แชร์

ตัวการใหญ่ 1

ผู้เขียน: lianlian
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-16 08:35:05

"น้องชายท่านนี้ ข้าแซ่ฉู่ ชื่อหลานเทียน" อีกฝ่ายประสานมือคารวะนอบน้อม "ฉู่หลานเทียน"

"อ่า ท่านฉู่นี่เอง ข้าน้อยคารวะท่านด้วยใจจริง" หมิงเสวี่ยว่าไปเรื่อย ในใจนึกอยากจะเอากาน้ำชาปาใส่โทษฐานที่บังอาจมาหมายปองสามีนาง

"ต้องขออภัยที่ตัดหน้าเจ้า แต่ว่าข้าหมายปองแม่นางไป๋มานานแล้ว หวังว่าเจ้าจะเห็นใจในความตั้งใจจริงของข้า โปรดหลีกทางด้วย"

แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มตาม ซ้ำยังมองหมิงเสวี่ยไม่ต่างจากมองหมาแมวตัวหนึ่งเสียด้วยซ้ำ วิญญูชนจอมปลอมของแท้!

หากคำเหล่านั้นกลับทำให้หมิงเสวี่ยยิ่งงุนงง เหตุใดอีกฝ่ายจึงกล่าวว่ารู้จักสามีนางมานานแล้ว เช่นนี้แปลว่าบุรุษผู้นี้รู้ดีว่าไป๋จิ้งเหอเป็นบุรุษ!

อา...นางเจอบุรุษตัดแขนเสื้อตัวจริงเสียงจริงหรือนี่

เดี๋ยว!!

ฮือๆ นางเจอคนรักเก่าของเขาเช่นนี้ นางควรบอกเขาหรือไม่ว่านาง (ในร่างบุรุษ) นี้ เป็นคนรักคนใหม่

บุรุษกระเป๋าหนักแถมยังหมายปองสามีนางเช่นนี้ นางจะเอาอะไรไปสู้กันล่ะ?

"นายท่าน ต้องขออภัยที่ข้าโกหก" หมิงเสวี่ยไม่ดัดเสียงอีกต่อไป ก่อนย่อกายคารวะเขา "ที่จริงข้าเป็นภรรยาของเขา สามีข้าถูกสหายกลั่นแกล้ง ข้าจึงต้องปลอมตัวเพื่อช่วยเขา"

"อ้อ" อีกฝ่ายพ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ตื๊อรักวาณิช   ตัวการใหญ่ 4

    ไห่เยี่ยนยิ้มกว้างรับ สักพักขันทีคนสนิทก็ปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสอง "องค์รัชทายาท องค์ชายใหญ่ ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ทั้งสองพระองค์เข้าเฝ้า"ไห่เทียนเฉินหลบทางเพื่อให้ไห่เยี่ยนได้เดินนำ เหตุการณ์นี้อาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับไห่เทียนเฉินนั้นมันสร้างคับแค้นใจให้เพิ่มมากขึ้นไปอีกที่ต้องหลีกทางให้น้องชายภายในห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันกำลังร่างราชโองการด้วยสีหน้าสงบ แม้จะมีชันษาเฉียดหกสิบ แต่ใบหน้ายังอ่อนกว่าวัยจนใครที่ได้เห็นยังนึกว่าพระองค์ยังเป็นฮ่องเต้หนุ่มวัยสี่สิบต้นๆ ต่างกับผมสีเทาที่อยู่ภายใต้ครอบเกล้าทองคำ"รัชทายาท เทียนเฉิน" ฮ่องเต้เอ่ยตรัสด้วยสุรเสียงที่ติดเคร่งเครียดเล็กน้อย"เหตุการณ์จลาจลในเมืองหลวงตอนนี้เป็นเช่นใดบ้าง?""กราบทูลเสด็จพ่อ ตอนนี้กองทัพของขุนพลซื่อกวาดล้างผู้ก่อเหตุได้เกือบหมดแล้ว มีเพียงแกนนำบางส่วนที่ปลอมตัวเป็นชาวบ้านหลบหนีไป กระหม่อมสั่งปิดเมืองหลวงแล้ว ไม่เกินเช้าวันพรุ่งนี้คาดว่าจะจับกุมได้ทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ""นับว่าจัดการได้รัดกุมและรวดเร็วดีมาก" พระพักตร์ที่เคยเคร่งเครียดเริ่มผ่อนคลายลง "จากนี้ไปข้าฝากเจ้ากับเทียนเฉินช่วยทำบัญชีส่วนที่เสียหายจากการจล

  • ตื๊อรักวาณิช   ตัวการใหญ่ 3

    ณ วังหลวงอันตระการ ที่พำนักแห่งโอรสสวรรค์ หนึ่งบุรุษผมสีดำ หนึ่งบุรุษผมสีขาวต่างเดินมาหยุดยืนเผชิญหน้ากันที่โถงทางเดิน"เสด็จพี่ได้ข่าวเรื่องการก่อจลาจลหรือไม่?" ชายหนุ่มผมดำเอ่ยทักผู้เป็นเชษฐาอีกฝ่ายไม่เพียงไม่ปรากฏร่องรอยความยินดีต่อการสนทนาครั้งนี้ นัยน์ตายังฉายแววความเกลียดชังอย่างไม่ต้องการปิดบัง "ได้ยินมาบ้าง"เขาตอบเสียงนิ่ง "จลาจลเล็กๆ เช่นนี้คงไม่ครณามือเจ้าหรอกกระมัง""เสด็จพี่ก็ตรัสชมข้าเกินไป พวกนี้เข้าใจโจมตีถูกจุด ร้องเรียนเรื่องข้าวยากหมากแพง ทั้งๆ ที่น่าจะเข้าใจดีว่าช่วงนี้เกิดภัยแล้งๆติดกัน" "หัวหน้าของพวกนั้นเข้าใจปลุกปั่น สร้างสถานการณ์""เรื่องราวซับซ้อนเพียงนี้เชียวรึ?" "อันที่จริงก็ไม่" ผู้เป็นน้องตอบพลางไหวไหล่คล้ายไม่ยี่หระต่อเรื่องเหล่านี้ "อันที่จริงก็ไม่มีอะไรนัก พวกมันแค่อยากให้ข้าเรียกซื่อเซี่ยยี่กลับมาเมืองหลวงเท่านั้น""และอีกอย่าง เรียกข้าว่า ไห่เยี่ยน เหมือนเดิมเถอะ เดิมทีข้าไม่ได้อยากเป็นรัชทายาทเสียหน่อย" อีกฝ่ายว่า "ต้องมาเรียนเพิ่มเติมนั่นนี่ ยังไม่นับฎีกากองเท่าภูเขาที่เสด็จพ่อแบ่งมาให้ข้าทำอีกช่างเบียดเบียนเวลาหาความสำราญข้านัก""ข้าว่าเจ้าสมควร

  • ตื๊อรักวาณิช   ตัวการใหญ่ 2

    ขณะที่ฉู่หลานเทียนไม่มีท่าทีประหลาดใจกับการที่ซื่อเซี่ยยี่ถูกเรียกตัวกลับ"เดี๋ยวข้าต้องกลับด้วยสินะ" จู้เฉิงยิ้มกว้าง"จะกลับด้วยทำไม?" นางถามบุรุษเจ้าสำราญห้วนๆ"ข้าห่วงนี่นา สาวงามบอบบางต้องเผชิญเหตุก่อจลาจลในเมืองหลวง""พวกชอบกวนน้ำให้ขุ่น ข้ารับมือได้สบายๆ""ข้าห่วงเจ้า เซี่ยเอ๋อร์ของข้า" เขากระซิบข้างหูนิ่ม"...""...""ก็ตามมาสิ""แต่ใจหนึ่งข้าก็ห่วงสองคนนั้นนา...""ตกลงว่าจะเลือกอย่างใดกันแน่!""เช่นนั้นเจ้าล่วงหน้าไปก่อน ถ้าภารกิจครานี้สำเร็จจะตามไปสมทบเจ้าภายหลัง""จะเอาแบบนั้นก็ได้" เซี่ยยี่ยิ้มอย่างมีนัย ก่อนแยกกับจู้เฉิงที่เข้าโจมตีเทียนหลางในทันที"ฝีมือท่านตอนนี้น่าจะคว่ำข้าได้ง่ายๆ" เทียนหลางว่าพลางใช้เพลงหมัดปัดป้องสลับโจมตีอีกฝ่ายอย่างคู่คี่ "แต่ไม่คิดว่าเพลงหมัดนี้มันเบาไปหรือ?""ข้าเองก็ไม่อยากจะเอาชนะ แต่เซี่ยเอ๋อร์ปรารถนาให้ข้าสู้ ข้าจะสู้เพื่อนาง" โหวเหย๋ยิ้มบาง ก่อนเปลี่ยนเป็นเพลงเตะ ซึ่งเทียนหลางเองก็หลบได้หวุดหวิด"นายท่าน" คนสนิทของเทียนหลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "จะเปลี่ยนตัวกันหรือไม่?""ไม่ต้อง เจ้ารีบพาสองคนนั้นไปก่อน แล้วข้าจะตามไป""ขอรับ"“หยุดนะ!” จื่อหนี่เ

  • ตื๊อรักวาณิช   ตัวการใหญ่ 1

    "น้องชายท่านนี้ ข้าแซ่ฉู่ ชื่อหลานเทียน" อีกฝ่ายประสานมือคารวะนอบน้อม "ฉู่หลานเทียน""อ่า ท่านฉู่นี่เอง ข้าน้อยคารวะท่านด้วยใจจริง" หมิงเสวี่ยว่าไปเรื่อย ในใจนึกอยากจะเอากาน้ำชาปาใส่โทษฐานที่บังอาจมาหมายปองสามีนาง"ต้องขออภัยที่ตัดหน้าเจ้า แต่ว่าข้าหมายปองแม่นางไป๋มานานแล้ว หวังว่าเจ้าจะเห็นใจในความตั้งใจจริงของข้า โปรดหลีกทางด้วย"แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มตาม ซ้ำยังมองหมิงเสวี่ยไม่ต่างจากมองหมาแมวตัวหนึ่งเสียด้วยซ้ำ วิญญูชนจอมปลอมของแท้!หากคำเหล่านั้นกลับทำให้หมิงเสวี่ยยิ่งงุนงง เหตุใดอีกฝ่ายจึงกล่าวว่ารู้จักสามีนางมานานแล้ว เช่นนี้แปลว่าบุรุษผู้นี้รู้ดีว่าไป๋จิ้งเหอเป็นบุรุษ!อา...นางเจอบุรุษตัดแขนเสื้อตัวจริงเสียงจริงหรือนี่เดี๋ยว!!ฮือๆ นางเจอคนรักเก่าของเขาเช่นนี้ นางควรบอกเขาหรือไม่ว่านาง (ในร่างบุรุษ) นี้ เป็นคนรักคนใหม่บุรุษกระเป๋าหนักแถมยังหมายปองสามีนางเช่นนี้ นางจะเอาอะไรไปสู้กันล่ะ?"นายท่าน ต้องขออภัยที่ข้าโกหก" หมิงเสวี่ยไม่ดัดเสียงอีกต่อไป ก่อนย่อกายคารวะเขา "ที่จริงข้าเป็นภรรยาของเขา สามีข้าถูกสหายกลั่นแกล้ง ข้าจึงต้องปลอมตัวเพื่อช่วยเขา""อ้อ" อีกฝ่ายพ

  • ตื๊อรักวาณิช   ประมูลสาวงาม ภาคปลาย 3

    เซี่ยยี่ทนดูไม่ไหว นางหุบพัดแล้วเดินเข้ามาหิ้วเอวแน่งน้อยให้กลับไปนั่งที่เดิม...ก็ตลกและน่าเอ็นดูอยู่หรอก แต่ถ้าพวกนางเล่นมากไปข้าจะเสียงานน่ะสิ!"ตั้งสติกันหน่อย ดูโน่น" เซี่ยยี่ยิ้มพรายเมื่อเป้าหมายของพวกนางถูก "ผลัก" ออกมาจากหลังฉากกั้น"การประมูลที่แท้จริงจะเริ่มจากนี้ต่างหาก"ไป๋จิ้งเหอที่ถูกผลักมากลางเวทีทรุดไปกับพื้นเพราะถูกสกัดจุดไว้ ชวนเรียกคะแนนสงสารเห็นใจจากคนหมู่มาก พอจู้เฉิงเดินเข้ามาประคองให้ยืนได้มั่นคงดี การประมูลสาวงามจึงเริ่มต้นขึ้น"แปดพันตำลึง!" เสียงใครบางคนจากด้านล่างตะโกนราคาขึ้นมาเป็นคนแรก "อะไรนะ?!" หมิงเสวี่ยตาค้าง"แค่เริ่มก็แปดพันตำลึงแล้วรึ!?""แปดพันห้าร้อยตำลึง!""เก้าพันตำลึง!!"ตัวเลขเริ่มสูงขึ้นเรื่อยจนหมิงเสวี่ยแทบจะลมจับ มันจะไปสิ้นสุดที่จำนวนใดกันแน่เนี่ย!""ข้ามีงบให้เจ้าไม่อั้น" ซื่อเซี่ยยี่วางตั๋วแลกเงินบนโต๊ะใบหนึ่ง "ลองประมูลคนรักเจ้าดูบ้างสิ""ขอบคุณเจ้าค่ะ!""อย่าลืมวางมาดคุณชายประมูลสาวงามด้วย""เจ้าค่ะ! เอ้ย ขอรับ!"หมิงเสวี่ยรับเงินไปแล้วตะโกนด้วยเสียงที่พยายามจะเข้ม "หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึง!" เขาต้องเป็นของข้าๆไป๋จิ้งเหอในคราบสาวงามกำลังโ

  • ตื๊อรักวาณิช   ประมูลสาวงาม ภาคปลาย 2

    เบื้องหลังม่านโปร่ง บุรุษที่ถูกเซี่ยยี่จับตามอง กำลังมองเทียบชื่อสาวงามที่เข้ารับการประมูลเช่นกัน" "สาวงามคนสุดท้ายนี่ช่างคุ้นหน้าจริง" คนสนิทที่มีรอยยิ้มประหลาดเอ่ยทักเป็นหัวหน้ายิ้มละไม "นางเป็นคนที่เราหมายตาไว้อย่างไรเล่า""นายท่านช่างมีหัวใจรักที่มั่นคงนัก เพียงเจอหน้านางไม่กี่ครั้งก็จดจำได้ไม่ลืมเลือน""ช่วยไม่ได้นีนะ ใครใช้ให้ข้ากับนางมีความหลังอันล้ำลึกกันเล่า?""เช่นนั้นการประมูลครั้งนี้นายท่านจะแพ้มิได้นะขอรับ" สำหรับคนงามเช่นนาง ต่อให้ต้องทุ่มกำลังทรัพย์เท่าใดก็ต้องช่วงชิงมาให้ได้"ว่าจบ ชายหนุ่มก็ให้คนรับใช้เปิดหีบเล็กใบหนึ่งออก ภายในมีทองคำอัดแน่นอยู่ "เท่านี้เจ้าว่าพอหรือไม่?"ผู้ติดตามเขามองเพียวแว่บเดียว "ข้าว่าครึ่งหีบก็ได้นางมาข้างกายแล้วขอรับ""เช่นนั้นจะรออันใดอยู่ล่ะ" เขากรีดพัดประจำตัวแล้วคลี่โบกเบาๆ "บอกเถ้าแก่เนี้ยว่าข้าขอประมูลแม่นางไป๋ในราคาแปดพันตำลึงทอง"ไป๋จิ้งเหอได้เพียงแค่กวาดตามองไปรอบห้องโถงที่มีเสียงโห่ฮากระหึ่มรอบด้าน เจ้าฉีจู้เฉิงดันเอาเขามาปล่อยไว้กลางเวที ไม่วายสั่งทิ้งท้ายก่อนเดินหนีไปว่า "เจ้าอย่าโวยวายไป เอาไว้เจ้าได้เห็นเสียก่อนว่าผู้ใดเข้าร่ว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status