บทที่ 5 New... เมษาเดบิวต์แล้วครับ

ณ ห้างสรรพสินค้าเดอลารัตน์

ห้างหรูใจกลางเมืองในช่วงเย็นคึกคักไปด้วยผู้คน แต่โซนบูติกระดับไฮเอนด์กลับเงียบสงบ มีเพียงร่างสูงของดาราหนุ่มที่สวมใส่หน้ากากอนามัยสีดำปกปิดตามสไตล์ดาราดัง ตอนนี้เขากำลังเดินนำผู้ช่วยสาวก้าวฉับ ๆ เข้ามาในร้านแฟชั่นชื่อดังที่เต็มไปด้วยชุดหรูเรียงราย

“เอ่อ… ฉันว่าแค่นี้ก็ดูดีแล้วนะคุณไอซ์ เราจะเลือกชุดใหม่อีกทำไม…” เมษาเอ่ยเสียงอ่อย ๆ พลางมองซ้ายขวาอย่างประหม่า

“เงียบไปเลย วันนี้จัดเต็ม เปลี่ยนเธอให้เลิกดูเป็นแม่บ้านได้แน่” ไอซ์หันมามองตาเป็นประกายแล้วหันไปสั่งพนักงานเสียงเข้ม “ขอชุดคอลเลกชั่นล่าสุดที่เป็นเดรสค็อกเทลและชุดออกงานทั้งหมด เอาที่ดูไม่โป๊จนเกินไป แต่ต้องสวย ดึงดูด และดูแพง!”

พนักงานตาลุกวาว รีบจัดการหยิบชุดออกมาเรียงรายเป็นสิบ ๆ ชุดราวกับรอคิวประกวดแฟชั่นโชว์

“เข้าไปลอง! ทุกชุด! แล้วออกมาให้ดูทีละชุด!” ไอซ์สั่งพลางดันหลังเมษาให้เดินเข้าห้องลองเสื้อ

“หาาา! คุณจะบ้าหรือไง ตั้งเยอะขนาดนี้!?”

“เถียงมาก ชุดละไม่ถึงห้านาที เร็ว!” ดาราหนุ่มกอดอกยืนรอแบบไม่ยอมอ่อนข้อ

เมษาถอนหายใจอย่างจำยอม แล้วเริ่มสวมชุดแรก ไม่นานนัก เธอเดินออกมาในชุดเดรสแขนกุดสีดำเข้ารูปยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ผ่าด้านข้างแบบเรียบหรู เนื้อผ้าซาตินลื่นไหล แนบไปกับรูปร่างแบบไม่โป๊เกินไป

“อืม... เริ่มดีขึ้น แต่ดูทางการไปหน่อย” ไอซ์พูดพลางเอียงคอสำรวจสายตาอย่างจริงจัง “ต่อไป!”

เมษากลับเข้าไปเปลี่ยนอีกครั้ง คราวนี้เป็นเดรสสีไวน์แดง กระโปรงทรงเข้ารูปแขนสั้น คอวีลึกพอประมาณ โชว์กระดูกไหปลาร้าได้อย่างมีเสน่ห์

“โอเค! นี่แหละที่กูพูดถึง… แต่แว่นเธอนี่มันขัดตามากว่ะ” ไอซ์พูดพลางขมวดคิ้ว “เหมือนครูประชาสัมพันธ์ในยุคเก้าศูนย์!”

“เฮ้ย! แว่นนี่มันคู่บุญฉันนะเว้ย” เมษาเถียงพลางยกมือดันแว่นขึ้น

บุญอะไร!? มันขัดทุกอย่างเลยโว้ย” ไอซ์แทบจะยกมือกุมขมับ ก่อนโบกมือแล้วสั่งต่อเสียงจริงจัง “เปลี่ยนอีก ลองอันนี้!” เขาส่งเดรสสีครีมผ้าชีฟอง แขนยาวซีทรูแนบเนื้อ คอเหลี่ยมเปิดเล็กน้อย โทนสีสุภาพแต่แฝงเสน่ห์เซ็กซี่เบา ๆ

“นี่มัน… ดูโป๊ไปไหมคุณ”

“เซ็กซี่ไม่ใช่โป๊! เอาไปลองซะเถอะ!”

ชุดแล้วชุดเล่า... เมษาเดินออกมาในเดรสสีเขียวมรกตสไตล์เบลดัสต์ คัตติ้งเนี๊ยบ แขนกุดกระโปรงผ่าหน้าพร้อมส้นสูงที่พนักงานจัดให้ ดึงความสูงโปร่งของเธอขึ้นมาได้แบบเต็มที่

ไอซ์ถึงกับยกนิ้ว “อันนี้ดี… ดีมากด้วย แต่ถอดแว่นออกได้ไหมวะ ลองหน่อยดิ”

เมษายกมือดันแว่นขึ้น “ไม่เอา! ฉันสายตาสั้นนะคุณ ถอดแล้วจะเห็นอะไรล่ะ!?”

“เอาออกมาเหอะน่า ลองแค่ให้กูดูว่าหน้าตามันเป็นยังไงเวลาคลีน ๆ” ไอซ์ยืนกอดอก พูดน้ำเสียงจริงจังจนเมษาถอนหายใจแล้วค่อย ๆ ถอดแว่นออก

ทันทีที่เธอยกแว่นลง ไอซ์ชะงักไปเล็กน้อย สายตาจับจ้องเหมือนเห็นอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่มาตลอด

“…เฮ้ย” เขาเผลอพึมพำ “ถอดออกแล้วหน้าโคตรได้เลยว่ะ”

“เลิกล้อเล่นได้แล้ว! ฉันจะเปลี่ยนชุดสุดท้ายละนะ!” เมษารีบยกมือปัดหน้า เธอพูดพลางหมุนตัวกลับเข้าห้องลองเสื้อ ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว

ไอซ์ยังยืนจ้องตามหลังไป ดวงตาพราวระยับเหมือนเริ่มค้นพบอะไรใหม่ ๆ ที่น่าสนใจมากกว่าแค่การเลือกเสื้อผ้าเสียแล้ว

‘แบบนี้สิวะ… สาวสวยธรรมชาติแบบที่ควรเป็น!’

หลังจากเลือกชุดสำหรับงานคืนนี้ได้สำเร็จ ไอซ์ก็ยังไม่ยอมหยุด เขาคว้าข้อมือเมษาแล้วลากเธอเดินข้ามไปอีกฝั่งของห้างทันที

“เฮ้ย เดี๋ยว! จะไปไหนอีก คุณไอซ์!” เมษาโวยวายแต่ก็ต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามให้ทัน

“ไปซื้อชุดทำงานใหม่!” ไอซ์หันมาตอบหน้าตาย “เธอคิดว่าชุดใหม่ชุดเดียวจะรอดสายตาคนได้ทุกวันหรือไง”

“อะไรเนี่ย! นี่ฉันต้องใส่สวยทุกวันเลยเหรอ!?”

“ใช่ดิ! ใครจะปล่อยให้ผู้ช่วยตัวเองเฉิ่มเป็นยายเพิ้งหน้าห้องได้วะ มันเสียชื่อ!”

แล้วไอซ์ก็ไม่รอฟังคำโต้แย้ง เขาพาเมษาก้าวเข้าไปในร้านสูทผู้หญิงหรูทันที สั่งพนักงานเอาชุดที่เหมาะสำหรับ “ผู้จัดการดาราเบอร์ใหญ่” ออกมาเพียบ ชุดสูทเข้ารูป เสื้อเชิ้ตดีไซน์เฉียบ กระโปรงทรงดินสอ และกางเกงขาเดฟ ทุกอย่างดูเรียบแต่คัตติ้งเนี้ยบจนสะกดสายตาได้ในทันที

“นี่! เดี๋ยวคุณซื้อไปแล้วฉันไม่ใส่ คุณจะไม่เสียเงินฟรีเหรอ?” เมษาพยายามประท้วงขณะลองชุด

ไอซ์หันมามองเธอแล้วพูดเสียงนิ่งแต่แฝงรอยยิ้มร้าย ๆ “ฟังนะ ถ้าเธอไม่ใส่ชุดพวกนี้มาทำงาน ฉันจะบอกท่านประธานให้หักเงินเดือนเธอคืนตามราคาชุดที่ฉันจ่ายไปจนครบ... เข้าใจหรือยัง?”

“เฮ้ย! บ้าไปแล้ว แบบนั้นมันโหดเกินไป!”

“ใครใช้ให้เธอดื้อเองล่ะ จะยอมใส่ดี ๆ หรือจะโดนหักเงิน?” เขายักคิ้วอย่างเหนือกว่า

เมษาถอนหายใจแรง สีหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ต้องยอมจำนน

“ก็ได้... ก็ได้! ใส่ก็ใส่!”

ไอซ์ยิ้มกว้างด้วยความพอใจ จากนั้นไม่รอช้า เขาพาเธอไปต่อที่ร้านแว่นตาทันที

“มาทำไมอีก! เสื้อผ้าก็พอแล้วมั้ง!” เมษาถามเสียงขึ้นจมูก

“เปลี่ยนแว่น! หรือจะถอดแว่นไปเลย ใช้คอนแท็คเลนส์แทน... อ้อ ไม่ต้องเลือก กูเลือกให้แล้ว!” เขาหันไปคุยกับพนักงานทันที “ขอคอนแท็คเลนส์รายเดือนที่ดีที่สุดน่ะครับ เอามาเหมาทั้งปีเลย!”

“เฮ้ย! ฉันยังไม่ได้ตกลงนะเว้ย!” เมษารีบเถียง

“เถียงอะไร? หรือเธออยากเห็นฉันหักเงินเธอเพิ่ม?” ไอซ์ยักคิ้ว สายตาท้าทายเต็มที่

เมษากำหมัดแน่นสุดชีวิต แต่ก็ต้องยอมจำนนอีกครั้ง เธอรับกล่องคอนแท็คเลนส์ไปด้วยสีหน้าอยากจะบ้าตาย

ไม่พอเท่านั้น ไอซ์ยังพาเธอไปที่ร้านทำผมต่อทันที เมษานั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก ขณะที่ช่างทำผมและเมคอัพมืออาชีพเข้ามาประจำตำแหน่ง ไอซ์ยืนกอดอกมองในกระจก จัดแจงสั่งโน่นนี่เหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญในวงการแฟชั่น

“หน้าคลีนแต่คมหน่อยนะ ตาไม่ต้องเข้มมาก แต่ให้ดูโตขึ้น ผมเอาสไลด์ปลายเบา ๆ ให้ดูมีวอลลุ่ม อย่าแบนแบบเดิม ๆ ตามนี้ครับ”

“ค่ะคุณไอซ์! ได้เลยค่ะ!” ทีมงานตอบรับทันทีด้วยความตื่นเต้นที่ได้ดูแลดาราตัวท็อป

เมษานั่งนิ่ง ๆ อย่างปลงตก มองหน้าตัวเองในกระจกที่ถูกแต่งเติมอย่างละเอียด จนกระทั่งทุกอย่างเสร็จสิ้น เธอแทบจำตัวเองไม่ได้

ผมยาวสลวยถูกสไลด์ให้เข้าทรงอย่างพอดี ใบหน้าที่เคยจืดชืดถูกเติมแต่งจนดูสดใสแต่ยังคงความธรรมชาติ ดวงตาโตขึ้น แก้มระเรื่อเล็กน้อย ริมฝีปากถูกแต้มสีพีชอ่อน ๆ

ไอซ์ยืนข้างหลัง มองในกระจกแล้วเลิกคิ้วพอใจ

“นิวเมษา... เดบิวต์แล้วครับ!” เขาพูดกลั้วหัวเราะ แล้วตบไหล่เธอเบา ๆ “คืนนี้รับรองว่าเธอดังแน่”

เมษาหันไปค้อนขวับ แต่ในใจลึก ๆ เธอเองก็ยอมรับว่า... เธอไม่เคยรู้สึกมั่นใจแบบนี้มาก่อนเลย แล้วพันกลับไปมองที่กระจกอีกครั้งเสียงในหัวก็ดังก้องขึ้นมา 'ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นตัวเองในเวอร์ชันนี้ เวอร์ชันที่ฉันไม่เคยรู้ว่ามีอยู่จริง'