LOGINShare
อาคันตุกะ 2
Last Updated:
2025-06-28 08:28:53
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 4
"แต่หมอหลวงบอกว่าท่านเพิ่งผ่านพ้นความตายมา แผลที่หน้าอกยังไม่หายดี ห้ามเดินทางเด็ดขาดขอรับ" เฉี่ยวเหมยบอก "เมื่อสามวันก่อนข้าส่งข่าวบอกพวกนางแล้ว ตอนนี้คงรู้เรื่องฉู่หลานเทียนแล้วขอรับ""ไม่ได้บอกเรื่องที่ข้าบาดเจ็บใช่หรือไม่?"เฉี่ยวเหมยส่ายหน้า "ท่านกำชับไว้ ข้าจึงมิได้บอก""เสวี่ยเอ๋อร์กับเด็กๆ เป็นอย่างไรบ้าง?""หนี่เอ๋อร์บอกว่าพวกนางสบายดี ตอนนี้เสวี่ยเอ๋อร์ครรภ์ใหญ่ขึ้นมากทำให้ปวดหลังบ่อยๆ แต่ไม่มีปัญหาขอรับ""ดีแล้วล่ะ" เขาถอนใจออกมาเบาๆ "ข้าไม่อยากให้นางไม่สบายใจ" หรือถึงให้บอกไป นางก็อาจไม่สนใจเลยก็ได้... "สถานการณ์ของรัชทยาทล่ะ?""ฝ่าบาทปลอดภัยดี รัชทายาทกำลังสั่งกองกำลังของท่านซื่อกวาดล้างผู้ที่หนีรอด..." "หนึ่งในนั้นคือเถ้าแก่หม่า อดีตนายจ้างของเสวี่ยเอ๋อร์ขอรับ"ไป๋จิ้งเหอนิ่งฟัง และเอ่ยถามเรื่องสำคัญอีกเรื่อง "แล้วหาศพของหลางหงเช่อพบหรือยัง?""ยังไม่พบขอรับ" ไป๋จิ้งเหอหรี่ตาลง...เป็นไปตามคาด...หลางหงเช่อยังมีชีวิตอยู่...แต่เอาเถอะ ต่อให้มีชีวิตอยู่ก็คงไม่ก่อปัญหาเท่าใดนัก"แต่ผู้หญิงท้องอยู่กันแค่สองคนก็น่าห่วงจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งมีลูกน้องของฉู่หลานเทียนเหลือรอดมาด้วย" เฉ
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 3
"ฮูหยินมากน้ำใจ ยินยอมให้ข้ากับหลานชายเข้ามาพักรักษาตัวในบ้านของท่าน ข้าต่างหากที่ควรขอบคุณ" ชายชราประสานมือค้อมตัวคำนับด้วยความนับถือจากใจจริง"ไม่เป็นไรมิได้เจ้าค่ะ" นางยิ้มบอก "ขอทราบนามของท่านลุงกับน้องชายคนนี้ได้หรือไม่เจ้าคะ?""เรียกข้าว่าผู้เฒ่าซานก็พอ" ในตอนนี้เขาไม่สะดวกในการประกาศนามจริง "ส่วนคนนี้เป็นหลานข้า ชื่อ ตงเทียน""ข้าน้อยตงเทียน คารวะฮูหยิน แม่นางจิง" เด็กชายรีบคุกเข่าคำนับจนหมิงเสวี่ยและจื่อหนี่ห้ามแทบไม่ทัน"ไม่ต้องๆๆ ข้ากับเจ้าอายุห่างกันไม่กี่ปีเอง" หมิงเสวี่ยว่า "ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องพิธีรีตองนักหรอก""ขอบคุณฮูหยิน ขอบคุณแม่นางจิง" ตงเทียนเอ่ย สีหน้าเรียบเฉยผิดกับเด็กชายทั่วไปชวนให้นึกถึงใครบางคน..."นี่ ตงเอ๋อร์ เจ้าอยากกินขนมหรือไม่ ข้าจะให้เด็กๆ เตรียมไว้ให้" หมิงเสวี่ยเสนอแนะ"ขอบคุณฮูหยินที่เมตตา แต่ข้าขอเพียงข้าวสามมื้อเช่นเดียวกับท่านปู่ก็พอขอรับ" ตงเทียนเอ่ยอย่างเกรงใจ "เท่านี้เราก็รบกวนฮูหยินกันมากแล้ว"หมิงเสวี่ยบุ้ยปาก "เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าเพิ่งทำตัวเป็นตาแก่เร็วนักเลย เด็กๆ เตรียมขนมให้ตงเอ๋อร์ด้วยนะ"เด็กชายขมวดคิ้วเล็กน้อย ท่าทางจะไม่ชอบถูกปฏิบั
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 2
"อ๊ะ...!" จื่อหนี่ร้องทัก "ข้าเพียงบอกว่าข้าไม่มีอำนาจการตัดสินใจเท่านั้น ไม่ได้บอกว่าจะไม่มีโอกาสนี่เจ้าคะ""หืม?" บุรุษทั้งสามหันมองนางเป็นตาเดียว"โอกาส?" เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว"ข้าขอเวลากลับไปขออนุญาตจากฮูหยินก่อน หากนางอนุญาต ข้าจะส่งคนมาเชิญพวกท่านไปดีหรือไม่เจ้าคะ?" จื่อหนี่ยิ้ม หากหมิงเสวี่ยไม่อนุญาต นางก็มีแผนเล็กๆ ที่จะบีบให้นางอนุญาต"เช่นนั้นต้องรบกวนแม่นางน้อยแล้วล่ะ" ชายชรายิ้มน้อยๆ"เช่นนั้นท่านลุงรอสักครู่นะเจ้าคะ" จื่อหนี่ยิ้มและหันไปส่งใบสั่งยาให้เถ้าแก่จัดเตรียมยาให้นาง จากนั้นจึงกลับไปที่บ้านจื่อหนี่ กลับมาแล้วเหรอ?" หมิงเสวี่ยที่เริ่มอุ้ยอ้ายเดินมาโดยมีสาวใช้ประคองเอ่ยทัก"ฮูหยิน ข้ามีเรื่องจะปรึกษาเจ้าค่ะ" จื่อหนี่รีบบอกทันที"เอ๋? อะไรเหรอ?" หมิงเสวี่ยว่า พลางรับห่อเกี๊ยวที่จื่อหนี่ซื้อมาฝากไว้ในมือ"ฮูหยินนั่งลงก่อนเจ้าค่ะ" จื่อหนี่บอกและให้สาวใช้พยุงนางนั่งลง "เมื่อครู่ข้าแวะไปร้านขายยามา พอดีเจอกับปรมาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งถูกพิษมาจากนอกด่าน พิษนี้ค่อนข้างร้ายแรงต้องรักษาเร่งด่วน หมอทั่วซีหนิงไม่มีใครรักษาได้..." "แต่เจ้ารักษาได้ใช่หรือไม่?"จื่อหนี่เพียงพยักหน้ารับ
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 1
-ย้อนกลับไปยังซีหนิง-จื่อหนี่กับสาวใช้เดินเลือกซื้อของรวมทั้งซื้อเกี๊ยวจากร้านเทียนหมินที่หมิงเสวี่ยอยากกินเสร็จแล้ว พวกเขาก็แวะไปที่ร้านหมอเพื่อหาซื้อสมุนไพรเพิ่มเติม "ท่านหมอ ช่วยตรวจอาการของอาจารย์ปู่อีกทีเถอะขอรับ" เสียงเด็กชายวัยราวสิบสองสิบสามปีเอ่ยบอกกับหมอ"อาจารย์ของเจ้าถูกพิษประหลาด หมอธรรมดาอย่างข้าจนปัญญาแล้วจริงๆ" ชายเจ้าของร้านเอ่ยอย่างหนักใจ พลางมองชายชราผมขาวโพลน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบ"เช่นนั้นท่านพอจะแนะนำหมอที่พอจะรักษาได้บ้างหรือไม่ขอรับ" เด็กชายถามต่อ"จะว่ามีก็มีอยู่หรอกนะ" อีกฝ่ายว่า ก่อนไปเห็นจื่อหนี่เดินเข้ามาในร้าน "นั่นไง แม่นางคนนั้นไงล่ะ"เจ้าของร้านรีบลุกออกไปดักหน้าดักหลังจื่อหนี่ "แม่นางจิง ท่านมาพอดีเลย!""เถ้าแก่เจ้าค่ะ นี่มันอะไรกันนี่?" จื่อหนี่เบิกตาน้อยๆ"แม่นางจิง เจ้าช่วยดูอาการท่านผู้นี้เถอะ ท่านกำลังต้องพิษประหลาดที่ไม่มีในจงหยวน เจ้ารอบรู้กว่าข้าน่าจะช่วยได้"จื่อหนี่ยิ้มกว้างและกระซิบบอกเถ้าแก่ "ไปคุยกันด้านในดีกว่าจ้ะ"นางไม่อยากให้ใครเห็นว่านางรักษาคนได้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะแห่มาให้นางรักษาจนวุ่นวายแน่ๆ นางมีหน้าที่แค่ดูแลคนตระกูลไป
ตื๊อรักวาณิช หลั่งเลือด 3
"เขายังไม่ออกมาตอนนี้หรอกน่า" หมิงเสวี่ยอมยิ้มหวาน "รีบไปรีบกลับเถอะ""เจ้าค่ะ" จื่อหนี่รับคำและเดินจากไปพร้อมถาดยาพระราชวังเว่ยหยาง ท่ามกลางเสียงอาวุธปะทะกันอย่างดุเดือด บุรุษในชุดสีขาวเปรอะเปื้อนด้วยโลหิตกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าชายหนุ่มอีกคน"เจ้าไม่มีทางหนีแล้ว" ไป๋จิ้งเหอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉู่หลานเทียน"ร่างผึ่งผายเจ้าของนามฉู่หลานเทียนที่ยืน ณ ปลายกระบี่ของไป๋จิ้งเหอมองกลับมาพร้อมรอยยิ้ม"วันนี้ข้าพลาด แต่ข้าหาได้เสียใจไม่""แม้จะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่น่ะรึ?""แล้วอย่างไร อย่างน้อยข้าก็ได้แก้แค้นได้สำเร็จ" แววตายิ้มเยาะนั้นส่งให้ไป๋จิ้งเหอโดนเฉพาะ "เป็นอย่างไรบ้าง กับความร้าวฉานที่หลางหงเช่อทิ้งไว้ให้เจ้ากับแม่นางน้อยคนนั้น..."มือที่ถือกระบี่กำแน่นจนขึ้นข้อขาว แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉยเย็นชา "ของพรรค์นั้นทำอะไรข้าไม่ได้หรอก เจ้าควรห่วงชีวิตตัวเองก่อนดีกว่า""แต่ไม่เหมือนข่าวที่ข้าได้รับมาเลยนะ" ฉู่หลานเทียนยังคงไม่สะทกสะท้าน "ไป๋จิ้งเหอผู้สูงส่ง มิอาจกระทั่งรั้งใจสตรีนางหนึ่งไว้ได้ จำใจต้องปล่อยนางจากไปหลังจากที่นางคลอดบุตรฝาแฝดให้เจ้าแล้ว...น่าสงสารเด็กน้อยทั้งสองเหลือเกิน แม้ก
ตื๊อรักวาณิช หลั่งเลือด 2
"ฮูหยินน้อย เชิญด้านในเถอะเจ้าค่ะ อยู่ข้างนอกรับลมนานไม่ดีกับคุณชายน้อยในครรภ์เจ้าค่ะ"น้ำตาเม็ดใหญ่รินร่วงเมื่อได้ยินคำพูดห่างเหิน ยิ่งได้ยินคำพูดพร่ำฝากรักบอกลาของเฉี่ยวเหมยและจื่อหนี่ก็ยิ่งเสียใจ เสียใจที่เอาแต่เอ่ยคำพูดผลักไสเขา ตัดรอนและไม่ถนอมน้ำใจเขา นางเอามือลูบครรภ์สามเดือนที่ใหญ่ราวครรภ์สี่เดือน "เข้าใจแล้ว ช่วยพยุงข้าที..."จื่อหนี่ถอนใจกับสภาพของหมิงเสวี่ยในตอนนี้ ตัวเองทำตัวเองแท้ๆ จะโทษใครได้ "มา ข้าจะช่วย""ข้า...อยากไปส่งเขา...""ข้าไม่ให้ไป" จื่อหนี่บอกเสียงเฉียบ"ขอร้องล่ะ แค่แอบดูก็ได้...ข้าอยากเห็นเขาเป็นครั้งสุดท้าย"นางตวัดสายตาดุมอง "อย่าพูดจาส่งเดชสาปแช่งนายท่านนะ!""แต่...""เจ้าไป มีแต่จะทำให้นายท่านไม่สบายใจเสียเปล่าๆ"หมิงเสวี่ยก้มหน้างุด นางคงไม่อาจทำอะไรได้แล้วจริงๆ"เข้าห้องไปเถอะ เสวี่ยเอ๋อร์""อืม" คราวนี้หมิงเสวี่ยทำตามอย่างว่าง่าย เด็กสาวเดินกลับไปที่ห้องอย่างรู้สึกอ้างว้าง ยิ่งได้ยินเสียงผู้คนค่อยๆ ทยอยเดินออกจากบ้านยิ่งทำให้ใจร้าวระบมไม่นาน บ้านก็กลับมาเงียบเชียบ แต่มิอาจสู้ความว่างเปล่าในใจนางได้เลยสามเดือนต่อมา หมิงเสวี่ยอายุครรภ์หกเดือน เดินอุ
You may also like
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง17.3K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่58.2K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.8K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ25.4K viewsลมหายใจมังกร
เพลงมีนา1.5K viewsกลวิธีเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางเอก
กะปอมพ่นไฟ3.3K viewsดอกไม้ในเปลวเพลิง
ซ่งฉีเจิน2.3K viewsเซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80
จันทร์สว่าง948 views
