เข้าสู่ระบบแชร์
หรือว่าฉันต้อง...(1)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-15 17:28:56ร่างบอบช้ำเดินไร้เรี่ยวแรงมาหยุดอยู่หน้าห้องพักตัวเอง ใบหน้าอิดโรยราวกับคนไม่ได้หลับนอนมาทั้งคืนซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริง ทุกย่างก้าวที่เดินเธอรู้สึกแสบและเจ็บแปลบไปทั้งเบื้องล่าง
ครั้งของการผ่านน้ำมือชายเขาไม่ทะนุถนอมเธอเสียด้วยซ้ำ กลับย่ำยีและรุนแรงจนเบื้องล่างแทบฉีกขาด อาการเหม่อลอยนั้นเธอไม่รู้เลยว่าตวิศามายืนเมี่ยงมองอยู่ครู่ใหญ่แล้ว
“กุน...” เรียกครั้งแรกยังคงเงียบเธอจึงเพิ่มเสียงขึ้นอีก “ปีกุน!”
ร่างอวบสะดุ้งโหยงจนกุญแจในมือร่วงลงพื้นเสียงดัง สติที่เลือนหายเมื่อครู่จึงกลับมา
“ตาล ฉันตกใจหมด”
“ขวัญอ่อนจังเลยนะ แล้วเมื่อวานหายไปไหนมางานก็ไม่ไปทำฉันโทรไปคุณธามวัฒน์เป็นคนรับสาย เขาบอกว่าแกเป็นลม ฉันยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อเลยก็วางสายไปแล้ว”
ทั้งคำถามทั้งความเป็นห่วงหลั่งไหลออกมาจนไม่รู้ว่าเธอจะเลือกตอบอันไหนก่อนดี ชั่วชีวิตเธอก็คงมีแต่ตวิศาแล้วก็แม่ครูเท่านั้นที่เป็นห่วง
“แล้วนี่แกเป็นอะไรมากไหม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” เอื้อมเอามือไปแตะหน้าผากเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงยืนนิ่ง
“ฉันไม่เป็นไร แค่ไปชดใช้กรรมมา” ตอบเสียงเหนื่อยอ่อน
“ชดใช้กรรมหมายถึงอะไร หรือว่า...เขาพาแกไปเฆี่ยนตีแล้วกักขังเอาไว้” หมุนตัวเพื่อนหันซ้ายหันขวาเพื่อสำรวจร่องรอย
“เปล่าหรอก อย่าไปสนใจเลย ว่าแต่แกเถอะมีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้แจ๋นมาหาฉันแต่เช้าเลย”
“แกไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องบ้านเติมรักแล้วนะ เมื่อวานมีผู้อุปถัมภ์ใจดีมาขอดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว”
“ใคร?” หัวคิ้วย่นเข้าหากัน
“เป็นผู้หญิงชื่อ...” ยกนิ้วเคาะคางพยายามนึกชื่อ “ออ คุณนภัส”
“คุณนภัส?”
“ใช่ เขาบอกว่ารู้สึกถูกชะตากับแกแล้วก็สงสารแกเรื่องนั้นด้วย”เหมือนความหนักอึ้งถูกยกออกจากอก
“โชคดีจัง คราวนี้ก็มีคนดูแลบ้านเติมรักสองคนเลย”
“สองคน? หมายความว่ายังไงอ่ากุน ล่าสุดก็มีแค่คุณนภัสนะหรือว่ามีใครอีกเหรอ”
“คุณธามวัฒน์”
“อ้าว ไหนบอกว่าเขายกเลิกการอุปถัมภ์แล้วยังไงล่ะ”
“ใช่ แต่ฉันไปขอร้องเขาแล้วเมื่อวานเขารับปากว่าจะกลับมาดูแล
บ้านเติมรักเหมือนเดิมแลกกับ...” แววตาหม่นลง
“แลกกับอะไรกุน” ยกมือไปเขย่าต้นแขนเมื่อปีกุนนิ่งไปอีกแล้ว
“แลกกับการที่ฉันหายไปจากชีวิตเขา” เธอโกหกเพื่อนอีกครั้งเพื่อแลกกับความสบายใจ แล้วเปลี่ยนเป็นถามเรื่องลาออก
“เรื่องลาออกของฉันทาง HR อนุมัติแล้วหรือยัง”
“อืม อนุมัติแล้ว มีผลให้ออกสิ้นเดือนนี้”
“ก็เหลืออีกไม่กี่วันสินะ”
ปีกุนระบายยิ้มออกมาอย่างฝืนใจระคนใจหายเหมือนกัน เพราะเธอทำงานกับที่นี่มาหลายปีแล้วมันก็ย่อมผูกพันกับสถานที่แล้วก็เพื่อนร่วมงาน
“แล้วนี่ แกจะออกไปทำงานพร้อมกับฉันหรือเปล่า”
“แกไปก่อนเลย กว่าฉันจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ”
“เอาแบบนั้นก็ได้ แต่อย่าสายนะ ไม่งั้นฉันลงเวลาให้เป็นสายจริงๆ ด้วย อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ ฉันเป็นผู้จัดการแกนะ”
ตวิศายกนิ้วขึ้นขู่แล้วเดินหันหลังไปจากตรงนั้น ปีกุนได้แต่ส่ายหัวพลางหัวเราะออกมา เห็นขู่อย่างนี้ทุกทีแต่พอน้องในแผนกมีเหตุจำเป็นจริงๆ เธอก็เห็นเพื่อนช่วยเหลือทุกคนอยู่ดี
ปีกุนเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด เธอมองร่องรอยรักสีแดงอมม่วงตามร่างกายที่เขาได้ฝากเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
โชคดีมากที่รอยพวกนั้นมันอยู่ใต้ร่มผ้าไม่ได้โผล่ออกมาให้อับอายหรือเป็นคำถามจากคนอื่นโดยเฉพาะตวิศา ไม่อย่างนั้นเธอคงถูกซักฟอกเป็น
ผ้าขาวแน่นอน
ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะลงกับโต๊ะหลายครั้งตั้งแต่นั่งประชุมมา ห้วงความคิดของคนนั่งหัวโต๊ะแทบไม่ได้ฟังสิ่งที่ลูกน้องและเหล่าผู้บริหารนำเสนอเลยสักนิด
จนกระทั่งเลขาฯ คนสนิทเอนตัวเข้าใกล้เพื่อเรียกสติ
“คุณธามครับ แผนการขายของฝ่ายการตลาดเมื่อครู่เป็นอย่างไรบ้างพอจะเป็นไปได้ไหมครับ”
“อือ ดีใช้ได้เลย เอาเป็นว่าจัดงานเลี้ยงพนักงานเราได้เลย ผมอนุมัติ”
คำตอบนั้นทำเอาทั้งห้องอ้าปากค้างเพราะว่าเป็นคนล่ะเรื่องกันเลย
หลายฝ่ายหันกลับไปมองประธานบริษัทเป็นตาเดียวแล้วเห็นว่าท่านเอาแต่เหม่อลอยราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ท่านประธานครับ”
ยังคงเงียบ...
“คุณธามวัฒน์ครับ!” คราวนี้บดินทร์ตะเบ่งเสียงดังจนคนตัวสูงสะดุ้ง
“อะไร! ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย” หันไปเอ็ดเลขาฯ
“ถ้าผมไม่ขึ้นเสียงเจ้านายจะมีสติกลับมาเหรอครับ ดูนั่นสิ” เขาบุ้ยปากไปยังด้านหน้า ซึ่งผู้เข้าร่วมประชุมหันมามองเขาเป็นตาเดียว
กว่าการประชุมจะเสร็จก็กินเวลาไปหลายชั่วโมงเพราะเริ่มประชุมใหม่ทั้งหมด บดินทร์หยุดเดินกะทันหันเมื่อธามวัฒน์หันกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“มะ...มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เรื่องบ้านเติมรัก ฉันเปลี่ยนใจแล้วว่าจะกลับไปช่วยเหลือเหมือนเดิม”
“เปลี่ยนใจ? ทำไมล่ะครับ”
“ฉันสงสารเด็ก ๆ พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย” ว่าจบกำลังจะหันกลับไปเดินต่อแล้วต้องหยุดลงเมื่อได้ยินลูกน้องบ่น
“น่าจะคิดได้ตั้งแต่แรก” แม้จะพึมพำเสียงเบาธามวัฒน์กลับได้ยิน
ชัดแจ๋ว
“บดินทร์ ฉันได้ยินนะ”
“ขอโทษครับ”
พูดเสร็จก็รีบเร่งฝีเท้าไปทำตามคำสั่งทันทีหากอยู่นานกว่านี้มีหวังได้รับซองขาวเป็นใบไล่ออกแทนแน่นอน
กว่าสัปดาห์แล้วที่ปีกุนลาออกจากห้างสรรพสินค้าแห่งนั้นแล้วไปตระเวนสมัครงานหลายที่ เธอถูกเรียกสัมภาษณ์แต่ทุกที่ก็บอกว่าจะติดต่อกลับและแน่นอนว่าเงียบหาย
เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงหางานยากเย็นนักทั้งที่เธอเองก็มีประสบการณ์ด้านการขายแถมยังมีรางวัลการันต์ตียอดขายดีเด่นอีกต่างหาก ตอนถูกสัมภาษณ์เธอเห็นพวกเขาดีใจที่เธอมีประสบการณ์แต่พอรู้ชื่อและที่ทำงานเดิมสีหน้าทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที
“สงสารน้องผู้หญิงตัวอ้วน ๆ ที่มาสัมภาษณ์งานเมื่อกี้เนอะ”เสียงหนึ่งดังขึ้นอยู่ด้านนอกห้องน้ำ
“น้องคนไหน?”
“เอ้า ก็น้องที่ใส่ชุดสูทสีดำไง ชื่อ...” ย่นคิ้วเข้าหากันพยายามนึกชื่อแต่เพื่อนก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“ปีกุนไหม”
“เออ นั่นแหละ”
ปีกุนชะงักมือที่จะกดชักโครกแล้วนั่งลงเหมือนเดิมเมื่อได้ยินชื่อของตัวเองไปอยู่ในบทสนทนานั้น เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสงสารเธอเรื่องอะไรทั้งที่เธอก็มาสัมภาษณ์งานตามปกติ
“ทำไมน้องเขามีปัญหาอะไรเหรอ ดูท่าทาง HR เราก็ชอบประวัติการทำงานนี่” หนึ่งในสองสาวเป็นคนตั้งคำถาม
“ใช่ ชอบมากแต่ว่าเป็นรายชื่อแบล็คลิสจากลูกค้าของเรานะสิ แล้วฉันก็ได้ยินมาว่าถูกร่อนไปทุกที่เลยนะ บริษัทไหนสัมภาษณ์แล้วโทรกลับไปหา
ที่เดิม สุดท้ายแล้วก็กลับมาปฏิเสธน้องคนนั้นทุกราย”
“อ้าว ทำไมอ่า น้องเขาไปทำอะไรร้ายแรงไว้เหรอ” พนักงานสาว
อีกคนยกแขนขึ้นกอดอก
“เรื่องนั้นฉันไม่รู้หรอก แต่ที่แน่ ๆ คำสั่งนั้นมาจากประธานบริษัทธามมอลล์เองเลยนะ”
สิ้นประโยคนั้นปีกุนเม้มปากเข้าหากันแน่นจนขึ้นรอยซีดบนขอบปากเพราะแบบนี้เองสินะหลายวันที่ผ่านมาเธอถึงไปสมัครงานที่ไหนแล้วเขาไม่รับเธอเลยสักที
ในเมื่อได้ร่างกายเธอไปแล้วทำไมไม่ปล่อยเธอไปสักที
บทล่าสุด
ทวงรัก เมียข้ามคืน ทวงรัก...ได้เมียคืน(จบ)
พีธีแต่งงานจัดขึ้นใหญ่โตสมเกียรติครอบครัวใหญ่ตระกูลดัง มีแขกเหรื่อมาร่วมงานกันหลายร้อยคนรวมถึงเพื่อนร่วมงานของปีกุนและกองทัพนักข่าวนับสิบสำนักปีกุนอยู่ในชุดเจ้าสาวสีมุกสั้นเปิดไหล่ยืนเคียงคู่ต้อนรับแขกอยู่หน้างาน บรรยากาศภายในงานชื่นมื่นอบอวลไปด้วยความอบอุ่นโดยมีสักขีพยานรักอย่างเด็กหญิงก่อเกิดวิ่งเล่นไปทั่วงาน“ได้เจอตัวสักทีนะครับ ภรรยาของคุณเพื่อน” ศิลาเอ่ยทักทายเมื่อเดินมาถึงทางเข้างาน ปีกุนมองสลับไปสลับมาระหว่างชายหนุ่มกับสามี“คุณคือ?”“ผมหมอศิลาครับ”“ออ คุณนี่เองที่ตรวจยืนยันความเป็นพ่อลูก” หญิงสาวหรี่ตาลงเพื่อคาดโทษแต่พอเห็นเจ้าตัวสีหน้าซีดก็หัวเราะออกมา “ล้อเล่นค่ะ”“ผมตกใจแทบแย่ ขนาดล้อเล่นยังหน้าดุเลยนะครับ มึงระวังตัวเถอะเตรียมถูกเชือดได้เลย”ศิลาแกล้งยกนิ้วปาดบริเวณลำคอเพื่อข่มขู่เพื่อนแล้วขอตัวเดินเข้างานไปทักทายเพื่อนคนอื่นที่มาร่วมงานนี้เหมือนกันปีกุนเห็นตวิศและแม่ครูรำไพเดินมาแต่ไกล ๆ ก็รีบยกมือขึ้นโบกทักทายด้วยความดีใจ“แม่นึกว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว คนก็เยอะ รถก็ติดแถมไอ้ตาลยังเกือบไปมีเรื่องกับเขาบนท้องถนนอีก”มาถึงแม่ครูก็เริ่มบ่นตามประสาคนแก่พลางหันไปค้อนตวิศาที่
ทวงรัก เมียข้ามคืน หักหลัง...(2)
“คราวนี้ทีกูบ้างล่ะ” มันเยาะเย้ยแล้วชี้ปืนไปหา “อีเด็กนี่เหรอที่กูเอามันไปทิ้ง ตายยากนักนะมึง”“มึงอย่าทำอะไรลูกกูนะ” นภัสเป็นห่วงปีกุนธีธัชเริ่มเห็นตำรวจทยอยเข้ามาจึงรู้ตัวแล้วว่าคงไม่รอด ไม่ว่าจะเรื่องลักพาตัว ฆ่าคนอื่นหรือแม้จะเป็นเรื่องยักยอกเงินบริษัท“ในเมื่อกูไม่รอด ก็ขอเอาลูกมึงไปด้วยเพื่อให้มึงอยู่กับความตรอมใจเหมือนที่ผ่านมาก็แล้วกัน”ธีธัชหันปลายกระบอกปืนไปยังปีกุนแล้วกดไกปืน นภัสร้องเสียงหลง“อย่า!”ธามวัฒน์ดึงร่างอวบมากอดเอาไว้แล้วหันตัวเองไปรับกระสุนนั้นแทน ร่างสูงสะดุ้งเฮือก หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นติดต่อกันหลายนัดตำรวจวิสามัญธีธัชจนเสียชีวิตทันที“กรี๊ดดดด คุณธาม”ธามวัฒน์รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณหัวไหล่ เลือดสีแดงสดซึมผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาว ร่างสูงทรุดฮวบลงกับพื้นโชคดีที่ปีกุนเอาแขนรองศีรษะเอาไว้ทัน“กุน คุณเป็นอะไรไหม...” ชายหนุ่มเอ่ยถาม“ฉัน...ไม่เป็นอะไรค่ะ” เธอส่ายหน้ารัว สติเริ่มไม่มีเมื่อเห็นว่าเขารับกระสุนแทนตนเอง นภัสเองก็ทำตัวไม่ถูกได้แต่ตะโกนให้คนเรียกรถพยาบาล“กุนครับ ใจเย็น ๆ ผมไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวรถโรงพยาบาลก็มา”ยกมือเปื้อนเลือดอีกข้างลูบแก้มเธอเพื่อเร
ทวงรัก เมียข้ามคืน หักหลัง...(1)
นภัสแทบไม่อยากกลับจากบ้านหลังนั้นเลยเพราะอยากใช้ชีวิตอยู่กับลูกสาวให้นาน แต่เพราะธีธัชตามกลับไปเซ็นเอกสารด่วนที่บ้านเธอจึงจำใจต้องไปและคิดว่าจะเอาเรื่องนี้มาบอกด้วยตัวเองด้วยเมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดตัวบ้านขณะก้าวเท้าลงจากรถเสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิแคชันดังขึ้น มือล้วงกระเป๋าหยิบออกมาดูใบหน้าเหี่ยวย่นเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวทันทีแต่ไม่ได้โวยวายอะไร“สมชาย”“ครับ คุณหญิง”“แกอย่าเพิ่งบอกใครเรื่องที่ฉันเจอลูกสาวแล้วนะ”“แม้แต่คุณธีธัชก็ไม่ให้ผมบอกเหรอครับ”“ใช่ คนนี้ยิ่งให้รู้ไม่ได้” ดวงตาทอประกายกล้าโหดเหี้ยม มือกำแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ นภัสไม่รู้เลยว่าธีธัชเดินมาได้ยินทุกอย่างความกลัวเรื่องเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนคืบคลานเข้ามาในจิตใจ“กลับมาแล้วค่ะ”ปรับน้ำเสียงให้หวานขึ้นแล้วเดินไปย่อตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้าม ธีธัชรู้ดีถึงความเสแสร้งนั้นแต่ก็เล่นตามน้ำไปก่อน“คุณมีเอกสารอะไรให้ฉันเซ็นเหรอคะ”ชายสูงวัยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเอาเอกสารที่ดัดแปลงการเงินออกมาให้นภัสดูบอกว่าเป็นเรื่องด่วนเขาจะได้เอาไปให้ฝ่ายการเงินและเร่งดำเนินการโครงการขยายสาขาร้านอาหารต่อนภัสรับแฟ้มนั้นมาไล่สายตาดูอย่างถี่ถ้วนก็รู้
ทวงรัก เมียข้ามคืน หงส์คู่...(2)
วันนี้พยากรณ์อากาศแจ้งว่าอากาศจะร้อนพุ่งขึ้นถึง 45 องศาเซลเซียสปีกุนก็ไม่คิดว่ามันจะร้อนได้มากมายขนาดนี้ เสื้อแขนสั้นถลกขึ้นไปอยู่บนหัวไหล่“คุณป้าร้อนไหมคะ”“นิดหน่อยจ้ะ”“ถ้าอย่างนั้นรอแป๊บนะคะ เดี๋ยวกุนไปเอาพัดลมตั้งโต๊ะมาเปิดให้” กำลังจะอ้าปากบอกว่าไม่เป็นไรหันมาอีกทีร่างอวบเดินไว ๆ ออกไปจากห้องครัวเสียแล้ว ไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมกับพัดลมตัวใหญ่ปีกุนจัดแจงเสียบปลั๊กเรียบร้อยก้มลงกดเปิดสวิตซ์ให้เรียบร้อย จังหวะเงยตัวขึ้นนภัสหันไปมอง ฉับพลันดวงตาก็เปลี่ยนเป็นประกายวาวเมื่อเห็นสร้อยบนคอของปีกุนมีดสับมะละกอวางลงถาดแล้วก้าวเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวทันที“สร้อย” มือสั่นเทาชี้ไปยังจี้สร้อยซึ่งเป็นรูปหงส์คู่“สร้อยของกุนทำไมเหรอคะ” ปีกุนจับไปยังสร้อยคอตัวเองแล้วมีสีหน้าประหลาดใจ“ป้าขอดูใกล้ ๆ ได้ไหม” ปีกุนถอดสร้อยคอยื่นให้ไม่ผิดเลยสร้อยคอหงส์คู่มีเส้นเดียวในโลกเธอสั่งทำเป็นพิเศษเพื่อสวมให้กับลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ เงยหน้ามองดวงตาคลอหน่วยไปด้วยหยดน้ำ“คุณป้าร้องไห้ทำไมเหรอคะ” นภัสไม่ได้ตอบคำถามแต่เลือกถามกลับเสียงสั่น“หนูกุนไปเอาสร้อยเส้นนี้มาจากไหนเหรอ”“แม่ครูบอกว่ามันเป็นสร้อยติดตั
ทวงรัก เมียข้ามคืน หงส์คู่...(1)
รุ่งสางของวันใหม่ปีกุนย่องเบาออกมาจากห้องของธามวัฒน์เพราะกลัวว่าคนในบ้านจะมาเห็น เธอปิดประตูแผ่วเบาพอหันหลังกลับต้องตกใจสุดขีด“คุณป้า”ธมนต์ยืนกอดอกมองรอยยิ้มมุมปากยกขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินงามที่จับได้ว่าเธอเข้าไปนอนในห้องลูกชายท่าน ปกติท่านตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้วแต่ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมาแจ็คพ๊อตเจอกันหน้าห้อง“คือว่าเมื่อคืนคุณธามมีไข้ หนูก็เลยอยู่เฝ้า...”ปีกุนแก้ตัวเป็นพัลวันธมนต์ส่ายหน้าไปมากำลังจะก้าวเท้าเดินแต่หยุดลงแล้วหันไปหาปีกุนอีกครั้ง“เลิกเรียกฉันว่าคุณป้าสักที ฉันอนุญาตให้เธอเรียกแม่ได้”“ทะ...ทำไมเหรอคะ” ช้อนตาขึ้นมองหญิงสูงวัย“ไหน ๆ เมื่อคืนก็นอนด้วยกันแล้วก็เปลี่ยนสถานะไปเลยก็แล้วกัน” ว่าจบธมนต์ก็เดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวอ้าปากค้างได้แต่ร้องตะโกนตามหลัง“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ”คุณธาม นะ คุณธาม ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดจนได้หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมา เดินตรงไปยังห้องลูกสาว หลังจากนั้นหลายชั่วโมงคนป่วยหนักเมื่อคืนก็ตามยังห้องลูกสาวแถมยังแสดงความรักต่อหน้าอีกต่างหาก“หยุดค่ะ อย่ามารุ่มร่ามต่อหน้าลูกสิคะ” แกะมือออกจากอ้อมแขนเด็กน้อยยืนมองพ่อกับแม่ตาปริบ ๆ สลับไปมา“มามี้ขา อะไ
ทวงรัก เมียข้ามคืน ระยะห่างที่ใกล้ขึ้น...(2)
ใบหน้าอวบก้มลงไปใกล้เขามากขึ้นไม่คิดเลยว่าจะได้มีโอกาสมานั่งจ้องหน้าเขาอย่างนี้ นิ้วมือป้อมเขี่ยปลายเส้นผม “ฝันดีนะคะ”คนถูกบอกฝันดีลืมตาโพลงขึ้นมาทำเอาร่างอวบผงะแต่มือหนาคว้าเอาไว้และออกแรงดึงเธอให้มานอนอยู่ในอ้อมกอดเขาได้อย่างง่ายดาย“คุณธาม! คุณไม่ได้หลับเหรอคะ” ขืนตัวออกจากวงแขนแต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น “ปล่อยค่ะฉันหายใจไม่ออก”“ไม่ปล่อย ถ้าปล่อยคุณก็หนีกลับห้องสิ”“คุณป่วยจริงหรือเปล่าคะ ทำไมแรงเยอะขนาดนี้เนี่ย” ดิ้นคลุกคลักไปมา ธามวัฒน์กระชับวงแขนมากขึ้น“ถ้าไม่ป่วยจริงตัวจะร้อนเหรอ จนคุณต้องมาแก้ผ้าผมเช็ดตัวให้หรือไง”“พูดจาน่าเกลียด ฉันแค่ถอดเสื้อให้คุณเท่านั้นค่ะ”“แต่ผมอยากให้คุณถอดทั้งบน ทั้งล่าง” ใบหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาใกล้พลางก้มลงดมหัวไหล่ ปีกุนหยุดดิ้นเอียงหน้ามองเขาดวงตาดุดันและแข็งกร้าวเมื่อก่อนไม่มีอีกแล้วมันเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้“ขอโทษ” เสียงยานคางเอื่อย ๆ ข้างหู เขาขอโทษเธออีกแล้ว“คุณขอโทษกุนอีกแล้วนะคะ”“ที่ผมขอโทษเพราะผมรู้สึกผิดกับคุณจริง ๆ ผมทำเรื่องทุกอย่างเลวร้ายกับคุณเพราะความแค้นจนคุณเกือบ...”เขาเว้นวรรคไม่พูดต่อแต่เลือกใช้นิ้ว
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn43.1K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก66.2K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา25.0K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C211.6K viewsรักข้ามภพ วายุภัทร แก้วกัลยา
อิงดาว104 viewsกรงรักอสูร
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ188 viewsขย่มรักร้ายนายรูมเมทสุดหล่อ
สาวน้อย.ช่างฝัน2.2K viewsพันธะร้ายแสนรัก
นงพะงา 681 views
