ตอนที่ 3 คนไม่ใช่พูดคำเดียวก็มีโทษ

ตอนที่ 3

คนไม่ใช่พูดคำเดียวก็มีโทษ

“ยังมีหน้ามายิ้มอีก!! เจ้าไม่เห็นหรือว่าน้องสาวเจ้าเสียใจเพียงใด แค่อภัยให้น้องเรื่องเล็กน้อยเท่านี้จะทำไม่ได้เลยเชียวหรือ!!” ผู้เป็นบิดาเอ่ยต่อว่าถังซูเจียว

“ท่านพ่อ...ข้ายังไม่ได้ยิ้มเลยนะเจ้าคะ อีกอย่างข้ายังไม่เคยพูดสักคำว่าข้าไม่พอใจที่คุณชายรองเหยียนขอถอนหมั้นข้า แล้วไปหมั้นหมายกับน้องสาวแทน มีแต่พวกเขาสองคนที่พูดกันไปเองทั้งนั้น”

คำพูดของถังซูเจียวยิ่งทำให้ผู้เป็นบิดาโกรธมากขึ้นกว่าเดิม จนถึงขั้นเกือบทำร้ายบุตรสาวตรงหน้าไป แต่ดีที่ฮูหยินรองรั้งแขนเอาไว้ได้ทัน

“เจ้าจะบอกว่าน้องสาวเจ้ากำลังโกหกหรือ!!!” ถังซีฮั่นตวาดใส่บุตรสาวคนโตเสียงดังลั่น

“ท่านพี่ใจเย็นก่อนเถิด คุณชายรองเหยียนก็อยู่ด้วยนะเจ้าคะ” ฮูหยินรองกระซิบเตือนสามีทำให้เขาสงบลงเล็กน้อย

“เจ้ากลับเรือนไปสำนึกความผิดตัวเองเสีย ถ้ายังสำนึกไม่ได้อย่าก้าวขาออกจากเรือน!!” ถังซีฮั่นเอ่ย แบบนี้ก็เหมือนเป็นการกักบริเวณนั่นแหละ แค่ไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ เท่านั้น

“ขอบคุณท่านพ่อที่สั่งสอนเจ้าค่ะเช่นนั้นลูกขอตัวก่อน น้องรองวันนี้พี่สาวได้เปิดหูเปิดตาแล้ว”

ถังซูเจียวทำท่าจะเดินออกจากศาลานั้น แต่หันไปพูดกับผู้เป็นน้องสาวก่อน พลางยิ้มเล็กน้อยอย่างสื่อความนัย พอก้าวขาไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงัก

“ท่านพ่ออย่าลงโทษพี่หญิงเลยนะเจ้าคะลูกขอร้อง แค่นี้ลูกก็รู้สึกผิดต่อพี่หญิงมากพอแล้ว หากท่านพ่อยังลงโทษพี่หญิงอีกนางต้องเสียใจมากเป็นแน่” ถังซูเจินเอ่ยพลางสะอื้น

“โธ่! ลูกแม่ เจ้าจิตใจดีคิดถึงแต่ผู้อื่นเช่นนี้ แต่พี่สาวเจ้าไม่ได้รับรู้ความหวังดีของเจ้าเลย เจ้าช่างน่าสงสารนัก”

ฮูหยินรองเอ่ยเช่นนี้ ทำให้สองบุรุษที่ยืนอยู่ในศาลามองมาที่ถังซูเจียวด้วยสายตาโกรธขึง

“สั่งกักบริเวณคุณหนูใหญ่ให้อยู่แต่ในเรือน ห้ามออกไปไหน จนกว่าจะถึงพิธีแต่งงานของนาง”

ถังซีฮั่นเอ่ยเสียงดังให้บ่าวด้านนอกได้ยิน ก่อนจะสั่งให้มาพาตัวถังซูเจียวออกไป

แผนการทุกอย่างเป็นไปตามที่สองแม่ลูกตั้งใจ แต่ทั้งสองก็ไม่ได้รู้ว่านี่ก็เป็นแผนของสตรีที่ถูกตนกลั่นแกล้งเช่นกัน

หลังเหตุการณ์นั้นคุณชายรองเหยียนป๋อเหวินก็กลับจวนไป ส่วนถังซีฮั่นก็ไปที่เรือนฮูหยินรองอย่างทุกวัน

เมื่อสามีเผลอฮูหยินรองก็ให้บ่าวออกไปปล่อยข่าวลือ เรื่องที่คุณหนูใหญ่อิจฉาน้องสาวตนเอง ที่คุณชายรองเหยียนขอเปลี่ยนตัวคู่หมั้น จนไปหาเรื่องคุณหนูรองจนถูกกักบริเวณ

และยังปล่อยข่าวลืออีกว่าถังซูเจินกับคุณชายรองเหยียนป๋อเหวินนั้นรักใคร่กันด้วยใจบริสุทธิ์ ทั้งสองแอบชอบกันตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก

แต่ด้วยสถานะที่ฝ่ายชายมีคู่หมั้นอยู่แล้ว จะให้คิดเกินเลยกับน้องสาวคู่หมั้นก็ไม่ได้ ส่วนฝ่ายหญิงนั้นเห็นว่าคุณชายรองเหยียนเป็นว่าที่พี่เขย จึงได้เก็บความรู้สึกเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ

จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนนี้คุณชายรองเหยียนที่ไม่อาจเก็บความรู้สึกเอาไว้ได้อีกต่อไป จึงได้ขอให้บิดาเปลี่ยนตัวคู่หมั้นเป็นคุณหนูรองถังซูเจินแทน

ถังซูเจียวที่นั่งฟังข่าวลือจากปากของลี่ลี่ถึงกับเบะปากอย่างห้ามไม่อยู่

“เฮ๊อะ!! ชอบพอกันตั้งแต่แรกเห็น ไม่อาจเก็บความในใจเอาไว้ได้อีกต่อไป แหวะ!! น้ำเน่าอย่างกับละครหลังข่าว” ถังซูเจียวเอ่ยอย่างหมั่นไส้

“เออ..ละ ละครอะไรนะเจ้าคะ บ่าวไม่เคยได้ยินมาก่อน” ลี่ลี่ที่ไม่เข้าใจประโยคของนายสาวเอ่ยถามขึ้น

“อ่อ...ข้าลืมตัวไป น้ำเน่าอย่างกับงิ้วข้างถนนน่ะ ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าใครคิดบทนี้ให้แม่รองของข้ากัน”

“บ่าวว่าฮูหยินรองน่าจะคิดเองนะเจ้าคะ” ลี่ลี่ตอบแบบซื่อ ๆ ทำให้นางมองหน้าสาวใช้ตัวน้อยก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

สาวใช้นางใส่ซื่อเกินไปแล้ว แบบนี้ไปอยู่จวนสามีจะเป็นมือตบให้นางได้เหรอเนี่ย

กำหนดการณ์แต่งงานของถังซูเจียวถูกเลื่อนเข้ามาเป็นอีกสองเดือนข้างหน้า จากเดิมที่เป็นสามเดือน เพราะธรรมเนียมที่พี่สาวต้องแต่งออกก่อนน้องสาวนั่นเอง

นางยังไม่ได้เล่าเรื่องแต่งงานสินะ ตอนแรกนางมีสัญญาหมั้นหมายกับคุณชายรองเหยียนป๋อเหวิน บุตรชายคนรองของเจ้ากรมโยธา

แต่เมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมาคุณชายรองเหยียนมาขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาวเป็นถังซูเจินน้องสาวแทน

ท่านพ่อข้าก็แสนจะยินดีจึงยอมเปลี่ยนตัวง่าย ๆ นางเลยต้องแต่งกับคู่หมั้นน้องสาวแทน คนผู้นั้นเป็นท่านเจ้าเมืองที่เคยช่วยท่านพ่อไว้จากโจรป่าตอนเดินทางไปทำธุระให้ฮ่องเต้

ระหว่างพักที่จวนท่านเจ้าเมืองก็ได้ไปดื่มสุรากับบิดาท่านเจ้าเมือง ด้วยคุยกันถูกคอหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ท่านพ่อเลยเผลอสัญญาว่าจะยกบุตรสาวให้แต่งเป็นฮูหยินเอกท่านเจ้าเมือง

ตอนแรกก็จะยกนางให้นั่นแหละ แต่ท่านย่ากับฮูหยินใหญ่เหยียนได้ทำการหมั้นหมายนางกับคุณชายรองเหยียนไว้ก่อนแล้ว คนที่ต้องแต่งกับเจ้าเมืองคนนั้นเลยเป็นถังซูเจินแทน

แต่สาเหตุที่ถังซูเจียวคนเดิมตรอมใจตายไม่ได้เป็นเพราะเสียใจจากการถูกถอนหมั้นอย่างเดียวนะ

จากความทรงจำนางไปเห็นว่าอดีตคู่หมั้นกับน้องสาวแอบนัดพบกันที่ร้านน้ำชานอกเมือง ตอนแรกนางก็ไม่รู้แค่สงสัยว่าน้องสาวตนจะไปที่ใดจึงแอบตามไปดู

จึงได้เห็นทุกอย่างกับตา และเหมือนว่าทั้งสองจะนัดพบกันที่นี่เป็นประจำ เพราะมาถึงหลงจู้ก็เดินนำไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสองเลย

นางเลยขอเปิดห้องที่ติดกับห้องของทั้งสอง แล้วก็ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันทั้งหมด มันยิ่งทำให้ถังซูเจียวเสียใจ

อดีตคู่หมั้นบอกว่าไม่เคยรักตนเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่เวลาพบหน้ากันกลับพูดว่ารักนางทุกคำ จะทำเพื่อนางอย่างนั้นอย่างนี้วาดอนาคตกับนางมากมาย แต่ทั้งหมดก็เป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น

คำพูดที่พูดกับถังซูเจียวคนเก่ายังเอาไปพูดกับน้องสาวนางทุกคำ ที่สำคัญทั้งสองแอบลักลอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้วด้วย

ถังซูเจียวก็โง่ฟังทั้งสองมีสัมพันธ์กันจนเสร็จ พอกลับมาถึงจวนก็ล้มป่วย ไม่พอยังรั้นไปนั่งอ่านหนังสือคนเดียวทั้งที่ตนยังไม่หาย สุดท้ายไข้ขึ้นหนักจนช็อกตายแล้วเมย์ก็เข้ามาอยู่ในร่างนี่แหละ

“แต่วันนี้คุณหนูไม่น่าไปตามคำเชิญของคุณหนูรองเลยนะเจ้าคะ เห็นมั้ยถูกนายท่านกักบริเวณเลย” ลี่ลี่เอ่ย

“ก็ข้าอยากถูกกักบริเวณนี่จะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งวุ่นวายด้วย แล้วอีกอย่างข้าอยากรู้ว่าน้องสาวข้าจะมาไม้ไหนเท่านั้นเอง”

เมื่อเช้าถังซูเจินคงเชิญข้าไปเพื่อให้ข้าเห็นว่าคุณชายรองเหยียนรักตนมากเพียงใด

แล้วก็หาเรื่องลงโทษข้าอย่างเมื่อเช้า จากนั้นก็ปล่อยข่าวลือให้ข้าเสียหาย เรื่องทุกอย่างก็เป็นตามที่ข้าคิดไว้ไม่มีผิด

ถ้าเป็นถังซูเจียวคนเก่าป่านนี้คงนอนร้องไห้เสียใจขี้มูกโป่งไปแล้ว แต่ข้าไม่ใช่ไง เพราะงั้นน้องสาวสุดที่รักของข้าก็เตรียมรับผลกรรมเอาไว้ได้เลย

“ลี่ลี่เอาหูมาใกล้ ๆ ข้าสิ” นางเอ่ยพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยจนสาวใช้เริ่มระแวง

“อะ อะไรเจ้าคะ” แม้จะหวั่นใจแต่ลี่ลี่ก็ยอมทำตาม นางจึงได้เล่าแผนการให้ฟัง ก่อนจะใช้ให้ลี่ลี่ไปหาซื้อของใช้ในตลาด

นางจะใช้ประโยชน์จากความทรงจำที่ได้รับมาทั้งหมด เพื่อทำให้น้องรองของนางเสื่อมเสียจากสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เพียงแต่มันต้องใช้เวลาเล็กน้อยเท่านั้น

เช้าวันต่อมาข่าวลือเรื่องที่คุณชายรองเหยียนกับคุณหนูรองถังซูเจินก็ถูกพูดถึงไปทั่วเมืองหลวง

บางคนก็ชื่นชมในความรักของทั้งสอง โดยเฉพาะคุณชายรองเหยียนที่ยอมขอถอนหมั้นกับคนที่ตนไม่ได้รัก แล้วขอหมั้นหมายกับสตรีที่ตนรักแทน แม้นางจะเป็นเพียงบุตรีของฮูหยินรองก็ตาม

บางคนก็ต่อว่าถังซูเจียวที่เป็นสตรีใจแคบไร้น้ำใจ ไปหาเรื่องน้องสาวทั้งที่ฝ่ายชายเป็นขอถอนหมั้นแท้ ๆ ถังซูเจียวจึงกลายเป็นสตรีโหดร้ายใจอำมหิตที่ทำร้ายน้องสาวไป

กลายเป็นว่าคนทำผิดทั้งสองถูกสรรเสริญ แต่คนถูกกระทำอย่างถังซูเจียวถูกต่อว่าไปอย่างนั้น

3 วันผ่านมา

ถังซูเจียวถูกกักบริเวณเลยไม่ได้ออกไปไหน นางนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แต่ในเรือนทั้งวัน จิตใจก็จดจ่อรอคอยวันที่ถังซูเจินจะออกไปข้างนอก และวันนี้ก็มาถึงเสียที

“คุณหนูเจ้าคะ วันนี้คุณหนูรองออกไปข้างนอกแล้วเจ้าคะ” ลี่ลี่วิ่งเข้ามารายงาน เพราะนางสั่งให้ลี่ลี่ไปแอบดูว่าถังซูเจินจะออกจากจวนวันไหน

“ดี!!! เจ้าไปทำตามที่ข้าบอกไว้นะ เสร็จแล้วรีบกลับมา” นางเอ่ยก่อนจะหยิบถุงเงินกับซองจดหมายให้ลี่ลี่ หญิงสาวรับคำก่อนจะรีบออกจากเรือนไป