บทที่ 4 เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้

“กริ๊ง กรื๊ง!”

เสียงกริ่งหน้าประตูเพนท์เฮาส์หรูดังขึ้นต่อเนื่องในยามเช้าที่เงียบสงบ บนเตียงนุ่ม ๆ ร่างสูงของดาราหนุ่มเจ้าของห้องนอนยังคงขดตัวซุกอยู่ในผ้าห่ม เขาขมวดคิ้ว หงุดหงิดเต็มที่เมื่อเสียงกริ่งยังดังไม่หยุด มือควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงมาเปิดดูเวลา

“เจ็ดโมงเช้า... ใครมาปลุกแต่เช้าวะเนี่ย!”

เขาพึมพำงัวเงียก่อนจะซุกหน้ากลับลงกับหมอนทันที มืออีกข้างยกขึ้นปิดหูอย่างหัวเสีย

“ติ๊ด!”

เสียงประตูล็อคที่ถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย บ่งบอกว่าแขกคนนั้นมีรหัสเข้าห้อง หลังจากดูแลดาราหนุ่มมาได้ไม่นานนักก็เรียกได้ว่าเธอรู้ไส้รู้พุงเขาหมดทุกเรื่องเลยแหละ ร่างของเมษาในเสื้อเชิ้ตขาว กางเกงสแลคสีดำเดินเข้ามาด้วยท่าทีมั่นใจ สายตากวาดมองรอบห้องนั่งเล่นก่อนจะตรงเข้าไปที่ห้องนอนทันที

“คุณไอซ์! วันนี้มีถ่ายงานตอนเก้าโมงเช้า” เสียงเธอดังขึ้นหน้าประตูห้องนอนอย่างไม่เกรงใจไม่มีเสียงตอบกลับ เธอขมวดคิ้วแล้วเคาะแรงขึ้น

“คุณตื่นหรือยัง!”

“นี่คุณ มันจะเสียเวลานัดลูกค้านะ เข้าใจไหม?”

“จะให้คนทั้งกองรอคุณคนเดียวหรือยังไง!”

รอแล้วก็ยังเงียบ เมษากัดฟันแน่น ก่อนสูดหายใจเข้าลึกแล้วตะโกนสุดเสียง “คุณไอซ์ ตื่นนนนนนนนนนน!!!!”

ไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูห้องนอนก็เปิดผางออก ร่างสูงในชุดนอนยับยู่ยี่ ผมยุ่งเหยิงยืนขมวดคิ้ว หน้าตาโคตรจะหงุดหงิด

“เออออออ! รู้แล้วน่า จะตะโกนทำไมวะ” เสียงทุ้มต่ำพึมพำอย่างคนที่เพิ่งได้นอนมาไม่กี่ชั่วโมง

เมษากอดอก เอียงคอพูดเสียงนิ่ง “ให้เวลาสามสิบนาที ไปอาบน้ำแต่งตัว”

“เออ ๆ บ่นเป็นแม่ไปได้... แม่งเอ้ย!” เขาแค่นเสียงแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำไป พลางบ่นพึมพำแบบไม่ออมแรง

เมษาถอนหายใจแรง แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา หยิบแท็บเล็ตขึ้นมาเตรียมงาน พลางส่ายหัวไปมาอย่างระอาใจ

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมไออุ่นที่ลอยตามมา ไอซ์เดินออกมาพันผ้าเช็ดตัวสีขาวที่ช่วงล่างไว้แบบลวก ๆ หยดน้ำเกาะตามผิวแทนที่เสื้อผ้า เส้นผมเปียกแนบกับหน้าผาก น้ำหยดตามแนวกรามลงไปถึงไหปลาร้า

เมษาที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้น สายตากำลังจะพูดบางอย่าง แต่ดันชะงักค้างไปเมื่อภาพตรงหน้าทำให้ใจเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

“อะไรกัน... เห็นแค่นี้ก็ถึงกับค้างเลยเหรอ?” ไอซ์เลิกคิ้ว ยิ้มมุมปาก “เห็นมากกว่านี้จะไม่ครางเสียงหลงเลยหรือไง!”

เมษาขยับตัวนิดหน่อย เสสายตาหนี พลางประชดกลับ “ซิกแพ็คอันน้อยนิดแค่นี้ใครจะอยากมอง!”

ดาราหนุ่มหัวเราะหึ ๆ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้เล็กน้อย “ปากดีนะเรา... ไว้ลองดูแล้วกัน”

เมษารีบลุกพรวดแล้วหันหลังหนีทันที มือปัดอากาศเหมือนจะปัดกลิ่นหอมที่แผ่มาใกล้เกินไป

“ทะลึ่ง! รีบไปแต่งตัวได้แล้ว อย่าให้ฉันต้องรอนาน”

“หึ!” ไอซ์หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว ทิ้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่และน้ำหอมผู้ชายเอาไว้ในอากาศ

ดาราหนุ่มเดินออกจากห้องแต่งตัวในชุดกางเกงสแล็กสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีอ่อน แขนเสื้อพับขึ้นเล็กน้อยให้ดูสบาย ๆ แต่ถึงจะแต่งตัวเรียบ ๆ ออร่าของสตาร์ดังยังคงเปล่งรัศมีจนคนรอบข้างต้องหันมองอย่างแน่นอน เขาเอามือยีผมเบา ๆ ให้ได้ลุคธรรมชาติที่เหมือนจะไม่ได้ตั้งใจ…แต่ที่จริงจัดเต็มสุด

“วันนี้ถ่ายนานป่ะ” เขาถามขึ้นพลางส่งสายตาเอือม ๆ มองชุดทำงานเรียบเชยของผู้ช่วยคนใหม่อย่างเลี่ยงไม่ได้

เมษาก้มมองแท็บเล็ตในมือ พลางตอบนิ่ง ๆ “ถึงห้าโมงเย็น จากนั้นหลังถ่ายแฟชั่นเซ็ตเสร็จ คุณต้องร่วมงานเลี้ยงวันเกิดเจ้าของแบรนด์ต่อ”

“หืม... ที่ไหนอ่ะ”

“เดอะมิดไนท์แท็ป บาร์ของคุณเวย์”

“ว้าว... น่าสนใจแฮะ” ไอซ์เลิกคิ้วเหมือนจะพอใจ

เมษาสบตาแล้วตอบนิ่ง ๆ ไม่เปิดโอกาสให้เล่นลิ้น “จะสนไม่สน คุณก็ต้องเข้าร่วม โอเค๊!?”

“อืม รู้น่า...” เขาลากเสียงยาวอย่างขี้เกียจตอบรับ

“งั้นไปกันเลย”

เมษาหันกลับ เดินนำไปที่ประตูโดยไม่รอช้า ไอซ์เดินตามหลังออกจากเพนท์เฮาส์ไป สายตาเหลือบมองแผ่นหลังตรง ๆ ของผู้ช่วยสาว มือหนึ่งสอดกระเป๋ากางเกง อีกมือยกขึ้นลูบคางเบา ๆ

‘บอกดีไหมวะ...’

‘หรือเมษาจะคิดว่ากูยุ่งเกินไป...’

‘ไม่ได้สิ นี่มันถือว่าเป็นภาพลักษณ์ของดาราอย่างกูเลยนะ’

เสียงในหัวเถียงกันวุ่นวายอยู่พักใหญ่ จนเขาตัดสินใจพ่นลมหายใจออกมาแล้วเรียกเสียงเข้ม

“นี่... เธอ!” ไอซ์ก้าวไวขึ้นจนมาเทียบข้าง “ระหว่างที่ฉันถ่ายงาน เธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ซะ”

เมษาชะงักกึก หันขวับกลับมา “ห๊ะ!? อะไรของคุณ ทำไมฉันต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่?”

ไอซ์ถอนหายใจแรงเหมือนคนหมดความอดทน “นี่ ก่อนออกจากบ้าน เคยส่องดูตัวเองป่ะ?”

“ทำไม?” เมษาเลิกคิ้วสูง

“แต่งตัวเชยขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก” เขาพึมพำแล้วเบือนหน้าเหมือนพูดกับอากาศ แต่เสียงดังพอให้ได้ยิน

“คุณว่าอะไรนะ!?” เมษาตีสีหน้าไม่พอใจ

ไอซ์หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ควักบัตรเครดิตส่งให้ “อะนี่! บัตรไม่จำกัดวงเงิน ถือเป็นสวัสดิการที่ทำงานกับฉัน อุตส่าห์ได้ดูแลดาราเบอร์ใหญ่ก็แต่งตัวให้มันดูดีหน่อย ให้เกียรติความดังกูบ้าง”

เมษาถึงกับเบิกตากว้าง “หาาาา!!!! นี่คุณมีปัญหากับการแต่งตัวของฉันขนาดนั้นเลย?”

“เออดิ! ไปซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่ซะ ให้มันเหมาะกับงานเลี้ยงคืนนี้” ไอซ์ว่าเสียงเน้น สายตากวาดมองเธอจากหัวจรดเท้าแบบไม่ปิดบัง

เมษาเชิดหน้าทันที “นี่คุณ! เป็นใครไม่ทราบ ขนาดแฟนฉันยังบอกว่าฉันสวยอยู่ทุกวันเลยนะ!”

ไอซ์หัวเราะหึ ๆ ทำหน้าเหมือนจะอ้วก “เอี้ย! จะอ้วก แฟนเธอตาบอดป่ะเนี่ย”

เมษาตวัดตามองค้อนอย่างแรง “ถึงแฟนฉันจะตาบอดก็ไม่หยาบคายแบบคุณแล้วกัน!”

“ก็ช่างดิวะ วันนี้บอกให้ไปซื้อชุดใหม่ใส่เยอะ ๆ ตามนี้ โอเค๊!?” ไอซ์ทิ้งท้ายแบบไม่เปิดโอกาสให้เถียงต่อ

เมษาคว้าบัตรไปจากมือเขาแรง ๆ แต่ยังไม่วายค้อนอีกที “ก็ได้ คุณดาราเบอร์ใหญ่!” น้ำเสียงแดกดันสุดขีด

ไอซ์ยิ้มมุมปาก ยักไหล่แล้วเดินนำไปที่รถ ปล่อยให้เมษายืนกำบัตรไว้แน่น สายตาจ้องตามแผ่นหลังเขาด้วยความหมั่นไส้สุด ๆ

ดาราหนุ่มถ่ายงานต่อเนื่องจนใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ขณะกำลังซับหน้าเพื่อเตรียมเข้าฉากสุดท้าย สายตาคมเหลือบไปเห็นเงาร่างคุ้นตาของผู้ช่วยสาวที่เพิ่งกลับมาจากการไปซื้อเสื้อผ้าใหม่

เมษายืนอยู่มุมหนึ่งของสตูดิโอ สะพายกระเป๋าใบเล็ก เสื้อผ้าชุดใหม่เป็นเดรสแขนยาวสีขาว กระโปรงสีเขียวน้ำทะเลบานพองนิด ๆ ติดกระดุมรั้งช่วงอกขึ้นไปจนสุดคอ

ไอซ์ถึงกับชะงัก ดวงตากระตุกพรืบขึ้นมาอย่างหงุดหงิดทันตา

‘นี่มัน... แฟชั่นยุควนิดาชัด ๆ!’

เขาแทบจะกุมขมับตบหน้าผากตัวเองเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ขนาดใส่เดรสยังเลือกแบบที่ปกปิดทุกสิ่งราวกับกลัวคนจะเห็นผิวหนัง

‘ไม่ได้ละ… วันนี้กูต้องเป็นสไตลิสต์ให้ผู้ช่วยกูเองแล้ว!’

หลังถ่ายเซ็ตสุดท้ายเสร็จ ไอซ์ก็ไม่รีรอ รีบก้าวเท้ายาว ๆ มาหาเมษาที่กำลังยืนเลื่อนมือถือดูอะไรเพลิน ๆ

“เป็นไงพ่อดาราใหญ่ สวยยัง?” เมษาเงยหน้าขึ้นถามเสียงมั่นใจเล็ก ๆ ดวงตาเหมือนคาดหวังจะได้คำชม

แต่กลับกัน ไอซ์แทบระเบิดอารมณ์ “อย่างนี้เรียกสวย!? จะบ้าหรือไง!!!”

เมษาถึงกับขมวดคิ้ว หันซ้ายหันขวามองตัวเอง “ทำไมล่ะ สวยออก! ชุดใหม่เลยนะคุณ”

ดาราหนุ่มถอนหายใจหนักเหมือนแบกโลกทั้งใบไว้บนไหล่ จ้องเธอแบบไม่อยากจะเชื่อสายตา ก่อนจะยกมือขึ้นชี้หน้าตรง ๆ “นี่! ชีวิตนี้เคยแต่งตัวโป๊สุดแค่ไหน!”

ผู้ช่วยสาวทำหน้าคิดหนักอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างจริงจัง “ก็… กางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อโอเวอร์ไซส์... มั้ง?”

คำตอบนั้นเล่นเอาไอซ์แทบทรุด ใบหน้าเหมือนคนสิ้นหวังกับวงการแฟชั่นทั้งโลก เขายกมือขึ้นกุมขมับ สูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามระงับสติอารมณ์ไม่ให้ปรี๊ดแตกกลางกองถ่าย

“โอ๊ย... พระเจ้า…” เขาพึมพำเหมือนสวดมนต์ แล้วตัดสินใจเด็ดขาด “งานเลี้ยงเย็นนี้เริ่มกี่โมงนะ”

เมษากะพริบตาอย่างงง ๆ ก่อนตอบเสียงนิ่ง “สองทุ่ม”

ไอซ์ยกมือขึ้นชี้เธออีกครั้ง คราวนี้เสียงจริงจังกว่าเดิม “เดี๋ยวไปซื้อชุดใหม่! คราวนี้กูพาไปเลือกเอง”

เมษาถอนหายใจแรง “จะซื้อใหม่ทำไม มันเปลือง”

“คนอย่างกู เสียเงินไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้ เข้าใจ๊!?” ไอซ์พูดเน้นหนักทุกคำ ก่อนจะหมุนตัวเดินดุ่ม ๆ ไปหาผู้กำกับและทีมงาน

เมษามองตามอย่างอึ้ง ๆ แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไร ไอซ์ก็ปรับโหมดเป็นคนละคนทันที เขาเดินยิ้มกว้าง ยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ท่าทีเป็นดาราหนุ่มผู้แสนจะมีมารยาทในพริบตา

“ขอบคุณมากนะครับทุกคน! วันนี้สนุกมากเลยครับ เดี๋ยวเจอกันคืนนี้ที่งานเลี้ยงนะครับ”

“เจอกันค่ะคุณไอซ์! ขอบคุณมากค่ะ!” ทีมงานโบกมือตอบกลับด้วยรอยยิ้มปลื้มใจ

เมษายืนพิงกำแพง มองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่เบ้ปากอยากจะตะโกนออกมาดัง ๆ ว่า ‘ตอแหล...!!!’ แต่สุดท้ายก็ได้แต่คิดในใจ