บทที่ 50

ไม่เอาแล้ว หล่อนจะไม่มีวันเชื่อเขาอีกแล้ว หญิงสาวคิด ร่างบางวิ่งเตลิดเปิดเปิงเข้าไปในป่า เกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวของชวนนท์ และเขาต้องการที่จะใช้เวลาพักผ่อนบนเกาะให้ดื่มด่ำกับธรรมชาติมากที่สุด ไม่ต้องการที่จะสร้างความสะดวกสบายให้มากเกินเหตุและทำลายธรรมชาติที่สวยงาม ดังนั้นเกาะแห่งนี้จึงไม่มีผู้คนอื่นอาศัยอยู่อีกเลย

เท้าบางๆ วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง และเนื่องจากเมื่อสมัยเรียนมัธยมปลาย ดลลดาได้เป็นนักวิ่งเหรียญเงินของโรงเรียน จึงวิ่งได้เร็วและทิ้งช่วงจากชวนนท์ได้ไกล

ชวนนท์เมื่อเห็นหญิงสาววิ่งเข้าไปในป่า เขาชะงักเล็กน้อย และออกวิ่งตามเธอเข้าไป แต่เมื่อรู้สึกว่าตนได้วิ่งเข้ามาลึกแล้วไม่เห็นเงาของหญิงสาว ชายหนุ่มก็รู้สึกเป็นห่วง จริงอยู่ว่าในป่าบนเกาะแห่งนี้ไม่มีสัตว์ป่าอาศัยอยู่ แต่ก็ยังคงมีสัตว์เลื้อยคลานอยู่มากมาย หนึ่งในนั้นคงหนีไม่พ้นอสรพิษร้ายนานาชนิด ที่สามารถปลิดชีพมนุษย์ได้เพียงแค่ถูกมันกัด

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง และกดต่อสายหาชายชุดดำทันที ตอนนี้หัวใจเขาร้อนรุ่มด้วยความเป็นห่วงหญิงสาว เขาต้องรีบหาตัวหล่อนให้เจอก่อ