสีแดงฝ่าสวนยางออกไปยังถนนใหญ่เพื่อไปยังสวนข้างเคียง ไปหาสาวน้อยของเขา“ไอ้ห่า ไหนว่ะ”“อ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-4 ใจง่าย
บทที่ 10-4ยามเย็นของอำเภอเล็ก ๆ ขอบชายแดนสุดของภาคใต้ เบอาขับรถกลับจากอำเภอไปยังทางที่คุ้นเคยโดยไม่คิดเอะใจอารมณ์ยังขุ่นมัวจากเรื่องเมื่อบ่ายจนไม่ต้องการเห็นหน้านายหัวตัวต้นเรื่อง เสียงเอะอะโวยวายเมื่อเธอโทรศัพท์ไปบอก นึกภาพใบหน้าคมเข้มของนายหัวอารมณ์ฉุนเฉียวให้ยิ้มกริ่มในหน้าอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย มองไปยังเบาะด้านข้าง นอกจากเสียตัวเป็นดอกเบี้ย เธอยังต้องเอาใจซื้อของขวัญวันเกิดให้เขาอีกยายเบย์ เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆจากวันนั้นในบ้านริมทะเลเธอเริ่มรู้สึกแล้วว่านายหัวนาวินทร์มีใจให้เธอ เขาให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครอีกตลอดระยะสัญญาสัญญาที่ทำกันไว้หนึ่งปีแม้ดูเหมือนว่าจะนานเกินพอแต่เบอากลับไม่คิดเช่นนั้น หนึ่งปีมันช่างสั้นเหลือเกินและเธอเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ให้ดีที่สุดเป็นความทรงจำไว้ในยามที่ต้องจากกันหน้าหวานคมลูกครึ่งอมยิ้ม เมื่อวันก่อนพาเธอไปทานข้าวร้านเดิมมาอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเจ๊ศศิคงจะเที่ยวเอาไปเป่าประกาศ และในที่สุดเธอก็ได้ทานอาหารรสจืดสมใจแต่นายหัวกลับทำหน้าปุเลี่ยนเพราะรสชาติชืดเกินไปเธอมองไปยังข้างทางที่มีแต่ป่าสวนยางสุดลูกหูลูกตาในแถบนี้ล้วนส่วนใหญ่เป็นของนายหัวที่แบ่งให้คน
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-3 แพรวนภา
บทที่ 10-3แพรวนภากำเช็คในมือแน่น จำนวนเงินสองล้านมากโขสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ เธอลงทุนกับนายหัวไว้มากเกินกว่าจำนวนที่นายหัวเซ็นเช็คมาให้ ทั้งแรงกายแรงใจ ร่างกายของเธอพร้อมสำหรับนายหัวคนเดียวสาวร่างอวบหยิบเช็คใส่กระเป๋าสะพาย หลังจากลุกขึ้นจากโต๊ะแผนกบัญชีของโรงแรมชื่อดัง แพรวนภาไม่แน่ใจว่าคนในแผนกนี้จะสงสัยที่มาของเช็คใบนี้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดนายหัวถึงสั่งจ่ายเงินเป็นจำนวนมากผ่านมาแล้วเกือบอาทิตย์ที่เธอไม่พบกับนายหัวอีกเลย เขาเหมือนหายไปจากตัวเมืองหาดใหญ่จนน่าแปลกใจ เธอพาร่างเดินผ่านโถงทางเข้ากระทั่งพบกับคนรู้จักคุ้นเคย“อ้าว แพรว ไม่เจอกันนาน”ใบหน้าอย่างคนใต้ของแพรวนภาค่อนข้างตกใจเมื่อเจอกับแฟนเก่าสมัยช่วงที่เธอเลิกลากับนายหัว ผู้ชายเลวที่ตบตีเธอสารพัดและยังปอกลอกเงินที่นายหัวให้มาจนเกลี้ยงเธอจึงพยายามเดินเลี่ยงแต่มือแข็งสีเข้มดึงไว้ ใบหน้าหล่อแต่เหี้ยมโหดยิ้มกริ่ม“จะรีบไปไหน ทำเป็นคนไม่รู้จักกันไปได้”แพรวนภารู้สึกขยะแขยงเต็มทน เธอสลัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุม มองหน้าเหี้ยมที่แฝงความหื่นกาม“ต้องการอะไร!”“ไม่เห็นยาก ดูก็รู้ว่าต้องการอะไร”“ฉันไม่มีเงินให้แกหรอกไอ้สิงห์”“โอ๊ะโอ
You may also like
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา16.5K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก37.6K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก31.9K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.5K viewsรักของปรายลดา
พ่รรณพสา122 viewsMy Demon Cat Boss นางแมวจอมมารของท่านประธาน
นรินทร์ลดา1.7K viewsข้าอุ้มท้องหนีท่านแม่ทัพไร้ใจ
เลี่ยงจิน141 viewsดอกไม้และข้อความ
ไดโนที่ชอบอมยิ้ม72 views
