เข้าสู่ระบบแชร์
ลักหลับ 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-23 08:14:28
บทล่าสุด
ตื๊อรักวาณิช ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 3
"เฉี่ยวเหมยเหมยไปไหนล่ะ?" เซี่ยยี่ถาม"ข้ากำลังจะไปตามเจ้าค่ะ จื่อหนี่ตอบด้วยรอยยิ้ม"ดีๆ เรื่องที่ควรรู้ เจ้านั่นจะได้รู้เสียที""พี่ซื่อนี่ล่ะก็..." จื่อหนี่น้อยเขินอายขึ้นมาจนต้องรีบเดินออกไป"เรื่องอะไร?" ไป๋จิ้งเหอถาม"เจ้าชื่อเฉี่ยวเหมยเหมยหรือถึงอยากรู้?" นางย้อนถาม "เอาน่ะ เดี๋ยวก็รู้พร้อมกันทีเดียวไปเลย ไปบอกให้เด็กๆ ยกสำรับมาได้แล้ว"ไป๋จิ้งเหอหันไปสั่งสาวใช้ ไม่นานอาหารก็วางลงเต็มโต๊ะจังหวะเดียวกับที่เฉี่ยวเหมยและจื่อหนี่ก็ตามมาถึงพอดี"วันนี้ครึกครื้นยิ่งนัก!" เฉี่ยวเหมยบอกอย่างร่าเริง "ได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้เป็นเรื่องดีที่สุด""เจ้านั่งสิ" จื่อหนี่ดึงเขามานั่งข้างๆ แล้วตักข้าวคีบกับข้าวอย่างเอาใจใส่แกร๊งๆ! เสียงตะเกียบเคาะกับชามข้าวดังจนทุกคนหันมองซื่อเซี่ยยี่"เสียมารยาท" ไป๋จิ้งเหอว่าใส่"หุบปากน่า ข่าวดีมีก็ต้องบอกก่อนกินข้าวสิ!" นางยิ้มเยาะใส่เขา "ใครจะไปชอบทำอะไรเงียบๆ เยี่ยงโจรเด็ดบุปผาแบบเจ้าล่ะ?ไป๋จิ้งเหอใช้สองนิ้วคีบถ้วยชาแล้วดีดใส่ซื่อเซี่ยยี่อย่างไม่ไว้ไมตรี แต่นางกลับรับไว้ด้วยตะเกียบที่ถืออยู่แล้วควงเล่นอย่างสนุก "เอาล่ะๆ ฟังมารดาพูดได้แล้ว วันน
ตื๊อรักวาณิช ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 2
"นายท่าน" จื่อหนี่เปิดม่านออกมาเรียกไป๋จิ้งเหอ"...เป็นอย่างที่ข้าคิดหรือไม่?" ไป๋จิงเหอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจื่อหนี่พยักหน้า "เจ้าค่ะ สองคนเจ้าค่ะ"เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ข้างเตียง แล้วมองหมิงเสวี่ยที่มีท่าทีตระหนกไม่แพ้กัน"เหอหลาง...ข้า...""นับจากวันนี้ไปห้ามเจ้าก้าวออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียว" ไป๋จิ้งเหอพูดทั้งที่สติหลุดลอยไปไกลแล้วหมิงเสวี่ยใจหายวาบ นึกไม่ถึงว่าข้อตกลงของเขากับนางจะสัมฤทธิ์ผลเร็วขนาดนี้ นางเคยนึกว่าจะมีลูกคนนี้คนแรก และยืดเวลาการมีคนที่สองไปสักสองสามปี...แต่ที่ไหนได้...ท้องนี้กลับเป็นฝาแฝด...นางตั้งท้องลูกแฝดให้เขา..."จื่อหนี่ อธิบายให้นางฟังเถอะ" เสียงเขาแหบแห้งจนนางสงสัยว่าเหตุใดเขาไม่นึกยินดีกับเรื่องนี้จื่อหนี่รับคำและเดินมานั่งข้างหมิงเสวี่ยด้วยรอยยิ้มหวาน "อันที่จริงครรภ์แฝดเป็นเรื่องน่ายินดีนะ แต่ว่า...""แต่อะไร หนี่เอ๋อร์?""เจ้าต้องดูแลตัวเองอย่างมาก" จื่อหนี่บอก "เพราะครรภ์แฝด เอ่อ...ค่อนข้างอันตรายทั้งกับแม่และลูก...""จริงรึ?" หมิงเสวี่ยสีหน้าซีดเผือดจื่อหนี่พยักหน้า "โดยเฉพาะเจ้าที่อายุยังน้อยร่างกายยังไม่เติบโตเต็มที่แบบนี้ด้วยแล้ว ก
ตื๊อรักวาณิช ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 1
หมิงเสวี่ยรู้สึกตัวตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อสัมผัสที่นอนข้างตัว ก็รู้ว่าไป๋จิ้งเหอออกไปจากห้องสักพักใหญ่ๆแล้ว แม้แต่รอตื่นมาทักทายกันก็ไม่มี นางบุ้ยปากอย่างนึกงอน แต่พอลุกขึ้นนั่งและพบว่าร่างกายนางนั้นช่างเปล่าเปลือย ก็นึกถึงเรื่องเมื่อกลางดึกขึ้นมาเฮอะ...ที่แท้ก็อายนี่เอง ที่ทำตัวเยี่ยงโจรเด็ดบุปผา ลักหลับภรรยา..."ขอโทษนะลูก ท่านพ่อท่านแม่กวนเจ้าตอนหลับสินะ?" นางลูบท้องตนเองแล้วเอ่ยถาม แต่เมื่อนึกถึงความนุ่มนวลและลีลารักที่เขามอบให้เมื่อ แม้จะครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ก็รู้สึกได้ปรางนวลพลันร้อนวูบวาบ อดยอมรับไม่ได้ว่ารสสัมผัสนั้นช่างดีเหลือเกิน คิดดังนั้นนางก็ไหวไหล่ ตัดสินใจแล้วว่าต่อไปให้เขามานอนด้วยก็ได้ จากนั้นนางจึงหยิบชุดนอนมาสวมทันเวลาที่สาวใช้นำน้ำสำหรับล้างหน้ามาให้ นางทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงให้พวกนางแต่งตัวและเกล้าผมให้ใหม่"วันนี้ฮูหยินดูอารมณ์ดีมากเลยนะเจ้าคะ" สาวใช้ของนางเอ่ยทักขณะหวีผมให้นาง "ใบหน้าก็ผ่องใสยิ่ง มีเรื่องอันใดน่ายินดีหรือเจ้าคะ?""...ไม่มีอันใดเป็นพิเศษสักหน่อย" นางปฏิเสธทั้งๆ ที่ใบหน้าแดงระเรื่อ"แต่เมื่อคืนนายท่านมาค้างด้วยนี่เจ้าคะ โอ
ตื๊อรักวาณิช ลักหลับ 6
ไป๋จิ้งเหอเดินกลับไปที่ห้องนอนตนเอง กำลังจะเปิดประตูก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ"ลูกแม่ เจ้าตกใจหรือไม่ เมื่อครู่แม่ตกใจแทบตาย" เสียงสั่นเครือดังลอดออกมา "ท่านพ่อเจ้าน่าจะรู้ว่าแม่มีเจ้าอยู่ จะโกรธจะเกลียดแม่แค่ไหนก็ไม่ควรทำแบบนี้"คำพูดเหล่านั้นทิ่มแทงไป๋จิ้งเหอเข้าเต็มรัก เขาขาดสติไปจริงๆ สินะ..."หรือว่าท่านพ่อจะไม่รักแม่แล้ว?""...""อาจจะใช่ก็ได้นะ""เลิกคิดเอง เออเองได้แล้ว นิสัยนี้จะแก้ไม่หายจริงๆ หรือ" ไป๋จิ้งเหอผลักประตูเข้าไป"ท่าน...เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ!" หมิงเสวี่ยรีบเช็ดน้ำตาแล้วโวยวายใส่เขาไป๋จิ้งเหอไม่ตอบ ไม่นำพากับเสียงโวยวายของนาง พอเขาเดินมาถึงเตียง นางก็นั่งหดขาคู้ตัวด้วยไม่รู้ว่าเขาจะทำสิ่งใด ชายหนุ่มเพียงนั่งลง ถอดรองเท้าและปีนขึ้นเตียงไปนอน"นี่! ที่นอนท่านก็มี ทำไมไม่ไปนอน" มือเล็กพยายามผลักเขา แต่เขากลับไม่ขยับ ซ้ำยังหลับสนิทอย่างรวดเร็ว นางหอบแฮ่ก มองเขาอย่างนึกหัวเสีย ไม่รู้จะรับมือเช่นใด ก็เลยนอนหันหลังให้เสียดื้อๆ หญิงสาวพยายามข่มตาหลับ แต่หลับไม่ลง นางพลิกตัวกลับไปมองหน้าเขา ตอนนั้นเองที่นางเพิ่งสังเกตได้ถึงรอยคล้ำรอบดวงตาของเขานี่เขา...ไม่ได
ตื๊อรักวาณิช ลักหลับ 5
พูดง่ายแต่ทำยาก สำหรับการง้อใครสักคน โดยเฉพาะเป็นคุณชายที่ขี้น้อยใจและช่างประชดอย่างไป๋จิ้งเหอ!"เหอหลาง..." หมิงเสวี่ยเปิดประตูห้องหนังสือเข้าไปพร้อมกับถาดขนม "...ท่านหิวหรือไม่ ข้าให้เด็กๆ ทำขนมมาให้""ไม่" เขาตอบเสียงเรียบขณะพลิกหน้าหนังสือหน้าใหม่ "เจ้าต้องการสิ่งใดว่ามา""ข้า...แค่อยากจะขอโทษ...ที่ทำอะไรไม่คิด" นางว่าเสียงอ่อย "อ้อ เรื่องที่วางแผนปล้ำท่านอีกกระทงหนึ่ง"คิ้วกระบี่ของเขากระตุกเล็กน้อย...เพราะเป็นเช่นนี้ไงเล่าถึงได้ไม่หายโกรธ! "เท่านี้รึ?"หมิงเสวี่ยกลอกตาไปมา นางว่ามีแค่นี้นะ หรือยังมีอีก? "เอ่อ...เท่าที่นึกออกก็มีเท่านี้จริงๆ" นางตอบพร้อมรอยยิ้มแหยๆ"ข้าก็ต้องขอโทษเช่นกันที่ข้าเห็นแก่ตัว ไม่ยอมบอกเจ้าว่าคนรักเก่าของเจ้านั้นแท้จริงเป็นบุรุษที่แสนดี เพื่อปกป้องเจ้าถึงกับยอมทำให้ตนเองถูกเจ้าเกลียด"หมิงเสวี่ยย่นคิ้ว คำพูดเช่นนี้ เด็กสามขวบก็เข้าใจว่าเขาประชด...ใจเย็นไว้ หมิงเสวี่ย...ใจเย็นๆ"เรื่องที้ผ่านมาแล้วก็แล้วไปเถอะเจ้าค่ะ" นางปั้นยิ้มหวานแล้วเดินไปใกล้ๆ เขา "มาเจ้าค่ะ ทานอะไรสักหน่อย เดี๋ยวข้าป้อน"เขามองนางครั้งหนึ่ง จานขนมครั้งหนึ่ง "เจ้าจะเล่นลูกไม้ใดอีก?"
ตื๊อรักวาณิช ลักหลับ 4
"...ข้าพยายามแล้ว" เขาเป็นคนใจแข็งยิ่ง"แข็งเขิงอะไรกัน เจ้านั่นน่ะขี้น้อยใจจะตาย""ขี้น้อยใจ แถมยังชอบประชดประชัน" นางเสริมต่อให้"โถๆ ก็คนเขาถูกเอาอกเอาใจมาแต่เล็กแต่น้อยนี่นา" ซื่อเซี่ยยี่ช่วยแก้ตัวให้อีก "เขาแค่อยากให้ภรรยารักเขามากๆแต่ไม่รู้จะบอกอย่างไรล่ะมั้ง""แต่ข้าก็ผิดส่วนหนึ่งนะ" หมิงเสวี่ยว่า "พี่ซื่อว่าข้าควรจะขอโทษเขาดีหรือไม่?""ทำผิดก็ต้องขอโทษเป็นเรื่องที่ถูกต้อง""แต่เขาก็ทำผิดกับข้า เขาจะไม่ขอโทษสักคำหรือ?""เขาทำอะไรผิดต่อเจ้า?""เขาหลอกข้า" นางตอบ "ทำร้าย...เพื่อนข้า""เล่ามา ข้าอยากฟังตั้งแต่ต้น..." ซื่อเซี่ยยี่ทำท่าปักหลักฟังด้วยการสั่งเหล้ามาอีกสองไห นางจะนั่งฟังแบบไม่ลุกไปเข้าห้องน้ำเลยทีเดียวหมิงเสวี่ยเล่าเรื่องราวให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง โดยมีจื่อหนี่นั่งฟังเงียบๆ โดยไม่ขัดอะไร"..เรื่องก็เป็นเช่นนี้เจ้าค่ะ" หมิงเสวี่ยปาดน้ำตาออกลวกๆ"แล้วก็เลยจะเอาลูกตัวเองเป็นเครื่องต่อรองให้เสี่ยวเหอแก้แค้นให้" เซี่ยยี่เปรย เห็นนางพยักหน้าอย่างหดหู่ก็ถอนใจ"เจ้าจะทำแบบนั้นจริงๆ รึ""ข้า..."ซื่อเซี่ยยี่เอาพัดเคาะศีรษะหมิงเสวี่ยไปทีหนึ่ง"พี่ซื่อ!""สมควรที่เจ้านั่นจะโกรธเป็น
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง34.8K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.7K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่149.4K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น15.6K viewsชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month7.1K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง2.3K viewsทะลุมิติมาแต่งงานกับสามีโง่เขลา
ต้าเหนิง3.7K viewsป่าป๊าคือผู้บัญชาการรักอันดับหนึ่ง
บ้านเขมปัณณ์935 views
