ตอนที่36 ประกาศสถานะ

ซิ่วอิงให้อู่ถงและอู่จิ้งยกหม้อโจ๊กไปตั้งตรงล้านหน้าจวน อีกทั้งให้ลุงฮุ่ยเปิดประตูจวนรอต้อนรับอย่างดิบดี ซิ่วอิง ลี่อิน เจียวจู ตงฮวนและหาน ยืนเรียงกันอย่างพร้อมเพรียง เมื่อทหารมาถึง พวกเขาก็โค้งคำนับให้อย่างมีมารยาท

 “เห็นพวกท่านทำงานหนัก พวกข้าเตรียมโจ๊กและซาลาเปาไว้รอพวกท่าน จะกินก่อนหรือไม่เจ้าคะ”

 กลุ่มทหารของทางการราวสิบคน นึกแปลกใจกับการต้อนรับของเด็กกลุ่มนี้ ที่จริงพวกเขาก็หิวอยู่ไม่น้อย พอมีคนมาเสนอเช่นนี้ มีหรือจะกล้าปฏิเสธ

 “พวกท่านไปตรวจค้นให้เรียบร้อยก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

 “ได้เดี๋ยวพวกข้ากลับมา” เมื่อทหารเข้าไปตรวจค้น หานเกอก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย

 “ทำไมเราต้องต้อนรับพวกเขาขนาดนี้ด้วย?”

 “ก็เพื่อแสดงความจริงใจ และให้เห็นว่าเราไม่ได้ซุกซ่อนใครไว้” หานเกอได้ฟังคำตอบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ตงฮวนจึงรีบอธิบายให้กระจ่างอีกครั้ง

 “บางครั้งการแสดงความบริสุทธิ์ใจ ก็เพื่อปกปิดความจริงเอาไว้ เราให้พวกเขาตรวจค้น อีกทั้งนำอาหารมาเลี้ยง ต่อไปพวกเขาก็จะเพ่งเล็งจวนเราน้อยลง” หานเกอพยักหน้าแม้จะไม่เข้าใจทั้งหมด

 “เหตุใดจวนของเจ้ามีคนมากมายนัก?” เมื่อทหารกลับมา ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย  

 “ทุกคนเป็นเด็กกำพร้า ข้าก็เลยชวนมาอยู่ด้วยกันเจ้าค่ะ” นางกล่าวจบก็ตักโจ๊กใส่ถ้วยให้พวกเขา และหยิบซาลาเปาให้อีกหนึ่งลูก พอพวกเขาได้ชิมก็ตาโต เพราะรับรู้ถึงความอร่อย

 “แม่นางน้อย โจ๊กและซาลาเปาอร่อยมากจริง ๆ ข้าขอเพิ่มได้หรือไม่?”

 “ได้เจ้าค่ะ” เมื่อพวกเขากินกันจนอิ่มแล้ว ก็เอ่ยขอบคุณและจากไปตรวจค้นบ้านอื่นต่อไป 

 ทางด้านในกล่องโบราณ ที่ยามนี้ไท่ซ่างหวง ได้เรียกทุกคนมาอบรมอย่างหนัก โดยเฉพาะสามสตรีอดีตผู้ที่เคยสูงศักดิ์ ตอนนี้สตรีทั้งสามนางคุกเข่าอยู่ต่อหน้าชายชรา และเฉินหมิงเจ๋อก็คุกเข่าด้วยเช่นกัน โทษฐานไม่อบรมพวกนางให้ดี

 ทางด้านหลังเป็นบ่าวรับใช้คนสนิท และองครักษ์ ทุกคนยามนี้คุกเข่าก้มหน้า เมื่อนายทำผิดบ่าวรับใช้ก็มีความผิดตามไปด้วย

“พวกเจ้าก็ได้ฟังสิ่งที่นางบอกไปแล้ว หากจะอยู่ที่นี่ก็ต้องลืมไปเสีย ว่าเคยเป็นใคร ซิ่วอิงนางเป็นเด็กที่มีใจเมตตา ทุกคนที่มาอยู่ที่นี่ล้วนไม่มีที่ไป พวกเจ้าก็เช่นกัน การกลับไปอยู่ในจุดที่จากมา ข้ายังมองไม่เห็นหนทาง เพราะฉะนั้นหากอยากมีชีวิตอยู่ ก็จงเคารพและให้เกียรติพวกเขา หากทำไม่ได้ก็จากไปเสีย ข้าซึ่งแก่ชรามากแล้ว ยอมรับอย่างไม่อายว่า ชีวิตหลังจากนี้ข้าขอฝากไว้กับนาง เพราะข้าเชื่อมั่นว่า นางจะดูแลข้าเป็นอย่างดี” เฉินเจ๋อหยวนตัดสินใจแล้ว เขาถึงได้เดินไปคุยซิ่วอิงก่อนหน้านี้

“ท่านพ่อข้าสำนึกผิดแล้วเจ้าค่ะ”

“ข้าก็สำนึกผิดแล้วเช่นกัน”

“ข้าก็สำนึกผิดแล้วเจ้าค่ะ”

“ดีต่อไปก็จงทำดีกับพวกเขาให้มาก ๆ สถานที่แห่งนี้เป็นนาง พวกเราถึงไม่มีใครพบเจอ และไม่ต้องหนีหัวซุกหัวซุน พวกเจ้าจงตระหนักเอาไว้” เฉินเจ๋อหยวนกำชับพวกเขาอีกรอบ เพราะสายตาเหลือบไปเห็นพวกเขา กำลังเดินมา

อีกทั้งหอบข้าวของมากมายลงมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นที่นอน หมอน ผ้าห่ม ในตะกร้ายังมีขนมปังเนยและแยม อีกทั้งซาลาเปา 

“ท่านป้าทั้งสาม คงเข้าใจสิ่งที่ข้าพูดดีแล้วนะเจ้าคะ ที่นี่เป็นที่หลบภัยชั่วคราว และยามจำเป็น ช่วงนี้ทุกคนก็อยู่ในนี้ไปก่อน เพราะทางการกำลังตรวจค้นอย่างหนัก แต่พี่ซีฮัน พี่เจียวหมิง พี่จางหย่ง ท่านปู่สามารถกลับไปข้างบนได้เจ้าค่ะ แต่ว่าข้าต้องเปลี่ยนใบหน้าให้เสียก่อน พวกท่านมาตรงนี้เจ้าค่ะ”

ซิ่วอิง ลี่อินและเจียวจู เข้ามาผสานพลังด้วยกันอีกครั้ง พวกเขาก็กลายเป็นอีกคนหนึ่งในทันที ทุกคนมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตกตะลึง นี่มันเรื่องจริงหรือนี่ เปลี่่ยนใบหน้าให้เป็นผู้อื่น ได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้

จากนั้นซิ่วอิงก็พาทุกคนกลับออกไป เมื่อพวกเขาจากไปแล้ว ทุกคนก็ตกอยู่ภวังค์ความคิดของตน สิ่งที่เห็นเมื่อสักครู่นี้ ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นความจริง กล่องที่นางให้ลงมาอยู่ ก็สามารถ ขยายให้ใหญ่และเล็กลงอย่างน่าอัศจรรย์ อีกทั้งพลังและความสามารถของพวกนาง คนธรรมดาที่ไหนจะทำแบบนั้นได้กัน นอกจากเทพเซียน 

ยามนี้พวกเขาเชื่ออย่างสนิทใจ ตามคำพูดของเฉินซีฮันว่าพวกเขาเป็นเทพ จ้าวซูเมิง โจวชิงเหยียน และชุนหนิงเหอ เมื่อรู้ความจริงเช่นนี้ ก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น ยามนี้พวกนางถอนหมั้น และนางประกาศชัดว่าไม่มีทางที่จะกลับไปหมั้นอีก

 นี่พวกนางทำอะไรลงไป มีของดีอยู่ในมือกลับโยนและทำลายทิ้ง เพียงชั่วพริบตาด้วยวาจาอันแสนร้ายกาจของพวกนางเอง ในภายภาคหน้า คงมีแต่คนอยากครอบครองพวกนาง บุตรชายของพวกนาง ที่ไม่รู้ว่าจะได้กลับไปครองบัลลังก์หรือไม่ แล้วชีวิตต่อไปจะเป็นเช่นไร ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิด หากยังเป็นคู่หมั้น แน่นอนว่าพวกนางคงไม่ปล่อยให้พวกเขาลำบาก

“พวกเราทำสิ่งที่ผิดพลาด ที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิต” จ้าวซูเมิงเอ่ยออกมา

“ทำอย่างไรดี ถึงนางจะดูเป็นคนจิตใจดี แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นคนใจแข็งไม่น้อย สงสารแต่บุตรชายของเรา อุตส่าห์ได้หมั้นกับพวกนาง แต่เป็นพวกเราที่ทำลายมันลงไป”

“ชาตินี้พวกเราก็ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ คงไม่มีโอกาสกลับไปวังหลวงอีกแล้ว ข้าอยากตบปากตัวเองสักพันครั้ง ไม่รู้ผีห่าตนใดดลใจ ให้ข้าพูดออกไปเช่นนั้น”

อดีตฮ่องเต้นั่งฟังพวกนางพูดกัน ด้วยใจที่เจ็บปวด น้องชายก่อกบฏยึดบัลลังก์ ภรรยาก็ปากดี จนสูญเสียสิ่งสำคัญไป เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ถึงจะเรียกความรู้สึกดี ๆ ให้กลับคืนมา อย่างน้อยถึงไม่ได้กลับไปที่วังหลวง ความสัมพันธ์ที่อยู่ที่นี่ เขาก็อยากให้ทุกคนมีความรู้สึกดี ๆ ให้กัน

“ข้าขอสั่งพวกเจ้าทุกคน โดยเฉพาะพวกเจ้าสามคน ต้องทำทุกวิถีทาง แสดงให้เห็นถึงความจริงใจ ข้าเชื่อว่านางคงจะใจอ่อน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง พวกเจ้าห้ามยอมแพ้ ได้ยินหรือไม่?” อดีตฮ่องเต้เอ่ยน้ำเสียงแข็งกล่าว

“เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”

ชายชราเฉินหมิงเจ๋อ เฉินซีฮัน เฉินเจียวหมิง เฉินจางหย่ง เมื่อออกมาจากกล่องโบราณ บรรดาเด็กและสตรีที่อยู่ในจวน ก็ถึงกับตกตะลึง บุรุษผู้หล่อเหล่าและสง่างามทั้งสามคนนี้ เป็นผู้ใดกัน ซิ่งอิง ลี่อินและเจียวจู ถอนใจออกมา ไม่น่าเลือกใบหน้าที่หล่อเหล่าเช่นนี้เลย

แต่แล้วสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อ นายหญิงน้อยลี่อิน เรียกทุกคนมารวมตัวกัน ก่อนจะประกาศออกไป

“ข้าขอประกาศให้ทุกคนรับรู้เอาไว้ บุรุษผู้นี้นามว่าเฉิงอี้ เป็นคู่หมั้นและสามีของข้าในอนาคต เพราะฉะนั้นห้ามส่งสายตาให้เขาเด็ดขาด” ลี่อินกอดอกมองทุกคนอย่างวางมาด

“ห้ะ…” ทุกคนตกตะลึงอ้าปากค้าง ไม่คาดคิดว่านายหญิงน้อยลี่อิน จะประกาศออกมาเช่นนี้ แต่คนที่ใจพองโต แทบระเบิดออกมา ก็คือเฉินจางหย่ง นี่หมายความว่า นางหายโกรธแล้วใช่หรือไม่

“ลี่อินเจ้าทำอะไร พวกเรายังโกรธพวกเขาอยู่นะ!” เจียวจูรีบทักท้วงสหายขึ้นมา

“ก็ซิ่วอิงหายโกรธแล้วข้าก็หายโกรธเช่นกัน” ลี่อินลอยหน้า ลอยตาตอบกลับมา

“จริงเหรอซิ่วอิง ถ้าเช่นนั้นข้าก็หายโกรธบ้าง ข้าก็ขอประกาศ บุรุษผู้นี้นามว่าจางหลิงเฮ่อ เป็นคู่หมั้นและเป็นสามีในอนาคตของข้า หากใครชายตาให้เขา ข้าจะควักลูกตาออกมาเลย”

เฉินเจียวหมิงหลุดหัวเราะออกมา น่าช่างดุเหมือนลูกแมวกำลังขู่ แต่ว่าเขาก็พอใจ และรู้สึกเบิกบานใจอย่างบอกไม่ถูก ยามนี้สิ่งที่หนักอึ้งภายในใจ มลายหายไปจนหมดสิ้น 

คราวนี้ทุกคนหันมามองซิ่วอิงว่านางจะประกาศหรือไม่ ซิ่วอิงที่เห็นสายตาของทุกคนหันมามองที่นาง รวมทั้งเฉินซีฮันที่มองมาด้วยสายตาคาดหวัง นางก็กลอกตามองบน ก่อนจะถอนใจออกมา

“บุรุษผู้นี้นามว่าหลัวอวิ๋นซี เป็นคู่หมั้นที่ข้าต้องครองคู่ไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นทุกคนจงให้ความเคารพเขาดั่งเคารพข้า ส่วนท่านอาวุโสท่านนี้ เป็นท่านปู่ของคู่หมั้นข้า ทุกคนโปรดให้ความเคารพเช่นเดียวกัน” เฉินซีฮันฉีกยิ้มด้วยความพอใจ พวกนางโกรธง่ายหายไวเช่นนี้ดีจริง ๆ ต่อไปเขาจะต้องดีกับนางให้มาก

ชายชราเฉินเจ๋อหยวนได้ยินนางพูดก็พอใจอยู่ไม่น้อย เรื่องกังวลใจทั้งหมดคลี่คลายนางบอกให้ทุกคนเคารพพวกเขาเหมือนเคารพนาง แค่นี้เขาก็เห็นจิตใจที่แท้จริงที่อยู่ข้างในเป็นอย่างดี เพราะนางเป็นเช่นนี้สินะสวรรค์ถึงเลือกนาง และพวกเขาอีกสี่คน